ยังรักกันอยู่ไหม...

 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
               แอ๊ดดดดดดดด
 
 
 
 
 
" ไปไหนมาหรอคะ " ฟางถามป๊อปปี้เมื่อเห้นร่างสูงเดินเข้ามา ป๊อปปี้มองฟางนิดนึงก่อนจะเดินไปกอดฟางที่กำลังยืนเช็คงานอยู่ที่ริมหน้าต่าง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" พอดีป๊อปไปเจอเพื่อนเก่าหน่ะ แล้วนี่ไม่สบายหรือเปล่าครับทำไมตัวร้อนๆๆละ " ฟางน้ำตาคลอเพื่อนเก่าหรอ ฮึเก่ามากเลยสิน่ะ ...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" คุยกันสนุกไหมคะ " ฟางถามอีกครั้งแต่เสียงสั่นๆ จนป๊อปปี้เริ่มสงสัย จับไหล่ฟางให้หันกลับมา ก็ต้องอึ้งเล็กๆๆเมื่อใบหน้าหวานสวย มีแต่คราบน้ำตา 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ร้องไห้ทำไม " ป๊อปปี้ถามฟางด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ป๊อป ฟางถามหน่อยน่ะ ป๊อปเคยรักฟางบ้างไหม " ฟางพูดพร้อมกับสบตาร่างสูงด้วยน้ำตา ป๊อปปี้ขมวดคิ้วก่อนจะค่อยๆๆบรรจงเช็ดคราบน้ำตาให้กับฟาง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" รักสิฟาง ป๊อปรักฟางเสมอ อะไรทำให้ฟางคิดแบบนั้นละ " ป๊อปปี้พูดกับฟางพร้อมกับจับแก้มนวลของคู่หมั้นสาว 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฮึกฮืออ " ฟางกลั้นเสียงสะอื้นเอาแต่ส่ายหน้าให้ป๊อปปี้ ป๊อปปี้ดึงร่างบางเค้ามากอด 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฟาง ป๊อปรู้ว่าป๊อปไม่ใช่ผู้ชายที่ดี แต่ผู้ชายคนนี้ก็รักฟางคนเดียวน่ะ เชื่อใจป๊อปนะ " ฟางกอดป๊อปปี้แน่น มองซองเอกสารสีน้ำตาลที่อยู่บนโต๊ะทำงานก่อพักหน้า กอดป๊อปปี้แน่น ป๊อปปี้ลูบผมร่างบางอย่างอ่อนโยน ถึงเขาจะเจ้าชู้ขนาดไหน แต่ผู้หญิงที่ครอบครองหัวใจของเขาก็คือผู้หญิงคนนนี้คนเดียว 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ไหนเลิกร้องได้แล้ว ดูสิตาบวมหมดแล้วเดี่ยวไม่สวยนะ " ฟางปาดน้ำตาออก พร้อมกับป๊อปปี้ที่ช่วยฟางปาดน้ำตา ฟางมองแฟนหนุ่มนิ่งๆๆ เธอจะไม่ปล่อยเขาไป ในเมื่อเขาบอกกับเธอแบ้วว่าเขารักเธอ เธอก็จะอยู่กับเขาจนกว่าเขาจะไม่รักเธอ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" มองอย่างนี้เดี๋ยวก็จับกดสะหรอก " ป๊อปปี้แกล้งแหย่ร่างบาง ฟางฟาดแขนป๊อปปี้อย่างเขินอาย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ปล่อยได้แล้วคะฟางจะไปเคลียร์งาน " ฟางพูดป๊อปปี้ยิ้มแล้วกอดร่างบางเอาไว้ก่อนจะวางเอาหน้าเกยไหล่หมนสวยของฟาง ฟางยิ้มนิดๆๆ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ปัง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อุ๊ย! ขอโทษคะพอดี... เจนจะเอาเอกสารมาให้คุณฟางง " เจนเปิดประตูเข้ามาอย่างเสียงดังก่อนจะเดินปึงปังเอาเอกสารมากระแทกวางเอาไว้ ก่อนจะยิ้มเชิดๆๆใส่ฟาง ป๊อปปี้ยังคงไม่ปล่อยกอดฟาง เจนมองป๊อปปี้อย่างเคืองๆๆ ฟางยิ้มนิดนึง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ขอบใจมากน่ะเจน เธอเป็นยังไงบ้าง " ฟางแกล้งถามเจน เจนยิ้ม ก่อนจะมองป๊อปปี้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ก็ดีขึ้นเยอะแล้วละคะ ได้ยาดี ฮึ!! ยังไงก็ต้องขอบคุณคุณฟางน่ะคะที่ให้ยาที่ดีกับเจน " เจนพูดเป็นเลศนัยก่อนจะมองไปที่ป๊อปปี้ ฟางมองสายตาของเจนก็รู้ทันทีว่าเจนต้องการสื่ออะไร ก็เบือนหน้าหนี 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ก็ดีแล้วละ ฉันไม่คิดมากหรอกนึกว่าทำบุญ " ฟางตอบนิ่งๆๆ เจนกำมือแน่น ก่อนจะเดินกรัฟัดกระเฟียดออกไป 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" มีอะไรหรือเปล่าหน่ะฟาง ทำไมพูกับเจนแปลกๆ " ป๊อปปี้เริ่มสงสัยที่ร่างบางพูดแปลกๆๆก็ถาม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ก็อย่างที่พูดนั่นแหละคะ ทำบุญ " ฟางพูดก่อนจะแกะมือของป๊อปปี้ออกจากเอวแล้วเดินไปนั่งทำงาน ป๊อปปี้หน้าเสีย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ครืดดด ครืดดด 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ว่าไงเขื่อน ใจเย็นๆๆ ค่อยๆๆพูดน่ะ " ฟางรักโทรศัพท์จากแฟนของน้องสาว ก็ต้องตกใจ เพราะเสียงของเขื่อนอู้อี้เหมือนคนร้องไห้พูไม่ได้ศัพท์จนเธอต้องรีบพุดก่อน ป๊อปปี้สงสัยว่าทำไมเพื่อนชายของเขาจะต้องโทรมาหาแฟนสาวของเขาด้วยเลยเดินเข้าไปหา 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" มะ ไม่จริง " ฟางเมื่อได้รับรู้ จากแฟนของน้องสาวว่าน้องสาวของตัวเองถูกรถชนก็ช๊อคจนไม่มีแรง น้ำตาหลั่งไหลออกมาอย่างไม่อายใคร ป๊อปปี้รีบเข้าไปหาแต่ช้าไปเสียแล้ว 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฟาง ฟางง.. ฮัลโลไอ้เขื่อนเกิดอะไรขึ้น " ป๊อปปี้วิ่งเข้าไปหาร่างบางที่หมดสติไปพร้อมกับน้ำต ก่อนจะรีบยกโทรศัพทเครื่องสวย ถามเพื่อนชาย ก็ต้องอึ้งไปชั่วขณะ  ก่อนจะตัดสายแล้วหันกลับมาดูแล ร่างบางในอ้อมกอด 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" คุณแกน ช่วยเอายาดมมาให้ผมในห้องด่วน " ป๊อปปี้โทรเรียกเลขาของคู่หมั้นสาวก่อนจะอุมร่างบางไปนอนที่โซฟา 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อื้อ....ป๊อป " ไม่นานฟางก็ฟื้นขึ้น เธอเรียกชื่อแฟนหนุ่มคนแรกก่อนจะประมวลกับเหตุการณืที่เพิ่งจะเกิดขึ้น 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ปะ  ป๊อป ฟางจะไปหาน้อง ฮึกฮืออ " ฟางพูดพร้อมน้ำตา ป๊อปปี้พยักหน้า ก่อนจะค่อยๆๆพยุงร่างบางเดินออกไปเพื่อมุ่งหน้าไปโรงพยาบาล 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เขื่อน ฮึกฮืออยัยเฟย์เป็นยังไงบ้าง " ฟางรีบวิ่งไปถามเขื่อนป๊อปปี้วิ่งตามร่างบางเพราะกลัวจะเป็นอะไรไปอกีคนเพราะเจ้าตัวก็ไม่ค่อยสบายอยู่แล้ว 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฮึกฮืออ มันเกิดอะไรขึ้นอ่ะเขื่อน ทำไมน้องสาวฟางเป็นแบบนี้ ฮึกฮือ " เขื่อนได้แต่ส่ายหน้าฟางทรุดตัวร้องไห้ มองไปยังประตูห้องฉุกฌฉินอย่างไม่อายใครป๊อปปี้เข้าไปประคองแฟนสาวให้ไปนั่งที่เก้าอี้กอดปลอบฟางอย่างสงสาร 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฟาง ป๊อป เขื่อน!! " เสียงแก้วที่เดินเข้ามาพร้อมโทโมะ แก้วปรี่เข้าไปหาเขื่อนเป็นคนแรก ก่อนจะต่อยเขื่อนจนล้ม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ผลั่ก  ผลั่วะ  เพี๊ะย! 