ยังรักกันอยู่ไหม...
เขียนโดย 
mintmathuros
วันที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 13.15 น.
แก้ไขเมื่อ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2557 10.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
4) ตอนที่ 4 เลิกกันน่ะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ตลอดการเดินทางป๊อปปี้และฟางงไม่แม้ที่จะพูดกัน ป๊อปปี้ทำเป็นนิ่งเฉยชาใส่ร่างบางจนฟางก็แอบน้อยใจ เพราะแค่เธอดูสนิทกับผู้ชายคนอื่นแค่นี้เขาก็เย็นชาใส่เธอ แต่พอทีของตัวเอง มากกว่าของเธอเธอยังเชื่อใจและให้อภัยเขาเสมอมา นี่น่ะความยุติธรรม
" ขอบคุณที่มาส่งน่ะ " ฟางลงจากรถแล้วจะเดินเข้าบริษัท แต่ป๊อปปี้รั้งแขนเอาไว้ก่อน
" มีอะไรคะ " ฟางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ป๊อปปี้มองอย่างหงุดหงิด
" วันนี้ไม่มีงาน เดี่ยวไปอยู่เป็นเพื่อน " ป๊อปปี้พุดจบก็ปล่อยมือจากร่างบางแล้วกลับไปที่รถเพื่อจะนำรถไปจอด ฟางมองตามก่อนจะยิ้มเล็กน้อย ถึงเขาจะดูเฉยชากับเธอแต่อย่างน้อยก็ยังมีมุมอ่อนโยนให้กับเธอบ้าง
" สวัสดีคะคุณฟาง " เสียงพนักงานกล่าวทักทายฟางที่เดินเข้ามาในบริษัท ก่อนที่ฟางจะยิ้มให้แล้วเดินเข้าไปคุยงานกับพนักงานคนนั้น ป๊อปปี้เมื่อจอดรถเสร็จก็เดินเข้ามาในบริษัท พนักงานสาวๆๆของฟางต่างมองคู่หมั้งของเจ้านายอย่างอิจฉา ที่เจ้านายของเธอช่างมีคู่รักที่เพอร์เฟคขนาดนี้
" ว๊ายย!! " ป๊อปปี้กำลังจะเดิยไปหาฟาง แต่ก็ต้องหยุดเพราะ มีเสียงพนักงานคนหนึ่งเป็นสาวสวย แกล้งล้มต่อหน้าของเขา จนเขาต้องเข้าไปช่วยก่อน พนักงานสาวคนนั้นยิ้มอย่างมีชัย
" เป็นอะไรหรือเปล่า " ป๊อปปี้ถามด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ พนักงานสาวส่งสายตาอ้อนวอน พนักงานคนอื่นๆๆต่างมองไปที่ป๊อปปี้และพพนักงานสาวคนนั้น เช่นเดียวกับฟาง
" เอ่อ เจ็บนิดหน่อยนะคะ ยังไงคุณภาณุช่วยเจนหน่อยนะคะ " เจนบอกกับป๊อปปี้ ก่อนที่ป๊อปปี้จะพยักหน้าแล้วช่วยพยุงเจนลุกขึ้นแต่ดูเหมือนหญิงสาวจะพยายามเกาะป๊อปปี้มากกว่าที่จะให้เขาช่วยพยุง พนักงานคนอื่นๆๆมองด้วยความหมันไส้
" เอ่อคือคุณฟางคะ " ผู้จัดการบริษัทท่ฟางกำลังยืนคุยด้วยกล่าวกับฟางอย่างกังวล ฟางหันมายิ้มให้
" มีอะไรคะ " ฟางถามอย่างสงสัย
