ยังรักกันอยู่ไหม...

 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
 
 
               หลายวันผ่านไป เฟย์ยังคงพักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาล โดยมีฟางและแก้วมาเฝ้าอยู่เสมอ และแน่นอนแฟนหนุ่มของพวกเธอก็มาด้วย หลังจากวันนั้น ที่เคลียร์กัน ป๊อปปี้ก็ตามติดฟางแจ เช่นเดียวกับโทโมะ ที่คอบดูแลเทคแคร์แก้วเสมอ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" บางทีเฟ็นก็เบื่อน่ะ เบื่อมากกกกกก !!! นี่คุณพี่คะคุณเพื่อนคะ จะหวานอ่ะไปหวานที่อื่นได้ไหม คนป่วยจะนอน!!! " เฟย์บ่นพี่สาวและเพื่อนสาวที่กำลังสวีทกับแฟน ไม่สิต้องบอกว่าโดนแฟนหนุ่มตื้อมากกว่า 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อะไรละ อยากบ่นไปบนคนโน้นเลย ฉันไม่เกี่ยว " แก้วเดินมาหาเฟย์แล้วพูดก่อจะมองหน้าโทโมะ โทโมะมองแก้วแล้วยิ้ม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" นี่ถามจริงน่ะพี่ป๊อป พี่โมะ พวกพี่จะตามแก้วกับพี่ฟางอีกนานไหมเนี่ย หึ!!! ทีอย่างนี้ละมาทำเป็นตามทุกฝีก้าวทีเมื่อก่อนละ ไม่เห็นแม้แต่เงา น่าภูมิใจเนาะ!! " เฟย์พูดประชดว่าที่พี่เขย เล่นเอาแก้วและฟางขำเพราะหนุ่มๆๆเริ่มหน้าเสีย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ก็อยากเห็นหน้าแฟน ผิดหรอไงเรา ไม่สบายหนิต้องพักผ่อนเออดี งั้นนอนไปเลย ไปฟางไปเที่ยวกันดีกว่าวันนี้ป๊อปว่างทั้งวันเลย เบื่อคนขี้อิจฉาไปดีกว่าเนาะ " ป๊อปปี้เดินเข้าไปหาฟางแล้วกุมมือหญิงสาวแล้วล้อเลียนเฟย์ เฟย์หน้าบึ้ง จนทุกคนขำ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เออ เป็นความคิดที่ดีว่ะไอ้ป๊อป ไปแก้วพี่ว่าเราไปเที่ยวกันดีกว่านานแล้วน่ะเนี่ยที่ไม่ได้ดูหนังกันอ่ะ " โทโมะพูดกับแก้ว แก้วยิ้ม เฟย์มองพี่สาวกับเพื่อนสาวที่ไม่แม้จะสนใจเธอเลย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เหอะ!!! ไปเล้ย อยากไปไปเลย ทิ้งน้องอยู่คนเดียว เค้าอยู่คนเดียวก็ได้ ไปเล่ย!! " เฟย์พูดอย่างประชดประชด ก่อนจะล้มตัวนอนตะแคงหันหลังให้กับ 4คน ฟางและแก้วขำ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อ้าว!! ถือว่าอนุญาตไปฟาง ป๊อปว่าเราไปกันดีกว่าเนาะ " ป๊อปปี้แกล้งเฟย์ต่อเดินเข้าไปหยิบกระเป่าของฟางแล้วเดินจับมือฟางออกไป 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เดี๋ยวพี่มาน่ะเฟย์ " ฟางแกล้งแหย่เฟย์กลับ เฟย์เอามือปิดหู ฟางยิ้มขำแล้วหันกลับเดินไปพร้อมแฟนหนุ่ม แก้วและโทโมะ ก็เดินตามออกไปอีกคู่ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เหอะ!! ให้มันได้อย่างนี้ดิ ทิ้งน้องหมดเลย เออก็เรามันไร้คู่นี่นา.... " เฟย์พูดอย่างน้อยใจก่อนจะมองออกไปที่นอกหน้าต่าง ก่อนจะนึกอะไรออก ก็เลยเดินออกมาจากห้องพัก 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ป๊อป