ฉันเป็นหลานเจ้าสัวจริงหรือ

"*0*โหวววว  1 2 3 4 สะสี่คัน   หรูมากกกก  อ้ายยย  อยากนั่งๆ วุ้วๆๆ นั่นๆ สีขาวโคตรเจ๋งเป้งไปเลย สุดยอด  อยากได้สักคันจังเล้ยย    อ้อยยยย  ชีวิตนี้ศรีจินเป็นช้านจะวาสนาได้นั่งเป็นคุณหนูกับเค้ามั้ยว๊าา"

จินได้แต่บ่นๆกับตัวเองและสายตาก็เพลิดเพลินไปกับรถและบอดี้การ์ดหน้าตึกจนไม่รู้ว่ามีชายแก่กับหนุ่มชุดดำเข้ามาคุยเรื่องสำคัญกับพ่อและแม่ของเธออยู่

"โอ้ะ  นึกออกละ  ไปชวนพ่อกะแม่มาดูด้วยกันดีกว่า  "  สิ้นเสียงจินรีบเข้าบ้านไปหาพ่อและแม่  แต่ก็ดันเจอชายชุดดำ2คนเฝ้าหน้าห้องครัวบ้านเธออยู่   เธองงมาก (๐.0)? แต่ไม่รู้จะทำยังไง   ได้แต่ตะโกนเรียกพ่อและแม่

"พ่อออออ  แม่ๆๆๆ  อยู่ไหนกัน  พวกชายชุดดำเป็นใครกันเนี่ย" สักพักก็มีชายแก่ออกมาพร้อมทำความเคารพเธอเยี่ยงเจ้านาย  พร้อมเอ่ยสวัสดีเธอ

" สวัสดีครับคุณหนู  อยู่ที่คงลำบากมากสินะครับ " ชายแก่ยิ้มให้  จินได้แต่งงๆและวิ่งไปถามพ่อกับแม่ (๐.0)?

"มันเกิดอะไรขึ้น  เขาทำไรพ่อกะแม่รึป่าว  "   จินถาม

"อ่อๆ  ไม่เลยจ้ะลูก  เขามาดี  แค่มาคุยธุระนิดหน่อย  " พ่อกล่าวแบบเกรงใจ

ชายแก่และชายชุดดำเดินเข้ามาหาพวกเธอแบบพร้อมกัน จนทำให้ทุกคนสะดุ้งและกลัวมาก  กลัวว่าเขาจะทำร้ายพวกเธอ  ("~")

"หยะหย่านะเฟ้ยย ถ้าพวกแกทำร้ายเรา  ช้านสู้ตายแน่  " จินขู่ กลัวๆกล้าๆ แต่ชายแก่กลับยิ้มให้เธอแบบเป็นมิตรซะงั้น

"อย่ากลัวไปครับคุณหนู  (^__^)เราไม่ทำร้ายคุณแน่นอน  รับรองได้ " พร้อมกับหันไปทางพ่อกับแม่ของเธอเชิงขู่เป็นในๆ  อ่อ..คุณอย่าลืมเล่าเรื่องที่เราคุยกันวันนี้ให้ลูกของคุณทราบและรับทราบข้อตกลงของเราด้วย  คุณรู้ใช่มั้ย?   เขาจ้องไปทางพ่อกับแม่เธอเล็กน้อย จนทำให้พ่อกับแม่เธอสะดุ้งหวาดกลัว o(╥﹏╥)o  และรีบตอบชายแก่ดดยเร็ว "ครับๆ ค่ะๆ"  o(╥﹏╥)o  

แต่สาวน้อยไม่ทันสังเกต เพราะงุนงงกับเรื่องที่ชายแก่พูดกับพ่อกับแม่เธออยู่  (‵﹏′)(‵﹏′)

ชายแก่หันมาทางจินนี่และพูดว่า  " เราขอตัวกลับก่อนนะครับคุณหนู ไว้เจอกันที่บ้านนะครับ"

 แล้วเขาก็เดินไป   ขณะที่เปิดประตูบ้านของจินออก ก็ชนกลับชาวบ้านตึกเดียวกันเข้า 2-3คนที่แอบฟังอยู่ นอนกองกันระเนระนาด

