ทางแยกหัวใจ

     ...วันต่อมา ฟางก็มาติวกับเพื่อนๆที่หน้าคณะเหมือนเดิม...

 

 

     "เข้าใจมั้ย วันนี้ค่อนข้างยากหน่อยนะ เดี๋ยวเอาแบบฝึกหัดไปทำเพิ่มแล้วกันนะ"โทโมะแจกชีทให้ฟางและพ้อย แล้วเหลือบมองฟางที่วันนี้ไม่ร่าเริงเหมือนทุกวัน

 

 

     "งั้นกลับก่อนนะ แกกลับไงไอ้ฟาง ป๊อปมารับใช่มั้ย"พ้อยเก็บของแล้วถามฟาง 

 

 

     "อื้อๆ คงงั้นกลับดีๆนะ" ฟางยิ้มบางๆ แล้วก้มหน้าเก็บของ เพราะไม่อยากให้เพื่อนของเธอสงสัย

 

 

     "โอเคๆ กลับดีๆนะเว้ย แล้วเจอกัน" พ้อยโบกมือลาฟาง แล้วรีบกลับบ้านไป วันนี้ๆทุกๆการกระทำของฟางล้วนอยู่ในสายตาโทโมะตลอด เธอไม่ร่าเริงเหมือนเดิม เหม่อลอยอย่างเห็นได้ชัด

 

 

     "ไม่สบายหรือเปล่า...." โทโมะเดินมาหยุดตรงหน้าฟาง

 

 

     "นิดหน่อยอ่ะ" ฟางยิ้มให้แล้วเงยหน้ามอง

 

 

     "ไม่สบายที่ว่ากายหรือใจ" โทโมะขมวดคิ้วถามฟาง 

 

 

     "กายสิ ปวดหัวนิดหน่อย 555" ฟางพูดยิ้มๆแล้วลุกขึ้นสะพายกระเป๋าจะเดินหนี เพราะเธอกลัวว่าน้ำตาจะไหลออกมาต่อหน้าคนอื่น

 

 

     "โกหกไม่เนี่ยเลยนะเตี้ย" โทโมะพูดลอยๆ แล้วดึงแขนฟางไว้

 

 

     "ไม่ได้โกหกสักหน่อย ฮึกก ไอ้บ้าเอ้ย ฉันอุตส่าไม่ร้องไห้แล้วเชียว" ฟางน้ำตาไหลออกมาซะดื้อๆ ทั้งที่เธอพยายามกลั้นมันแล้วแท้ๆ

 

 

     "นี่ อย่าทำหน้าแบบนั้นสิตลกชะมัด คนอะไรร้องไห้หน้าอย่างกับเป็ด ฮ่าๆ" โทโมะแค่นหัวเราะออกมา แล้วเช็ดน้ำตาให้ฟาง 

 

 

     "เอ๋ นายยิ้มเป็นด้วยเหรอ น่ารักดีแหะ แต่นายว่าชั้นนี่ ฉันชื่อฟาง ไม่ได้เตี้ย แค่ตัวเล็ก แล้วก็ไม่เหมือนเป็ดด้วย สนิทกันแล้วหรืองัยนายแว่น ชริ" ฟางพูดแล้วกอดอกงอนแก้มป่อง

 

 

     "ต้องอย่างนี้สิถึงจะสมกับเป็นเธอ มีอะไรอย่าเก็บไว้คนเดียวนะ เล่าให้ใครฟังหรือหาทางระบายสักทางจะได้ไม่ต้องมานั่งอึดอัดเข้าใจมั้ย เตี้ยยย" โทโมะพูดแล้ววางมือบนหัวฟางอย่างเอ็นดู แค่เธอยิ้มได้เค้าก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกแล้ว

 

 

     "เข้าใจแล้วคร้าา ว่าแต่นายนี่เก่งจังเลยเนอะรู้ด้วยว่าฉันรู้สึกยังไง ขนาดคนที่คบกันมานานยังไม่เคยสนใจรับรู้ความรู้สึกฉันเลยสักนิด " ฟางพูดด้วยสายตาเหม่อลอย แล้วนึกถึงป๊อปปี้ที่เค้าไม่เคยรูเลยว่าเธอเป็นยังไง รู้สึกอะไรบ้าง