ไปแกล้งเฟย์แบบนั้นจะดีหรอ " ฟางพูดหลังจากเดินออกมาที่หน้าโรงพยาบาล ป๊อปปี้หันมายิ้มบางๆๆให้แฟนสาว ก่อนจะพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ไม่เป็นอะไรหรอก เฟย์โตแล้วน่ะฟาง เฟย์ก็แค่กำลังน้อยใจเราเท่านั้นละ " ป๊อปปี้พูดก่อนจะยิ้ม ฟางหน้างอ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เลิกทำหน้างอได้แล้วเดี่ยวไม่สวยหรอก " ป๊อปปี้ขยี้ผมของร่างบาง จนฟางต้องจับมือของปีอปปี้ออก 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ก็คงจะไม่สวยเท่าบรรดากิ๊กของป๊อปหรอก " ฟางพูดแล้วแกล้งงงอน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ก้จริง... " ป๊อปปี้ยืมมกอดอกมองคู่หมั้นสาวแล้วพูด ฟางหัยขวับมามองด้วยสายตาเคืองๆๆก่อนจะเดินหนีไป  จนป๊อปปี้อดขำไม่ได้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" โอ๋!! ไม่เอาหน่า ไม่มีแล้วคร๊าบบ กิ๊กคนไหนก็สู้ภรรยาคนนี้ไม่ได้หรอกน่าจริงไหม " ป๊อปปี้พูดพร้อมเดินตามไปจับมือฟางเอาไว้ ฟางตีแขนปีอปปี้ด้วยความเขิน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" จะบ้าหรือไง ใครเป็นภรรยาของป๊อปกัน ยังไม่ได้แต่งงานสักหน่อย " ฟางพูดแล้วมองไปรอบๆๆ ป๊อปปี้ยิ้ม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อ้าวหรอ!! แต่ฟางเป็นเจ้าของป๊อปแล้วน้า ต้องรับผิดชอบเค้าด้วยละ ไม่งั้นเค้าจะไปฟ้องพ่อ จริงด้วย " ป๊อปปี้พูดกับฟางแล้วทำท่าทางแอ๊บแบ๊ววว จนฟางขำ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" 555 หรอ ฟ้องหรอ!! ฟางมากกว่าน่ะที่ควรฟ้องอ่ะ พอแล้วเลิกพูดเรื่องนี้เถอะคะ ไปหาอะไรให้ยัยเฟย์ทานกันดีกว่า นี่ก็เย็นมากละ " ฟางพูดป๊อปปี้ยิ้มให้คนรักก่อนจะกุมมือหญิงสาวเดินไปขึ้นรถเพื่อที่จะไปหาอะไรให้น้องสาวทาน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เดี๋ยวโมะ จะไปไหน " แก้วดึงแขนโทโมะที่เอาแต่ลากเธออเดินออกมา ให้หยุดเดินแล้วถาม โทโมะหันมายิ้ม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" พาไปเที่ยว " โทโมะพูดจบก็ลากแก้วเดินขึ้นรถออกไปทันที 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" นึกยังไงพามาห้ะเนี่ย!! " แก้วถามแฟนหนุ่มอย่างงงก็เขาพาเธอมาที่สวนสาธารณที่พบกันครั้งแรก 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ก็คิดถึงนี่นา โมะจำได้ วันนี้เมื่อหลายปีก่อน มีสาวทอมคนหนึ่งวิ่งหนีนักเลงหัวไม้แล้วมาขนโมะนี่นา " แก้วหันมามองโทโมะหน้าอง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" บอกเป็นพันละว่าไม่ใช่ทอม !! แล้ววันนั้นก็ไม่ได้วิ่งหนีเรียกว่าวิ่งมาตั้งหลักมากกว่า ก็โมะอ่ะแหละไม่หลบ มัวแต่หลีสาวว " แก้วพพูดแล้วหันหหน้าหนีโทโมะ อย่างงอนๆๆ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" โอเคคร๊าบบ รู้แล้วว่าไม่ใช่ทอม เพราะสำรวจมาทุกซอกทุกมุมแล้วนี่นา 5555 " โทโมะเดินเข้าไปกอดแก้วจากด้านหลัง แล้วพูด จนร่างบางหน้าขึ้นสีจัด 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" หยุดพูดเลยตาบ้าา !! " แก้วโวยวาย แต่ก็ยอมให้โทโมะกอดเธอเอาไว้ ยืนมองบรรยากาศที่แสนสงบ เวลาที่เธอไม่สบายใจเธอชอบจะมาที่นี่และอีกอย่างที่นี่เป็นที่ของความจำของเะอนั่นเอง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ขอบคุณน่ะ " แก้วพูดอีกครั้งฟลังจากที่ทั้งสองคนกอดกันนาน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" หืม??? " โทโมะถามในลำคอ โดยที่ยังไม่ปล่อยแก้ว แก้วยิ้ม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ขอบคุณที่ทำตามสัญญา นะคะ " แก้วพูด โทโมะยิ้ม แน่นอนสิหลังจากวันนั้น ทั้งเขาและป๊อปปี้ก็จัดการกับสาวๆๆในสต๊อกของเขา ให้อยู่ในความสงบ มันแน่นอน ไม่ผิดหรอกพวกเขาไม่ได้จะกำจัดพวกเธอสะหน่อย แต่ช่วงนี้ เพื่อความสุขขของคนที่เขารัก ก็อย่าให้เกิดเรื่องเลยดีกว่า พวกเขาเลยจัดการไม่ไปยุ่งกับพวกนั้น ไปนาน แต่เขาเองก็มีความสุข ที่ได้อยู่กับคนที่เขารัก 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" โถ่!! ก็กลัวเมียจะขอเลิกนี่นา " โทโมะพูดติดตลก 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เอาอีกแล้วน่ะตาบ้า เลิกพูดเรื่องนี้เลย " แก้วหันขวับมาโวยวายใส่โทโมะ โทโมะยิ้มขำ ก่อนจะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ก็มันจริงนี่นา ก็มีเมียน่ารักอ่ะครับ ผิดหรอ!! " โทโมะตะโกนเสียงดังจนคนแถวนั้นหันมามองแล้วยิ้ม แก้วอายมาก วิ่งเข้ามาจะตีให้โทโมะหยุดพูดแต่โทโมะก็วิ่งหนี กลายเป็นว่าทั้งสองคนวิ่งไล่กันอย่างสนุกสนาน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อ้าา อันนี่กินจัง ป้าคะเท่าไรอ่ะคะ " ฟางเดินมาเห้นร้านขนมไทยที่อยู่ในตลาดนัด ป๊อปปี้ที่เดินตามร่างบางก็ยิ้มที่เห้นร่างบาง เห็นของกินแล้วเหมือนเด้ก 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อันละ15บาทจ้ะหนู " ป้าแม่ค้าบอกกับฟาง ฟางยิ้ม ก่อนจะหันมาหาป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ป๊อปกินไหม " ฟางหัมาถามแฟนหนุ่มอย่างร่าเริง ป๊อปปี้ส่ายหน้าเป็นเชิงบอก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" งั้นเอา 10 อันคะ " ฟางสั่งง จนป๊อปปี้ต้องเดินเข้ามาหา เพราะนี่ไม่ใช่สิ่งแรกที่ฟางซื้อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฟาง!! ที่มีซื้อมาเนี่ยจะกินหมดหรือไงห้ะเรา " ป๊อปปี้เดินเข้ามาหาฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" หมดดิ ก็เพื่อยัยเฟย์กับยัยแก้วไง ป๊อป " ฟางหันมาตอบแล้วยิ้ม ป๊อปปี้ยิ้มพยักหน้า ก่อนที่ทั้งสองจะ เดินกลับไปที่รถ เพื่อที่จะกลับไปโรงพยาบาล
