กลลวงหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะแก นังฟาง นังแก้ว นังพี่น้องคู่ร่าน แกทำให้ชั้นต้องเป็นแบบนี้”ขนมจีนที่ออกไปไหนมาไหน

ไม่สะดวกเพราะถูกพวกเขื่อนไปแจ้งความตามจับข้อหาทำร้ายฟาง แถมงานยังโดนไล่ออกก็โวยวาย

ในห้องพักตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดด นี่ก็โทรมาจัง ไอ้ปั้นจั่น ไอ้ชั้นต่ำ”ขนมจีนหันไปมองโทรศัพท์ที่ถูกพวกชายที่ข่มขืนเธอที่

ผับวันนั้นโทรมาขู่เอาเงินและจะปล่อยคลิปของเธอถ้าเธอไม่ยอมส่งเงินให้เขา

 

 

 

 

 

 

“แหม ทั้งสวยทั้งแซ่บแบบนี้ ครั้งเดียวใครจะไปทนไหว”ปั้นจั่นพูดเมื่อขนมจีนขับรถมาถึงที่นัดพร้อม

กับซุกไซร้

 

 

 

 

 

“นี่อย่ามารุ่มร่าม นี่มันในผับนะ จะเอาเท่าไหร่ว่ามา แต่ถ้าขอเยอะชั้นไม่มีให้นะเพราะช่วงนี้ชั้นพึ่งถูก

ไล่ออกจากงาน”ขนมจีนพูดปัดๆอย่างรำคาญ

 

 

 

 

 

 

“โถ ช่วงนี้ดวงตก เอาอย่างงี้มั้ย มีนายทุนคนนึงเค้าสนใจเธออยู่ ไม่สนใจไปกินข้าว ฟังเพลงกับเค้า

หรอ ได้ค่าจ้างสูงอยู่นะ”ปั้นจั่นพูด

 

 

 

 

ซ่า

 

 

 

 

“นี่ชั้นไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวนะ”ขนมจีนสาดเหล้าใส่หน้าปั้นจั่นแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

“เหอะ ก็เห็นช่วงนี้เป็นหมาจนตรอกแค่อยากจะเสนองานให้ ไม่อยากรับก็ไม่เป็นไรแต่คืนนี้ขอหน่อย

ละกัน”ปั้นจั่นพูดจบก็ดึงขนมีนขึ้นไปโซนด้านบนที่มีห้องพักทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นมันยัยขนมจีนนี่”พิมที่มาเที่ยวกับเพื่อนก็มองไปที่ขนมจีนด้วยความสงสัยว่าขึ้นไปชั้นบนกับใคร

 

เพราะเธอรู้มาว่าหลังจากที่ขนมจีนทำร้ายฟางวันนั้น ก็มีภาพวีดีโอจากกล้องวงจรปิดที่โรงเรียนส่งมา

ที่เธอ ด้วยความที่เธอไม่ผิดเธอจึงเล่าทุกอย่างให้ตำรวจฟัง และเธอก็รู้ทีหลังว่าขนมจีนเองเคยมี

ปัญหาและเคยทำแก้วแท้งมาก่อนทำให้ตำรวจปล่อยเธอจากการตกเป็นผู้ต้องสงสัยทำร้ายฟางไป

ได้

 

 

 

 

 

 

 

“อุ๊ย”พิมที่แอบตามขนมจีนมาชั้นบนแล้วเห็นขนมจีนหายเข้าไปในห้องกับปั้นจั่น2คนก็แอบเลาะไป

อีกทางเนื่องจากผับนี้เป็นผับของเพื่อนเธอจึงไม่มีพนักงานคนไหนกล้าทำอะไรเธอ แล้วชั้นบนนี้ก็

เป็นชั้นที่แขกวีไอพีชอบมาเช่าห้องแล้วทำอะไรกันต่อจึงจัดเป็นโซนดาร์กของผับนี้เลยว่าได้ และมัน

ก็เป็นอย่างที่เธอคิด เมื่อพิมแอบมาตรงทางหน้าต่างอีกทางแล้วเห็นขนมจีนและปั้นจั่นกำลังแสดง