" เอ่อ เรื่องของเจน กับคุณภาณุ " ฟางเริ่มใจสั่น ใช่แล้วเค้าสองคนไม่ใช่เพิ่งจะเคยเจอกันครั้งแรก ป๊อปปี้มักจะชอบมาหาเธอที่นี่ และมันก็มีหลายเหตุการณืที่ทำให้เธอเริ่มสงสัย แต่ก็ไม่อยากจะไปขวานหาความจริง ต่น้องสาวกับเพื่อนสนิทของเธอนั่นสิ จัดการทุกอย่างให้เสร็จสรรพ
" คือ!! เอ่อ... " จันทร์ไม่กล้าพูด ฟางถอนหายใจ ก่อนจะพูดอะไรบางอย่างกับเจนแล้วเดินไปที่ห้องทำงานขอตัวเองโดยที่ไม่ได้สนใจป๊อปปี้กับเจนอีกเลย
" คุณภาณุคะ ทำไมช่วงนี้ไม่มาหาเจนเลยละคะ " เจนพูดกับป๊อปปี้พร้อมกับแขนคล้องคอป๊อปปี้เพื่อจะจูบชายหนุ่ม ตอนี้ทั้งสองคนอยู่ที่ห้องพยาบาลของบริษัท ซึ่งไม่มีคน
" อื้อ อืม " เสียงครางของเจนครางออกมาอย่างพอใจเมื่อป๊อปปี้ตอบสนองเธออย่างเร้ารอน เจนมองป๊อปปี้ด้วยสายตาเย้ายวน ป๊อปปี้กระตุกยิ้มแล้วส่ายหน้า ก่อนจะเดินเพื่ออกไปแต่เจนวิ่งไปกอดป๊อปปี้จากด้านหลัง
" อุ้ย !! เราไปที่อื่นต่อกันเถอะน่ะคะ เจนว่า อื้ออ!! " ป๊อปปี้หันกลับมาไซร้ซอกคอขาวของสาวที่มายั่วยวนเขาตรงหน้า เจนพูดแต่ก็ถูกป๊อปปี้จูปปิกปากอย่างเร่าร้อน ก่อนที่ทั้งสองคนจะปลดปล่อยอารมณ์ของกันและกันอย่างสนุก โดยที่ไม่รู้เลย ว่ามีใครอีกคนที่นั่งมองพวกเขาจากกล้องวงจรปิด
"ฮึกฮือออ " เสียงสะอื้นดังอยู่ภายในห้องของผู้บริหารใหญ่ หญิงสาวบังเอิญไปกดปุ่มสตารด์ในการดูคลิปวงจรปิดในมุมต่างๆๆ ตอนแรก เธอก็กำลังจะปิดมันลงไป แต่ต้องขอบคุณโทรศัพทที่ดันมาตกเสียก่อน เธอเลยต้องก้มลงไปเก็บ แต่พอเธอเดินเข้าไปจะปิด ก็ต้องช๊อคอีกครั้ง เมื่อภาพที่ปรากฏ มันทำให้เธอเข่าอ่อน
" ว่าไงแก้ว ไอ้ภูมิมันเป็นใคร " โทโมะถามแฟนสาวอีกครั้ง หลังจากที่ลากแก้วออกมาจากร้านอาหารแล้วพามาที่คอนโด แก้วหน้าบึ้งไม่ยอมตอบ
" เขาก็เป็นคนไงคะ " แก้วตอบนิ่งๆ
" อย่ามาเล่นลิ้นน่ะแก้ว เรากำลังทำให้โมะโกรธ " แก้วทนไม่ไหว หันมาสบตาโทโมะด้วยน้ำตา แค่เรื่องแค่นี้ ทำให้เขาโมโห ทีเรื่องของเขาเธอยังไม่มีสิทธิ์ขนาดนี้เลย
" เขาเป้นกิ๊กแก้ว จบไหม " แก้วตะคอกประชดโทโมะ โทโมะโมโหมาก เข้าไปบีบแขนร่างบางและจูบด้วยอารมณ์โกรธ
" อื้ออ.....ฮึกก " แก้วร้องท้วงในลำคอ ก่อนจะมีแต่เสียงสะอื้น แก้วพยายามผลัก ทับตีชายหนุ่ม แต่เปล่าเลยมันกลับยิ่งทำให้เขามีอารมณ์มากยิ่งขึ้น