 

 

     "เอาอีกแล้ว เธอเนี่ยน้าอย่าทำหน้าแบบนี้ได้มั้ยเนี่ย ชั้นไม่โอเคเลยนะ ถ้าเธอร้องไห้ฉันจะเลิกติวให้พวกเธอ" โทโมะพูดแล้วขมวดคิ้ว

 

 

     "โหยยย โอเคๆ ขอยืมโทรศัพท์หน่อยสิ" ฟางยื่นมือไปขอโทรศัพท์จากโทโมะ

 

 

     "เติมเงินบ้างก็ดีนะ" โทโมะส่งโทรศัพท์ให้ฟาง

 

 

     "เชอะ ขี้งก อ่ะๆเอาคืนไปนี่ไลน์ฉันนะ เอาไว้คุยกัน คุยกับนายแล้วสนุกดี" ฟางส่งโทรศัพท์คืนให้

 

 

     "ใครขอเนี่ย ฮ่าๆ โอเคๆ"โทโมะพูดแล้วยิ้มให้ฟาง เค้าดีใจเป้นบ้าแต่ต้องเก็บอาการไว้

 

 

     "ฟาง! ติวเสร็จแล้วทำไมไม่โทรบอก" ป๊อปปี้เดินเข้ามาโอบไหล่ฟางอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ

 

 

     "อ่าว นึกว่าไม่ว่างหน่ะ" ฟางหุบยิ้มลงทันที แล้วมองหน้าป๊อป

 

 

     "ว่างสิ วันหลังโทรมาบอกป๊อปเลยนะ ป๊อปไม่ชอบพวกที่ชอบยุ่งกับแฟนคนอื่นทีเผลอ" ป๊อปพูดแขวะโทโมะแล้วจ้องหน้า ทำไมเค้าจะไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้คิดอะไรกับแฟนเค้า เพราะฟางเป็นคนที่ทุกคนอยู่ด้วยแล้วจะหลงรักไม่รู้ตัว

 

 

     "งั้นฟางกลับก่อนนะ ขอบใจมากสำหรับวันนี้นะ ไว้จะเอาขนมมาฝาก"ฟางตบบ่าโทโมะยิ้มๆแล้วเดินไป โทโมะมองตามฟางและป๊อปไป เค้าเริ่มมั่นใจแล้วสิว่าหลงรักแฟนคนอื่นเข้าให้แล้ว ทั้งที่เพิ่งเจอกันไม่กี่ครั้ง ทำไมกัน...

 

 

     "พ้อย จินนี่ พิมไปไหนกันหมด ทำไมทิ้งฟางไว้กับไอ้นี่เนี่ย ใช้ไม่ได้จริงๆ"ป๊อปจับมือฟางแล้วพาเดินไปที่รถ

 

 

     "...................." ฟางเลือกที่จะเงียบและเดินขึ้นรถไป

 

 

     "วันนี้เราไปดูหนังกันนะ ป๊อปว่าพอดีฟางก็ว่างใช่มั้ย"ป๊อปออกรถแล้วถามฟางขึ้น

 

 

     "ตามใจป๊อปแล้วกัน"ฟางนั่งนิ่งแล้วมองออกไปข้างนอก

 

 

     "ยังโกรธอยู่เหรอ ไม่เอาสิ ป๊อปขี้เกียจมานั่งทะเลาะ ป๊อปกำลังจะบอกว่าป๊อปก็รักฟาง แต่ฟางก็วางสายไปซะก่อน" เค้าพูดแก้ตัวแล้วเหลือบมองแฟนสาว "นี่ อย่าน้อยใจสิ น้าๆๆๆๆๆๆๆ เดี๋ยวยอมเป็นพี่หมีให้หนึ่งวัน" ป๊อปพูดอ้อนฟางอีกครั้ง

 

 

     "น้องกระต่ายน้อยไม่ยอมเล่นกับพี่หมีเลยพี่หมีเสียใจน้า"เมื่อมาถึงห้างป๊อปก็จอดรถ และหยิบตุ๊กตามือหมีพูส์มาใส่อ้อนฟาง ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเค้าจะต้องเป็นพี่หมีเพื่อง้อแฟน

