กลลวงหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ความจริงไม่ต้องลำบากให้เขื่อนมารับเลยนะ พี่ไปส่งเราก็ได้”ป๊อปปี้พูดเมื่อเห็นฟางเปลี่ยนเสื้อผ้า
เตรียมตัวจะกลับ
 
 
 
 
 
“ไม่ต้อง ชั้นไม่ต้องความหวังดีจากคุณ แค่นี้มันก็ติดเป็นหนี้บุญคุณอยู่แล้ว ชั้นไม่อยากต่อให้เรื่อง
มันยุ่งยาก”ฟางว่า
 
 
 
 
 
 
“แต่ทุกสิ่งที่พี่ทำให้ฟาง พี่เต็มใจนะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“เต็มใจ แต่ชั้นไม่อยากได้มัน”ฟางหันมาย้อนใส่ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“นี่ฟางคนเดิมของพี่ตายไปแล้วจริงๆหรอ”เมื่อสบสายตาเย็นชากฟาง ป๊อปปี้ก็ซึมแล้พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“ฟางคนเดิมของพี่ หึ กล้าพูดมากเลยนะ ชั้นเคยเป็นของคุณก็จริง แต่ตอนนั้นคุณไม่เคยมีชั้นใน
สายตา ดังนั้นชั้นไม่ใช่ของคุณ จะมาเรียกร้องอะไรในเมื่อเลือกเอง”ฟางเยาะ แล้วรีบลุกเดินหนีไป
จากตรงนั้นแต่ป๊อปปี้กอดรั้งไว้ ฟางที่ดิ้นให้หลุดจากการเกาะกุมแล้วชะงักเมื่อร่างสูงฝังหน้าลงที่หัว
ไหล่มน เธอสัมผัสถึงความเปียก และแรงสั่น นี่ป๊อปปี้กำลังร้องไห้
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่รู้ว่าพี่เลวที่ทำร้ายฟางให้เจ็บและเสียใจ พี่รู้พี่มันเป็นพ่อที่แย่ พี่เลวเกินกว่าฟางจะให้อภัยพี่ แต่
ตอนนี้พี่อ่อนแอเหลือเกิน ฟางอย่าเดินหนีไปได้มั้ย ให้พี่ได้อยู่ตรงนี้กับเราสักพักแค่สักพักเท่านั้น
จริงๆ”ป๊อปปี้แล้วพูดขอร้องฟาง แม้อยากจะรั้งฟางไว้อยู่กับเขามากแค่ไหน แต่เมื่อฟางหมดรักเขา
ไปแล้ว เขาคงทำได้เพียงเท่านี้
 
 
 
 
 
 
 
ทันทีที่ฟางฟังคำพูดนั้นจากปากป๊อปปี้ น้ำตาอุ่นๆก็ไหลออกมาจากตาทั้ง2ข้าง ทำไมต้องทำแบบนี้
เธอ ฟางนิ่งยืนอยู่ตรงนั้นสักพักแล้วก็ชะงักเมื่อเห็นรถเขื่อนที่มารับก็รีบสะบัดของออกจากป๊อปปี้แล้ว
ปาดน้ำตาทิ้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ป๊อปจะไปบ้านโทโมะด้วยกันมั้ย นี่เฟย์คงไปรับเฟิร์สมาแล้วจะได้ทานข้าวกัน”เขื่อนชวน
 
 
 
 
 
“ไม่จำเป็นหรอกเขื่อนที่จะชวนเค้า เพราะต่อไปนี้ฟางหายแล้ว ฟางจะดูแลลูกเองไม่มีความจำเป็นที่
จะไป”ฟางว่า
 
 
 
 
 
 
“ฟางแต่ป๊อปปี้เป็นพ่อของเฟิร์สนะ นี่จะไม่ใจร้ายไปหน่อยรึไง”เขื่อนที่เข้ามาในบ้านตอนแรกแล้ว
เห็นท่าทางของฟางและป๊อปปี้ก็รู้ทันทีว่าทั้งคู่ทะเลาะกันก็รีบว่า
 
 
 
 
 
 
“ใจร้าย นี่น่ะยังน้อยไปกับสิ่งที่เค้าทำ เอาเป็นว่าอย่ารื้อฟื้นเรื่องอดีตหน่อยเลย ฟางอยากกลับไปหา
ลูกจะแย่แล้ว และต่อไปนี้ก็จะได้อยู่กันเป็นครอบครัวที่มีความสุขตามประสา2แม่ลูก”ฟางพูดแล้ว
เดินเชิดไปรอที่รถ
 
