ทางแยกหัวใจ

หลังจากที่ฟางเดินจากไป ประโยคที่ว่า “ฟางคงรักป๊อปได้ไม่เท่าเดิมแล้วแหละ” ยังคงก้องอยู่ในห้องของชายหนุ่ม รักได้ไม่เท่าเดิม คือจะหมดรักแล้วใช่มั้ย ประโยคนี้ทำให้ป๊อปแทบหยุดหายใจ เค้าควรทำยังไงดี

 

 

 

 

“ป๊อป ทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้หล่ะ ไม่เข้าไปในบ้านหล่ะ”สาวน้อยเสียงหวานหน้าตาละม้ายคล้ายชายหนุ่ม เดินมาทักทาย

 

 

 

 

“อ้าวพี่กี้ ไหนไปสามสี่วันไม่ใช่เหรอ” ป๊อปที่หลุดจากภวังค์ความคิดก็เงยหน้าถามพี่สาว

 

 

 

 

“ก็พี่หมดธุระแล้วจะอยู่ทำไมเล่า ว่าแต่เราเหอะมานั่งทำอะไรตรงนี้” ปุ๊กกี้เดินมานั่งข้างๆป๊อป

 

 

 

 

“พี่กี้ ถ้าพี่กี้ทำผิดกับคนที่พี่กี้รัก แล้วก็ขอโอกาสจากเค้า และเค้าก็ให้โอกาส แต่เค้าทิ้งท้ายว่าเค้าคงรักเราไม่เท่าเดิมแล้วพี่กี้จะทำยังไง” ป๊อปหันไปถามปุ๊กกี้

 

 

 

 

“เรื่องที่ทำผิดคือเรื่องอะไร พอจะบอกพี่ได้มั้ย”ปุ๊กกี้ถาม

 

 

 

 

“เฮ้ออออออ ก็นอกใจ ผิดสัญญา โกหก แล้วก็ทำลายความรู้สึกของเค้า” ป๊อปก้มหน้าลง ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บใจตัวเอง

 

 

 

 

“โห จัดว่าเลวมาก แกทำแบบนั้นเหรอวะ ใครเค้าอยากจะให้โอกาสแกป๊อป ที่เค้าให้ก็ถือว่ามากพอแล้วนะ”ปุ๊กกี้มองหน้าป๊อป

 

 

 

 

“ป๊อปรู้พี่กี้ป๊อปรู้ แต่ป๊อปควรทำไง คือมันเสียความรู้สึก แต่เค้าก็ให้โอกาสป๊อปนะ”ป๊อปพูด

 

 

 

 

“อืม คำพูดบางประโยคของเค้าอาจไม่โดนใจเรา ทำร้ายจิตใจเรา แต่บางทีบางประโยคหรือการกระทำของเราก็อาจจะทำให้เค้าเสียใจก็ได้ ในเมื่อเค้าเลือกที่จะให้โอกาสเราแล้ว ก็อย่าปล่อยให้หลุดมือ สู้ๆดิ่ สู้ๆเว้ย” ปุ๊กกี้จับไหล่ป๊อปเชิงให้กำลังใจ

 

 

 

 

“ขอบใจมากๆนะพี่กี้” ป๊อปส่งยิ้มให้พี่สาวสอนดีที่มักจะช่วยแก้ปัญหาให้เค้าเสมอๆไม่ว่าเค้าจะทำถูกหรือผิด

 

 

 

 

“ก็เราเป็นพี่น้องกันหนิ อย่าคิดมาก เก็บของหรือยัง จะไปปารีสแล้วไม่ใช่หรืองัย ลืมเรื่องแย่ๆไว้เมืองไทยแล้วไปพักใจสักพัก เดี๋ยวพี่ขึ้นไปเช็คของให้แล้วกัน ไปพักผ่อนเถอะ อย่าคิดมาก”ปุ๊กกี้พูดจบก็เดินเข้าบ้านไป

 

 

 

 

“นั่นสิ ทำให้มันดีที่สุดก็พอ” ป๊อปคิดได้ดังนั้นก็เดินกลับห้องทันที

 

 

 

 

 

 

 