 

 

     "เสียใจน้า เสียใจ เสียใจ เสียใจ กระต่ายไม่รักพี่หมีแล้วเหรอ "ป๊อปจับหน้าฟางให้หันมา แล้วส่งสายตาอ้อนไปให้

 

 

     "..................." ฟางมองหน้าป๊อปนิ่งๆ เค้ายิ่งทำหน้าทะเล้นใส่เธอ

 

 

     "สบตาปิ้งๆๆๆๆๆ โกรธกันแล้วในใจของเธอ มีความสุขมั้ยยยย" ป๊อปใส่หมวกหมีพูส์ที่ฟางซื้อให้แล้วเต้นเหมือนเด็ก

 

 

     "ก็ได้ๆ พอแล้วทำตัวเป็นเด็กไปได้" ฟางยิ้มออกมา สุดท้ายเธอก็ต้องใจอ่อนอยู่ดี

 

 

     "เย้!!! อย่างนี้ต้องลงโทษที่โกรธป๊อปนานเกิน นี่แหนะๆๆ" ป๊อปจับหน้าฟางแล้วจุ๊บปากรัวๆ 

 

 

     "อื้อออ ป๊อปไม่เอา"ฟางส่ายหน้าไปมา ป๊อปจึงงับปากฟางเบาๆ ไม่ให้เธอหนี

 

 

     "ชื่นใจจจจจจจ อีกทีๆ จ๊วบบบบ" ป๊อปดึงหน้าฟางเข้ามางับปากอีกทีแล้วดูดเสียงดัง จ๊วบ

 

 

     "ทะลึ่ง ไม่เอาแล้วจะไปดูหนัง"ฟางผละป๊อปออก แล้วรีบลงจากรถเพราะกลัวว่าแฟนเธอจะแกล้งอีก

 

 

     "ฮ่าๆๆๆ เขินอีกแล้ว" ป๊อปรีบลงจากรถและวิ่งตามฟางไปโอบไหล่ให้เดินด้วยกัน 

 

 

     "พอเลยไม่ต้องมาแซว" ฟางเดินกอดอกแล้วงอนป๊อป

 

 

     "กี่ครั้งก็หวานเหมือนเดิมเลย แฟนใครน้าๆๆๆๆ"ป๊อปแกล้งดึงแก้มฟางที่ตอนนี้ขึ้นสีจนเห็นได้ชัด

 

 

     "ไม่ต้องเลย จอมฉวยโอกาส"ฟางต่อยท้องป๊อปด้วยความหมั่นไส้ แล้ววิ่งหนีไปดูรอบหนัง

 

 

     "เอาเรื่องนี้นะ ป๊อปอยากดู" ป๊อปชี้หนังแอคชั่นที่เค้าตั้งใจมาดู

 

 

     "ไม่เอาอ่ะ คราวนี้ต้องตาฟางสิ ป๊อปดูแต่หนังพวกนี้กี่รอบแล้ว" ฟางชี้หนังรักที่เธออยากดู

 

 

     "โห หนังพวกนี้เนี่ยนะปัญญาอ่อนจะตาย หนังน้ำเน่าไม่เอาอ่ะป๊อปไม่ชอบเพ้อเจ้อ งั้นรอตรงนี้นะไปซื้อตั๋วก่อน" ป๊อปพูดแล้วเดินไปซื้อตั๋วหนังที่เค้าอยากดู 

 

 

     ฟางมองตามแผ่นหลังของป๊อปไป สุดท้ายก็ต้องยอมตามใจเค้า แล้วภาพนึงก็แวบเข้ามาในหัวของเธอ หนังเรื่องแรกที่ดูด้วยกันเค้าพาเธอมาดูหนังรัก แล้วเทคแคร์ดูแลเธออย่างดี แต่มาวันนี้เหมือนความคิดความเห็นของเธอดูจะไม่มีความหมายเลย

 

 

     "เสร็จแล้ว ป่ะๆๆ ไปดูหนังกัน"

 

 

     ....2 ชั่วโมงผ่านไป....

