ทางแยกหัวใจ

“ทีนี้จะยอมฟังป๊อปได้หรือยัง” ป๊อปพูดเสร็จก็ลุกขึ้นจากเตียงหมายจะเดินเข้าไปหาฟาง

 

 

 

 

 

“อย่าเข้ามานะ” ฟางถอยห่างด้วยท่าทีที่หวาดกลัวว่าเค้าจะทำอะไรเธอ

 

 

 

 

“ถ้าฟางยังดื้อ ป๊อปจัดเต็มแน่”ป๊อปเดินเข้าไปหาฟาง

 

 

 

 

“โอเค ฟางจะฟังแต่ขอคุยที่อื่นที่ไม่ใช่ในห้อง ที่ที่มีแสงสว่าง มีผู้คนเดินผ่านไปมา ไม่เปลี่ยว”ฟางถอยหนีอีก

 

 

 

 

 

“สี่แยกไฟแดงมั้ยฟาง รถไฟฟ้าBTSมั้ย สุวรรณภูมิ หรือสยามพารากอน ห๊ะ” ป๊อปกลั้นขำและถามกวนประสาทกลับไป

 

 

 

 

 

“แค่ สวน หน้า บ้าน ก็ พอ ค่ะ”ฟางกัดฟันพูดอย่างจำใจยอม เพราะป๊อปถือไพ่เหนือกว่าเธอ

 

 

 

 

“ตามมาครับ”ป๊อปกระตุกยิ้มแล้วเดินนำไป

 

 

 

 

“คุณหนูป๊อป เป็นยังไงบ้างคะ” ป้าแม่บ้านวิ่งออกมาถามป๊อปด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

“ปราบสำเร็จครับป้า สบายมาก แล้วก็เรียกว่าป๊อปพอ เรียกพี่กี้คนหนูปุ๊กกี้ก็พอครับ 555”ป๊อปพูด เล่นกับป้าแม่บ้าน หยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน ฟางได้แต่ทำหน้าล้อเลียนอยู่ข้างหลัง

 

 

 

 

 

“ท่าทางจะแสบใช่เล่นนะคุณป๊อป”ป้าพูดแล้วยิ้มให้ฟาง

 

 

 

 

“ที่สุดเลยหล่ะครับป้า อ่อ ป๊อปขอของว่างแล้วก็น้ำผลไม้สองแก้วในสวนนะครับ” ป๊อปพูดกับป้าแม่บ้านแล้วเดินนำฟางเข้าไปที่สวนหน้าบ้านของเค้า

 

 

 

 

“อะไรกันนักกันหนา”ฟางเบ้ปากแล้วพูดเบาๆ

 

 

 

 

 

“ฟาง อยากเลิกกับป๊อปจริงๆเหรอ”ป๊อปหยุดเดินแล้วพูดกับฟาง

 

 

 

 

“……..”ฟางได้แต่ก้มหน้าเงียบหลีกเลี่ยงคำถามนั้น ถามว่าอยากเลิกมั้ยก็อยาก เพราะเธอเหนื่อยเหลือเกินกับการวิ่งตามความรักครั้งนี้ ความรักของคนไม่รู้จักพอมันไม่มีวันทำให้เธอมีความสุขหรอก

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปรู้ว่าที่ผ่านมา ป๊อปอาจจะทำร้ายจิตใจฟางไปเยอะ ป๊อปชอบรำคาญฟาง ตะคอกฟาง ละเลยความรู้สึกฟาง หรือแม้กระทั่งข่มขืนฟาง แต่ป๊อปขอได้มั้ย อย่างน้อยก่อนจะเลิกกัน ฟังป๊อปก่อนคุยกับป๊อปก่อนได้มั้ย” ป๊อปเดินเข้าไปจับมือฟางที่เอาแต่ก้มหน้าร้องไห้เงียบๆ ป๊อปเลยจูงมือฟางให้เดินมานั่งข้างๆเข้า

 

 

 

 

“ป๊อปยอมรับว่ามีเผลอไปบ้างที่นอกใจฟาง มันก็อารมณ์วัยรุ่นผู้ชายทั่วไป แต่เรื่องของพิมป๊อปอยากให้ฟางฟังว่ามันไม่ได้เกิดจากความรักเหมือนเรื่องของเราสองคน เรื่องของเราสองคนมันเริ่มจากความรัก เราอาจเริ่มต้นกันไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ แต่ที่ป๊อปชอบฟางเพราะฟางไม่เหมือนใครดีนะ ตอนนั้นฟางเป็นยัยหัวฟูแว่นหนา ไม่สนใจไม่แคร์โลก มุดแต่หนังสือ มาวันแรกก็เมินนักเรียนแลกเปลี่ยนอย่างป๊อปซะแล้ว”ป๊อปเล่าไปยิ้มไปพลางนึกถึงเหตุการณ์ที่ป๊อปกับฟางเจอกันครั้งแรก

 

 

 

 

 

