กลลวงหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ความจริงไม่ต้องลำบากให้เขื่อนมารับเลยนะ พี่ไปส่งเราก็ได้”ป๊อปปี้พูดเมื่อเห็นฟางเปลี่ยนเสื้อผ้า

เตรียมตัวจะกลับ

 

 

 

 

 

“ไม่ต้อง ชั้นไม่ต้องความหวังดีจากคุณ แค่นี้มันก็ติดเป็นหนี้บุญคุณอยู่แล้ว ชั้นไม่อยากต่อให้เรื่อง

มันยุ่งยาก”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

“แต่ทุกสิ่งที่พี่ทำให้ฟาง พี่เต็มใจนะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“เต็มใจ แต่ชั้นไม่อยากได้มัน”ฟางหันมาย้อนใส่ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“นี่ฟางคนเดิมของพี่ตายไปแล้วจริงๆหรอ”เมื่อสบสายตาเย็นชากฟาง ป๊อปปี้ก็ซึมแล้พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ฟางคนเดิมของพี่ หึ กล้าพูดมากเลยนะ ชั้นเคยเป็นของคุณก็จริง แต่ตอนนั้นคุณไม่เคยมีชั้นใน

สายตา ดังนั้นชั้นไม่ใช่ของคุณ จะมาเรียกร้องอะไรในเมื่อเลือกเอง”ฟางเยาะ แล้วรีบลุกเดินหนีไป

จากตรงนั้นแต่ป๊อปปี้กอดรั้งไว้ ฟางที่ดิ้นให้หลุดจากการเกาะกุมแล้วชะงักเมื่อร่างสูงฝังหน้าลงที่หัว

ไหล่มน เธอสัมผัสถึงความเปียก และแรงสั่น นี่ป๊อปปี้กำลังร้องไห้

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่รู้ว่าพี่เลวที่ทำร้ายฟางให้เจ็บและเสียใจ พี่รู้พี่มันเป็นพ่อที่แย่ พี่เลวเกินกว่าฟางจะให้อภัยพี่ แต่

ตอนนี้พี่อ่อนแอเหลือเกิน ฟางอย่าเดินหนีไปได้มั้ย ให้พี่ได้อยู่ตรงนี้กับเราสักพักแค่สักพักเท่านั้น

จริงๆ”ป๊อปปี้แล้วพูดขอร้องฟาง แม้อยากจะรั้งฟางไว้อยู่กับเขามากแค่ไหน แต่เมื่อฟางหมดรักเขา

ไปแล้ว เขาคงทำได้เพียงเท่านี้

 

 

 

 

 

 

 

ทันทีที่ฟางฟังคำพูดนั้นจากปากป๊อปปี้ น้ำตาอุ่นๆก็ไหลออกมาจากตาทั้ง2ข้าง ทำไมต้องทำแบบนี้

เธอ ฟางนิ่งยืนอยู่ตรงนั้นสักพักแล้วก็ชะงักเมื่อเห็นรถเขื่อนที่มารับก็รีบสะบัดของออกจากป๊อปปี้แล้ว

ปาดน้ำตาทิ้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ป๊อปจะไปบ้านโทโมะด้วยกันมั้ย นี่เฟย์คงไปรับเฟิร์สมาแล้วจะได้ทานข้าวกัน”เขื่อนชวน

 

 

 

 

 

“ไม่จำเป็นหรอกเขื่อนที่จะชวนเค้า เพราะต่อไปนี้ฟางหายแล้ว ฟางจะดูแลลูกเองไม่มีความจำเป็นที่

จะไป”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

“ฟางแต่ป๊อปปี้เป็นพ่อของเฟิร์สนะ นี่จะไม่ใจร้ายไปหน่อยรึไง”เขื่อนที่เข้ามาในบ้านตอนแรกแล้ว

เห็นท่าทางของฟางและป๊อปปี้ก็รู้ทันทีว่าทั้งคู่ทะเลาะกันก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

“ใจร้าย นี่น่ะยังน้อยไปกับสิ่งที่เค้าทำ เอาเป็นว่าอย่ารื้อฟื้นเรื่องอดีตหน่อยเลย ฟางอยากกลับไปหา

