รอเธอคุณพี่ที่รัก

18 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก~~~~~
      
             "ไอ้เฟย์เร็วๆดิ๊  เดี๋ยวไปรับไม่ทัน"  เสียงของฉันดังขึ้นเมื่อเพื่อนสาวของฉันมัวแต่
 
ช้าเดี๋ยวก็ไปรับพี่โทโมะไม่ทันหรอก " โอ๊ยแก้วจจะรีบทำไมเครื่องลงตั้ง  10 โมง "เพื่อนสาว
 
ของฉันตะโกนกลับมา " ก็อยากไปเร็วๆอ่ะ เอาน่าไม่งอนนะเดี๋ยวพาไปเลี้ยงหนม" ฉันรีบพูดเมื่อ
 
รู้ว่าเพื่อนสาวกำลังจะงอน " เออ ๆก็ได้แต่ต้องเลี้ยงหนมตามสัญญานะ " เหอะๆว่าแล้วที่ไหนมี
 
ขนมที่นั้นต้องมียัยเฟย์ อ่อวันนี้เป็นวันที่พี่โทโมะจะกลับมาหน่ะฉันเลยตื่นเต้นมากเพราะเราไม่
 
ได้เจอกันมาตั้ง 18 ปีแล้ว เฮ้อ~~~ พี่โทโมะจะกลายเป็นคนแบบไหนกันน้า
 
ณ สนามบิน~~~
                " ถึงแล้ว เฟย์กี่โมงแล้วอ่ะ " ฉันหันไปถามเพ่อนสาวด้วยความตื่นเต้น 
 
"จะ 10 โมงแล้วอ่ะ " เพื่อนสาวของฉันตอบมาด้วยความเบื่อหน่าย " เห้ยนั้นไงพี่โทโมะมาแล้ว
 
ไปเร็วไปหาพี่โทโมะกัน " ฉันเดินไปหาพี่ชายที่รักและคิดถึง " พี่โทโมะ " ฉันเรียกเขาด้วย
 
ด้วยความดีใจ " แก้ว !!!! โห่โตแล้วสวยขึ้นมากเลยไม่ได้เจอตั้งนานแหน่ะ " พี่เขาหันกลับ
 
ตอบด้วยความดีใจ " พี่ก็หล่อขึ้นตั้งเยอะแก้วเกือบจำไม่ได้แหน่ะ " ทันใดนั้นเอง " อะแฮ่ม~ "
 
ลืมเพื่อนสาวคนนี้แล้วหรอไงยัยแก้วฉันก็มากับแกนะโห่ รู้งี้ปล่อยให้มาคนเดียวดีกว่า ถ้ารู้ว่ามา
 
เจอพี่โทโมะแล้วลืมกันอย่างงี้ " เฟย์ทำแก้มป่องอย่างงอนๆ " โอ๋ ๆๆ ไม่งอนนะเดี๋ยวพาไป
 
กินหนมลืมแล้วอ่อ งั้นสงสัยคงไม่ต้องกินแล้ว ม๊างงง " ฉันพูดเล่นๆ ใส่เฟย์ " 55555 สนิท
 
กันจังเลยไปเหอะแก้วพาเฟย์ไปเลี้ยงหนม จะได้หายงอนแล้วรีบกลับบ้าน " พี่โทโมะพูด
 
" ไปเฟย์ไปกินหนมกันจะได้รีบพาพี่ชายสุดที่เลิฟกลับบ้าน " เฟย์ดีใจจึงรีบดึงแขนฉันและ
 
พี่โทโมะไปร้านขายขนม กลับมาแล้วสินะความทรงจำครั้งเก่า ~~~~~~