ทางแยกหัวใจ

     "ทำไมพูดแบบนี้หล่ะ ที่ผ่านมามันคืออะไรเหรอ อนาคตของป๊อปมันจะมีฟางเดินไปด้วยไม่ได้เลยหรอ" ฟางพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ 

 

 

     "ไม่ใช่แบบนั้นนะฟาง ป๊อปว่าป๊อปพูดเคลียร์แล้วนะ อย่าหาเรื่องกันสิ" ป๊อปเริ่มหงุดหงิด

 

 

     "โอเคๆ ฟางขอโทษนะ กลับกันเถอะดึกมากแล้วหล่ะ" ฟางยิ้มบางๆแล้วลุกเดินออกจากร้านไป

 

 

     ป๊อปส่ายหน้าเบาๆแล้วเดินตามฟางไป และขับรถพาฟางไปส่งที่บ้าน บรรยากาศในรถเต็มไปด้วยความเงียบจนถึงหน้าบ้านฟาง

 

 

     "ป๊อป วันนี้ที่ฟางถาม ฟางไม่ได้จะเร่งรัดนะ ฟางแค่อยากรู้ว่าวันข้างหน้าเราจะเป็นยังไง ฟางกลัวว่าป๊อปจะทิ้งฟางไปเฉยๆ ฟางอยากให้เราอยู่ด้วยกันทุกวันนะ" ฟางพูดแล้วจับมือป๊อป

 

 

     "ป๊อปเข้าใจ อย่าคิดมากนะ ขอโทษที่ไม่เคยคิดเรื่องแบบนี้มาก่อน ป๊อปรักฟางนะ ป๊อปมีความสุขกับวันนี้ อย่าเร่งรัดป๊อปเลย มันน่าอึดอัด เข้าบ้านได้แล้วยัยกระต่าย ฝันดีนะครับ"ป๊อปหอมแก้มฟางก่อนฟางจะลงจากรถ

 

 

     "กลับบ้านดีๆน้า พรุ่งนี้เจอกัน" ฟางโบกมือลาแล้วเดินเข้าบ้านไป

 

 

     "กลับมาแล้วเหรอลูก อย่ากลับดึกนักสิน้องฟาง มันอันตราย แล้วนั่นร้องไห้ทำไมลูก" คนเป็นแม่เห็นลูกกลับดึกก็ถามด้วยความเป็นห่วง

 

 

     "ฮึก คุณพ่อคุณแม่ " ฟางวิ่งเข้าไปกอดพ่อแม่และปล่อยความอ่อนแอทั้งหมดที่มีออกมา

 

 

     "ร้องไห้ทำไมลูก ไม่สวยแล้ว พ่อเคยบอกแล้วงัยมีอะไรก็พูด อย่าเก็บไว้ เพราะคนที่เสียใจที่สุดคือลูกนะ พอเล่าให้พ่อแม่ฟังได้มั้ยว่าหนูเป็นอะไร อย่างน้อยก็ระบายกับพ่อแม่นี่แหละลูก" คนเป็นพ่อถามด้วยความเป็นห่วงและลูบผมปลอบใจ

 

 

     "คือวันนี้ฟางถามป๊อปเกี่ยวกับอนาคตของเรา เพราะเราจะเรียนจบแล้ว แล้วเราก็คบกันมานาน ฟางอยากรู้ว่าเรื่องของเราจะเป็นยังไง ป๊อปจะพูดเรื่องแต่งงานกับฟางมั้ย แต่ป๊อปไม่พูดถึงเลย ป๊อปทำเหมือนว่าอนาคตของเค้าจะไม่มีฟาง เหมือนความรักของเราเป็นตัวถ่วง ป๊อปอยากทำตามความฝัน ฟางก็พอเข้าใจ แต่ฟางแค่สงสัยว่า อนาคตของเค้ามันจะมีเราบ้างไม่ได้เลยเหรอ แล้วที่ผ่านมาคืออะไร คบไปวันๆเหรอ ฮืออ " ฟางพูดแล้วร้องไห้อย่างหนักด้วยความเสียใจ ที่ป๊อปไม่เห็นความสำคัญกับความรัก 5 ปีของเธอและเค้าเลย

 

 

     "โธ่ น้องฟาง ที่หนูพูดมาพ่อก็พอเข้าใจนะในสิ่งที่หนูถาม สิ่งที่หนูคิดนะ แต่มันเป็นการเร่งรัดเค้าหรือเปล่าลูก ผู้ชายเค้าไม่ชอบการผูกมัดเร่งรัดหรอกนะ ป๊อปเค้าแลรักเราจะตาย อย่าคิดมากเลย เค้าอยากสร้างอนาคตที่มั่นคงมันก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอลูก" คนเป็นพ่อออกความเห็นเพื่อให้ลูกสบายใจ

 

 