" ปล่อยแก้วนะโมะ ปล่อย ฮึกฮืออ " แก้วถูกโทโมะปล่อยให้เป็นอิสระ ก่อนจะโดนรวบตัวไปที่เตียง ก่อนที่เจ้าตัวจะ เค้ามาทบทับเรือนร่างสวยของแฟนสาว
" ทำไม ลีลาผัวมันไม่เร้าใจเท่าไอ้ชู้นั่นรึไง " โทโมะตะคอกใส่แก้ว ก่อนจะก้มลงซุกไซร้คอขาวเนียนของแฟนสาว แก้วร้องไห้ด้วยความกลัว
" ปล่อยน่ะ ฮึกก เลิกทำร้ายกันสักที " แก้วร้องไห้พูดกับโทโมะ โทโมะ เงยหน้ามองใบหน้าแสนสวยของแฟนสาว ที่ตอนนี้มีแต่คราบน้ำตา สายตาของเธอมองเขาด้วยความเสร้าโศก โทโมะค่อยๆๆ จูปร่างบางอย่างอ่อนโยนแล้วปาดน้ำตาให้ร่างบางก่อนจะพลิกตัวมานอนกอดแก้วแทน แก้วอึ้ง
" ขอโทษน่ะ คนดี " โทโมะกระซิบข้างหูของแก้วก่อนจะจูบหน้าผากมนอย่างแสนรักแก้วน้ำตาซึม
" เลิกร้องได้แล้ว ส่วนเรื่องไอ้เวรนั่นโมะไม่อนุญาตให้ไปเดิน " โมะพูดพร้อมกับบรรจงเช็ดน้ำตาให้แฟนสาว
" แต่พี่เขาขอมาน่ะโมะ " แก้วพูดปนเสียงสะอื้น โทโมะยิ้มน้อยๆๆ ให้มันได้อย่างนี้สินี่เขามีเมียหรือมีลูกกันแน่
" ยังไงก็ไม่ยอม " โทโมะพูดเด็ดขาดแก้วหน้างอ ก่อนจะโดนคนตัวโตเอาเปรียบไปจนได้
" โอ๊ยย! เฟย์เจ็บน่ะเขื่อน " เฟย์โวยวายเมื่อโดนเขื่อนโยนไปกระแทกกับพนัง เขื่อนพาเธอออกมาไม่ไกลจากร้านอาหารเท่าไรแต่แถวนี้ก็ไม่มีคน อยู่ดี
" เจ็บเป็นด้วยหรอไง นึกว่าร่านเป็นอย่างเดียว " เขื่อนพูดกัเฟย์ด้วยความโมโห เฟย์น้ำตาไหลเมื่อแฟนหนุ่มพูดว่าเธออย่างเจ็บ
เพี๊ยะ!!
" อื้อออ.... " เฟย์เดินเข้าไปตบเขื่อน ก่อนจะโดนเขื่อนดึงเข้าไปบดจูปอย่างร้อยแรง เฟย์เสียใจกับการกระทำของแฟนหนุ่มมาก
" เป็นไงรสชาติของผัวคนนี้ดีกว่าไอ้เลวนั่นไหมละ รึว่ายังไม่รู้รสเอาใหม่ก็ได้น่ะ " เขื่อนพูดก่อนจะทำท่าจะเข้าไปจูบเฟย์อีกครั้ง เฟย์ใช้แรงครั้งสุดท้ายผลักเขื่อนให้ออกจากตัวเอง จนเขื่อนล้มไปกองกับพื้น
" เลว!! พอกันทีเลิกกันเถอะเขื่อน " เฟย์ตะคอกใส่เขื่อนด้วยน้ำตา ไม่ใช่ว่าเธอไม่เจ็บที่พูดคำนั้นออกไป แต่การกระทำของเขา ทำให้เธอเจ็บจนไม่ไหวอีกแล้ว เขื่อนมองเฟย์อย่างโกรธจัด
" เหอะ!! ได้ อยากเลิกก็เลิก เฉยๆๆ ทำอะไรไม่เป็นอย่างเธอก็ไม่ได้อยากได้นักหรอก ที่อยู่ด้วยทุกวันนี้เพราะสมเพชเท่านั้นละ หึ " เขื่อนพูดใส่เฟย์อย่างเจ็บแสบ ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกไป เขาเองก็เจ็บ แต่ด้วยอารมณ์โกรธและเขาเป็นคนใจร้อน ทำให้พูดอะไรออกไปไม่คิด