บนห้องป๊อป

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ…ฟางมาทำธุระอ่ะ อ๋อ ฝากบอกเฟย์ด้วยว่าไม่ต้องเป็นห่วงนะ”ฟางกรอกเสียงปลายสาย ที่ค่อนข้างจะกระวนกระวายที่เธอหายไปที่สนามบินหลังจากที่เฟย์โทรมาบอก

 

 

 

 

“ฟางจะกลับแล้วแหละ เดี๋ยวกลับเองจ้า โมะพักผ่อนเถอะ” ฟางพูดไปยิ้มไป โดยที่ไม่รู้ว่ามีใครอีกคนมองเธอด้วยสายตาเจ็บปวด

 

 

 

 

“จ้า ขอบใจมากนะที่เป็นห่วง ทานข้าวด้วยหล่ะ ไว้ถึงบ้านฟางจะโทรหา บายจ้า”ฟาง กดวางสายไปก็เห็นป๊อปที่ยืนเหม่อลอยมองเธออยู่

 

 

 

 

“จะกลับบ้านเลยหรือเปล่าฟาง” ป๊อปเอ่ยถามขึ้น

 

 

 

 

“อ้าว ป๊อปมาพอดีเลย ฟางอยากกลับบ้านพอดี” ฟางพูดจบก็เดินไปหยิบกระเป๋าเตรียมตัวกลับบ้านทันที

 

 

 

 

“เดี๋ยวป๊อปไปยืมชุดพี่กี้ให้ดีกว่า รอแปบนะ”ป๊อปยิ้มบางๆให้แล้วเดินไปห้องปุ๊กกี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟางนะพี่ฟาง หายไปไหนทำไมไม่บอกเฟย์” เฟย์ที่ได้รับสายจากโทโมะก็เดินวนไปมาด้วยความหงุดหงิด

 

 

 

 

“โอ๋ๆ ตัวเองจ๋า ชิมคุกกี้เค้าก่อนสิ เค้าอุตส่าตั้งใจทำให้เลยน้า”เขื่อนเดินตามเฟย์ที่เดินไปมาแล้วออดอ้อนแฟนสาว

 

 

 

 

“อุตส่า ใช้คำว่าอุตส่างั้นแปลว่าไม่อยากทำสิ่นะ เก็บไว้กินเองสิ่” เฟย์หันมาปรี๊ดแตกใส่ หนอย! มาบอกว่าอุตส่า

 

 

 

 

“ไม่ใช่อย่างนั้น เข้าใจกบน้อยผิดไปแล้ว ฮืออออ” เขื่อนกอดรัดเฟย์แล้วงอแง

 

 

 

 

“พี่ฟางนะพี่ฟางถ้าแก้วกลับมาจากปารีสเมื่อไหร่เฟย์จะไม่ง้อเลย อะไรเนี่ยเขื่อน คนกำลังหงุดหงิด”เฟย์หยิกแขนเขื่อนแรงๆ

 

 

 

 

“ฮือออ เฟย์ไม่สนใจๆ ไม่กินก็ไม่ต้องกินเขื่อนกินเอง”เขื่อนพูดจบก็ล้มตัวทับเฟย์บนโซฟา

 

 

 

 

“ว้ายย เขื่อนอะไรเนี่ย” เฟย์ดิ้นไปมา

 

 

 

 

“ไม่รู้ไม่ชี้ เฟย์ไม่สนใจ งั้นกบน้อยจะทำให้สนใจ”เขื่อนพูดจบก็ซุกไซร้ตามตัวเฟย์ แล้วเริ่มดำเนินเพลงรักกับเฟย์จนหายคิดถึง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอใส่ได้มั้ยฟาง” ป๊อปที่ยืนรอฟางอยู่ก็ถามขึ้น

 

 

 

 

“ใส่ได้ ไปกันเถอะ” ฟางพูดจบก็เดินออกจากห้องป๊อปไป โดยที่ป๊อปเดินตาม อย่างน้อยก็ขอแค่สร้างความทรงจำดีๆก่อนที่เค้าจะไปเรียนต่อเมืองนอกก็ยังดี

 

 

 

 

“ฟางอยากทานอะไรมั้ย หรืออยากไปไหนหรือเปล่า”เมื่อขึ้นรถป๊อปก็ถามขึ้น

 