     "แต่แม่เข้าใจน้องฟางนะพ่อ คบกันมาตั้งนาน ถ้าตาป๊อปเค้าไม่เห็นความสำคัญของความรักเลย น้องฟางต้องทนเหรอ น้องฟางเป็นผู้หญิงนะ อนาคตที่มั่นคงสำคัญนะถ้าลูกเราจะนึกถึงมันก็คงไม่แปลก อย่าคิดมากลูก ไปต่อไม่ได้ก็ถอย รอดูท่าทีป๊อปเค้าก่อน ถ้าเค้าไม่แคร์ เราก็ไม่ต้องแคร์ แม่มีลูกชายเพื่อนดีพอกับตาป๊อปเลย หรืออาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ" แม่กอดปลอบลูกสาวแล้วเสนอลูกชายเพื่อนสนิทตนให้

 

 

     "ใครกันคุณ ตาโทโมะอ่ะเหรอ 55555 น้องฟางอึดอัดตาย คนหรือรูปปั้น ไปนอนเถอะน้องฟางพรุ่งนี้มีเรียนเช้านี่ลูก มาๆพ่อกับแม่ส่งเข้านอน" ฟางกอดและหอมพ่อแม่แล้วจึงเดินกลับห้องไปนอน

 

 

 

     "เฮ้ออออ ฟางเป้นตัวถ่วงป๊อปขนาดนั้นเลยเหรอ หรือที่ผ่านมาฟางจะรักป๊อปข้างเดียว ฟางคิดมากไปหรือป๊อปคิดน้อยไป ฟางรักป๊อปมากจริงๆนะ "ฟางล้มตัวนอนแล้วทั้งน้ำตาจนเผลอหลับไป

 

 

     เช้าวันใหม่

 

 

 

     "สายแล้วน้า ทำไมยังไม่มาอีก ตื่นสายแน่ๆเลยป๊อปนี่"ฟางกดโทรหาป๊อปรัวๆ เพราะทุกวันป๊อปจะมารอเธอที่หน้าบ้าน

 

 

     "ฮัลโหลฟาง โทรมามีอะไรหรือเปล่า ป๊อปรีบนะ"ชายหนุ่มรับสายแล้วกรอกเสียงใส่โทรศัพท์ด้วยความหงุดหงิด เพราะต้องหอบโมเดลชิ้นโตไปส่งอาจารย์

 

 

      "รีบ รีบอะไรแล้วไม่มารับฟางเหรอ ทำไมไม่บอกหล่ะ ฟางจะได้ไปเองจะได้ไม่ต้องไปเรียนสาย" ฟางหงุดหงิดขึ้นมาทันทีที่รู้ว่าชายหนุ่มไปเรียนแล้วไม่มารับเธอ

 

 

     "อย่าไร้สาระได้มั้ยฟาง ป๊อปรีบงัยต้องส่งงานอาจารย์ แค่นี้นะ" ป๊อปตัดสายฟางทันทีและรีบไปส่งงานอาจารย์

 

 

     "เราต้องมีเหตุผลฟาง อย่าทำให้ป๊อปรำคาญป๊อปรีบส่งงาน อย่าโมโห ฟู่วว" ฟางพูดปลอบใจตัวเองแล้วรีบไปเรียน 

 

 

     หน้าตึกคณะบัญชี

 

 

 

     "เลทมา ครึ่งชั่วโมงแล้ว จะโดนหักคะแนนมั้ยเนี่ย ยิ่งเรียนไม่เข้าใจอยู่ งื้อออ "ฟางรีบวิ่งด้วยความเร็วจนไปชนกับผู้ชายคนนึงที่วิ่งมาด้วยความเร่งรีบเช่นกัน

 

 

 

     พลั่ก!!!

 

 

 

     "โอ้ยยย เจ็บนะคนยิ่งรีบๆอยู่ "ฟางร้องขึ้นเมื่อชนกับใครคนนึง แล้วรีบเก็บของ

 

 

     "......................" ชายหนุ่มไม่ตอบอะไรพลางเก็บของ

 

 

     "อ่ะ นี่แว่นของนาย ชั้นขอโทษนะฉันรีบไปหน่อย เจ็บตรงไหนหรือเปล่า" ฟางพูดแล้วก้มลงใส่แว่นให้ชายหนุ่มตรงหน้า

 

 

     "ขอบใจนะ เอ่อ....." ชายหนุ่มปริศนามองหน้าฟางที่โน้มใกล้เข้ามาเพื่อใส่แว่นให้เค้า 

 

 

     "อ๋อ ชื่อชั้นนะเหรอ ชั้นชื่อฟาง อยู่บัญชีไฟแนนซ์ ยินดีที่ได้รู้จักนะ นายชื่ออะไรเหรอ" ฟางยืนขึ้นแล้วดึงมือชายหนุ่มตรงหน้าให้ยืนขึ้นมา

 

 

     "................." ชายหนุ่มยังคงอึ้งกับความน่ารักของคนตรงหน้า 

 

 

 

