Fic Naruto พันธสัญญาสีดำ ความเศร้า ความรัก ภาค1

ซากุระมาผงยาสีขาวที่ใส่ห่อพลาสติกขนาดเล็กในมืออย่างพอใจ มันคือยาทำลายประสาทสัมผัสจักระ โดยต้องกินติดต่อกันถึงสิบวัน การตรวจจับสัญญาณจักระจะเริ่มใช้การไม่ได้ ซึ่งวิธีแก้นั้นก็ช่างง่ายเสียเหลือเกิน เพียงแค่งดกินยาสิบวันก็เท่านั้น 

...ยัยลิงแดงเธอเสร็จแน่... เด็กสาวเก็บซองยาไว้ในเสื้อในลูกไม้ของตนอย่างดี

"ปัญหาก็คือเจ้าคนสวมหน้ากากนั่น"

เด็กสาวร่างบอบบางเล็กในเสื้อยืดสีดำตัวโตกับกางเกงขาสั้นด้านใน ล้มตัวนอนบนเตียงอย่างอ่อนล้า

"เพลียจัง...สงสัยนอนบ่อย"

ทางด้านซาสึเกะที่พยายามค้นหาเบาะแสของยาทิพย์อย่างเอาเป็นเอาตาย โทบิเข้ามาพอดี

หนุ่มสวมหน้ากากแขวะ"แบบนี้ สิบปีก็หาไม่หมด"

"พูดมาก คุณเป็นคนบอกเองนี่นา จริงอยู่โอโรจิมารุเคยต้องการยาตัวนี้ แต่มันต้องการพลังของอุจิวะมากกว่านะ"

"ก็จริง หาต่อไปเถอะ ชั้นจะไปคุยกับเด็กคนนั้นก่อนนะ"

อุจิวะหนุ่มมองอีกฝ่ายตาขวาง ชายสวมหน้ากากพอรู้ทัน"ไม่ต้องห่วง ชั้นไม่สนเด็กนั่นหรอก เพียงแต่ชั้นแค่ไม่เชื่อว่าเด็กนั่นจะไม่รู้เรื่องอะไร ขอตัวก่อน"

ซาสึเกะจำต้องค้นหาเบาะแสจากเอกสารต่อไป

โทบิกำลังจะเดินไปที่ห้องของเด็กสาวก็พบสาวผิวน้ำผึ้งเดินมาก่อน"เด็กคนนั้นเป็นยังไงบ้าง"

"นอนอยู่คะ สีหน้าเธอเริ่มดีขึ้นแล้ว"

"ไปได้"

พอโทบิเข้าไปในห้องก็พบว่าเด็กสาวกำลังหลับ เอามือขวาวางบนหน้าพุง ช่างเป็นท่าทางการนอนแบบเดียวกันของพ่อเธอ ในอดีต บนตัวของฮารุโนะ ฮารุชิ ในยามหลับนั้นจะมีร่างเล็กๆของใครบางคนนอนทับอยู่ นั่นคือริน น้องบุญธรรม  เธอคือรักแรกและรักเดียวของเค้า เธอมีพี่ชายที่แสนดี ที่ทั้งหล่อ ฉลาดและเก่ง 

"คุณ?"เสียงหวานเอ่ยขัดความคิดของเค้า เด็กสาวลุกขึ้นนั่ง

"ทำให้เธอตื่นรึ ขอโทษด้วย"

"ไม่คะ ว่าแต่คุณมีธุระอะไรรึ"

"แค่มาคุยด้วยก็เท่านั้น เห็นการนอนของเธอมัน ทำให้ชั้นนึกถึงพ่อของเธอ"

"คุณรู้จักพ่อของชั้นเหรอ"

"ไม่มาก...เค้าเป็นคนรักสันโดษ แต่ก็เป็นแพทย์ที่เก่ง เก่งจนเข้าขั้นอัจฉริยะ"

เด็กสาวอมยิ้ม...คนๆนี้ต้องการยาทิพย์สินะ หึ ชั้นรู้ทันย่ะ..."ไม่นึกเลยนะค่ะว่า พ่อของชั้นจะมีคนชื่นชม"