"โอ้ะๆ โอ้ยๆๆ   เอิ่มไอ้ฟางเฟ ไอ้หยง เราไปทำงานกันเถอะ ได้เวลาแล้ว " ชายเพิ้อนบ้านทำตัวเลอกลักหลังโดนจับได้ว่าแอบฟัง  " เราไม่ได้แอบฟังพวกคุณนะ  เราแค่เดินผ่านมาเฉยๆ  ห้องเราอยู่ข้างห้องนี่  อ่อ  นี่ๆๆ ไง ห้องเรา  เอ้าไอ้เพื่อนยาก  เข้าไปทำงานกันเถอะ"  ว่าแล้วชายเพื่อนกะรีบกุรีกุจอไปที่ห้อง  ปิดประตูเสียงดัง  จนชายชุดดำกับชายแกถึงกับขำในพฤติกรรมของเขา 

.....บื้ออออออ  บรื้นนนนนนน    ...... เสียงขบวนรถแล่นออกจากตึก  

ในห้องรังหนูของครอบครัวจิน  ........

"ห๊าาาา  ⊙﹏⊙∥⊙﹏⊙∥⊙﹏⊙∥⊙﹏⊙∥ไม่จริ๊งงงงง เป็นไปไม่ด้าาาาาาาายยยยยยยยยยยยยยยยยย !!"   เสีงจินกรี๊ดในความช็อคของเธอเมื่อได้รู้ความจริงจากปากพ่อและแม่  และหันไปถามเพื่อความอน่ใจอีกครั้ง  "จริ๊งหรอออ"   พ่อกับแม่เธอได้แต่พยักหน้าหงึกๆ   

"อ้ายยยยยยยยยยยยยย นี่ช้านเป็นหลานเจ้าพ่อที่รวยที่สุดในประเทศจริงหรอ  ไม่จริงๆอ่ะ  นี่ช้านควรดีใจรึเสียใจดีที่รู้ว่าพ่อกับแม่ที่เลี้ยงช้านมาไม่ใช่พ่อกับแม่ที่แท้จริงของช้าน    

"โอ้วๆๆ  ไม่ๆๆๆ  ไม่มีทางเป็นไปไม่  หนูไม่ยอมรับเรื่องนี้แน่นอน ไม่มีทาง"ว่าแล้วจินก็รีบวิ่งเข้าห้องเพื่อทำใจทันที     ทิ้งให้พ่อกับแม่ของเธอนั่งปลอบกันอยู่ที่เดิม

{{{(>_<)}}}{{{(>_<)}}}{{{(>_<)}}}{{{(>_<)}}}{{{(>_<)}}}

ณ ห้องนอนเจ้าหญิงของจิน

เธอนั่งมองปราสาทน้อยที่ตั้งอยู่บนโต๊ะข้างเตียงและพูดกับปราสวาทราวกับปราสาทมีชีวิตที่สามารถตอบโต้เธอได้   o(╥﹏╥)oo(╥﹏╥)oo(╥﹏╥)oo(╥﹏╥)oo(╥﹏╥)o

"ช้านเป็นหลานเจ้าสัวจริงหรือ สิ่งที่ช้านคิดว่าไม่มีทางเป็นไปได้กำลังจะเกิดขึ้นใช่มั้ย  ต้องอยู่บ้านหลังใหญ่ มีคนรนับใช้เต็มบ้าน  อยู่ในคฤหาสที่สวยหรู   ใส่ชุดสวยๆสบายๆ ไม่ต้องทำงานทั้งชาติก็มีเงิน   นี่ล่ะคือสิ่งที่ช้านใฝ่ฝันตั้งแต่เด็ก  แต่ทำไมวันนี้พอช้านเป็นแบบที่ช้านฝันกลับกลายเป็นว่าช้านไม่ค่อยรู้สึกดีกับมันเลย  ทำไม  .. ทำไม??  ทำไมพ่อกับแม่ของช้านถึงไม่ใช่คนที่เลี้ยงช้านมา  ฮือออออออ-.-" สาวน้อยร่ำร้องไห้จนเผลอหลับไป

......................รุ่งเช้า............................