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แก้วพอแล้วแก้ว โทโมะป๊อปปี้รีบเข้าไปดึงห้ามแก้ว เขื่อนล้มไปอยู่กับพื้นไม่แต่น้ำตา เขาไม่คิดที่จะสู้แก้วเลยเพราะทุกอย่างมันเป็นเพราะเขาเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" พอหรอ ไอ้เลว ฮึกฮือออ เพราะแกแกทำให้ยัยเฟย์ต้องเป็นแบบนี้ เพราะแกไอ้เลว ฮึกฮืออ " แก้วสะบัดตัวจากป๊อปปี้โทโมะแล้วเข้าไปทุกตีเขื่อนก่อนจะต้องทรุดตัวลงนั่งร้องไห้ ฟางมองเพื่อนสาวก่อนจะเข้าไปกอด เขื่อนมองสองสาวกอดกันร้องไห้ก็เสียใจมากกว่าเดิม เขาหันหลังกลับไปดูร่างบางที่ตอนนี้นอนสลบสไลอยู่ภายในห้องฉุกเฉินที่มีเครื่องมือต่างๆๆมากมายอยู่รอบตัวไปหมด พร้อมกับคุณหมอพยาบาลที่ต่างมาช่วยกันยื้อชีวิตของสาวสวย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อย่าเป็นอะไรไปน่ะคนดี เขื่อนรักเฟย์น่ะ " เขื่อนพูดผ่านกระจกใสก่อนน้ำตาลูกผุ้ชายที่ไหลออกมาไม่ขาดสสาย เขาอยากจะกอดร่างบางอยากจะขอโทษที่เขาพูดกับเธอแบบนั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ไปพักก่อนเถอะฟาง " ป๊อปปี้ที่มองหน้ากับโทโมะก่อนจะเดินเข้าไปหาคู่หมั้นสาว ฟางส่าหยหน้ากอดแก้วร้องไห้แน่น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ถ้าเฟย์รู้ว่าพวกเธอเป็นแบบนี้เฟย์จะเสียใจมากน่ะ " โทโมะเดินเข้ามาแล้วพูดกับแก้วแล้วก็ฟาง แก้วคลายกอดฟางแล้วเช็ดน้ำตาให้ฟาง สองสาวเช็ดน้ำตาให้กันและกัน แก้วยิ้มให้ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เชื่อสิฟาง เฟย์จะต้องไม่เป็นอะไร เฟย์จะต้องอยู่กับเรา " ฟางส่ายหน้าน้ำตาที่ถูดเช็ดออกไปไหลออกมาอีกครั้ง เธอกลัวเหลือเกิน ถ้าน้องสาวเธอเป็นอะไรไป แล้วเธอจะอยู่ยังไง จะมีใครที่คอยแกล้งเธอ จะมีใครที่ชอบจัดการกับชีวิตเธฮ เธอทนไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฟางต้องเข้มแข็ง ตอนนี้ฟางคือทุกอย่างในครอบครัวน่ะ ถ้าคุณอารู้ว่าลูกสาวของท่านเป็นแบบนี้ ท่านจะต้องเสียใจน่ะฟาง " แก้วพูดปลอบโยนฟาง ฟางมองไปที่ประตูห้องฉุกเฉิน ก่อนจะปาดน้ำตา แก้วสบจตาป๊อปปี้ ป๊อปปี้พยักหน้าก่อนจะเข้ามาช่วยพยุงฟาง ให้ลุกขึ้นเช่นเดียวกับโทโมะ ที่มาประคองแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แอ๊ดดดดด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"  ลุงหมอคะยัยเฟย์เป็นยังไงบ้าง " ฟางรีบปรี่เข้าไปถามทันทีที่ประตูห้องฉุกเฉินเปิด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ปลอดภัยแล้ว สบายใจนน่ะหลาน " ลุงหมอตอบฟาง ฟางยิ้มทั้งน้ำตา ก่อนจะหันไปกอดป๊อปปี้ ป๊อปปี้ลูบผมร่างบางอย่างอ่อนโยน แก้ววยิ้มกว้างหันไปมองโทโมะ โทโมะจับหัแวก้วส่ายไปมาอย่างรัก เขื่อนมองเพื่อนชายสองคนก็อดยิ้มไม่ได้ แล้วเขาก็มองไปที่กระจกอีกครั้ง ขอบคุณสวรรค์ที่ยังไม่พรากเธอไปจากเขา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
  พีเฟย์ตายก็ไม่สนุกดิ ++  ขอบคุณที่เม้นที่โหวดที่อ่านน่ะ ถึงจะเม้นน้อยก็ตาม555