รักเราต่างกัน

    "นี่เธอ ไปหาอะไรทานไม๊"ป๊อปปี้ถามเธอ เพราะตอนนี้ก็ดึกแล้ว

 

 

    "เอาสิ"หญิงสาวตอบ

 

 

   ระหว่างทาง

 

    "เธอยังไม่บอกฉันเลยนะว่าเธอชื่ออะไร"เขาถาม

 

 

    "ฟาง"เธอบอก

 

    

    "ทำไมถึงยอมบอกชื่อกับฉันล่ะ ครั้งที่แล้วเธอยังไม่บอกฉันเลย"

 

 

    "ฉันก็แค่..."ฟางพูดไม่จบก็มีเสียงแปลกๆดังขึ้น

 

  ติ้ด ติ้ด ติ้ดๆๆๆ

 

 

    "เสียงอะไรอ่ะ"ฟางสงสัยมองไปรอบๆรถ

 

 

    "สงสัยน้ำมันจะหมดหน่ะ!"ป๊อปปี้บอกด้วยน้ำเสียงกังวลเล็กน้อย

 

 

    "น้ำมันหมดหรอ!"ฟางตกใจ ในที่สุดรถก็หยุดทันที

 

 เอี้ยดดดดดดด

 

 

    "แถวนี้ไม่มีปั้มน้ำมันด้วยสิ"ป๊อปปี้พูด

 

 

    "แล้วเราจะทำยังไงดีล่ะ"ฟางถาม

 

 

    "เราคงต้องเดิน เธอเดินไหวรึเปล่าล่ะ"ป๊อปปี้ถามด้วยความเป็นห่วง

 

 

    "ฉันไม่ใช่คนอ่อนแอหรอกนะ แค่นี้สบายมาก"ฟางพูดโดยไม่กังวลเลยสักนิด

 

 

    "หึ ถ้านั้นเราเดินไปกันเลย"ป๊อปปี้พูดจบก็เดินนำไปก่อน

 

 

    "อ้าว นายรอฉันด้วยสิ่!!"ฟางรีบวิ่งตามไปทันที

   

 

    "นี่นาย!!!"ฟางรีบคว้าแขนของป๊อปปี้

 

 

    "มีอะไร"

 

 

    "แล้วรถล่ะ.."ฟางพูดแล้วหันไปดูรถที่จอดอยู่ตรงนั้น

 

 

    "ตรงนี้ไม่มีสัญญาณ ถ้ามีสัญญาณฉันจะโทรเรียกให้ช่างมาซ่อมอีกที"ป๊อปปี้พูด

 

 

    "อย่างนั้นหรอ...ว่าแต่เราจะพักกันที่ไหนล่ะ"ฟางถาม

 

 

    "เอ้ะ!!!นั่นไง!!มีที่พักด้วยอ่ะนาย!!!"ฟางดีใจจนกระโดดโรดเต้นเหมือนเด็กๆ

 

 

    "นี่เธอ จะดีใจอะไรขนาดนั้นห้ะ"ป๊อปปี้แอบยิ้มกับท่าทางของฟาง

 

 

    "รีบไปกันเหอะ"ฟางรีบวิ่งนำไปทันที

 

 

 

 

   ณ บ้านจิระคุณ

 

 

    "ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันแต่เท่าที่ผมรู้คือ เธอเรียนเก่งจนมีคนอุปถัมให้เธอเข้ามาเรียนที่นี่"

 

 

    "่ทางบ้านของเธอทั้งพ่อและแม่ไม่เคยพูดจาดีๆกับเธอเลยสักครั้ง"

 

     โทโมะนึกถึงเรื่องของแก้ว

 

    "ใครกันนะที่อุปถัมเธอเข้ามาเรียนที่นี่"โทโมะนึกสงสัย

 

 

    "พี่โมะ ยังไม่นอนอีกหรอ มัวนึกถึงเรื่องของเด็กที่ชื่อแก้วอยู่ล่ะสิ"เขื่อนแซว

 