ลูกจะแย่แล้ว และต่อไปนี้ก็จะได้อยู่กันเป็นครอบครัวที่มีความสุขตามประสา2แม่ลูก”ฟางพูดแล้ว

เดินเชิดไปรอที่รถ

 

 

 

 

 

“ไปเถอะเขื่อน เดี๋ยวชั้นว่าจะอยู่ที่นี่สักพักแล้วเก็บของเตรียมกลับกรุเงทพเหมือนกัน”ป๊อปปี้พูด

เศร้าๆก่อนจะฝืนยิ้มให้เป็นปกติให้เขื่อน เขื่อนมองป๊อปปี้ด้วยความสงสารก็จะจำใจเดินออกมาหา

ฟางที่รอที่รถ

 

 

 

 

 

 

 

“แน่ใจนะว่าครอบครัวน่ะเค้ามีแค่2แม่ลูก”เขื่อนถามขึ้นเมื่อขับรถออกมา

 

 

 

 

 

 

“แน่นอน เพราะถ้าไม่นับพี่โทโมะที่ดูแล ทั้งชีวิตฟางก็มีแค่เฟิร์สล่ะที่เป็นครอบครัวแท้จริง”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“ฟางจะลืมพี่สาวแท้ๆตัวเองไปได้จริงๆหรอ แล้วป๊อปล่ะ”เขื่อนแย้ง

 

 

 

 

 

 

 

“พี่สาวงั้นหรอ คำว่าพี่น้องมันตายไปตั้งแต่5ปีก่อนที่2คนนั่นร่วมกันทำเลวกับฟางแล้วล่ะ”ฟางว่า

 

 

 

 

 

“แต่พี่น้องยังไงก็ตัดกันไม่ขาดนะ แม้ฟางะไม่รักไม่ให้อภัยกับป๊อปปี้แต่อย่างน้อยฟางก็น่าจะให้

อภัยแก้วนะ เพราะแก้วเค้าก็รักและแคร์ฟางกับเฟิร์สมาก”เขื่อนพยายามพูดให้ฟางได้คิด

 

 

 

 

 

 

 

“หรอ จริงสิ นี่ถ้ายัยนั่นยังอยู่กับพี่โทโมะนะ ฟางจะเอาลูกออกมาอยู่ด้วยกันข้างนอก เพราะฟางไม่

อยากอยู่ร่วมบ้านกับยัยนั่น แค่ช่วงที่ฟางป่วยแล้วปล่อยให้ยัยนั่นมาดูแลลูกมันก็มากเกินพอแล้ว

ตอนนี้ฟางหายแล้วฟางจะดูแลเอง”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

 

“แน่ใจนะว่าหาย เขื่อนว่าฟางเองน่ะที่ยังป่วยไม่หาย”เมื่อขับรถมาถึงบ้านเขื่อนก็พูด

 

 

 

 

“อะไร เขื่อนว่าฟางยังไม่หายงั้นหรอ ฟางหายแล้วสติกลับมาครบหมดทุกอย่าง”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ครบจนรู้และก็ตั้งทิฐิไม่เลิกน่ะสิ ทุกคนเค้าสำนึกผิดแล้ว ทำไมฟางไม่รู้จักปล่อยวางบ้างล่ะ”เขื่อน

ว่า

 

 

 

 

 

 

“เขื่อนไม่เป็นฟางเขื่อนจะรู้อะไรว่าฟางเจ็บแค่ไหนที่คนที่ฟางรักและไว้ใจที่สุดร่วมมือกันทำร้ายฟาง

แบบนั้น หลอกฟางทำลายความเชื่อใจและความรักที่ฟางมีให้ทั้งหมด พวกเค้ารู้ว่าฟางท้องแต่พวก

เค้ายังทำมัน ยังไม่ไยดีฟางกับลูก แล้วตอนนี้กลับจะมาเรียกร้องสิทธิ์ มัไม่มากไปหน่อยหรอ”ฟาง

ระบายทุกอย่างออกมาจนเสียงทะเลาะทำให้โทโมะ แก้ว เฟย์ เฟิร์สและพิมเดินออกมาข้างนอก

บ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่ฟาง แล้วพ่อป๊อปล่ะฮะไม่มาด้วยหรอฮะ”เมื่อเห็นว่าผู้เป็นแม่หายแล้วเฟิร์สก็รีบวิ่งไปกอดแล้ว