 
 
 
 
“ไปเถอะเขื่อน เดี๋ยวชั้นว่าจะอยู่ที่นี่สักพักแล้วเก็บของเตรียมกลับกรุเงทพเหมือนกัน”ป๊อปปี้พูด
เศร้าๆก่อนจะฝืนยิ้มให้เป็นปกติให้เขื่อน เขื่อนมองป๊อปปี้ด้วยความสงสารก็จะจำใจเดินออกมาหา
ฟางที่รอที่รถ
 
 
 
 
 
 
 
“แน่ใจนะว่าครอบครัวน่ะเค้ามีแค่2แม่ลูก”เขื่อนถามขึ้นเมื่อขับรถออกมา
 
 
 
 
 
 
“แน่นอน เพราะถ้าไม่นับพี่โทโมะที่ดูแล ทั้งชีวิตฟางก็มีแค่เฟิร์สล่ะที่เป็นครอบครัวแท้จริง”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
“ฟางจะลืมพี่สาวแท้ๆตัวเองไปได้จริงๆหรอ แล้วป๊อปล่ะ”เขื่อนแย้ง
 
 
 
 
 
 
 
“พี่สาวงั้นหรอ คำว่าพี่น้องมันตายไปตั้งแต่5ปีก่อนที่2คนนั่นร่วมกันทำเลวกับฟางแล้วล่ะ”ฟางว่า
 
 
 
 
 
“แต่พี่น้องยังไงก็ตัดกันไม่ขาดนะ แม้ฟางะไม่รักไม่ให้อภัยกับป๊อปปี้แต่อย่างน้อยฟางก็น่าจะให้
อภัยแก้วนะ เพราะแก้วเค้าก็รักและแคร์ฟางกับเฟิร์สมาก”เขื่อนพยายามพูดให้ฟางได้คิด
 
 
 
 
 
 
 
“หรอ จริงสิ นี่ถ้ายัยนั่นยังอยู่กับพี่โทโมะนะ ฟางจะเอาลูกออกมาอยู่ด้วยกันข้างนอก เพราะฟางไม่
อยากอยู่ร่วมบ้านกับยัยนั่น แค่ช่วงที่ฟางป่วยแล้วปล่อยให้ยัยนั่นมาดูแลลูกมันก็มากเกินพอแล้ว
ตอนนี้ฟางหายแล้วฟางจะดูแลเอง”ฟางว่า
 
 
 
 
 
 
 
“แน่ใจนะว่าหาย เขื่อนว่าฟางเองน่ะที่ยังป่วยไม่หาย”เมื่อขับรถมาถึงบ้านเขื่อนก็พูด
 
 
 
 
“อะไร เขื่อนว่าฟางยังไม่หายงั้นหรอ ฟางหายแล้วสติกลับมาครบหมดทุกอย่าง”ฟางว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ครบจนรู้และก็ตั้งทิฐิไม่เลิกน่ะสิ ทุกคนเค้าสำนึกผิดแล้ว ทำไมฟางไม่รู้จักปล่อยวางบ้างล่ะ”เขื่อน
ว่า
 
 
 
 
 