"แน่นอน เค้าเป็นที่ชื่นชมของคนทั้งห้าแคว้น เพียงแต่ต้องมาจบชีวิตอย่างน่าเศร้า"

"คุณรู้รึเปล่าว่าพ่อของชั้นตายเพราะอะไร"

"ไม่รู้ รู้แต่เพียงว่า หลังจากเค้าตาย ทุกคนก็พร้อมใจที่จะไม่เอ่ยถึงเค้า เพราะเอ่ยถึงก็รังจะมีแต่ความเศร้า"

"นั่นก็จริงนะค่ะ ว่าแต่พวกเรามาที่นี่ก็เพื่อ..."

"หาเบาะแสของยาทิพย์...ซาสึเกะเค้าคงจะรักเธอมากน่าดู"

ซากุระหน้าแดงก่ำ แต่สีหน้าก็แปรเปลี่ยนเป็นเศร้าสร้อย"กว่าจะหาเจอ หนูคงตายก่อน"

"อย่าท้อเลยน่า"

เด็กสาวกอดเข่า...ถึงเจอแต่ยานั่นก็แค่ทำให้เธออยู่ได้นานเท่านั้น แต่ไม่ทำให้เธอพ้นจากคำสาปนี่หรอก..."คนแบบนั้นน่ะเหรอค่ะ รักชั้น"

"ผู้ชายเหมือนกันย่อมมองออก หากเพื่อคนที่ตัวเองรักแล้ว เค้าย่อมจะทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะช่วยเธอแน่...เธอไม่ต้องเชื่อชั้นหรอก ดูการกระทำของซาสึเกะเถอะนะ"
"คะ"

...

คารินที่แอบฟังอยู่นอกห้องกัดฟันอย่างเจ็บแค้น....ทำไม ซาสึเกะถึงทุ่มเทให้ยัยนั่นนะ ทำไม ทำไม...

ทางด้านห้องเก็บข้อมูล

ซุยเงสึที่กำลังนอนอู้อยู่นั้น สร้างความมั่นไส้ให้กับทามะที่พลางตัวดูอยู่ ...เมี๊ยว...แกล้งหน่อยดีกว่า...เมื่อคิดได้ก็สะบัดก้นใส่กล่องใบหนึ่ง ทำให้กล่องใบนั้นหล่นใส่หัวของนินจาน้ำทันที

"โอ๊ย! อะไรหว่า..."พอเปิดกล่องออกมาก็พบกับคัมภีร์มากมายหลายม้วน"ซาสึเกะมาดูนี่สิ"

"อะไร"

ซาสึเกะตรงมา นำคัมภีร์เล่มหนึ่งออกมาคลี่ดู"นี่มัน..."...แผนที่..."เจอแล้ว เจ้าเจอที่ซ่อนยาทิพย์แล้ว.."

"หา นายรู้ได้ยังไง"

ซาสึเกะนำกระดาษอีกแผ่นที่แนบมากับคัมภีร์ให้นินจาน้ำดู ซึ่งจดข้อความไว้ว่า'การ์ดเตือนความจำที่นี่อาจจะเป็นที่เก็บซ่อนยาทิพย์ เพราะเป็นบริเวณที่พบเจอ เคล็ดวิชาย้ายชีพ'

"ชัดไหม"

"ชัด บังเอิญสุดๆ"

ทามะที่เฝ้าดูอยู่ก็นึกในใจ...นั่นก็เป็นแค่ที่ซ่อนลวงก็เท่านั้น ถึงจะเจอก็เจอแต่ยาตัวอื่น...ใช่เพราะยาทิพย์ ฮารุชิเป็นคนนำไปเก็บรักษาตั้งนานแล้ว ...ดิ้นรนให้เต็มที่นะไอ้หนู...

ในใจของซาสึเกะนั้น แสนจะยินดี อย่างน้อยความหวังที่จะช่วยเธอก็ยังมีอยู่ ถึงแม้ว่ามันจะหริหรี่ก็ตาม