รักเราต่างกัน

     "นี้คอนโดฉันเอง"เขาเปิดประตูเข้ามาในห้องคอนโดหรู
 
 
 
     "เข้ามาก่อนสิ่"เขาบอกหญิงสาว เธอมองดูภายในห้องที่กว้างและใหญ่มีสองชั้นเหมือนบ้านเศรษฐีเธอจึงไม่กล้าที่จะเข้าไป
 
 
 
     "คือฉัน..."
 
 
 
     "ทำไมไม่เข้ามา"เขาถาม แต่หญิงสาวได้แต่ยืนอยู่หน้าห้องอย่างนั้น
 
 
 
    "เข้ามาเถอะน่า"เขาจึงไปคว้าข้อมือของเธอแล้วดึงเข้ามาในห้อง
 
 
 
    "ใหญ่จัง"หญิงสาวมองรอบๆให้ที่ใหญ่โตมีข้าวของราคาที่ทั้งชีวิตเธอกก็คงหามาไม่ได้ ด้วยห้องที่กว้างใหญ่มีสองชั้นจึงทำให้เธอนึกสงสัยขึ้นมา
 
 
 
    "นายอยู่คนเดียวหรอ"เธอถามเขาด้วยความแปลกใจ
 
 
 
    "อยู่คนเดียวแล้วทำไม"เขาถามกลับ
 
 
 
    "นายเป็นใคร...หรือว่าเป็นพวกเศรษฐี หรือ พวกค้ายาหรอ...คะ"เธอถามด้วยความกังวล 
 
 
 
    "ห้ะ!"เขาตกใจกับคำพูดของหญิงสาว
 
 
 
    "ก็นายมีบ้านใหญ่โตแบบนี้และก็อยู่คนเดียวอีกต่างหาก"เธอบอก ทำให้เขาขำกับคำพูดของเธอที่ดูเหมือนเด็ก
 
 
 
    "หึ ทำไมเธอถึงคิดว่าฉันเป็นเศรษฐีค้ายาหรอ"เขาพูดแหย่เธอก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ตัวของเธอ
 
 
 
    "นี่นะ..นายจะทำอะไร"เธอถอยห่างจากเขาทีล่ะนิด
 
 
  
    "คิดว่าฉันควรจะทำอะไรเธอดีนะ..."เขาบอกกับหญิงสาวตรงหน้าที่ตอนนี้เหมือนเด็กน้อย
 
 
 
    "ฉันเตือนไว้ก่อนเลยนะถ้านายเข้าใกล้ฉันอีกนิดเดียวล่ะก็..."เธอพูดไม่ทันจบ ตัวของเธอก็ไปพิงกับฝาผนังแล้ว
 
 
 
     "เธอกลัวฉันหรอ.."เขาพูดแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้หญิงสาวตรงหน้า  ส่วนเธอได้แต่เบิกตากว้างไม่กล้าสบตากับเขา
 
 
 
     "หึ่..."เขาขำกับท่าทางของเธอ
 
 
 
 แกร๊ก
 
 
 
     "นี้ห้องของเธอ"เขาเปิดประตูห้องที่อยู่ข้างๆ แล้วเอาตัวถอยห่างจากร่างของหญิงสาว
 
 
    
     "อยากได้อะไรบอกฉันได้"เมื่อพูดจบเขาก็เดินเข้าห้องของตัวเองที่อยู่ชั้นสอง
 
 
     "เฮ้ออออ"เธอถอนหายใจอย่างโล่งอก
 
 
 
 ตกดึก
 
 
     "หิวจัง"หญิงสาวเปิดประตูห้องออกมาในครัวด้วยความหิว
 
 
     "ทำอะไร"เขาที่อยู่ชั้นบนก็มองเห็นหญิงสาวเดินไปในครัวด้วยความมืด เขาจึงเดินลงไปดู
 
 
 
    "แค่กๆๆ"เธอไออกมาทันทีที่ได้ทาน
 
 
ฟรึ้บ ไฟเปิดขึ้น   
 
    "ทำอะไร"เขาถาม
 
 
   "ฉันขอโทษนะที่ไม่ได้ขอก่อน ฉันกินแต่ของที่หมดอายุหน่ะ"หญิงสาวบอกก่อนจะวางถุงขนมที่หมดอายุลง
 
 
    "ทำไมกินของพวกนี้ล่ะห้ะ ของดีๆก็มีให้กิน"เขาถาม
 
 
    "ฉันไม่เป็นไรหรอก นี่ค่าของที่ฉันกินไป"เธอบอกแล้วยื่นเงินให้เขา 
 
 
    "แล้วเธอชื่ออะไร"
 