 
“เขื่อนไม่เป็นฟางเขื่อนจะรู้อะไรว่าฟางเจ็บแค่ไหนที่คนที่ฟางรักและไว้ใจที่สุดร่วมมือกันทำร้ายฟาง
แบบนั้น หลอกฟางทำลายความเชื่อใจและความรักที่ฟางมีให้ทั้งหมด พวกเค้ารู้ว่าฟางท้องแต่พวก
เค้ายังทำมัน ยังไม่ไยดีฟางกับลูก แล้วตอนนี้กลับจะมาเรียกร้องสิทธิ์ มัไม่มากไปหน่อยหรอ”ฟาง
ระบายทุกอย่างออกมาจนเสียงทะเลาะทำให้โทโมะ แก้ว เฟย์ เฟิร์สและพิมเดินออกมาข้างนอก
บ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
“แม่ฟาง แล้วพ่อป๊อปล่ะฮะไม่มาด้วยหรอฮะ”เมื่อเห็นว่าผู้เป็นแม่หายแล้วเฟิร์สก็รีบวิ่งไปกอดแล้ว
ถามถึงป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ไม่ครับ อย่าพูดถึงเค้าอีกเลย ต่อไปนี้จะมีแค่เรา2แม่ลูกเท่านั้นนะครับ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่เอา เฟิร์สจะหาพ่อป๊อป เฟิร์สอยากให้พ่อป๊อปอยู่กับเรา”เฟิร์สรีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าพูดถึงเค้าอีกนะเฟิร์ส ผู้ชายคนนั้นไม่มีค่าพอที่จะเป็นพ่อได้จำไว้มีแค่แม่ มีป้ะป๋า น้าเฟย์ ลุง
เขื่อนเท่านั้น็นพ่อ็”ฟางว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าฟางคิดว่าฟางจะมีแค่ครอบครัวแค่นั้นฟางคงคิดผิดแล้วล่ะ เพราะตอนนี้แก้วท้องกับโทโมะและ
โทโมะก็ขอแก้วแต่งงานไปแล้วเรียบร้อย”เขื่อนพูดขึ้น ทำให้แก้วตกใจแล้วบีบมือที่จับกับโทโมะ
แน่น
 
 
 
 
 
 
 
“ยินดีด้วยนะคะพี่โทโมะ แต่พี่โทโมะคงจะไม่ว่าอะไรถ้าฟางจะไม่ไปร่วมงานมงคลของพี่”ฟางพูด
แล้วไม่มองแก้วเลย
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง พี่ไม่ได้รักป๊อปปี้แล้ว พี่ไม่มีพันธะอะไรกับป๊อปแล้ว พวกเราเป็นแค่เพื่อนกัน”แก้วพยายาม
พูด
 
 
 
 
 
“หรอ แล้วบอกชั้นทำไม ชั้นไม่อยากรับรู้ความสัมพันธ์เลวๆกับสามีเก่าของเธอ”ฟางว่า
 
 
 
 
 
“ฟางพี่ว่าฟางถือทิฐิตัวเองมากไปรึเปล่า พี่ยอมรับนะว่าพี่เคยโกรธแค้นแก้ว แต่พี่เลือกที่จะให้อภัย
แก้วเค้าเพราะแก้วเค้าก็เจ็บปวดเหมือนกัน ฟางไม่สงสารป๊อปหรอ ป๊อปเค้ารักฟางมากนะ”โทโมะ
พูด
 
 
 
 
 
 
“ฟางไม่ได้เป็นพ่อพระแบบพี่นะพี่โทโมะ ไม่จำเป็นที่ฟางจะต้องแคร์เค้า ทีเค้าล่ะ ฟางเคยรักเค้า
มากแค่ไหนแต่เค้ากลับใจร้ายกับฟาง เค้าไม่เคยเห็นค่าฟาง ทำไมฟางต้องให้อภัยกับคนเลวๆแบบ
นั้น”ฟางว่า
 
 
 
 
 
 
“ก็เพราะไม่ใช่ให้อภัยป๊อปปี้เพื่อใคร แต่เพื่อตัวฟางเอง ฟางเกลียด โกรธแค้นป๊อปมากเท่าไหร่
ฟางก็ยิ่งเจ็บเท่านั้น แล้วฟางนึกดูว่าเฟิร์สเองก็รักพ่อแท้ๆของเค้า เฟิร์สอยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์
แบบนะฟาง”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
 
“มีแค่ฟางคนเดียวก็ได้ ฟางจะเป็นทั้งแม่และก็พ่อของเฟิร์สเอง”ฟางพูดนิ่งๆ
 
 
 
 
 
 
“แต่พี่ฟาง เฟย์เองก็เห็นนะว่าพี่ป๊อปเค้ารักพี่ฟางกับเฟิร์สมากจริงๆนะคะ”เฟย์ช่วยยืนยัน
 
 
 
 
 
“ไม่จริง รักพี่แต่ปล่อยให้คู่ชาตัวเองมาทำร้ายพี่แบบนี้ ทำร้ายพี่จนแท้งลูกแบบนี้มันใช่หรอเฟย์ เค้า
ร้ายพอที่จะทอดทิ้งขนมจีนกับลูกในท้องได้นะ เค้าคือต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด”ฟางว่า
 
 
 
 
 
