หนทางสู่กลางใจเธอ

แก้วอ้าปากค้างง

"ครูพูดอะไรฮ่ะ  ปลอมตงปลอมตัวอะไรกันฮะ  ผมน่ะผู้ชายจริงๆ " แก้วยังยืนยัยว่าเธอคือผู้ชาย

"ครูเป็นผู้หญิงนะ ทำไมครูจะไม่รู้ล่ะ  " ครูโฟร์ว่า

"เอ่อ...เฮ้อ!  หนูยอมรับก็ได้ค่ะ  แต่! ครูอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครนะค่ะ  ถ้าทุกคนรู้เรื่อง หนูต้องถูกไล่ออกแน่เลยค่ะ " แก้วบอก

"แล้วทำไมล่ะ  ทำไมเธอถึงต้องปลอมตัว " โฟร์ถาม

"ก็เพราะ....."แก้วยอมเล่าเรื่องทุกอย่างให้ครูโฟร์ฟัง

ภายในห้องเรียน

" แฮ่มๆๆ  เอาล่ะ นักเรียนทุกคน!  วันนี้มีนักเรียนใหม่เพิ่มมา เข้ามาแนะนำตัวสิ " โฟร์บอก  แก้วจึงเดินเข้าในห้อง 

"สวัสดี..."ในขณะที่แก้วแนะนำตัว สายตาเธอดันหันไปเห็น....โทโมะ นั่งอยู่ด้วย  ทำให้แก้วอึ้ง

เมื่อครูโฟร์เห็นท่าไม่ดีจึงรีบเตือนปรามให้แก้วแนะนำตัวต่อ

"แฮ่มๆ นักเรียนใหม่  แนะนำตัวสิค่ะ " 

"เอ่อ...เอ่อ ผมชื่อแก้ว....จริญญา  ศิริมงคลสกุลฮ่ะ "แก้วแนะนำตัวจบปุ๊บ นักเรียนชายต่างหัวเราะกันยกใหญ่

"55555  ผู้ชายชื่อแก้วว่ะ 55555 " 

"ผู้ชายอะไรว่ะ  ชื่อจริญญา กูล่ะขำ55555 " ทุกคนขำแก้วจนท้องแข็ง  มีเพียงโทโมะ ที่นั่งเงียบไม่ขำกับเพื่อน ในตอนนั้นแก้วแอบเหลือบมองโทโมะทุกๆนาที เธอไม่สนเสียงหัวเราะของใครทั้งนั้น 

"นักเรียน!!  หยุดขำเดี๋ยวนี้!  เอาล่ะ จริญญา เธอไปนั่งข้าง วิศวะซะ"ครูโฟร์สั่ง

"ผมหรอฮ่ะ " แก้วชี้ตัวเองเธองง

"จะงงอะไรล่ะ ครูบอกว่าจริญญา เธอน่ะสิ " ครูโฟร์บอก

"ครับๆ" แก้วเดินตรงไปหาโทโมะแล้วนั่งลงใกล้ๆเขา

"สวัสดี  นายชื่อโทโมะใช่ไม๊ "แก้วถาม  แต่สิ่งที่ได้รับคือ ความเงียบที่ไม่เสียงตอบใดๆทั้งนั้น

"เอ่อ...หวัดดี ฉันชื่อแก้วนะ  นายเป็นอะไรรึเปล่า " แก้วถาม

"อย่ามายุ่งกับฉัน " โทโมะตอบ

"ฉันได้ยินข่าวแล้วนะ  แล้วทำไมนายถึง..." 

"โถ่เว้ย!!  ฉันบอกว่าอย่ามายุ่งกับฉันไงว่ะ!!   " โทโมะตะคอกใส่แก้วเสียงดัง ก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องไป

"วิศวะ! วิศวะ!  จริงๆเล้ย เด็กคนนี้เนี่ย " ครูโฟร์พึมพำ

แก้วมองแผ่นหลังของโทโมะที่กำลังเดินออกไปอย่างหัวเสีย  มันทำให้เธออยากรู้เรื่องราวความจริงมากขึ้น

พักเที่ยง

"แฮ่มๆ  ขอฉันกินข้าวด้วยคนดิ " แก้วเดินมาหาโทโมะแล้วนั่งลงข้างๆเขา

"ใครว่ะ  นายเป็นนักเรียนใหม่หรอ "ธามไทเพื่อนสนิทของโทโมะถาม

"ใช่  ฉันเป็นนักเรียนใหม่  ฉันชื่อแก้ว " 

"แก้ว? ฮ่าๆๆ ชื่อแก้วทำไมชื่อเหมือนผู้หญิงเลยอ่ะ " ธามไทถามไปขำไป

"ไม่รู้ดิ  งั้นฉันโทรบอกแม่เลยดีมั๊ย 555 " แก้วพูดกึ่งขำ เธอทำเพื่ออยากให้โทโมะหัวเราะบ้าง

"5555 เฮ้ย ขำว่ะ " ธามไทหัวเราะตามแก้ว

"ฉันบอกนายแล้วใช่ไม๊  ว่าอย่ายุ่งกับฉัน " โทโมะเก็บอารมณ์แต่เขาพูดด้วยน้ำเสียงบีบคั้นฟังแล้วน่ากลัว  เขาถามแก้ว

"ฉันแค่อยากเป็นเพื่อนกับนายนิ  รับฉันเข้ากลุ่มด้วยดิ "แก้วขอโทโมะ

โทโมะไม่ตอบอะไรแต่คนที่ตอบคือธามไท

"เอาดิ  พวกเรารับนาย "

"จริงดิ "แก้วดีใจ

"ใครบอกนาย  ฉันยังไม่ได้พูดซักคำ  " โทโมะพูดด้วยสีหน้าบึ้งตึงแล้วลุกออกจาากโต๊ะอาหารไป

"นี่นาย! รอฉันด้วย " แก้ววิ่งตามโทโมะไปทันที

"นี่นาย  ฉันอยากเป็นเพื่อนกับนายจริงนะ....เว้ย " แก้วพยายามพูดให้เหมือนผู้ชายที่สุด

"เอาตรงๆเลยนะ  ฉันไม่ชอบหน้านาย! ฉันไม่ชอบ เข้าใจไม๊! "โทโมะตะคอกใส่แก้วแล้วเขาก็เดินหนีแก้วไปอีกครั้ง    

"เฮ้อ! " แก้วได้แต่ยืนถอนหายใจเธอหนักใจกับนิสัยของโทโมะเป็นอย่างมาก

ไม่เข้าใจตรงไหนก็เม้นบอกนะ  แต่ถ้าชอบก็เม้นได้จร้าาาา