บทรักกันอย่างถึงพริกถึงขิงก็ตกใจก่อนจะหยิบมือถือตัวเองมาอัดคลิปทั้งหมดทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปวดหัวจัง”โทโมะที่กลับมาจากโรงพยาบาลแล้วเดินเข้ามาในบ้านก็แกล้งเซล้มไปกอดแก้วทันที

 

 

 

 

 

 

“นี่พอเลยๆ ปวดหัวแล้วเซกอดแก้วกี่รอบแล้วเนี่ย มันหนักนะ”แก้วพูดแล้วทุบโทโมะทีนึง

 

 

 

 

 

“เอ้า ถ้าแม่ไม่ชอบแต่ลูกชอบนี่นา กอดอีกบ่อยๆดีแล้ว”โทโมะพูดแล้วก้มลงจะหอมแก้มแก้ว

 

 

 

 

 

 

“นี่ลืมกันไปรึเปล่าว่าพวกนายไม่ได้อบู่กัน2คนนะ”เขื่อนพูด โทโมะและแก้วหันไปมองเขื่อนที่ช่วย

ขนของเข้ามาในบ้านแล้วมองทั้งคู่ด้วยความหมั่นไส้

 

 

 

 

 

 

“เอ้า อยากมีบ้างก็ไปหาน้องเฟย์จ๋าสิ แล้วนี่ตัวไม่ติดกันแล้วรึไง”โทโมะแซว

 

 

 

 

 

“ก็ไม่ได้เป็นอะไรกันนี่นา จะตัวติดกันตลอดมันไม่ใช่”เขื่อนพูดแล้วทำเป็นไปเก็บของไม่สนใจ

 

 

 

 

 

“เอ้า ก็ไปไหนเฟยืก็เรียนแต่เขื่อนๆ แล้วนี่ก็ตัวติดกันตลอด ไอ้เราก็นึกว่าเขื่อนเป็นแฟนเฟย์ซะ

อีก”แก้วแซว

 

 

 

 

 

 

“บ้า ยัยนั่นน่ะเด็กจะตาย แถมยังเป็นเด็กฝึกงานของชั้นอีก ไม่เอาอ่ะ”เขื่อนรีบพูด

 

 

 

 

 

“ไม่สนใจแน่เร้อ น้องเค้าทั้งสวย น่ารัก ใสๆนักศึกษา รอพี่เขื่อนมาดูแลด้วยน้า”โทโมะยังแซวไม่ลิก

 

 

 

 

 

 

“นี่ พอเลยเลิกแซว ยัยนั่นน่ะไม่ชอบชั้นหรอกน่า”เขื่อนพูดแล้วคิดถึงเฟย์ที่งอนเขาอยู่

 

 

 

 

“แล้วเขื่อนล่ะชอบเฟย์มั้ย”แก้วถาม

 

 

 

 

 

“เอ่อ คือ”เขื่อนอึกอักแล้วคิดถึงวันที่เฟย์แผลงฤทธิ์แล้วเข้าลงโทษด้วยการจูบไปทีนึง นั่นสิทำไม

ต้องทำแบบนั้นนะ

 

 

 

 

 

 

“อึกอักแบบนี้แสดงว่าชอบชัวร์ เอาน่าเขื่อน ชอบเค้าก็ไปบอกเค้า แหม ที่บ้านแม่เค้าก็ยังสนับสนุน

อีก เอาเลยเพื่อน คนนี้เพื่อนเชียร์ว่ะ เขื่อนจะได้กินเด็กแล้วเป็นอมตะสัก”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

“ใช่ๆ เขื่อนจะได้มีแฟน มีคนคอยดูแลอยู่ข้างๆกัน”แก้วพูดแล้วยิ้มกับโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“เพราะว่าถ้าไม่บอกไประวังชะพลาดอะไรที่สำคัญๆไปนะ อย่างแก้วที่เคยพลาดไปแล้วครั้งนึง แก้ว

จะไม่ปล่อยให้พลาดซ้ำ2อีกแล้วล่ะ”แก้วพูดอีกครั้งแล้วจับมือโทโมะ โทโมะยิ้มดีใจก่อนจะหอม

แก้มแก้วไปทีนึง

 

