ยังรักกันอยู่ไหม...
เขียนโดย 
mintmathuros
วันที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 13.15 น.
แก้ไขเมื่อ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2557 10.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
8) ตอนที่ 8 สัญญาน่ะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"ตื่นมาก็ยุยงให้คนอื่นเลิกกัน เหอะไม่น่าตื่นน่ะ " เขื่อนเดินเข้ามาพร้อมกับป๊อปปี้และโทโมะ ก่อนจะว่าเฟย์ เฟย์มองหน้าเขื่อนยนิ่งๆ
" พวกนายจะเข้ามาทำไมคุณอาบอกไม่ให้พวกนายเข้ามา " แก้วรีบปาดน้ำตาก่อนจะกรับสีหน้าให้เป็นปกติแล้วหันไปพูดกับ 3 หนุ่ม
" ฟางเรื่องเมื่อเช้าป๊อป..." ป๊อปปี้เดินเข้ามาาฟางแต่ฟางกับเบือนหน้าหนี ตอนนี้เธอยังอ่อนแอและยังไม่พร้อมที่จะรับฟังอะไร
" พอเถอะนายออกไปได้แล้ว ไม่สิพวกนายทั้งหมดนั่นหละ ออกไป " เฟย์เห็นพี่สาวร้องไห้และเพื่อนสาวซึมๆๆก็เอ่ยปากไล่ เขื่อนเดินเข้ามาหาเฟย์แต่แก้วยืนขวางเอาไว้ เขื่อนหันไปหาโทโมะ ก่อนที่แก้วจะโดนโทโมะลากไปที่ห้องน้ำ
" จะรีบไปไหนละ เพื่อนฉันมันยังเคลียร์กับแฟนมันไม่รู้เรื่องเลย " เขื่อนเดินเข้ามาหาเฟย์ เฟย์ไม่ยอมมองหน้าเขื่อน เธอเลือกแล้วที่จะออกมาจากขุมนรกที่เธอเดินลงไปเมื่อหลายปีก่อน สักที
" ทำไมไม่ยอมมองหน้ากลัวร้องไห้หรือไง หึ " เขื่อนพูดติดโมโหที่ร่างบางไม่ยอมมองหน้าเขา ป๊อปปี้ลากฟางออกไปที่ระเบียงทำให้ตอนนี้ภายในห้องเหลือแค่เขื่อนกับเฟย์
" ใครกลัว คำว่ากลัวไม่เคยมีอยู่ในพจนานุกรมของฉัน แล้วก็เชิญนายออกไปจากห้องของฉันได้แล้ว มันสกปรก " เฟย์หันมาตอกกลับอย่างโมโห เขื่อนเดินเข้ามาบีบแขนร่างบางจนเฟย์น้ำตาคลอ
" เหอะ!! ฉันก็ไม่ได้อยากอยู่นักหรอก สู้เอาเวลาไปหาสาวๆในสต๊อกยังดีกว่ามาอยู่กับเธอ เฟย์..." เขื่อนพูดใส่เฟย์จนน้ำตาที่ร่างบางพยายามกลั้นเอาไว้เก้ยไม่อยู่ มันไหลออกมาจนชายหนุ่มรู้สึกผิด ก็ค่อยๆๆปล่อยแขนร่างบาง เฟย์หันไปมองหน้าเขื่อนด้วยสายตาตัดพ้อ
" ตลอดเวลาที่ผ่าน นายไม่เคยรักฉันเลยสิน่ะเขื่อน " เฟย์พูดกับเขื่อนด้วยน้ำเสียงอ่อนๆๆ เขื่อนมองเฟย์ที่ร้องไห้ เขาอยากจะเข้าไปกอดปลอบเธอ แต่ในเมื่อเขามันเลวดีแต่ทำให้เธอร้องไห้ เขาก็ควรจะปล่อยเธอไป