“เหอะ คนที่รักพูดความจริงกับตัวเองกลับไม่เชื่อ แต่ยัยจอมมารยาขนมจีนพูดกลับเชื่อ”พิมมองดู
เหตุการณ์ทั้งหมดแล้วว่า
 
 
 
 
 
 
“เธอเอาอะไรมาพูด เธอมันคนนอกเธอจะไปรู้ดีอะไร”ฟางว่า
 
 
 
 
 
 
“รู้ดีรู้ลึกซะยิ่งกว่าเธอซะอีก เธอนี่นอกจากจะโง่และก็เซ่อนี่ยังไม่เฉีลยวบ้างเลยหรอ คนท้องบ้าบอ
อะไรยังเที่ยวผับ ยังปาร์ตี้แถมมั่วผู้ชายแบบนี้น่ะ”พิมพูดแล้วเปิดคลิปที่พิมอัดภาพมาจากผับคืนนั้น
ให้ฟางดู
 
 
 
 
 
 
“แต่ยังไงซะขนมจีนก็ยังรักป๊อปปี้ ไม่อย่างงั้นคงไม่เล่นงานชั้นปางตายหรอก”ฟางว่า
 
 
 
 
 
“ยัยนั่นรักป๊อปปี้แล้วไง แต่ป๊อปปี้น่ะรักเธอนะ”พิมว่า
 
 
 
 
 
“ฟาง พี่รู้ว่าฟางอาจจะคิดว่าพี่พูดเข้าข้างป๊อปปี้ แต่ตลอดเวลาที่พี่แต่งงานกับป๊อปปี้ไปนะ สายตาที่
พี่กับป๊อปปี้ ความรู้สึกที่พี่กับป๊อปปี้มีให้กันมันมีความเป็นเพื่อนมากกว่าความรู้สึกแบบสามีภรรยา เรา
อยู่ด้วยกันเหมือนเพื่อน แต่เมื่อพี่เห็นป๊อปปี้อยู่กับฟาง ถึงแม้มันจะแสดงออกไม่ชัดในครั้งแรกๆ แต่
พี่ยืนยันได้เลยว่าป๊อปปี้เค้ารักฟางมาก เค้าห่วงและอยากดูแลปกป้องฟางมากแค่ไหน”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ตอนที่ฟางป่วย ไม่รู้ว่าฟางจำช่วงเวลานั้นได้รึเปล่า แต่พี่ยืนยันได้เลยว่าสิ่งที่ป๊อปปี้ทำให้กับฟางมัน
คือความรัก ป๊อปปี้ยอมฟางหมดทุกอย่างไม่ว่าฟางจะอาละวาดป๊อปปี้มากแค่ไหน ทำร้ายป๊อปปี้มาก
เท่าไหร่ แต่ป๊อปเค้าก็อดทนที่ดูแลฟางต่อไปด้วยความเต็มใจ เพียงแค่หวังสักวันฟางจะกลับมาเป็น
เมือนเดิม”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันอะไรกัน ทันทั้งที่เมื่อก่อนทุกคนเองก็เกลียด2คนนี้มาไม่ใช่รึไง”ฟางพูด
 
 
 
 
 
“เกลียดน่ะก็เกลียด แต่มันเป็นอดีตคนที่ทำผิดแล้วสำนึกผิดสมควรที่จะได้รับการให้อภัยไม่ใช่หรอ
ฟาง ให้อภัยแล้วมันจะทำให้เค้าไม่จมกับความผิดแบบนี้นะ และก็ดีต่อตัวฟางด้วย”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าทุกคนจะพูดเพื่ให้ฟางให้อภัยป๊อปปี้กับพี่แก้ว ได้ ฟางจะให้อภัย แล้วต่อจากนี้ฟางกับลูกจะไม่
มาให้ทุกคนเห็นหน้าอีก”ฟางพูดแล้วเดินออกไปหน้าบ้านเพื่อไปจากที่นี่
 
 
 
 
 