"อีหนูเอ้ยยย  ตื่นสิลูกๆ ตื่นเถอะ" เสียงแม่ปลุกจินที่เตียง

สาวน้อยลืมตาขึ้นช้า  มองเห็นหน้าแม่ตัวเองที่ข้างเตียง  ได้แต่เอ่ยเบาๆ " วันนี้วันหยุดหนูขอพักยาวหน่อยนะแม่"  สิ้นคำพูดเธอก็หลับต่อ

"ไม่ได้นะ  แกต้องไปอยู่ที่บ้านใหม่  บ้านที่แท้จริงของแก "  สิ้นเสียงแม่  จินรีบเบิกตา  แล้วหันมาถามแม่ทันที

"วันนี้??  ห๊ะ  ไม่ๆๆๆ  หนุไม่พร้อมอะไรทั้งสิ้น  จะบ้ากะละมังครับท่าน   หนูยอมรับไม่ได้หรอก  อยู่ๆพ่อกับแม่มาบอกว่าไม่ใช่พ่อกับแม่   จะมาทอดทิ้งหนูตอนนี้  มันไม่ง่านไปหน่อยหรอ  ทิ้งลูกแบบนี้ทำไมไม่ทำตั้งแต่หนูยังเด็กมาทำกับหนูแบบนี้ตอนที่หนูรักพ่อกับแม่จนสุดหัวใจ   หนูทำทุกอย่างเพื่อเรา   เรากำลังจะได้บ้านใหม่ที่มีแค่เรา3คน  แต่มาวันนี้พ่อกะแม่มาบอกว่าหนู่ไม่ใช่ลูก  จะเอาไงกันแน่  หนูชักงงละนะ   เป็นไปไม่ไก้หรอก  อย่ามาไล่หนูแบบนี้เลย   "  จินทั้งน้อยใจ  สเียใจ  ร้องไห้  ที่พ่อกับแม่ของเธอขับไล่เธอไปอยู่กับคนอื่น   ฝ่ายแม่ไม่มีคำจะพูดได้แต่สงสารลูกตัวเองและยืนลูบหัวเธอเบาๆ o(╥﹏╥)oo(╥﹏╥)o

"ไม่มีทาง  หนูไม่ไปแน่นอน  เอ้อ  ใช่สิ  พ่อกะแม่ไปอยู่กะหนู  เราจะอยู่ด้วยกันที่นั่น  เราจะเป็นครอบครัวด้วยกัน"  ฝ่านแม่รีบส่ายหัวทันทีแล้วเล่าว่า

"เราไปกะแกไม่ได้  แกต้องอยู่กะคนที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของแกจริงๆ   เขาไม่ให้เราไปแ ต่เขาสัญญาว่าจะดูแลเราอย่างดี แต่ถ้าเราไปกะแกเขาจะแจ้งจับเรา ข้อหาลักพาตัว "

"ห๊ะ?  มันจะมากไปละนะ   หนูไม่ปายยยยยยยยยยยยยยยยยยย"  จินโวยวายลั่นตึก ดังไปถึงหน้าตึกที่มีชายชุดดำและรถหรูจอดอยู่เหมือนวันก่อน

"ไปเถอะ  แม่เก็บของให้แกเรียบร้อยแล้ว  พ่อบ้านใหญ่เขารอแกอยู่"

"๐.0???  ห้ะ   แม่วส่าไงนะ  รอ??  เขามาละหรอ  แล้วทำไมไม่บอก  หนูจะหนียังไงละทีนี้ "  จินลนลานทำตัวไม่ถูก

(⊙＿⊙) (@口@)(⊙＿⊙) (@口@)(⊙＿⊙) (@口@)(⊙＿⊙) (@口@)!!

เอ๊ะๆๆๆๆๆ  จินจะตามพ่อบ้านไปหรือไม่   เธอจะหนียังไง  ต้องติดตามตอนหน้านะจ้ะ    จุ๊บบบบ