“ป๊อปต้องใช้ความพยายามมากๆเลยนะถึงจะเปลี่ยนแปลงฟางจนเป็นฟางทุกวันนี้ จนเรารักกัน มีวันนี้ได้ ป๊อปไม่อยากให้มันจบลงแบบนี้ ขอแค่ฟางฟังป๊อปจะได้มั้ย”ป๊อปพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือและเอื้อมมือไปจับฟางเบาๆ

 

 

 

 

“อื้อ”ฟางพยักหน้าเบาๆ ยิ่งเธอฟังยิ่งเธอนึกถึงอดีตที่พยายามลืม ทำใจมาตลอด น้ำตาก็ไหลมาอีกครั้ง ตอนนี้เธอยิมรับว่าโทโมะก็ก้าวเข้ามาในใจเธอทีล่ะนิดแล้ว เพราะยิ่งป๊อปทำไม่ดีมากเท่าไหร่ โทโมะก็ยิ่งเหมือนเงาแห่งความดีที่ตามมาปกป้องเธอเสมอ แต่เธอก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ายังรักป๊อปอยู่

 

 

 

 

“ส่วนเรื่องป๊อปกับพิม มันมีเหตุผลนะฟาง ทางบ้านของเราสองคนจับให้หมั้นกัน เพราะเหตุผลทางธุรกิจ ป๊อปเป็นผู้ชายป๊อปก็ไม่กล้าพูดอ่ะ อยากให้ผู้หญิงปฏิเสธเองมากกว่า พิมก็ถามป๊อปนะว่าโอเคมั้ย ถ้าไม่โอเคจะไปบอกผู้ใหญ่ให้ จนวันนึงที่ป๊อปเมาแล้วเผลอไปมีอะไรกับพิม พิมเลยใช้เหตุผลนี้เรียกร้องตลอด บางครั้งที่หวั่นไหวโอเคเพราะฟางจู้จี้ไป ขณะที่พิมใจป๊อปทุกอย่าง แต่มันก็แค่ชั่ววูบ ป๊อปมั่นใจนะว่าป๊อปรักฟาง ถามกี่ครั้งมันก็ยังเป็นฟาง ถ้าป๊อปขอโอกาสอีกครั้งจะได้มั้ยฟาง ”ป๊อปพูดแล้วร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

“ป๊อป ไม่เอาสิอย่าร้อง”ฟางเอื้อมมือไปปาดน้ำตาป๊อป ตอนนี้เธอรู้สึกสับสนมากจริงๆ

 

 

 

 

“แค่นี้ยังน้อยไปฟางเสียใจมากกว่านี้ตั้งเยอะ มีหลายอย่างที่ป๊อปอยากจะพูดแต่ก็พูดไม่ออก ขอโอกาสอีกครั้งได้มั้ยฟาง” ป๊อปบีบมือฟางเบาๆ

 

 

 

 

“ป๊อป คือ…ฟางเคยให้ไปแล้วนะ แล้วสุดท้ายฟางก็เจ็บอีก ฟางไม่อยากกลับไปเป็นแบบนั้นอีกแล้ว”ฟางหลบสายตาป๊อป

 

 

 

 

“นะฟาง ป๊อปอยู่ไม่ได้นะ ถ้าไม่มีฟาง” ป๊อปกอดฟางแล้วร้องไห้ออกมา “ป๊อปขาดฟางไม่ได้จริงๆ”

 

 

 

 

“ป๊อปอย่าร้องไห้นะ เด็กนักเรียนนอกทำไมขี้แยอย่างนี้หล่ะหืม”ฟางลูบผมป๊อปเป็นเชิงปลอบใจ

 

 

 

 

“เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมกันนะฟาง”ป๊อปจับหน้าฟาง

 

 

 

 

“เอ่อ…คือฟาง”ฟางอ้ำอึ้งกับสิ่งที่ป๊อปเร่งรัด เพราะตอนนี้ใจเธอก็มีอีกคนเข้ามานิดๆ

 

 

 

 

“ฟาง ป๊อปขอร้องป๊อปจะจัดการทุกๆอย่างเพื่อฟาง”ป๊อปตอกย้ำอีกครั้งอย่างหนักแน่นเพื่อให้ฟางมั่นใจในตัวเค้า

 

 

 

 

“ขอคิดดูก่อนได้มั้ย”ฟางตอบออกไป

 

 

 

 

“ครั้งสุดท้ายก็ได้ฟาง”ป๊อปขอร้องอีกครั้ง

 

 

 

 

“เอ่อ…อื้มงั้นก็ได้ ครั้งสุดท้ายนะป๊อปไม่มีอีกแล้วนะ และอีกข้อ ฟางคงรักป๊อปได้ไม่เท่าเดิมแล้วแหละ”ฟางพูดจบก็ลุกเดินหนีไปจากตรงนั้นทันที

 

 

 

 

 

 

****เม้น โหวต ให้บ้างก็ดีน้า ^^ กำลังใจเล็กๆน้อยๆ คิดแทบตายลอกก็ไม่ได้ลอกใครเลย แต่แบบก็นะ อย่างที่เห็น เพลีย ขออัพสั้นๆแล้วกัน****

X