" เพิ่งรู้หรอ ที่ฉันคบกับเธอหน่ะก็แค่สงสาร ก็ทำไงได้ฉันดันไปเป็นคนแรกของเธอหนิหึ!!! จะว่าไปเรามารำลึกความหลังกันหน่อยไหมละ " เขื่อนพูดพร้อมกับลูบแก้มใส ที่ต่อไปนี้เขาคงจะไม่ได้แตะต้องมันอีก
" อย่ามาแตะต้องตัวฉัน!!! ฉันผิดเอง ฮึก ที่รักนาย ผิดเองที่ยอมนายทุกอย่างเพรารัก ขอบคุณที่ทำให้ฉันได้ตาสว่าง คำว่ารักที่นายพร่ำบอกกับฉันมันคือคำหลอกลวง " เฟย์พูดมองเขื่อนด้วยสายตาที่เสียใจ เธอรักเขาแต่เขาไม่รักเธอเลย
" เหอะ!! แล้วก็อย่ามายุ่งกับฉันละกัน " เขื่อนพูดก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องของเฟย์ไป เฟย์เอามือปิกปากกลั้นเสียงสะอื้น ทำไมเขาช่างใจร้ายขนาดนี้
" ปล่อยฉันน่ะ ปล่อย!! " แก้วสะบัดตัวออกจากโทโมะ แล้วจะเดินออกจากห้องน่ำ แต่โทโมะขวางเอาไว้ก่อน
" ถอยออกไป" แก้วพูดเสียงนิ่งๆๆ
" โกรธหรอ?? " โทโมะถามร่างบาง แก้วมองหน้าแล้วกระตุกยิ้มก่อนจะเบือนหน้าหนี
" เหอะ!! บอกไปแล้วนิว่าไม่คิดมาก ทีนี้ก็ถอยได้แล้ว " แก้วพูด โทโมะดึงแก้วเข้าไปกอด แก้วน้ำตาไหล แต่พยายามไม่ให้เขารู้แต่โทโมะรับรู้ได้เพราะไหล่ของเขาชื้นแปลก
" เลิกร้องเถอะ ร้องมาทั้งคืนแล้วหนิ " โทโมะลูบผมแฟนสาวอย่างอ่อนโยน
" โทโมะ เราเลิก... อื้อออ " โทโมะคลายกอดแก้วออกมาแก้วนิ่งไปสักพักก็ตัดสินใจพูดออกมา โทโมะรู้ว่าแฟนสาวจะขอเลิกก็จูบไม่ยอมให้แก้วพูดคำนั้นออกมา
" อย่าพูดคำนั้น " โทโมะพูดหลังจากที่ปล่อยแก้วแล้ว แก้วส่ายหน้าทั้งน้ำตา เธอไม่ไหวแล้ว ถ้าเธอจะเจ็บก็ขอให้ครั้งนี้เป้นคร้ั้งสุดท้าย
" ไม่ ฮึกฮือออ เลิกกัน อื้ออออ" แก้วพูดอีกครั้งโทโมะไม่ยอม ดึงร่างบางเข้าไปจูบอีกครั้งแต่ครั้งนี้มันปนไปด้วยความอ่อนโยน ร้อนแรง ความโกรธที่ร่างบางไม่ยอมฟังเขา
" ถ้าพูดอีกรับรองเธอได้คลานออกจากห้องแน่แก้ว " โทโมะขู่แก้ว แก้วมองหน้าโทโมะอย่างเอาเรื่อง
" เลิกทำแบบนั้นได้ไหม " แก้วมองหน้าโทโมะอย่างขอร้อง โทโมะหลบสายตาของแฟนสาวไปสักพักก่อนจะหันมาจับหน้าเนียนของแฟนสาว
" อื้ม แต่สัญญาก่อนว่าจะไม่พูดคำว่า เลิก " แก้วยิ้มโผกอดโทโมะแน่น โทโมยิ้มบางๆๆ ลูบผมร่างบางอย่างรักใคร่