 

 

 

 

 

 

“โอย พอๆ ไปแล้วๆ อยู่บ้านนี้ละหวานเลี่ยน เออ โทโมะของยังเหลือหลังรถอยู่ไปเอาด้วย

นะ”เขื่อนพูดแล้วเดินไป

 

 

 

 

 

 

“ปวดหัวอ่าแก้ว แก้วไปเอาของหลังรถให้หน่อยน้า”โทโมะอ้อนแก้ว แก้วจึงลุกไปเปิดหลังรถแล้วอึ้ง

เมื่อเห็นหลังรถนั้นมีแต่ดอกกุหลาบสีแดงสด แล้วมีการ์ดสีชมพูใบหนึ่งวางอยู่ แก้วหยิบมันขึ้นมาเปิด

อ่าน

 

 

 

 

 

 

 

“Will you marry me”โทโมะเดินเข้ามาแล้วอ่านประโยคในการ์ดนั้นข้างๆแก้ว

 

 

 

 

“แก้ว โทโมะรู้ว่าแก้วยังมีอดีตที่ยังฝังใจกับเรื่องที่คยทำร้ายโทโมะกับฟางมาก่อน แต่โทโมะอยาก

บอกแก้วว่า โทโมะให้อภัยแก้วนะ เพราะคนรักกัน จะอยู่ด้วยกัน การให้อภัยนั้นต้องมาก่อนเสมอ

โทโมะรักแก้วมาตลอดไม่ปลี่ยนแปลง ตอนนี้โทโมะพร้อมแล้วนะที่จะดูแลแก้วกับลูกของเรา

แต่งงานกันนะ”โทโมะพูดแล้วก้มลงคุกเข่าขอแก้วแต่งงาน

 

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะ ฮือๆ”แก้วปล่อยโฮออกมาซึ้งใจกับสิ่งที่โทโมะทำให้เธอก่อนจะดึงโทโมะขึ้นมากอดแน่น

 

 

 

 

 

 

“แต่งงานกันเถอะนะแก้ว โทโมะพร้อมแล้ว”โทโมะพูดแล้วชูแหวนให้แก้ว

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ แต่งค่ะ”แก้วพูดแล้วยื่นมือให้โทโมะสวมแหวน ก่อนจะกอดชายหนุ่มด้วยความรักและดีใจเช่น

เดียวกับโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ”ฟางลืมตาตื่นมาในตอนเช้าแล้วเห็นป๊อปปี้ที่นอนหลับอยู่ก็หน้าแดงจัดเพราะคิดถึงเรื่องของเธอ

กับเขาเมื่อคืน ก่อนสายตาจะเศร้าลง นี่ถ้ายังเป็นฟางคนเก่าที่รักแต่ป๊อปปี้ ตอนนี้เธอคงจะยิ้มมีความ

สุขกับสิ่งที่เขาทำให้เธอ แต่มันคงไม่ใช่เธอต่อจากนี้อีกต่อไปแล้ว เขารักแก้ว เรื่องเมื่อคืนก็แค่

อารมณ์ชั่ววูบของป๊อปปี้เท่านั้น ว่าแล้วฟางก็ลุกขึ้นแล้วไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะเดินออกไปสูด

บรรยากาศรอบๆบ้านด้านล่าง

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืม ฟาง”ป๊อปปี้ขยับตัวตื่นในตอนสายแล้วควานหาฟางก็ชะงักที่ข้างกายเขาไม่มีฟางก็รีบลุกขึ้นแต่ง

ตัวแล้วเดินออกไปตามหาฟางจนทั่วบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง พี่ก็นึกว่าฟางหายไปไหนซะอีก ออกมาเดินตรงนี้นิเองกลับเข้าไปในบ้านเถอะนะ”ป๊อปปี้พูด

เมื่อเดินลงมาด้านล่างแล้วเห็นฟางยืนอยู่ที่รั้วบ้าน ทอดสายตามองไปที่ทะเล

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาจับนะ”ฟางสะบัดมือออกเมื่อป๊อปปี้เอื้อมมือมับ ฟางเดินหนีชายหนุ่มทันที

 

 

 

 

 

 

 

