รักเราต่างกัน

 เรื่องนี้เป็นเรื่องใหม่นะคะ เรื่องที่แล้วไรเตอร์ตัดสินใจไม่แต่งแล้วนะ แต่เรื่องนี้รับรองว่าเรื่องนี้ทุกคนคงจะชอบกันนะค้ะ!!

---

 

     "นี่!หยุดนะจะเอาของบ้านฉันไปไหน!"หญิงสาวรั้งมือชายหนุ่มที่กำลังรื้อบ้านของเธอ

 

  

     "มึงยังติดหนี้เสี่ยไม่รู้รึไง! เมื่อมึงไม่จ่ายพวกกูก็ต้องทำอย่างนี้เว้ย"ชายหนุ่มบอกกับเธอ ทำให้หญิงสาวถึงกับทรุดไปกับพื้น

 

          หนี้พวกนี้ไม่ได้เป็นของเธอและแม่ของเธอเลย แต่เป็นของพ่อเธอที่ก่อไว้จนพ่อได้เสียไป ทำให้หนี้สินทั้งหมดตกอยู่ในกำมือของเธอ

 

 

     "เอาของคืนมานะ อย่าเอาไปสิ!นั่นมันของของฉันนะ!"ฟางแย่งของจากกลุ่มคนพวกนั้น

 

    

     

 

     "เห้ย!ทำไรว้ะ!"เสียงตะโกนของชายหนุ่มที่ผ่านมาเห็นพอดีดังขึ้นก่อนจะวิ่งเข้าไปหาเธอ

 

   

    

 

ผั้วะ!

 

    เขาเข้าไปต่อยกลุ่มคนพวกนั้นทันที

 

 

 

    "เอาของมาให้เธอ!"เขาชี้หน้าบอกลูกน้องของเสี่ย

 

   

    "ก็ยัยนี่มันเป็นหนี้เสี่ย! มันก็ต้องโดนรื้อบ้านมันก็ถูกต้องแล้วไม่ใช่รึไงว้ะ!"พวกนั้นบอกเขา

 

  

    "เธอติดหนี้พวกนี้หรอ"เขาถามหญิงสาว

 

  

    "อือ อืม"เธอพยักหน้าเบาๆ

 

 

    "ถ้าหาเงินมาให้เสี่ยไม่ได้ก็อย่าหวังว่าจะได้บ้านคืน!"ลูกน้องของเสี่ยบอกก่อนจะเดินออกไป

 

 

    "ฮือๆๆ"ฟางกอดรูปภาพของเธอไว้ในอ้อมอก ด้วยความเจ็บปวด

 

 

    "เธอจะไปไหนต่อ"เขาถาม

 

 

    "ฉันไม่รู้"เธอตอบเขา

 

 

     "ไปอยู่คอนโดฉันก่อนไม๊"เขาถามหญิงสาวตรงหน้า หญิงสาวหันมามองหน้าชายหนุ่ม

 

 

     "ขอบคุณนะคะที่ช่วยฉัน แต่ฉันไม่ขอไปกับคุณหรอกค่ะ"เธอเช็ดน้ำตาแล้วบอกเขา ก่อนจะลุกขึ้นเพื่ออกไปจากตรงนั้น

 

 

    "แล้วเธอจะไปที่ไหน"เขาตะโกนถามเธอ แต่หญิงสาวกลับไม่ตอบเขา

 

 

     "คงไม่เป็นไรแล้วมั้ง"เขาพูดก่อนจะกลับไปที่รถของเขาแล้วขับรถออกไป

 

 

 

 

  ซ่า ซ่า (ฝนตก)

 

 

 

 

     "แย่จริงๆเลยฝนมาตกอะไรตอนนี้"หญิงสาวรีบวิ่งไปหลบอยู่ที่ป้ายรถเมย์ที่มืด

 

 

     "แล้วฉันจะไปไหนล่ะ"เธอบอกกับตัวเองก่อนจะดูรูปเธอกับครอบครัวแล้วน้ำตาจู่ๆก็ไหลลงมา

 

 

     

 

 

 

    "ถ้าหาเงินมาให้เสี่ยไม่ได้ก็อย่าหวังว่าจะได้บ้านคืน!"

 

     "เธอจะไปไหนต่อ"

 

     "ฉันไม่รู้" 

 

     "ถ้าไม่มีบ้านแล้วจะอยู่ที่ไหนล่ะ"เขานึกขึ้นได้ ก่อนจะเลี้ยวรถกลับ

 

 

 

      "แม่จ๋า หนูขอโทษ"เธอมองดูรูปแล้วรู้สึกผิดที่รักษาบ้านหลังนั้นไว้ไม่ได้

 

 

   

 

  ปี้ดดดดดดดดด

 

 

     แสงไฟหน้ารถหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ

 

 

 

     "ทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้ล่ะ"้เขาถามเธอ หญิงสาวที่กับตกใจที่เจอเขาอีกครั้ง

 

 

     "ไปอยู่คอนโดของฉันก่อนสิ่ ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก"เขาบอกกับหญิงสาว

 

 

     "เอ่อ..."

 

 

     "หรือเธอจะนอนหนาวอยู่ที่ป้ายรถเมย์ทั้งคืนรึไง"เขาถาม

 

 

     "เอ่อ..."

 

       หญิงสาวมาตาเขาด้วยสีหน้ากังวลและดูหน้าสงสาร เธอจะไปกับคนแปลกหน้าที่เธอไม่รู้จักอย่างนั้นหรอ...