 
    "ห้ะ!"หญิงสาวตกใจ
 
 
    "คนอื่นเรียกเธอว่าอะไร"เขาถาม แต่ดูเหมือนเธอจะไม่อยากบอกกับคนแปลกหน้าที่เพิ่งเจอกัน
 
 
 
    "ถึงฉํนอกช้าไปหน่อยขอบคุณนะท่ให้ฉํนอาศัยอยู่ที่นี่ก่อน ถ้าฉันมีที่อยู่ฉันจะออกทันที"เธอบอกเขา
 
 
 
    "ชื่อเธอยาวจังเลยนะ"
 
 
 
    "เอ่เถอะ เธอไม่ต้องขอบคุณฉันหรอกที่ฉันช่วยเธอเพราะฉันไม่อยากเห็นใครต้องลำบากแล้วฉันไม่ได้ช่วยอะไรเลย"เขาบอกก่อนจะเดินออกไป
 
 
 
    "เฮ้อออ"
 
 
เช้าวันรุ่งขึ้น
 
ณ มหาลัยแห่งหนึ่ง
    "ว้าววว น้องสาวเป็นเด็กใหม่หรอจ้ะ"นักเลงกลุ่มนึงพูดแหย่หญิงสาวขึ้น
 
 
 
    "เอาเวลานี้ไปเรียนดีกว่าป้ะพี่"หญิงสาวเถียงเขากลับ ก่อนจะทำเป็นเมินใส่
 
 
 
    "ว้าววว ปากเก่งด้วยอย่างนี้พี่ชอบ"พวกนักเลงเดินเข้าไปคว้าแขนของหญิงสาว
 
 
 
ผั้วะ หญิงสาวต่อยไปที่หน้าของพวกนักเลงอย่างเต็มแรง
 
 
    "ต่อยกูหรอมึง เห้ย ไปล็อกแขนมันเว้ย"พวกนักเลงบอกลูกน้องอีกสองคน
 
 
 
    "ปล่อยนะ!! ปล่อยฉันนะเว้ย"หญิงสาวดิ้นไปดิ้นมาแต่แรงผู้หญิงก็สู้แรงผู้ชายไม่ได้
 
 
 
    "ปากเก่งนักนะมึง"หัวหน้านักเลงทำท่าจะตหน้าหญิงสาวแต่แล้ว...
 
 
    "เห้ย!ทำไรผู้หญิงว้ะ!"เสียงตะโกนเรียกของผู้ชายคนนึงมาแต่ไกล ก่อนที่เขสจะวิ่งไปหาพวกนักเลง
 
 
 ผั้วะ ผั้วะ
 
 
    "มึง!มึงต่อยกูหรอวะ!"นักเลงกำมือจะต่อยเขากลับแต่ก็ไม่ได้ผล เมื่อชายหนุ่มคนนั้นต่อยไอนักเลงก่อน
 
 
    "เห้ย!ไปเว้ย"หัวหน้านักเลงบอกกับลูกน้อง
 
 
    "โอ้ย!"หญิงสาวร้องออกมาเมื่อโดนพวกนักเลงผลักจนล้มลงกับพื้น 
 
 
     "เป็นอะไรไม๊ครับ"ชายหนุ่มยื่นมือเพื่อช่วยเธอ
 
 
    "ไม่เป็นไร"แต่เธอกลับปัดมือของเขาออกแล้วลุกขึ้นก่อนจะวิ่งไป
 
 
 
     "อะไรวะ"เขางงกับท่าทางของหญิงสาว
 
 
 
      "เห้ย!ไอโมะ"เพื่อนซี้ของเขาเรียกเขา
 
 
     "มีไรว้ะ"เพื่อนซี้ของเขาถามเขา
 
 
      "ไม่อะไรหรอก ฉันแค่เจอผู้หญิงแปลกๆ"โทโมะบอก
 
 
     "เออนั้นก็แล้วไป วันนี้มีเด็กใหม่มาด้วยนะเว้ย ฉันได้ยินมาว่า ขาว สวย สูง ผมสั้นน่ารักๆ โอ้ย
อยากเจอแล้วว่ะ"เพื่อนซี้ของเขาพูดขึ้น
 
 
     "ตลอดเลยนะไอกั้ง"โทโมะพูดอย่างเบื่อกันิสัยของเพื่อนซี้เขาที่มักจีผู้หญิงไปทั่วแต่ไม่ติดสักราย เนื่องจากผู้หญิงพวกนั้นติดโทโมะหมด --" 
 
 

จบไปแล้วน้ะค้ะตอนที่สอง ตอนหน้าใครจิ้นโมะแก้วเจอกัน ฝากเม้นนน และโหวตตตต ด้วยนะค้ะ