 

 

 

“ฟางไม่หิวอ่า”ฟางตอบยิ้ม

 

 

 

 

“แล้วอยากไปดูหนังมั้ย”ป๊อปขับรถแล้วถามขึ้นอีก

 

 

 

 

“ไม่อ่าป๊อป ฟางเป็นห่วงเฟย์มากกว่า”ฟางเอนเบาะนอนลง

 

 

 

 

“งั้นเราไปซื้อของกันมั้ยจะได้กลับไปทำอะไรให้เฟย์ทานกัน”ป๊อปพูด

 

 

 

 

“เฟย์คงทานกับเขื่อนแล้วแหละ” คราวนี้ฟางพูดแล้วเอนหันไปทางหน้าต่างรถ

 

 

 

 

“งั้นเขื่อนก็คงอาจจะอยู่เป็นเพื่อนเฟย์ เราไปเดินเล่นกันมั้ยหล่ะ”ป๊อปถามขึ้นอีกครั้ง

 

 

 

 

“ป๊อปคือฟางอยากกลับไปอยู่กับเฟย์มากกว่าอ่ะ” ฟางตอบแต่ก็ยังไม่หันหน้ามา

 

 

 

 

“ขอแค่วันนี้ได้มั้ยฟาง ป๊อปอยากอยู่กับฟางนานๆ หรือแค่ไปกินไอติมหน้ารร.เก่า แล้วไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะก็ได้ พรุ่งนี้ป๊อปจะไปแล้วนะ ฟางช่วยอยู่กับป๊อปได้มั้ย” ป๊อปขอร้องอย่างมีความหวัง

 

 

 

 

“อื้ม ก็ได้ เอาเป็นว่าไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะแล้วกันนะ ” ฟางพูดจบ ทั้งสองก็เงียบกันตลอดทาง เค้าคงขอมากไปสินะ ระหว่างทางป๊อปก็ลอบมองฟางเป็นระยะๆ ฟางเองก็เผลอหลับไป จนถึงสวนสาธารณะ

 

 

 

 

“ฟาง ถึงแล้ว” ป๊อปพูดจบก็ปลดเข็มเข็ดรถตัวเอง แต่ฟางก็ยังนิ่งอยู่

 

 

 

 

“ฟาง ถึงแล้ว ฟางๆ”ป๊อปเอื้อมตัวไปปลุกฟาง ฟางเริ่มรู้สึกตัวจึงค่อยๆหันมา เธอยังคงขี้เซาเหมือนเดิม ตั้งแต่สมัยเรียนที่เค้าเริ่มรู้จักกับฟาง ฟางมักจะขี้เซาแอบหลับที่เรียนเสมอๆ เหตุก็เพราะเธอชอบอ่านหนังสือดึกจนเกินไปทำให้นอนไม่พอ เวลาใครปลุกทีเธอจะหงุดหงิดอาระวาดใส่เป็นเด็กๆ เค้านึกไปก็ยิ้มไป หลายสิ่งหลายอย่างที่คนตรงหน้าเป็น มันกลับทำให้เค้ารู้สึกมีความสุขในทุกๆเรื่อง

 

 

 

 

“ป๊อป ยิ้มอะไร ฟางตื่นแล้ว” ฟางที่ตื่นขึ้นก็มองป๊อปที่เอาแต่มองเธอแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จนเธอต้องเรียกเตือนสติเค้า

 

 

 

 

“อ่าว ลงไปเดินเล่นกันเถอะ” ป๊อปยิ้มให้ แล้วเดินลงไปที่สวนสาธารณะ โดยที่ฟางก็เดินตามเค้าไป

 

 

 

 

“ที่นี่ยังสวยเหมือนเดิมเลยเนอะฟาง’’ป๊อปกวาดสายตามองสวนสาธารณะที่เงียบสงบ

 

 

 

 

“อื้ม เงียบดีด้วย” ฟางพูดแล้วเดินไปนั่งเก้าอี้ไม้สีขาวริมทะเลสาบ

 

 

 

 