 

    "ไอบ้าเอ้ย!"โทโมะขว้างหมอนใส่เขื่อน

 

 

    "อ้าว555พี่ไม่ต้องเขิลหรอกน่า ผมเป็นน้องของพี่นะจะไม่รู้ได้ไง ว่าแต่ผมชักจะอยากรู้แล้วสิว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นยังไงนะถึงทำให้โทโมะของเราอยากรู้ถึงขนาดนี้"เขื่อนเข้าไปพูดใกล้ๆหูโทโมะไม่หยุด

 

 

    "ยังไม่หยุดอีกหรอว้ะ!!"โทโมะผลักหน้าเขื่อนไปไกลๆ

 

 

     "ครับๆๆ"เขื่อนแอบขำกับท่าทางของโทโมะ

 

 

 ณ ที่พักแห่งหนึ่ง

 

    "คุณลุงคะพอจะมีห้องว่าง2ห้องไม๊คะ"ฟางถาม

 

 

   "มีอยู่ห้องเดียว"ลุงบอก

 

 

   "ห้องเดียวหรอคะ"ฟางถามอีกครั้ง

 

 

   "ใช่ เหลือห้องเดียว ตกลงจะพักไม๊"ลุงถาม

 

 

   "เอ่อ..ไม่.."ฟางจะปฎิเสธ

 

  

   "ไม่มีปัหาครับคุณลุง ขอกุญแจห้องด้วยครับ"ป๊อปปี้พูดแทรกขึ้นทันที

 

 

   "เอ้ะ!นะ..นาย"ป๊อปปี้รีบคว้าแขนฟางเดินไปที่ห้องทันที

 

 

ปัง!

 

 

   "เฮ้ออออ ได้นอนสักที"ทันทีที่ป๊อปปี้เข้าห้องเขาก็เอนตัวลงนอนทันที

 

 

   "นี่นาย ทำไมถึง..."

 

 

   "นอนๆไปเหอะน่า แถวนี้ไม่ค่อยมีที่พักอยู่ด้วย"ป๊อปปี้พูด

 

 

   "แต่..."

 

 

   "อ่ะนี่ เปลี่ยนซะ"ป๊อปปี้โยนเสื้อตัวหนึ่งให้ฟาง

 

 

   "เสื้อ?"ฟางสงสัย

 

 

   "ฉันเห็นมันขายอยู่ข้างหน้าเลยซื้อมา2ตัว"ป๊อปปี้บอก 

 

    "เสื้อคู่.."ฟางหน้าแดงทันทีที่เห็น

 

 

    "มันขายแต่แบบนี้ ฉํนซื้อมาให้ เธอก็ใส่ซะ"ป๊อปปี้พูดจบเขาก็เริ่มถอดเสื้อของตัวเองทันที

 

 

    "กรี้ดดด นี่นาย!!ทำอะไรอ่ะ"ฟางรีบปิดตาแล้วหันหน้าหนีทันที

 

 

    "ก็เปลี่ยนเสื้อไง ฉันใส่เสื้อเดิมแล้วอึดอัด"ป๊อปปี้แอบขำฟาง

 

 

    "เปลี่ยนละ..แล้วทำมะ..ไมไม่บอกฉันล่ะ!"ฟางพูดติดๆขัดๆ

 

 

    "นี่เธอ เธอหันมาได้แล้ว"ป๊อปปี้บอก

 

 

    "ไม่!นายจะแกล้งฉันอีกใช่ไม๊ล่ะ"ฟางไม่ไว้ใจเขา

 

 

   "หึ นี่ฟาง..เธอหันมาได้แล้ว ฉันไม่แกล้งเธอแล้วน่า"ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ทำให้ฟางเงียบ แล้วค่อยๆหันมาหาเขา

 

 

   "เปิดตาสิ่"ป๊อปปี้บอก จนฟางค่อยๆเปิดตาขึ้น สายตาของทั้งสองจับจ้องกันในเวลาอันชั่วครู

 

 

   "เอ่อ..ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้า นายออกไปก่อน"ฟางรีบหลบสายตานั้นทันที 

 

 

   "อื้ม รีบๆล่ะ"ป๊อปปี้บอก ก่อนที่เขาจะออกจากห้อง

 

ปัง!

