Fic Naruto พันธสัญญาสีดำ ความเศร้า ความรัก ภาค1

ช่วงสาย

ทีมเหยี่ยวทุกคน  ได้มาประชุมหารือกัน โดยที่ซากุระนั้นถูกเฝ้าโดยซุยเงสึ

ซาสึเกะเริ่มเปิดประเด็น"ในระยะนี้ให้ จูโกะกับคารินคอย ตรวจเวรยาม ส่วนซุยเงสึ โทบิ และชั้นจะค้นหาเอกสารที่อยู่ในแหล่งข้อมูล แล้วก็ซายะ เธอจับตาดูซากุระ"

คารินแย้งทันที"เดี๋ยวสิซาสึเกะ ทำไมให้ชั้นเฝ้ายามล่ะ ทำไมไม่ให้ชั้น..."

"เธอเป็นนินจาตรวจจับ"

หากแต่สาวผมแดงยังไม่ยอมแพ้"แต่ชั้นสามารถช่วยค้นหาข้อมูลได้ดีกว่าซุยเงสึนะ"

"ไม่ได้"

"ตะ...แต่"

ซาสึเกะมองขวับมาที่สาวผมแดง ทำให้คารินต้องสงบปากในทันที"ในเมื่อเข้าใจแล้ว ซายะ บอกซุยเงสึด้วย"

"ได้คะ"

ทางด้านซากุระนั้น ถูกคุมตัวให้อยู่แต่ในห้องพัก

เด็กสาวยืนมองออกไปนอกหน้าต่างที่บรรยากาศในตอนนี้ เริ่มหนาวเย็น หิมะเริ่มโปรยปราย

"หนาวจัง..."ร่างบางกอดแขนตนเองเพื่อคลายหนาว ขณะที่มองบรรยากาศผ่านหน้าต่าง ความเจ็บปวดที่อก"อึ่ก!..แค่ก แค่กๆ"

เสียงไอของซากุระนั้นดังมากจนซุยเงสึได้ยิน เลยเปิดประตูเข้าไป

"เกิดอะไรขึ้น!"

ภาพที่เห็นนั้นคือซากุระกำลังเข่าอ่อน กระอั่กเลือดออกมามากมาย

"รอเดี๋ยวนะซากุระ!"

ซุยเงสึรีบวิ่งออกจากห้องไป พอนินจาน้ำออกจากห้องไป

เจ้าเหมียวทามะกระโดดขึ้นมาบนหน้าต่าง"เมี๊ยว! เป็นยังไง บะ..อะ อ้าว จะตายแล้วนี่นา รอเดี๋ยวนะ"ว่าแล้วก็ใช้หางหยิบบางสิ่งออกมา มันคือ เข็มฉีดยาที่บรรจุยาสีอำพัน แล้วส่งให้เด็กสาว

ซากุระรีบเปิดเข็มแล้วฉีดที่ต้นขาขวา เมื่อยาถูกฉีดจนหมดเธอรีบส่งเข็มคืนให้เจ้าแมวอ้วนเเล้วเอ่ยเสียงแผ่ว"ไปเร็ว"

"ได้"เจ้าแมวอ้วนรีบกระโดดออกไปนอกหน้าต่าง

ซุยเงสึรีบวิ่งมาซึ่งสวนกับซายะพอดี

"ซุยเงสึ มาทำไม ทำไมไม่"

"ตอนนี้ยัยนั่น กำลังแย่"

"ไปตามท่านซาสึเกะเร็ว ชั้นจะไปอาการก่อน"

"ได้"

พอซายะมาถึงก็เห็นว่าซากุระนอนสลบ มือทั้งสองเปื้อนเลือด ริมฝีปากก็เลอะเลือด ใบหน้าซีดขาวจนน่ากลัว

เด็กสาวผิวน้ำผึ้งเข้าประคองตัวร่างบาง"ซากุระๆ ฟื้นสิ"

ทางด้านซาสึเกะพอรู้ว่าซากุระกระอั่กเลือดก็รีบมาดู ก็พบซายะประคองซากุระพลางเรียกสติ

"ถอยไป!"