 
“แม่ฟาง เฟิร์สอยากไปหาพ่อป๊อป”เฟิร์สขืนมือไม่ยอมไปกับฟางพูดแล้วจะกลับเข้าไปในบ้านเมื่อ
เดินออกมาไม่ไกล
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ครับเฟิร์ส แม่ขอร้อง ถ้ารักแม่อยากอยู่กับแม่ อย่ากลับไปหาพวกเค้านะครับ อย่าพูดถึงพ่อป๊อ
ปอีกได้มั้ย”ฟางคุกเข่าแล้วรั้งลูกไว้ก่อนน้ำตาจะไหลออกมา ภาพที่ป๊อปปี้ทำร้ายจิตใจเธอมันยังไม่
หายไป ภาพที่ป๊อปปี้นอนกับแก้วมันยังฝังในสมอง แล้วเธอจะให้อภัยแก้วกับป๊อปปี้ได้ยังไง เพราะ
เธอยังจำมันอยู่
 
 
 
 
 
 
“ไม่ร้องนะครับแม่ฟาง เฟิร์สไม่ไปแล้วก็ได้ แม่ฟางไม่ร้องนะ”เฟิร์สรีบเช็ดน้ำตาให้ฟางแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“ฮือๆ เฟิร์สแม่จะทำยังไงดี เฟิร์ส ฮือๆ”ฟางดึงเฟิร์สไปกอดแน่นแล้วร้องไห้ ตอนนี้เธอสับสนเหลือ
เกิน ภาพที่ป๊อปปี้ไม่ไยดีเธอมันเถียงกับสิ่งที่ป๊อปปี้ทำให้ที่ผ่านมา ใช่เขาน่ะใจร้าย ใช่ เขาทำร้าย
เธอ แต่ทำไมเธอตัดเขาออกจากใจไม่ได้เลยสักที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แปะ แปะ แปะ
 
 
 
ฟางและเฟิร์สหันไปมองขนมจีนและปั้นจั่นที่ตบมือให้พวกเขาก็ตกใจ
 
 
 
 
 
 
“แหมๆ ภาพแม่ลูกกอดกันนี่มันช่างเป็นภาพที่ประทับเหลือเดินนะ”ขนมจีนเยาะ
 
 
 
 
“จะมาทำไมอีกออกไปนะ”ฟางกอดลูกแน่นแล้วว่า
 
 
 
 
 
“ว้าว รอบนี้ฉลาดขึ้นนี่ สงสัยพอหายบ้าแล้วรอยหยักสมองคงเพิ่มขึ้น”ขนมจีนว่า
 
 
 
 
 
“นี่น่ะหรอคนที่ทำให้เธอเจ็บแค้น สวยใช้ได้ดีนี่”ปั้นจั่นมองฟางแล้วยิ้มนิดนึง
 
 
 
 
 
 
“อย่าเข้ามาใกล้นะ ออกไปไม่งั้นชั้นจะร้องให้คนช่วย”ฟางว่าแล้วแอบให้เฟิร์สกดโทรศัพท์โทรหา
โทโมะ
 
 
 
 
 
 
“ร้องไปเลยสิ ถ้าคิดว่ามีคนมาช่วยทัน”ขนมจีนพูดจบก็พุ่งมากระชากผมฟางและเอาผ้าผืนหนึ่งมา
ปิดปาก
 
 
 
 
 
“อย่ามาทำฉลาดเลยไอ้เด็กน้อย”ปั้นจั่นพูดจบก็ชกที่ท้องเฟิร์สจนสลบแล้วอุ้มขึ้นฟาดบ่า
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ด อย่าทำลูกชั้น อย่า ขนมจีน”ฟางพูดครั้งสุดท้ายก่อนจะเป็นลมไป
 
 
 
 
 
 
“เอาตัวมันขึ้นรถเร็ว”ขนมจีนสั่งลูกน้องปั้นจั่น2คนเอาตัวฟางขึ้นรถก่อนจะขับรถออกไปพร้อมกับ
ปั้นจั่นเมื่อได้ตัวฟางและเฟิร์สแล้ว โดยไม่รู้เลยว่า โทรศัพท์ที่ฟางให้เฟิร์สโทรไปนั้น ต่อสายติดกับ
โทโมะเรียบร้อยแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
Fโดนจับเรียบร้อยงานนี้555555
 
 
ช่วงนี้ไรเตอร์รู้สึกว่างานยุ่งแล้วอาจส่งผลแต่งฟิคไม่สนุก งั้นจะรีบอัพเรื่องนี้ให้จบไวๆละกันนะ เพราะดูเหมือนไม่ค่อยชอบเรื่องนี้กันยังไงไม่รู้