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เอ๊ะ!! นั่นมันรอดช่องนี่นา ป๊อปเดี๋ยวฟางมาน่ะ " ฟางหันไปเห็นร้านขาขนมหวาน ก็รีบวิ่งไปโดยที่ป๊อปปี้ยังไม่ได้ทันพูดอะไร ได้แต่มองแฟนสาวที่วิ่งหายลับไปในคนที่เยอะแยะไป หมดเขาก็ได้้แต่ส่ายหน้าให้กับความน่ารักของเะฮ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อืม!! ไม่น่าจะลืมอะไรแล้วน้าาา อุ้ย....ขอโทษคะ " ขณะที่ฟางกำลังคิดว่าเธอลืมอะไรไปหรือเปล่า ก็มีเด็กมาชนกับเธอก่อนเด็กคนนั้นจะยื่นกระดาษบางอย่างให้ก่อนจะรีบวิ่งกลับไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อะไรของเขาน่ะ " ฟางหันมาบ่นกับตัวเองก๋อนจะเปิดดู
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
               เหอะ!! คิดว่่าเขาจะรักแกจริงหรอ ยัยจืด เคาก็แค่หลอกให้แกตายใจเท่านั้นละเหอะ!! ก็อย่างว่าจืดชืด แถมก็แบน ไร้ความสามรถขนาดนี้ เป็นใครใครก็ไม่เอา  อ๋อ!!!บอกเอาไว้ก่อนน่ะ อย่ามาทำตัวเป็นเใสซื่อบริสุทธิ์เล้ย!! เธอก็ไม่ได้ต่างจากพวกฉันนักหรอก ... ฟาง!! 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อะไรกัน " ฟางอ่านจบก็ต้องง ก่อนจะเดินกลับมาหาป๊อปปี้ ที่รออยู่ในรถ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เป็นอะไรหรือเปล่าฟาง ดูเงียบๆนะ " ป๊อปปี้ถามฟางเพราะตั้งแต่ฟางไปซื้อของกลับมาเสร็จ เธอก็ดูนิ่งเงียบไป 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เปล่าหรอกคะ คิดงานนิดหน่อย " ฟางหันมาตอบแล้วยิ้มบางๆๆให้ป๊อปปี้ ป๊อปปี้ยิ้ม ก่อนจะขับรถไปต่อ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ว้าว!! สวยจัง " เฟย์ที่เดินออกมมาจากห้องพักพูด เธอเดินมาบนดาดฟ้าา ก่อนจะกางแขนอ้ารับอากาศที่บริสุทธิ์ยามตะวันจะตกดิน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" น้ำตาบ้า ไหลออกมาทำไมเนี่ย " เฟย์บ่นตัวเอง เมื่อเธอนึกถึงเขาคนนั้น น้ำตามันพาลไหลออกมา 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เขาไม่รักก็เลิกรักเขาสักทีเฟย์ " เฟย์ยืนกอดตัวเองมองตะวันที่ลับขอบฟ้า อย่างหนาวเย็น ลมอ่อนที่พัดเข้ากระทบผิวเนียน ถึงมันจะไม่ได้แรงแต่เธอคิดว่มัมนช่างหนาวเย็นเสียเหลือเกิน หนาวจนเธอคิดถึงอ้อมกอดที่อบอุ่น เสียงที่ขี้เล่น ที่เขามักจะโอบกอดเธอไว้ทุกครั้ง แต่ตอนนี้มันไม่มีอีกแล้ว 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" รักเขาทำไมไม่ไปหาเขาละเขื่อน "  .....
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
                    สวัสดีเพื่อน ๆๆๆ !! เราจะมาบอกวว่า อย่าลืมเม้นน่ะ ไม่งั้นเรางอนไม่อัพน่ะ 55 ที่มาอัพช้าไม่ได้อะไร กำลังสอบซ่อม 55 ตกระนาวว 
 
 
 
                    อย่าลืมเม้นน่ะจร๊  อ๋อขอบคุณที่ติดตาม ที่โหวดที่อ่าน และที่สำคับ !!!! เม้นนนน  BYE  BYE