“หิวมั้ย นี่ตื่นเช้ากว่าพี่แบบนี้แล้วอาบน้ำแล้วหรอ พี่ชอโทษนะที่ตื่นสายไปกินข้าวกัน”ป๊อปปี้ยิ้มให้

ฟางแล้วหมายจะจับมืออีกครั้ง แต่ฟางสะบัดมือป๊อปปี้ออกอย่างแรงอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นว่าคุณเลิกเล่นละครจอมปลอมนี่สักทีเถอะ จะอ้วก”ฟางว่าป๊อปปี้ ป๊อปปี้แทบเหวอ

 

 

 

 

 

 

“นี่ฟางหายแล้วงั้นหรอ ฟางฟางหายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”ป๊อปปี้ที่ทั้งดีใจตั้งตื่นเต้นรีบถามฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นจะหายเมื่อไหร่มันใช่ธุระอะไรของคุณ ไม่ต้องมายุ่ง”ฟางพูดแล้วเดินหนีแต่ป๊อปปี้รีบดึงฟางไป

กอด

 

 

 

 

 

 

“ฟางอย่าไล่ไปอีกได้มั้ย พี่รักฟางนะ”ป๊อปปี้กอดรั้งฟางไว้ เขาคิดถึงฟางเหลือเกิน

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ เลิกโกหกได้แล้ว ชั้นไม่อยากฟังละครน้ำเน่าของคุณอีกแล้ว”ฟางสะบัดตัวออกอย่างแรงแล้วว่า

ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“จำเอาไว้ ชั้นไม่มีวันเชื่อคุณ ไม่ว่าคุณจะทำดีแค่ไหน ชั้นก็ไม่มีวันที่จะให้อภัยคุณ เพราะคุณน่ะรัก

พี่แก้วมากไม่มีทางที่จะมารักชั้นง่ายๆ คุณเองก็เคยพูดนิ เคยพล่ามถึงความรักของคุณกับพี่แก้วว่รัก

กันมากมายแค่ไหนแล้วนี่อะไร กลับไปหาเมียคุณซะไม่ก็กลับไปหาขนมจีนของคุณ ไม่ต้องมายุ่งกับ

ชั้น เลิกโกหกสักที จะอ้วก”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่เคยรักแก้วก็จริงแต่ตอนนี้พี่รักฟางนะ รักแค่ฟางคนเดียว ทำไมฟางไม่เลือกที่จะให้อภัยพี่

ลย”ป๊อปปี้พูดอย่างตัดพ้อ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะชั้นเคยไว้ใจคุณไงล่ะ แล้วคุณก็ทำลายมันเองด้วยมือของคุณไปแล้ว”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของอดีตได้มั้ยเราเริ่มต้นกันใหม่ก็ได้นะฟาง”ป๊อปปี้กอดเอวฟางไว้แน่นแล้ว

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาพูดมาก ชั้นบอกแล้วไงชั้นไม่มีวันเชื่อคุณอีก”ฟางพูดจบแล้วผลักป๊อปปี้ล้มอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“สิ่งที่พี่ทำให้กับฟางดูและและยอมให้ฟางทำพี่จนเจ็บตัวมันพิสูจน์ไม่ได้เลยหรอว่าพี่รักฟางแค่ไหน

พี่จะต้องทำยังไงฟางถึงจะยอมให้อภัยในสิ่งทุกเรื่องในอดีต พี่ยอมหมดแล้ว”ป๊อปปี้พูดออกมาตาม

ตรงเพราะเขาก็เริ่มท้อแล้วเหมือนกัน

 

 

 

 

 

 

“ออกไปจากชีวิตชั้นซะ ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายกับชั้นและลูกอีก”ฟางไล่

 

 

 

 

 

 

“ฟางก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ รังเกียจพี่มากแบบนี้ แล้วตายจากฟางไป ฟางจะให้อภัยให้พี่ได้

มั้ย”ป๊อปปี้ถามอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีวัน ต่อให้คุณกำลังจะตายชั้นก็ไม่มีวันสงสารรึใจอ่อนให้คุณอีก ไม่มีวัน เลิกพล่ามสักทีน่า