" ป๊อปมีอะไรกับฟางหรือเปล่า " ฟางถามเมื่อเขาพาเธออกมาด้านระเบียง
" ฟางเรื่องเมื่อเช้าพี่ " ป๊อปปี้กอดฟางจากด้านหลัง
" ฟางไม่อยากฟังอ่ะป๊อป ขอร้องฟางยังไม่พร้อมจริงๆ " ฟางพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
" ป๊อป... ป๊อปขอโทษฟาง " ป๊อปปี้รู้ว่าร่างบางอ่อนแอมากแค่ไหน เขาไม่รู้จจะพูดอะไรกับเธอแล้ว นอกจากคำคำนี้
" ป๊อป... บางทีฟางก็เหนื่อย ฟางเจ็บจนชาชิน จนฟางคิดว่า.... " ฟางพูดเสียงแผ่วเบา จนป๊อปปี้กังวล
" ไม่ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ฟางคือคนที่ป๊อปรักเพียงคนเดียว ผู้หญิงพวกนั้นก็แค่เล่นๆๆน่ะฟาง " ป๊อปปี้พูดอย่างจริงจัง ฟางหับตาอย่างเหนื่อยอ่อน
" ฟางเหนื่อยแล้วจริงๆๆป๊อป ปล่อยฟางไปเถอะน่ะ " ฟางหันมาจับแก้มเนียนของร่างสูงผู้ชายที่เธอรักหมดหัวใจ ทั้งน้ำตา ป๊อปปี้จับมือร่างบางไว้แน่น 'ไม่มีวันเขาไม่มีทางปล่อยเธอไป'
" ไม่ ฟาง ขอร้องอย่าทิ้งป๊อปไปเลยน่ะ " ป๊อปปี้มองแฟนสาวที่ขอเลิกกับเขา ก็น้ำตาซึม
" ฮึกฮือออ ป๊อปรู้บ้างไหมเวลาที่ฟางต้องการป๊อป ฮึกฮืออ ป๊อปไปอยู่กับผู้หญิงพวกนั้น เวลาที่ฟางอยู่คนเดียว ป๊อปก็ไมว่าง ฮึกฮืออ ตลอดเวลาที่ผ่านมา ฟางทนเพราะคำว่ารักที่คิดว่าสักวันป๊อปจะเปลี่ยนตัวเอง เพื่อฟางบ้าง แต่เปล่าเลย " ฟางปล่อยความรู้สึกตัวเองให้ป๊อปปี้ได้รับรุ้ ป๊อปปี้อึ้งไปสักกพัก
" ป๊อปขอโทษครับคนดี ป๊อปขอโทษให้โอกาศผู้ชายคนนี้เถอะน่ะ " ป๊อปปี้เช็ดน้ำตาให้แฟนสาว ฟางมองป๊อปปี้อย่างชั่งใจ ก่อนที่ป๊อปปี้จะโน้มหน้าเข้าไปจูบร่างบางอย่างอ่อนโยน
" อื้ออ" เสียงคราง ส่งสัญญาณว่าเธอเริ่มจะหายใจไม่ออก ป๊อปปี้ต้องยอมละออกจากความหวานที่เขาทั้งรักทั้งหลง อย่างเสียดาย
" ฟางรักป๊อปน่ะ " ฟางยิ้มกอดป๊อปปี้แน่ น ป๊อปปี้ยิ้มอย่างดีใจ
" ขอบคุณครับที่รัก ป๊อปสัญญาจะไม่ทำให้ฟางเสียใจอีก ป๊อปรักฟางน่ะ " ทั้งสองกอดกันกลมก่อนป๊อปปี้จะจุมพิตร่างบางอีกครั้ง ตอนนี้เขาจะไม่ทำร้ายหัวใจของเขาอีกแล้วว
หวานไหมอ่ะ เห้ย!! เลิกตอนนี้ไม่มัน เอาให้เลิกไปคู่เดียวก่อนเนาะ 55
อย่าลืมเม้นน่ะเค้าชอบเม้น 555
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