“เรามาที่นี่ด้วยกันก็บ่อย แต่ป๊อปไม่เคยถามเลยว่าทำไมฟางชอบมาที่นี่”ป๊อปหันไปถามฟาง

 

 

 

 

“ก็…มันเงียบสงบดี ทำให้ได้คิดอะไรหลายๆอย่างอ่ะ รู้สึกยังไงก็มาคลายเครียดแถวๆนี้ ดีกว่านอนอยู่บ้าน” ฟางตอบแล้วยิ้มบางๆให้ป๊อป

 

 

 

 

“ฟาง ป๊อปขอมากไปหรือเปล่าที่ให้ฟางให้โอกาสป๊อปอีกครั้ง”ป๊อปตัดสินใจถามออกไป

 

 

 

 

“ฟางไม่รู้จะอธิบายยังไง แต่แค่รู้สึกว่าทุกอย่างมันเร็วไปหมดฟางทำตัวไม่ถูก เหมือนป๊อปเร่งรัดฟางยังไงไม่รู้เลย อยู่ดีๆก็เปลี่ยนไป อยู่ดีๆฟางก็ไม่ใช่แฟนป๊อปคนเดียว อยู่ดีๆเราก็มีอะไรกัน อยู่ดีๆฟางก็จับได้ แล้วอยู่ดีๆป๊อปก็มาขอโอกาส แล้วอยู่ดีๆป๊อปก็จะไปปารีสอีก ฮ่าๆ ฟางอยู่ของฟางดีๆนะ ฟางอยู่ของฟางดีๆ”ฟางย้ำคำนั้นแล้วน้ำตาก็ค่อยๆไหลออกมา ใช่เธออยู่ของเธอดีๆ เค้าต่างหากที่เค้ามาทำให้ชีวิตเธอวุ่นวายแบบนี้

 

 

 

 

“บางทีฟางก็อยากเป็นแค่ยัยแว่น ที่ไม่สนใจโลกตลอดไปนะ”ฟางเหม่อมองทะเลสาบแล้วปล่อยให้น้ำตาไหลลงมาเรื่อยๆ ป๊อปมองภาพนั้นด้วยความสงสารจับใจ ระหว่างนั้นเองก็หันไปเห็นร้านขายขนมสายไหม

 

 

 

 

“เดี๋ยวป๊อปมานะฟาง” ป๊อปพูดจบก็วิ่งไปซื้อสายไหมสีชมพูของโปรดฟางมาทันที

 

 

 

 

“เฮ้อ จริงๆเลยเรานั่งร้องไห้แต่กลับวิ่งไปไหนก็ไม่รู้นี่นะ” ฟางบ่นเบาๆแล้วเช็ดน้ำตา

 

 

 

 

“มาแล้ว” ป๊อปซื้อเสร็จก็รีบวิ่งมาหาฟาง แล้วนั่งลงข้าง แต่ฟางก็ไม่หันมาสักนิด

 

 

 

 

“อ่ะ สายไหมชอบไม่ใช่เหรอ” ป๊อปส่งขนมสายไหมสีชมพูให้ฟาง

 

 

 

 

“ถูกที่ ผิดเวลารู้จักคำนี้มั้ย” ฟางส่ายหน้าเล็กน้อยแล้วรับขนมสายไหมมาจากป๊อป แล้วก้มงับสายไหม

 

 

 

 

 

“ถูกที่ผิดเวลา แต่ฟางก็กินไม่ใช่เหรอ ฮ่าๆ” ป๊อปแค่นหัวเราะออกมา ไม่ว่าอารมณ์ไหนฟางก็กินได้เสมอ

 

 

 

 

“ก็ซื้อมาทำไมเล่า”ฟางก้มหน้างับสายไหมด้วยความเขิน

 

 

 

 

“ทำไมถึงชอบกิน อร่อยเหรอ”ป๊อปเลิกคิ้วถาม

 

 

 

 

“รู้ตัวมั้ยว่าชอบถามอะไรเนิร์ดๆ ไม่เข้ากับหน้าเลย”ฟางอมยิ้ม “ลองกินดูสิ่” ฟางส่งสายไหมให้ป๊อป

 

 

 

 

“ฟางกินก่อนสิ เดี๋ยวป๊อปกินตาม” ป๊อปส่งยิ้มให้ฟางตอบกลับไป

 