" ฮืออ ฮึกก อฮือออ .... " ทันทีที่เขื่อนเดินออกไป เฟย์ทรุดตัวร้องไห้อย่างไม่อายใคร ทำไมเธอต้องมาเจอผู้ชายเลวๆๆคนนี้ด้วย ทำไมฟ้าต้องแกล้งให้เธอรักเขา แล้วต้องเจ็บแบบนี้
" ฮึกฮือออ " เฟย์นั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้นสักพักก่อนจะเดินออกมาเรื่อยตามถนน เธอเดิอย่างไร้จุดหมาย นี่สิน่ะพออกหักก็มักจะทำอะไรที่ไม่เคยทำ เหอะ เฟย์เดินไปพร้อมน้ำตา ด้วยที่ความที่เธอป่วยอยู่แล้วเป็นทุนเิม ทำให้เธอเหมือนจะเป็นลม
ปริ้น ปริิ้นนนนน
" อร๊ายยย!!!! โครม...." เสียงแตรรถ ที่ขับมาด้วยความเร้วบีบเตือนหญิงสาวแต่ช้าไปเสียแล้ว ร่างสวยถูกกะแทกอย่างแรงจนร่างนั้นลอยไปกระแทกกับต้นไม้ใกล้ๆๆอีก ตอนนี้เธอคิดเพียงแค่ว่า เธอพร้อมที่จะจากโลกใบนี้เต็มทีแล้ว
" เฮ้ย! แกไปดูเร็วมีคนโดนรถชน " เสียงผู้คนแถวนั้นวิ่งเข้าไปดูกันอย่างกลลาหล เขื่อน หลังจากที่ว่าใส่เฟย์เขาเดินออกมาอย่างไร้สติ แต่พอได้ยินคนอื่นๆพูดแบบนั้น ก็เริ่มใจไม่ดี นึกเป็นห่วงอดีตแฟนสาวไม่ได้ เพราะเธอคนนั้นก็ยิ่งไม่สบายอยู่
" เอ่อ!! ขอทางหน่อยน่ะครับ " เขื่อนตัดสินใจ เดินตามผู้คนเข้มาดูเหตูการณ์ ก่อนจะขอทางเำื่อเข้าไปดูผู้บาดเจ็บแต่แ้้ลวเขาก็ต้องอึ้ง น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมาอย่างไม่มีเหตุผล ร่างหน้าถลาเข้าหาอดีตแฟนสาวที่เพิ่งจะเลิกกันเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา
" เฟย์ อย่าเป็นอะไรนะ เฟย์ได้ยินเขื่อนไหม " เขื่อนพูโกับร่างสวยที่ตอนนี้มีแต่เลือดเต็มตัว เฟย์ปรือตามองชายคนรักอย่างอ่อนแรง เธอเหนื่อยเหลือเกิน
" เรียกรถพยาบาลดิว้ะ!!! " เขื่อนหันไปตะคอกใส่ คนอื่นๆๆที่มามุงดูเหตุการณ์จนคพวกนั้นสะดุ้งแล้วโทรเรียกรถพยาบาลกันหใญ่
" อย่าเป๋นอะไรไปน่ะ ไม่งั้นฟางเอาเขื่อนตายแน่เลย อย่าเป็นอะไรไปน่ะ คนดี " เขื่อนพูดพร้อมกับน้ำตา เฟย์พยายามจะเอามือของตัวเองไปปาดน้ำตาของแฟนหนุ่ม แต่แค่เธอขยับมันก็เจ็บไปทั่วอณูขุมขน
" ฟะ เฟย์ รัก ขะ เขื่อนน่ะ " เฟย์พูดด้วยความยากลำบาก เขื่อนร้องไห้อย่างไม่อายใคร กอดร่างสวยของอดีตแฟนสาว อย่างแสนรัก ไม่นานรถพยาบาลก็มา น้ำร่างสวยป เขื่อนไปพร้อมกับอดีตแฟนสาว อย่างเป็ห่วงง
ฉับฉับ เห้ย!! พี่เขื่อนพี่ป๊อปใจร้ายย ตอนนี้พี่โมะมาหวานเนอะ55
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