ซายะรีบถอยห่างซาสึเกะรีบเข้าอุ้ม พามานอนบนเตียง โทบิเข้ามาดู"ดูอาการหน่อยนะ"ว่าแล้วก็จับชีพจรของเด็กสาว

ซาสึเกะเอ่ยถาม"คุณดูอาการได้รึ"

"พอได้ เท่าที่ฟังดู ให้พักซักหน่อยก็ค่อยยังชั่วแล้ว"

ซาสึเกะกุมมือของหญิงสาวผู้เป็นที่รัก มือบางๆเล็กๆนี้ช่างเย็นเฉียบเหลือเกิน ...ชั้นจะไม่ให้เธอตายเด็ดขาด...

สำหรับซากุระในตอนนี้สติสัมปชัญญะยังอยู่ครบ เธอรู้สึกว่าร่างกายค่อยๆฟื้นฟู ประสิทธิภาพของยาทิพย์ที่พ่อฝากให้ทามะมานั้นเหลือเชื่อ หากแต่หลอดหนึ่งต้องแลกชีวิตของคนมากมาย ในตอนนี้ร่างกายของซากุระยังคงขยับไม่ได้ แต่ถึงยังงั้นเธอก็ยังคงทรมารกับอักขระเทพที่ค่อยกลืนกินวิญญาณเธออยู่ 

ดวงตาคู่งามค่อยๆลืมตื่น เธอก็พบซาสึเกะที่นั่งอยู่ข้างๆ

ร่างสูงเอ่ยเสียงเข้ม"นอนพักซะ"แล้วหันไปสั่งคนที่เหลือ"ซายะ ไปทำข้าวต้มมาให้ทีซิ"

"ค่ะ"สาวผิวน้ำผึ้งรีบเดินออกไป

ซาสึเกะจึงสั่ง"ที่เหลือไปอยู่ยามซะ"

ทั้งซุยเงสึ จูโกะ และคารินจึงเดินออกไป  ถึงแม้ว่าสาวผมแดงจะไม่พอใจเท่าไหร่นัก

โทบิจึงเอ่ยกับซาสึเกะ"อาการไม่สู้ดีแบบนี้ จะอยู่ได้นานแค่ไหนกันเชียว"

ซาสึเกะหันขวับมา พร้อมชักดาบออกพลางเอ่ยเสียงเย็น"หุบปาก...อย่าลืมนะ คุณเป็นคนบอกเองว่าให้จับเธอมา...อย่าลืมสิ"

"อืมๆ ขอตัวก่อน"ว่าแล้วโทบิก็หายตัวไป

โทบิได้มาอยู่บนภูเขาสูงที่ไม่ไกลจากฐานลับ"จริงๆเลย ไม่น่าไปสั่งไอ้เด็กนั่นเลยจริงๆ"

"เป็นอะไรล่ะครับ"

"เซ็ซสึ รึ?"

"ผมเห็นคุณบ่นเป็นหมีกินผึ้งแบบนี้ ถ้าจะมีอะไรขัดใจล่ะสิ"

"เรื่องเล็กน้อยน่ะ ว่าแต่ สถานการณ์ที่ห้าแคว้นล่ะ"

"พวกห้าแคว้นต่างเตรียมพร้อม อย่างเงียบๆ"

"จับตาดูต่อไปก็พอ"

"ได้ เดี๋ยวผมจะกลับมารายงานต่อนะครับ"ว่าแล้วเซ็ซสึก็จากไป

โทบิส่ายหน้า"เฮ้อ...ถ้าเป็นเรา...ก็คงทำแบบเจ้าเด็กนั่น"...แปลก ชีพจรของเด็กคนนั้นกลับเต้นแรงเต้นอ่อน สงสัยคงจะเป็นอาการของพวกที่โดนอักขระสินะ..."ต้องจับตาดูเด็กคนนั้นสินะ..."

มาอัพแล้วจร้า ใครชอบก็เม้นด้วยนะจ๊ะ