หนทางสู่กลางใจเธอ

แก้วอ้าปากค้างง
 
"ครูพูดอะไรฮ่ะ  ปลอมตงปลอมตัวอะไรกันฮะ  ผมน่ะผู้ชายจริงๆ " แก้วยังยืนยัยว่าเธอคือผู้ชาย
 
"ครูเป็นผู้หญิงนะ ทำไมครูจะไม่รู้ล่ะ  " ครูโฟร์ว่า
 
"เอ่อ...เฮ้อ!  หนูยอมรับก็ได้ค่ะ  แต่! ครูอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครนะค่ะ  ถ้าทุกคนรู้เรื่อง หนูต้องถูกไล่ออกแน่เลยค่ะ " แก้วบอก
 
"แล้วทำไมล่ะ  ทำไมเธอถึงต้องปลอมตัว " โฟร์ถาม
 
 
"ก็เพราะ....."แก้วยอมเล่าเรื่องทุกอย่างให้ครูโฟร์ฟัง
 
 
 
 
 
 
ภายในห้องเรียน
 
" แฮ่มๆๆ  เอาล่ะ นักเรียนทุกคน!  วันนี้มีนักเรียนใหม่เพิ่มมา เข้ามาแนะนำตัวสิ " โฟร์บอก  แก้วจึงเดินเข้าในห้อง 
 
"สวัสดี..."ในขณะที่แก้วแนะนำตัว สายตาเธอดันหันไปเห็น....โทโมะ นั่งอยู่ด้วย  ทำให้แก้วอึ้ง
 
เมื่อครูโฟร์เห็นท่าไม่ดีจึงรีบเตือนปรามให้แก้วแนะนำตัวต่อ
 
"แฮ่มๆ นักเรียนใหม่  แนะนำตัวสิค่ะ " 
 
"เอ่อ...เอ่อ ผมชื่อแก้ว....จริญญา  ศิริมงคลสกุลฮ่ะ "แก้วแนะนำตัวจบปุ๊บ นักเรียนชายต่างหัวเราะกันยกใหญ่
 
"55555  ผู้ชายชื่อแก้วว่ะ 55555 " 
 
"ผู้ชายอะไรว่ะ  ชื่อจริญญา กูล่ะขำ55555 " ทุกคนขำแก้วจนท้องแข็ง  มีเพียงโทโมะ ที่นั่งเงียบไม่ขำกับเพื่อน ในตอนนั้นแก้วแอบเหลือบมองโทโมะทุกๆนาที เธอไม่สนเสียงหัวเราะของใครทั้งนั้น 
 
"นักเรียน!!  หยุดขำเดี๋ยวนี้!  เอาล่ะ จริญญา เธอไปนั่งข้าง วิศวะซะ"ครูโฟร์สั่ง
 
"ผมหรอฮ่ะ " แก้วชี้ตัวเองเธองง
 
"จะงงอะไรล่ะ ครูบอกว่าจริญญา เธอน่ะสิ " ครูโฟร์บอก
 
"ครับๆ" แก้วเดินตรงไปหาโทโมะแล้วนั่งลงใกล้ๆเขา
 
 
 
 
"สวัสดี  นายชื่อโทโมะใช่ไม๊ "แก้วถาม  แต่สิ่งที่ได้รับคือ ความเงียบที่ไม่เสียงตอบใดๆทั้งนั้น
 
"เอ่อ...หวัดดี ฉันชื่อแก้วนะ  นายเป็นอะไรรึเปล่า " แก้วถาม
 
"อย่ามายุ่งกับฉัน " โทโมะตอบ
 
"ฉันได้ยินข่าวแล้วนะ  แล้วทำไมนายถึง..." 
 
"โถ่เว้ย!!  ฉันบอกว่าอย่ามายุ่งกับฉันไงว่ะ!!   " โทโมะตะคอกใส่แก้วเสียงดัง ก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องไป
 
"วิศวะ! วิศวะ!  จริงๆเล้ย เด็กคนนี้เนี่ย " ครูโฟร์พึมพำ
 
แก้วมองแผ่นหลังของโทโมะที่กำลังเดินออกไปอย่างหัวเสีย  มันทำให้เธออยากรู้เรื่องราวความจริงมากขึ้น
 
 
 
 
 
 
พักเที่ยง
 
"แฮ่มๆ  ขอฉันกินข้าวด้วยคนดิ " แก้วเดินมาหาโทโมะแล้วนั่งลงข้างๆเขา
 
"ใครว่ะ  นายเป็นนักเรียนใหม่หรอ "ธามไทเพื่อนสนิทของโทโมะถาม
 
"ใช่  ฉันเป็นนักเรียนใหม่  ฉันชื่อแก้ว " 
 
"แก้ว? ฮ่าๆๆ ชื่อแก้วทำไมชื่อเหมือนผู้หญิงเลยอ่ะ " ธามไทถามไปขำไป
 
"ไม่รู้ดิ  งั้นฉันโทรบอกแม่เลยดีมั๊ย 555 " แก้วพูดกึ่งขำ เธอทำเพื่ออยากให้โทโมะหัวเราะบ้าง
 
"5555 เฮ้ย ขำว่ะ " ธามไทหัวเราะตามแก้ว
 
"ฉันบอกนายแล้วใช่ไม๊  ว่าอย่ายุ่งกับฉัน " โทโมะเก็บอารมณ์แต่เขาพูดด้วยน้ำเสียงบีบคั้นฟังแล้วน่ากลัว  เขาถามแก้ว
 
"ฉันแค่อยากเป็นเพื่อนกับนายนิ  รับฉันเข้ากลุ่มด้วยดิ "แก้วขอโทโมะ
 
โทโมะไม่ตอบอะไรแต่คนที่ตอบคือธามไท
 
"เอาดิ  พวกเรารับนาย "
 
"จริงดิ "แก้วดีใจ
 
"ใครบอกนาย  ฉันยังไม่ได้พูดซักคำ  " โทโมะพูดด้วยสีหน้าบึ้งตึงแล้วลุกออกจาากโต๊ะอาหารไป
 
"นี่นาย! รอฉันด้วย " แก้ววิ่งตามโทโมะไปทันที
 
 
 
 
 
"นี่นาย  ฉันอยากเป็นเพื่อนกับนายจริงนะ....เว้ย " แก้วพยายามพูดให้เหมือนผู้ชายที่สุด
 
"เอาตรงๆเลยนะ  ฉันไม่ชอบหน้านาย! ฉันไม่ชอบ เข้าใจไม๊! "โทโมะตะคอกใส่แก้วแล้วเขาก็เดินหนีแก้วไปอีกครั้ง    
 
"เฮ้อ! " แก้วได้แต่ยืนถอนหายใจเธอหนักใจกับนิสัยของโทโมะเป็นอย่างมาก
 
 
ไม่เข้าใจตรงไหนก็เม้นบอกนะ  แต่ถ้าชอบก็เม้นได้จร้าาาา