ถามถึงป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ไม่ครับ อย่าพูดถึงเค้าอีกเลย ต่อไปนี้จะมีแค่เรา2แม่ลูกเท่านั้นนะครับ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอา เฟิร์สจะหาพ่อป๊อป เฟิร์สอยากให้พ่อป๊อปอยู่กับเรา”เฟิร์สรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าพูดถึงเค้าอีกนะเฟิร์ส ผู้ชายคนนั้นไม่มีค่าพอที่จะเป็นพ่อได้จำไว้มีแค่แม่ มีป้ะป๋า น้าเฟย์ ลุง

เขื่อนเท่านั้น็นพ่อ็”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าฟางคิดว่าฟางจะมีแค่ครอบครัวแค่นั้นฟางคงคิดผิดแล้วล่ะ เพราะตอนนี้แก้วท้องกับโทโมะและ

โทโมะก็ขอแก้วแต่งงานไปแล้วเรียบร้อย”เขื่อนพูดขึ้น ทำให้แก้วตกใจแล้วบีบมือที่จับกับโทโมะ

แน่น

 

 

 

 

 

 

 

“ยินดีด้วยนะคะพี่โทโมะ แต่พี่โทโมะคงจะไม่ว่าอะไรถ้าฟางจะไม่ไปร่วมงานมงคลของพี่”ฟางพูด

แล้วไม่มองแก้วเลย

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง พี่ไม่ได้รักป๊อปปี้แล้ว พี่ไม่มีพันธะอะไรกับป๊อปแล้ว พวกเราเป็นแค่เพื่อนกัน”แก้วพยายาม

พูด

 

 

 

 

 

“หรอ แล้วบอกชั้นทำไม ชั้นไม่อยากรับรู้ความสัมพันธ์เลวๆกับสามีเก่าของเธอ”ฟางว่า

 

 

 

 

 

“ฟางพี่ว่าฟางถือทิฐิตัวเองมากไปรึเปล่า พี่ยอมรับนะว่าพี่เคยโกรธแค้นแก้ว แต่พี่เลือกที่จะให้อภัย

แก้วเค้าเพราะแก้วเค้าก็เจ็บปวดเหมือนกัน ฟางไม่สงสารป๊อปหรอ ป๊อปเค้ารักฟางมากนะ”โทโมะ

พูด

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่ได้เป็นพ่อพระแบบพี่นะพี่โทโมะ ไม่จำเป็นที่ฟางจะต้องแคร์เค้า ทีเค้าล่ะ ฟางเคยรักเค้า

มากแค่ไหนแต่เค้ากลับใจร้ายกับฟาง เค้าไม่เคยเห็นค่าฟาง ทำไมฟางต้องให้อภัยกับคนเลวๆแบบ

นั้น”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

“ก็เพราะไม่ใช่ให้อภัยป๊อปปี้เพื่อใคร แต่เพื่อตัวฟางเอง ฟางเกลียด โกรธแค้นป๊อปมากเท่าไหร่

ฟางก็ยิ่งเจ็บเท่านั้น แล้วฟางนึกดูว่าเฟิร์สเองก็รักพ่อแท้ๆของเค้า เฟิร์สอยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์

แบบนะฟาง”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

“มีแค่ฟางคนเดียวก็ได้ ฟางจะเป็นทั้งแม่และก็พ่อของเฟิร์สเอง”ฟางพูดนิ่งๆ

 

 

 

 

 

 

“แต่พี่ฟาง เฟย์เองก็เห็นนะว่าพี่ป๊อปเค้ารักพี่ฟางกับเฟิร์สมากจริงๆนะคะ”เฟย์ช่วยยืนยัน

 

 

 

 

 

“ไม่จริง รักพี่แต่ปล่อยให้คู่ชาตัวเองมาทำร้ายพี่แบบนี้ ทำร้ายพี่จนแท้งลูกแบบนี้มันใช่หรอเฟย์ เค้า

ร้ายพอที่จะทอดทิ้งขนมจีนกับลูกในท้องได้นะ เค้าคือต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด”ฟางว่า

 

 

 

 

 