 

 

 

“อร่อยจะตาย” ฟางก้มลงกินสายไหมต่อ ป๊อปมองฟางที่ค่อยๆกินสายไหม ก่อนที่ตัวเองจะค่อยๆก้มหน้าลงไปกินสายไหมข้างๆหน้าฟาง ฟางชะงักหยุดมองชายหนุ่ม แต่ชายหนุ่มก็ยังคงงับสายไหมไปเรื่อยๆแล้วสบตาฟางอยู่ตลอด จนฟางค่อยๆงับสายไหมตามอีกครั้ง สายไหมก็เหมือนเส้นใยรักของเค้าทั้งสองคนที่ค่อยๆถักทอขึ้นจนพองโตและเกิดเป็นความผูกพันธ์ที่ไม่อาจแยกจากกันได้ ป๊อปและฟางกินสายไหมจนแทบจะหมดไม้ ป๊อปมองฟางที่หลับตางับสายไหมไม่ยอมสบตาเค้าต่อ เค้าจึงตัดสินใจลดไม้สายไหมลงแล้วแทนที่ด้วยปากของเค้าแทน

 

 

 

 

“อื้ออ” ฟางลืมตาขึ้นเมื่อรู้ว่าสิ่งที่สัมผัสกับปากของเธอไม่ใช่สายไหมแต่เป็นปากของเค้า จูบที่หอมหวานแบบนี้ที่เธอโหยหาจากเค้า จูบแบบนี้ที่เค้าและเธอจูบกันตอนตกลงเป็นแฟน แฟนที่ไม่ใช่แฟนกำมะลอ จูบที่จูบด้วยความรัก เป็นจูบของป๊อปกับฟาง

 

 

 

 

“เชื่อมั้ย ว่าจูบรสนี้จะต้องมีแค่ป๊อปและฟางเท่านั้นถึงจะได้รสแบบนี้ ความรู้สึกแบบนี้ ถ้าเรายังรู้สึกเหมือนกัน แสดงว่าเรายังรักกันเหมือนเดิม” ป๊อปน้ำตาไหลออกมาแล้วถอนจูบออกจากปากฟาง

 

 

 

 

“ฮึกๆ ฟางรอจูบนี้มานานแค่ไหนป๊อปรู้มั้ย อย่าทำแบบนั้นกับฟางอีกนะ อย่าทำให้ฟางเสียใจอีกนะ ฟางรักป๊อป ฮือๆ” ฟางปล่อยโฮ ออกมาแล้วกอดคอป๊อปแน่น

 

 

 

 

“ป๊อปจะไม่ทำให้ฟางเสียใจอีก ไม่ว่าวันหน้าจะเกิดอะไรขึ้น ขอแค่ฟางเชื่อใจป๊อปฟังป๊อปได้มั้ย ป๊อปรักฟางมากนะ” ป๊อปหันไปจูบหัวฟางเบาๆแล้วกอดฟางแน่น กอดอุ่นๆและความรู้สึกดีๆของวันนี้ ความรู้สึกของเค้าและเธอ หลังจากนั้นป๊อปก็นอนตักฟางและพูดคุยรำลึกความหลังกันอย่างมีความสุขจนพระอาทิตย์ตกดิน พรุ่งนี้แล้วสินะที่เค้าและเธอจะต้องห่างไกลกัน แค่ช่วงเวลาดีๆเพียงแค่นี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับความรักและโอกาสที่เธอให้คนเลวๆอย่างเค้า และเป็นอีกหนึ่งบทพิสูจน์ความรักที่เค้าและเธอจะต้องก้าวผ่านมันไปให้ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

***จบแล้ว สนุกมั้ย อยากอ่านต่อเม้นนน โหวต ให้กำลังใจเรานิดนึงน้า ฝันดีค่ะเพื่อนๆ เม้นโหวตเร็ว อัพต่อเร็วเย้ๆ ตอนนี้แอบบอกปริศนาเล็กน้อยไหนใครพอจับได้บ้างว่าปริศนาที่ไรท์เตอร์ทิ้งไว้คือเรื่องอะไร ติ๊กต่อกๆ ^^***

X