ยังรักกันอยู่ไหม...
เขียนโดย 
mintmathuros
วันที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 13.15 น.
แก้ไขเมื่อ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2557 10.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
6) ตอนที่ 6 ใจไม่แข็ง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
หลายวันผ่านไป เฟย์ก็ยังคนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล สาวเปรี้ยวยังคงนอนแน่นิ่ง จนคนเป็นพี่อดเป็นห่วงไม่ได้ เรื่องที่เฟย์ถูกรถชน รู้ถึงพ่อแม่ของเฟย์และฟาง จนทำให้คนเป้นพ่อ โกรธมากก ที่แฟนหนุ่มของลูกสาวทำให้ลูกสาวของเธอเจ็บใจไม่พอยังจะต้องมาเจ็บตัวอีก
" พ่อคะ ให้เขื่อนเข้ามาหายัยเฟย์เถอะนะ " ฟางพูดเกลี้ยกล่อมพ่อของตัวเอง เพราะตลอดเวลาที่พ่อแม่ของเธอรู้ข่าว ก็สั่งห้ามไม่ให้ไอ้ผู้ชายคนไหนเข้ามาหาเฟย์เลย ไม่ว่าจะเป็นโทโมะ ป๊อปปี้หรือว่เขื่อน
" ไม่!! เราหน่ะเห็นน้องแล้วใช่ไหมฟาง เลิกกับมันสะ " พ่อของฟางหันมาพูดกับลูกสาวคนโต ฟางหลบตาของคนเป็นพ่อแทบไม่ทัน เธอจะเลิกได้อย่างไรในเมื่อเธอรักเขาจนเต็มหัวใจ
" คุณ เราตกลงกันแล้วนะคะว่าเรื่องนี้เราจะให้ลูกตัดสินใจเอง " แม่ของฟางและเฟย์เดินเข้าไปกอดฟาง พ่อของฟางเงียบก่อนจะหันไปกุมมือลูกสาวคนเล็กอย่างรักใคร่
" ตื่นมาคุยกับพ่อหน่อยสิลูก เรายังไม่ได้ไปเที่ยวอิตาลีด้วยกันเลยน่ะเฟย์ ตื่นมาหาพ่อเถอะน่ะลูกรัก " พ่อของฟางพูดเสียงสั่นเครือ ใช้มืออีกข้างลูบผมเจ้าหญิงนิทราอย่างอ่อนโยนและคิดถึง แม่และฟาง ยืนดูสองพ่อลูกก็น้ำตาซึม 'ตื่นมาหาพี่เถอะน่เฟย์ พี่จะไม่ปล่อยให้ใครทำร้ายเราอีกแล้ว ตื่นมาหาพี่เถอะ'
" ทานอะไรหน่อยดิว่ะไอ้เขื่อน " โทโมะเดินเข้ามาพร้อมกับป๊อปปี้ ยื่นขนมปังให้เขื่อน แต่เขื่อนก็นิ่งเอาแต่มองครอบครัวของแฟนสาวที่อยู่ด้านใน กอดแฟนสาวของเขาแล้วร้องไห้ นี่สิน่ะ ผลี่เขาทำกับเธอตลอดมา
" อย่าเพิ่งท้อดิว้ะ มึงก็รู้ว่าพ่อตามึงอ่ะไม่ชอบหน้าพวกเราอยู่แล้ว เดี่ยวพอเฟย์ฟื้นมึงก็หาโอกาศปรับความเข้าใจก็จบ " โทโมะพูดปลอบเพื่อน
" บางทีกูคงเลวเกินไป " เขื่อนพูดนิ่งๆๆ ก่อนจะเดินออกไป ป๊อปปี้และโทโมะมองตามเพื่อนชายอย่างงง
" พี่เขื่อนหายไปไหนมาตั้งหลายวันอ่ะคะ เกดคิดถึ้ง คิดถึง ฟอดด " เขื่อนเมื่อออกมาจากโรงพยาบาล ก็มุ่งหน้ามาที่ผับประจำของเขาทันที ป๊อปปี้กับโทโมะที่เดินตามมาก็ส่ายหน้า
" วันนี้ไม่เมาไม่กลับน่ะเว้ย " เขื่อนนั่งโดยที่มีเกด สาวคู่ขาของเขานั่งยั่วอยู่ข้างๆๆ ป๊อปปี้โทโมะยิ้ม ก่อนจะมองไปที่สองสาวสวยที่กำลังเดินมาทางเขา
" สวัสดีคะคุณภาณุ " พิมสาวแซ่บประจำร้านพูดกับป๊อปปี้ ก่อนจะนั่งลงข้างๆๆ ป๊อปปี้ยิ้มแล้วใช้มือวางที่ขาของสาวสวยก่อนจะลูบขึ้นลูบลงอย่างสนุก สาวสวยเสียวซ่านกับการสัมผัสของชายหนุ่่ม ก่อนจะนั่งดื่มและนั่งคุยกันไป