   ทันทีที่ป๊อปปี้ออกนอกห้อง เขาก็ค่อยๆยิ้มออกมาทันที

 

 

   "เฮ้ออออ"ฟางถอนหายใจเฮือกนึง แล้วจับใจตัวเองที่เต้นแรงมาก

 

 

   "เป็นอะไรของเธอเนี่ยฟาง..."เธอบอกกับตัวเอง

 

 

       เมื่อแต่งตัวเสร็จ

 

   "นี่อาหาร"คุณลุงหยิบอาหารมาเสิร์ฟให้ที่โต๊ะทันที

 

 

   "น่ากินมากเลย หนูจะทานให้อร่อยเลยค่ะ"ฟางพูดจบก็เริ่มทานทันที

 

 

   "จริงสิ พ่อหนุ่มเรื่องรถหน่ะพรุ่งนี้ก็เสร็จแล้วล่ะนะ"คุณลุงบอกป๊อปปี้

 

 

   "ขอบคุณมากครับลุง"ป๊อปปี้บอก

 

 

   "เรื่องรถ?"ฟางสงสัย

 

 

   "ฉันบอกให้เรื่องรถกับคุณลุง โชคดีที่ที่นี่มีอู่ซ่อมรถอยู่ใกล้ๆลุงแกเลยบอกให้ลูกน้องไปเอารถมาเติมน้ำมันหน่ะ"ป๊อปปี้บอก

 

 

   "ดีจังเลย แปลว่าพรุ่งนี้เราก็ได้กลับกันแล้วล่ะสิ"ฟางยิ้มให้ป๊อปปี้ด้วยสีหน้าดีใจสุดๆ

 

 

   "อร่อยจัง"ฟางกินข้าวคำโต

 

 

   "นี่เธอหิวขนาดนั้นเลยหรอ"ป๊อปปี้ถาม

 

 

   "ความจริงแล้วฉันหน่ะ ชอบข้าวผัดมากเลย ตอนเด็กๆนะ ฉันไม่ชอบเอามากๆเลยข้าวผัดอ่ะฉันมีกจะเรียกมันว่าอุจาระเน่า555 จนพอฉันอายุ5ขวบตอนนั้นฉันหิวมากๆๆๆๆ แต่ที่บ้านมีแต่ข้าวผัดจานเดียว 555 แม่บอกว่าถ้าไม่กินข้าวผัดนะแม่ฉันจะไม่ซื้อบาร์บี้ให้ 555แล้วหลังจากที่ฉันได้กินข้าวผัดนะฉันขอแม่เพิ่มอีก3จาน จนตอนนี้ฉันล่ะช้อบชอบ นึกแล้วก็ตลกตัวเองกะแค่บาร์บี้อันเดียวก็ทำให้ฉันยอมกินสิ่งที่ฉันไม่ชอบ"ในขณะที่ฟางเล่า ป๊อปปี้ก็เอาแต่จ้องหน้าเธอแล้วแอบยิ้มตลอด

 

 

    "น่ารักจัง"ป๊อปปเผลอพูดออกมา

 

 

    "ฉันรู้อยู่แล้วน่า"ฟางบอก

 

 

     "เอ้ะ!.."ฟางเริ่มรู้สึกตัว ก็อึ้งแล้วมองไปหาป๊อปปี้                             

 

 

     "หึ"ป๊อปปี้ยิ้มให้เธอทำเอาฟางหน้าแดง

 

 

---

   จบไปอีกตอน ตอนหน้าเขื่อนเฟย์แน่นอนนน  ชอบกันไม๊คร้าาาา ถ้าชอบอย่าลืมเม้นนน และโหวตตตตให้ไรเตอร์ด้วยน้ะ