“เหอะ คนที่รักพูดความจริงกับตัวเองกลับไม่เชื่อ แต่ยัยจอมมารยาขนมจีนพูดกลับเชื่อ”พิมมองดู

เหตุการณ์ทั้งหมดแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

“เธอเอาอะไรมาพูด เธอมันคนนอกเธอจะไปรู้ดีอะไร”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

“รู้ดีรู้ลึกซะยิ่งกว่าเธอซะอีก เธอนี่นอกจากจะโง่และก็เซ่อนี่ยังไม่เฉีลยวบ้างเลยหรอ คนท้องบ้าบอ

อะไรยังเที่ยวผับ ยังปาร์ตี้แถมมั่วผู้ชายแบบนี้น่ะ”พิมพูดแล้วเปิดคลิปที่พิมอัดภาพมาจากผับคืนนั้น

ให้ฟางดู

 

 

 

 

 

 

“แต่ยังไงซะขนมจีนก็ยังรักป๊อปปี้ ไม่อย่างงั้นคงไม่เล่นงานชั้นปางตายหรอก”ฟางว่า

 

 

 

 

 

“ยัยนั่นรักป๊อปปี้แล้วไง แต่ป๊อปปี้น่ะรักเธอนะ”พิมว่า

 

 

 

 

 

“ฟาง พี่รู้ว่าฟางอาจจะคิดว่าพี่พูดเข้าข้างป๊อปปี้ แต่ตลอดเวลาที่พี่แต่งงานกับป๊อปปี้ไปนะ สายตาที่

พี่กับป๊อปปี้ ความรู้สึกที่พี่กับป๊อปปี้มีให้กันมันมีความเป็นเพื่อนมากกว่าความรู้สึกแบบสามีภรรยา เรา

อยู่ด้วยกันเหมือนเพื่อน แต่เมื่อพี่เห็นป๊อปปี้อยู่กับฟาง ถึงแม้มันจะแสดงออกไม่ชัดในครั้งแรกๆ แต่

พี่ยืนยันได้เลยว่าป๊อปปี้เค้ารักฟางมาก เค้าห่วงและอยากดูแลปกป้องฟางมากแค่ไหน”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนที่ฟางป่วย ไม่รู้ว่าฟางจำช่วงเวลานั้นได้รึเปล่า แต่พี่ยืนยันได้เลยว่าสิ่งที่ป๊อปปี้ทำให้กับฟางมัน

คือความรัก ป๊อปปี้ยอมฟางหมดทุกอย่างไม่ว่าฟางจะอาละวาดป๊อปปี้มากแค่ไหน ทำร้ายป๊อปปี้มาก

เท่าไหร่ แต่ป๊อปเค้าก็อดทนที่ดูแลฟางต่อไปด้วยความเต็มใจ เพียงแค่หวังสักวันฟางจะกลับมาเป็น

เมือนเดิม”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันอะไรกัน ทันทั้งที่เมื่อก่อนทุกคนเองก็เกลียด2คนนี้มาไม่ใช่รึไง”ฟางพูด

 

 

 

 

 

“เกลียดน่ะก็เกลียด แต่มันเป็นอดีตคนที่ทำผิดแล้วสำนึกผิดสมควรที่จะได้รับการให้อภัยไม่ใช่หรอ

ฟาง ให้อภัยแล้วมันจะทำให้เค้าไม่จมกับความผิดแบบนี้นะ และก็ดีต่อตัวฟางด้วย”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าทุกคนจะพูดเพื่ให้ฟางให้อภัยป๊อปปี้กับพี่แก้ว ได้ ฟางจะให้อภัย แล้วต่อจากนี้ฟางกับลูกจะไม่

มาให้ทุกคนเห็นหน้าอีก”ฟางพูดแล้วเดินออกไปหน้าบ้านเพื่อไปจากที่นี่

 

 

 

 

 

 

“แม่ฟาง เฟิร์สอยากไปหาพ่อป๊อป”เฟิร์สขืนมือไม่ยอมไปกับฟางพูดแล้วจะกลับเข้าไปในบ้านเมื่อ

เดินออกมาไม่ไกล

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ครับเฟิร์ส แม่ขอร้อง ถ้ารักแม่อยากอยู่กับแม่ อย่ากลับไปหาพวกเค้านะครับ อย่าพูดถึงพ่อป๊อ