" อุ้ย!! ใจเย้นสิคะคุณวิศวะ " หวานสาวอึ๋มประจำร้านพูดกับโทโมะ ที่เริ่มจะรุกเธอหนักขึ้นเรื่อยๆๆ โทโมะไม่ได้สนใจ ยังคงคลอเคลียที่ต้นคอสวย ที่มีเนินอกที่แถบจะถลนออกมาจากเสื้อเกาะอก
" เฮ้ย!! เบาๆๆหน่อยก็ได้พวกเมิงนี่มัน " เขื่อนที่เริ่มเมาเห้นเพื่อนชายรุกล้ำสาวข้างกายโดยที่ไม่อายเขาเลยก็พูด ก่อนจะจูบกับสาวของตัวเองเช่นกัน
" แก้ว!! นั่นมันแฟนแกกับยัยเฟย์ยัยฟางหนิ " แก้วที่ออกมาหาเพื่อนสาวสมัยเรียนมัธยมที่ผับก็ถูกเพื่อนในกลุ่มทัก แก้วหันไปมองแฟนหนุ่มของตัวเองและเพื่อน ก็นิ่ง
" แกจะไม่เข้าไปเอาเรื่องหน่อยหรอ นั่นมันไม่มากเกินไปหรอว้ะ " แก้วนิ่งนั่งมองสามหนุ่มต่อไป จนเพื่อนของเธอเริ่มทนไม่ไหว
สาดดดดดดดด
" เฮ้ย!! อะไรของคุณเนี่ย " โทโมะโวยวายอย่างเสียอารมณ์เมื่ออยู่ดีดก็มีผู้หญิงสองสามคนเดินเข้ามาทางพวกเขาสามคนแล้วเอาแก้วไวน์สาดใส่พวกเขา
" เหอะ!! ฉันต้องถามพวกนายมากกว่าได้ข่าวว่ามีแฟนแล้วไม่ใช่หรอ แล้วทำไมยังไม่รุ้จักพอแบบนี้ละคะคุณวิศวะ คุณภาณุ คุณภัทรดนัย " แบมเพื่อนสาวของแก้วอีกคนพูด
" แล้วมันกงการอะไรของเธอ " ป๊อปปี้พูดบ้างง ก่อนจะลุกขึ้นประจันหน้ากับสามสาว
" ก็!!...." แบมกำลังจะพูดแต่
" ช่างเถอะแบม มันก็แค่เรื่องสนุกของผู้ชายพวกฉันไม่ถือหรอก เอาเป็นว่าตามสบายน่ะคะขอให้มีความสุขมากกๆๆ ไปกันเถอะ" แก้วเดินเข้ามาแล้วพูดกระแทกใส่โทโมะ โทโมะดูจะอึ้งเล็กน้อย แต่ไม่ได้เดินตามแก้วออกไป
" อย่าไปสนใจเลยคะ คุณวิศวะพวกชอบสร้างเรื่อง เรียกร้องความสนใจ เรามาต่อกันดีกว่าน่ะคะ " หวายลุกขึ้นมาดึงโทโมะ เดินขึ้นไปบนห้องเพื่อจะไปต่อ โทโมะเองก็ไม่ได้โวยวายอะไร อาจจะเป็นเพราะเมา และความต้องการที่มีมากกว่าวามรู้สึกผิด กระมัง เช่นเดียวกับป๊อปปี้และเขื่อน แก้วนั่งมองทั้งสามหนุ่ม โดยเฉพาะแฟนหนุ่มของตัวเองเดินขึ้นห้องไปกับสาวอึ๋ม ก็น้ำตาไหล ก่อนจะรีบปาดมันออกเพื่อไม่ให้เพื่อนๆๆของเธอเห็น
" แกฉันกลับก่อนน่ะ ว่าจะไปหาพี่กิ่งสักหน่อย " แก้วพูดลาเพื่อน ก่อนจะเดินออกไปให้ไวที่สุด
" ยัยแก้วเอ้ย!! ฉันสงสารพวกแกจังว่ะ " แบมพูดกับเพื่อนสาวอีก 2-3 คนมองตามแก้วที่รีบเดินออกไป ไม่ใช่เธอจะไม่รู้ว่าเพื่อนของพวกเธอทั้ง3 คนต้องร้องไห้เพราะไอ้พวกผู้ชายเลวๆๆอย่างนั้นมานานแค่ไหน แต่เพราะคำว่ารักที่ทำให้เพื่อของเธอยอมทน
" ฮึกฮืออแกจะร้องทำไมยัยแก้ว แกจะร้องทำไม ฮึกฮืกก " แก้ววิ่งเข้ามานั่งในรถ ก็ลปล่อยโฮเมื่อนึกถึงภาพที่แฟนหนุ่มของเธออยู่กับสาวคนนั้น
" ฮึกฮือออ " ภายในรถมีแต่เสียงร้องไห้ของสาวสวย ที่เพิ่งจะบอกว่าไม่แคร์กับเหตุการณืที่ผ่านมา แต่จริงๆแล้วมันไมใชเลย เธออ่อนแอกว่าที่จะให้ใครเห้นได้
เน้นแก้วโมะน่ะตอนนี้ น่าสงสารนเนาะ อย่าลืมเม้นน่ะ คือแบบอ่านเยอะแต่ไม่เม้นอ่ะ เสียใจมาก
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
