Fic Naruto พันธสัญญาสีดำ ความเศร้า ความรัก ภาค1

หลังจากที่ซากุระกินข้าวต้มแล้ว ซายะก็คอยดูแลอยู่ใกล้ๆ โดยที่ซาสึเกะนั้นไดเข้าไปที่ห้องเก็บข้อมูลของโอโรจิมารุ 
ห้องเก็บข้อมูล
เป็นห้องที่มีเอกสารมากมายจนแน่นห้อง ซุยเงสึที่ตามมาช่วยโวยทันที"เอกสารเยอะแบบนี้ จะหาเจอรึ"
"ยังไงเราก็ต้องหา บางที เจ้านั่นอาจจะเจอเบาะแสบางอย่างก็ได้"
ซุยเงสึกุมขมับ"ถึงจะเจอ แต่จะแน่ใจได้ยังไงว่ายานั่นมันมีจริง ถ้ามี ป่านนี้เจ้าโอโรจิมารุคงจะไม่เอานายมาเป็นภาชนะหรอก"ซาสึเกะนึกถึงบางอย่าง...หรือว่า..."ที่เจ้านั่นหายาทิพย์ไม่เจอน่ะ มันไม่ใช่"
"นายหมายความว่า"
"มันคิดว่ายานั้นมันถูกทำลายไปแล้วยังไงล่ะ"
"จริงดิ"
"พอเจ้านั่นรู้ ก็เลยเลิกค้นหาล่ะมั้ง เอาล่ะมาช่วยกัน"
การค้นหาเอกสารของซาสึเกะนั้น อยู่ในสายตาของทามะโดยตลอด"หึ ถ้าเจอ ก็เจอแค่ที่ลวงเท่านั้นแหละ"เหตุที่คารินนั้นไม่สามารถจับสัญญาณจักระของทามะได้เพราะก่อนจะมา ฮารุชินั้นได้ติดแผ่นกันจักระไว้ที่ใต้ท้องของมัน ต่อให้ตรวจจับเก่งแค่ไหนก็ไม่มีทางรู้ได้แน่"แต่ยัยผมแดงเป็นพวกขีดจำกัดสายเลือดนี่นา ท่าทางที่ยัยหนูยอมอยู่ก็เพื่อที่จะจัดการยัยนี่สินะ ก็เข้าใจอยู่หรอก แต่สิ่งที่ต้องทำน่ะคืออะไร" ทามะลอบไปที่ๆซากุระอยู่ปรากฏว่า
...เจ้านายของมันเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ส่วนสาวผิวน้ำผึ้งซายะได้ขอตัวไปชงชาให้อุจิวะหนุ่มแล้ว
เจ้าเหมียวมองซ้ายแลขวาหลายครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีคนอื่น"ยัยหนู"
"ทามะ"ซากุระเอ่ยเสียงแผ่วขณะที่ตนกำลังสวมเสื้อตามปกติ"ท่านพ่อส่งมาได้จังหวะพอดีเลยนะ"
"ใช่ พ่อเธอกับเจ้าดาบนั่นห่วงเธอมาก"
"ซึบารุซังสบายดีก็ดีแล้ว ว่าแต่แกมาทำไม"
"มีบางอย่างที่อยากรู้น่ะ"
"อะไร?"
"เธอตั้งใจจะทำอะไรรึ"
"แค่...ไม่อยากให้คนสำคัญหลงผิดน่ะ"
"เจ้าหัวเป็ดเยอรมันสินะ"
"อื้อ ว่าแต่แกเอายานั่นมารึเปล่า"
"ไม่รู้อ่ะ ฮารุชิเป็นคนเตรียมให้น่ะนะ ถ้าจะโทษก็โทษพ่อตัวเองสิ"
"อย่ามาว่าพ่อชั้นนะ"
"ชิ เอ้า หาดู"เจ้าแมวอ้วนยื่นถุงสีขาวขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็กให้
ซากุระเปิดดูห่อ รอยยิ้มหวานที่เคลือบยาพิษก็ปรากฏบนใบหน้า ทำเอาเจ้าเหมียวทามะเสียวสันหลัง"เจอแล้ว ทามะ ในบรรดาพวกนั้น คนไหนที่มีความสามารถตรวจจับจ๊ะ"
"ผมแดง"
"หึหึหึ ดี...เวลาชิ่งจะได้ไม่มีปัญหา"
"ถ้าจะชิ่งก็ชิ่งเลยซี รออะไร"
"ก็บอกแล้วไงว่า ชั้นแค่ไม่อยากให้เพื่อนหลงผิด อีกอย่างยาตัวจะใช้ทีเดียวไม่ได้ ต้องค่อยๆทำลายไปทีละนิด หากขาดช่วงความสามารถก็จะสามารถใช้ได้ตามเดิมล่ะยุ่งเลย"
"เธอชักเหมือนพ่อเธอเข้าไปทุกทีนะ ซาดิสพอกัน"
"เหรอจ๊ะ แต่เอาเถอะ แต่หลบไปได้แล้ว ชั้นต้องเล่นละคร จัดการยัยชะนีแดง"
"จ้าๆ ข้าขอหลบไปก่อนนะ"
"จ้ะ"
เจ้าแมวอ้วนดำหลบไป ซากุระหุบยิ้ม...หวังว่ายังคงไม่สายไปนะ...
 
 
มาอัพแล้วจ้า  อยากจะลงเรื่องใหม่จุงเบย แต่เอาฟิคนี้ให้จบก่อนนะ ฟิคนี้ยังอีกยาวจ้ะ