 

 

     "หนังสนุกเนอะฟาง" ป๊อปจูงมือฟางออกจากโรงหนังแล้วชวนคุย

 

 

     "ใช่ สนุ๊กสนุก สนุกมาก" ฟางพูดประชดแล้วทำหน้านิ่งๆ 

 

 

     "เดี๋ยวไปกินหนมกันดีกว่า อยากกินอะไรดี ไอติมหรือว่าเค้กดี" ป๊อปถามฟาง

 

 

 

     "เอ่อ ฟางอยากกิน" ฟางยังพูดไม่จบก็มีเสียงนึงขัดขึ้นมา

 

 

 

     "เฮ้ย ไอ้ป๊อปปปป" มีเสียงหนึ่งขัดขึ้นมา

 

 

     "อ้าว เฮ้ยไอ้เขื่อน กลับมาแล้วเหรอ" ป๊อปผละมือออกจากฟางแล้วเดินไปหาเพื่อน

 

 

     "เออ กลับมาเยี่ยมบ้าน สบายดีมั้ยวะ แล้วนี่มากับใคร"เขื่อนพูดแล้วเหลือบมองฟาง

 

 

     "อ๋อ สบายดีๆ เพื่อนที่มหาลัยอ่ะ แล้วมึงมาทำไรไปธุระได้แล้ว" ป๊อปพูดไล่เขื่อนอ้อมๆ เพราะเขื่อนรู้แค่ว่าเค้ากับพิมจะแต่งงานกันแต่ไม่รู้เรื่องของเค้ากับฟาง

 

 

     "เพื่อนแน่เหรอวะ ระวังแฟนมึงหึงนะเว้ย"เขื่อนกระซิบ

 

 

     "เออไปได้แล้ว พรุ่งนี้เจอกัน แต่ถ้ามึงว่างมานอนบ้านกูจะดีมาก"เขื่อนพยักหน้าแล้วเดินไป

 

 

     ฟางได้แต่ยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น เพื่อนงั้นเหรอ ทุกๆความรู้สึกที่เธออัดอั้มกำลังประดังเข้ามา คำถามมากมายเกิดขึ้นในสมองจนตอนนี้เธอทำตัวไม่ถูก เธอเป็นตัวอะไรของเค้ากันแน่ ยิ่งนับวันยิ่งรู้สึกว่า เธอไม่สำคัญสำหรับเค้าเลยสักนิด

 

 

 

     ครืดด ครืดดด.... เสียงโทรศัพท์ฟางสั่นพร้อมสติ๊กเกอร์ไลน์ยิ้มแป้นที่ทำให้คนอ่านต้องยิ้มตาม

 

 

     "อย่าลืมทำแบบฝึกหัดนะเตี้ย ไม่เข้าใจอะไรไลน์มาถามได้" ฟางอ่านไลน์ที่โทโมะส่งมาให้ แล้วส่งสติ๊กเกอร์ OK กลับไป

 

 

 

     "สรุป กินไรดีฟาง แล้วคุยกับใคร" ป๊อปเดินเข้ามาหมายจะดูว่าเธอคุยกับใคร

 

 

     "ไม่อ่ะ อยากกลับบ้านแล้วไปเหอะ" ฟางเก็บโทรศัพท์แล้วเดินหนีป๊อปปี้ไป

 

 

***ขอบคุณที่ติดตามน้า ตอนหน้าตอนที่ 5 ไม่ค่อยมีใครสนใจเรื่องนี้เลยมีนิดเดียวเอง - - อาจเพราะเราไม่เขียนปฟ ให้ชัดเจน หรือไม่มี ทีเค เราไม่ชอบเขียนซ้ำใครอ่ะ ไม่งั้นมันจะไม่ต่างอะไรเลย ฟิคเรื่องนี้มันเรื่อยๆอยู่แล้ว เสนอความรักต่างมุมมอง ไม่ดาร์คเกินไป ไม่ NC และอาจไม่ถูกใจใครหลายๆคน มีแค่กุ๊กกิ๊กธรรมดา ยังไงก็ฝากด้วยน้า คงขออัพวันล่ะตอนแล้วกัน ถ้ายังเหมือนเดิมไรท์เตอร์ขอบายจริงๆ ***