รำคาญ อ้อ ชั้นหายแล้วและชั้นก็จะกลับบ้าน ถ้าคุณอยากจะอยู่ต่อก็อยู่ไปนะ”ฟางพูดแล้วเดิน

เข้าไปในบ้านอย่างไม่ไยดี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คงเป็นสิ่งที่พี่ต้องชดใช้ให้กับการที่พี่เคยทำลายความรักความเชื่อใจของเราสินะ”ป๊อปปี้น้ำตา

ไหลมองฟางที่ไม่สนใจไยดีเขาเลย แล้วคิดถึงอดีตที่ครั้งหนึ่งฟางเคยรักเขามาก จากนี้คงไม่มีอีก

แล้วสินะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือ นี่ทำไมชั้นต้องร้องไห้แบบนี้ด้วยนะ ถูกแล้ว เค้าน่ะหลอกเราอยู่นะฟาง เค้าไม่ได้รักเรา พี่

ป๊อปไม่ได้รักเรา ฮือๆ”ฟางที่เมื่อเดินเข้ามาในบ้านน้ำตาก็ไหลไม่หยุดก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ

แล้วสงบสติอารมณ์ตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอมาทำอะไรที่นี่น่ะ”เฟย์ที่รับเฟิร์สมาส่งที่บ้านโทโมะก็ตกใจเมื่อเห็นพิมยืนอยู่หน้าประตูบ้าน

 

 

 

 

 

“ชั้นก็มาหาโทโมะน่ะสิ โทโมะอยู่มั้ย”พิมรีบถาม

 

 

 

 

 

“ไม่อยู่ ถึงอยู่ชั้นก็ไม่ให้เธอเจอพี่โทโมะหรอก ยัยแม่มด”เฟย์ตอบพิมกวนๆ

 

 

 

 

 

“นี่นังเด็กบ้า พูดจาแบบนี้อยากโดนตบใช่มั้ย ได้”พิมโมโหง้างมือจะตบเฟย์ เฟย์รีบง้างมือกลับเช่น

กัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรกันน่ะ พิมคุณมาทำอะไรที่นี่ ผมบอกแล้วไงว่าเลิกยุ่งกับพวกเราสักที”โทโมะเดินออกมา

จากในบ้านพร้อมกับแก้วก็ตกใจที่เห็นพิมก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ตั้งแง่กับพิมขนาดนี้เลยหรอโทโมะ ตำรวจก็บอกไปแล้วนิว่าพิมไม่คิดจะทำร้ายฆ่าใครขนาดนั้น

นะ”พิมว่า

 

 

 

 

 

 

 

“แต่การกระทำหหล่อนมันก็น่าจับเข้าไปนอนในคุกเล่นซัก2-3คืนนี่ยะ”เฟย์ว่า พิมพุ่งจะไปเอาเรื่อง

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะ พอๆมีอะไรก็ว่ามาพิม”โทโมะรีบห้ามเฟย์ไม่ทะเลาะกับพิมแล้วถาม

 

 

 

 

 

 

 

“พิมก็ได้ยินข่าวมาว่าพวกโทโมะกำลังตามตัวยัยขนมจีนนั่น แล้วบังเอิญคืนก่อนพิมเห็นยัยนั่นพิม

เลยเอาคลิปมาให้ดู บอกไว้เลยนะว่ายัยขนมีนไปยุ่งกับปั้นจั่นที่เป็นลูกนักเลงแบบนี้น่ะ ต้องไม่ใช่

เรื่องที่ดีแน่ๆ”พิมพูดแล้วยื่นมือถือที่ตัวเองอัดคลิปขนมจีนให้ทุกคนดู โทโมะ แก้วและเฟย์อึ้งตกใจ

กับภาพในคลิป

 

 

 

 

 

 

ขนมจีนร้ายคนเดียวไม่สะใจขอเพิ่มตัวละคร เพิ่มแนวร่วมความร้ายให้ขนมจีนกน่ยนะจ้ะ

 

 

ส่วนนางเอกสุดท้ายก็ไม่ให้อภัยพระเอกต้องดูต่อไปว่าจะเป็นไง ฟางถึงจะให้อภัยป๊อปปี้กัน