     "เฮ้ๆๆๆๆ ชื่ออะไร" ฟางโบกมือไปมาเพื่อเรียกสติคนตรงหน้า แล้วแค่นหัวเราะออกมากับท่าที่ของชายหนุ่ม

 

 

     "ชั้นชื่อ โทโมะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัวก่อนนะ" ชายหนุ่มพูดแล้ววิ่งหนีไป

 

 

     "อะไรของเค้านะ เฮ้ยยยยย สายแล้ว ไม่ทันแล้วยัยฟางเอ้ย "ฟางพูดแล้วมองนาฬิกาก่อนจะรีบวิ่งเข้าลิฟท์ไปด้วยความรีบร้อน โดยที่มาสายตาหนึ่งที่แอบมองเธออยู่หลังเสานั้น 

 

 

     ตึกๆ ตึกๆ

 

 

     "ทำไมใจต้องเต้นแรงขนาดนี้วะ ใจเย็นๆโทโมะ เราจะต้องไม่รู้สึกอะไรกับใครทั้งนั้น ยัยบ้าเอ้ย"  ชายหนุ่มอมยิ้มกับความน่ารักของหญิงสาวที่เพิ่งวิ่งชนเค้าอย่างมีความสุข

 

 

     ....เลิกเรียน....

 

 

     "ไอ้ฟาง แกตื่นสายอีกแล้วใช่มั้ย ดีนะที่ชั้นแก้ตัวให้ว่าแกไม่สบาย ไม่งั้นแกโดนหักคะแนนเข้าห้องแน่ๆ ทุกคะแนนมีค่านะเว้ย อยากได้เกียรตินิยมไม่ใช่เหรองัย อย่าให้บ่นนน" พ้อยบ่นออกมาอย่างเหนื่อยใจ

 

 

 

     "มีเรื่องนิดหน่อยหน่ะ โทษทีน้าลำบากแกทุกทีเลย หรือฉันจะเป็นตัวถ่วงจริงๆ" ฟางพูดเบาๆด้วยความเหม่อลอย

 

 

     "เฮ้ยยย ฉันแค่บ่น ตัวถ่วงอะไรวะเพื่อนกันอย่าคิดมากดิ่ ขอโทษๆๆๆๆไปรอจินนี่พิมกันดีกว่าป่ะๆๆ" พ้อยดึงแขนฟางและเดินไปนั่งรอหน้าคณะที่ประจำของกลุ่ม

 

 

     "ไอ้ฟาง คนที่จินนี่หามาติวให้พวกเรานี่มันใครกันวะ 8A เลยเหรอ โหหหห นั่นคนใช่มั้ย ฉันว่านายนั่นต้องกินหญ้าแทนข้าวแน่ๆ" พ้อยกอดอกแล้วพูดขึ้น

 

 

 

     "ไอ้พลอย แกจะบ้าเหรอ คนที่กินหญ้าไม่ใช่เราสองคนเหรอ ตลก ฮ่าๆๆๆๆๆๆ" ฟางหัวเราะออกมา

 

 

     "พ้อยย่ะ ยัยนี่ แกบอกให้ยัยจินนี่บอกป๊อปสิว่ามีติววันนี้ ยังโทรไม่ติดไม่ใช่เหรอ" พ้อยมองเพื่อนสาวที่ยังคงกดโทรศัพท์หาแฟนหนุ่มของเธอไม่ขาดสาย

 

 

     "เออนั่นสิ ธรรมไมฉันคิดไม่ได้นะ ป๊อปต้องรำคาญฉันแน่ๆเลย งั้นแปบนะ" ฟางเดินออกไปโทรศัพท์

 

 

     "ฮัลโหลจินนี่ ฟางฝากไปดูป๊อปหน่อยสิยังติดต่อไม่ได้เลยอ่ะ สงสัยอาจจะติดโปรเจค บอกด้วยน้าว่าฟางมีติว มารับ 6โมง จ้าๆ ฝากด้วยน้า บาย" ฟางกดวางสายแล้วเดินไปนั่งคุยกับป๊อปต่อ

 

 

     "ขอโทษนะครับ เพื่อนจินนี่ใช่มั้ย จินนี่ให้ผมมาติวให้อ่ะครับ" เสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้สองสาวหันไปมอง

 

 

     "นาย!!" 

 

 

     "..........."

 

 

***ตัดก่อนฉับๆๆๆ สนุกมั้ย ดีใจจังมีคนอ่านบ้าง เม้นนิดหน่อย สนุกบ้างมั้ยบอกเราหน่อยนะ เดี๋ยวมาอัพต่อ วันนี้อาจจะอัพสักสามตอน ติดตามกันด้วยน้า ตอนนี้แต่ไว้ 10 ตอน ถ้าเม้นน้อย ไม่มีความคืยหน้าเราก็จะลบ มันคงไม่สนุกสิน้า TT ตอนต่อไปชื่อว่าคิดมาก อยากอ่านเม้นนน ****