ปอีกได้มั้ย”ฟางคุกเข่าแล้วรั้งลูกไว้ก่อนน้ำตาจะไหลออกมา ภาพที่ป๊อปปี้ทำร้ายจิตใจเธอมันยังไม่

หายไป ภาพที่ป๊อปปี้นอนกับแก้วมันยังฝังในสมอง แล้วเธอจะให้อภัยแก้วกับป๊อปปี้ได้ยังไง เพราะ

เธอยังจำมันอยู่

 

 

 

 

 

 

“ไม่ร้องนะครับแม่ฟาง เฟิร์สไม่ไปแล้วก็ได้ แม่ฟางไม่ร้องนะ”เฟิร์สรีบเช็ดน้ำตาให้ฟางแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ เฟิร์สแม่จะทำยังไงดี เฟิร์ส ฮือๆ”ฟางดึงเฟิร์สไปกอดแน่นแล้วร้องไห้ ตอนนี้เธอสับสนเหลือ

เกิน ภาพที่ป๊อปปี้ไม่ไยดีเธอมันเถียงกับสิ่งที่ป๊อปปี้ทำให้ที่ผ่านมา ใช่เขาน่ะใจร้าย ใช่ เขาทำร้าย

เธอ แต่ทำไมเธอตัดเขาออกจากใจไม่ได้เลยสักที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แปะ แปะ แปะ

 

 

 

ฟางและเฟิร์สหันไปมองขนมจีนและปั้นจั่นที่ตบมือให้พวกเขาก็ตกใจ

 

 

 

 

 

 

“แหมๆ ภาพแม่ลูกกอดกันนี่มันช่างเป็นภาพที่ประทับเหลือเดินนะ”ขนมจีนเยาะ

 

 

 

 

“จะมาทำไมอีกออกไปนะ”ฟางกอดลูกแน่นแล้วว่า

 

 

 

 

 

“ว้าว รอบนี้ฉลาดขึ้นนี่ สงสัยพอหายบ้าแล้วรอยหยักสมองคงเพิ่มขึ้น”ขนมจีนว่า

 

 

 

 

 

“นี่น่ะหรอคนที่ทำให้เธอเจ็บแค้น สวยใช้ได้ดีนี่”ปั้นจั่นมองฟางแล้วยิ้มนิดนึง

 

 

 

 

 

 

“อย่าเข้ามาใกล้นะ ออกไปไม่งั้นชั้นจะร้องให้คนช่วย”ฟางว่าแล้วแอบให้เฟิร์สกดโทรศัพท์โทรหา

โทโมะ

 

 

 

 

 

 

“ร้องไปเลยสิ ถ้าคิดว่ามีคนมาช่วยทัน”ขนมจีนพูดจบก็พุ่งมากระชากผมฟางและเอาผ้าผืนหนึ่งมา

ปิดปาก

 

 

 

 

 

“อย่ามาทำฉลาดเลยไอ้เด็กน้อย”ปั้นจั่นพูดจบก็ชกที่ท้องเฟิร์สจนสลบแล้วอุ้มขึ้นฟาดบ่า

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ด อย่าทำลูกชั้น อย่า ขนมจีน”ฟางพูดครั้งสุดท้ายก่อนจะเป็นลมไป

 

 

 

 

 

 

“เอาตัวมันขึ้นรถเร็ว”ขนมจีนสั่งลูกน้องปั้นจั่น2คนเอาตัวฟางขึ้นรถก่อนจะขับรถออกไปพร้อมกับ

ปั้นจั่นเมื่อได้ตัวฟางและเฟิร์สแล้ว โดยไม่รู้เลยว่า โทรศัพท์ที่ฟางให้เฟิร์สโทรไปนั้น ต่อสายติดกับ

โทโมะเรียบร้อยแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

Fโดนจับเรียบร้อยงานนี้555555

 

 

ช่วงนี้ไรเตอร์รู้สึกว่างานยุ่งแล้วอาจส่งผลแต่งฟิคไม่สนุก งั้นจะรีบอัพเรื่องนี้ให้จบไวๆละกันนะ เพราะดูเหมือนไม่ค่อยชอบเรื่องนี้กันยังไงไม่รู้