ความรักคือความเข้าใจ....

9.1

เขียนโดย rabbitping

วันที่ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 09.55 น.

  13 ตอน
  12 วิจารณ์
  17.92K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 14.43 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

11) เธอกลับบ้าน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
Past Bella
เมื่อคืนนี้ฉันรู้สึกนอนไม่หลับยังไงไม่รู้ ฉันรีบลงมาก็เห็นแม่ของเจมส์เตรียมของไปใส่บาตรอยู่
"สวัสดีค่ะคุณน้า"
"อ๊าว ทำไมวันนี้ลงมาเร็วจัง"
"คือ เมื่อคืนนี้เบลนอนไม่ค่อยหลับค่ะ ให้เบลช่วยอะไรมั้ยค่ะ"
"ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ แม่ทำเสร็จแล้วเดี๋ยวไปใส่บาตรกันเลย" แม่เจมส์ยิ้มแล้วฉันก็เดินไปช่วยถือ 
ฉันเดินตามหลังแต่ก็สงสัยทำไมไม่รอเจมส์เลย
"เอ่อ คุณน้าไม่รอเจมส์เหรอค่ะ"
"ไม่ต้องรอหรอกจ๊ะ เจมส์เนี่ยตื่นสายตลอด"
"เหรอค่ะ" ฉันหัวเราะเบา 
จากนั้นฉันก็ตักบาตรแล้วก็เก็บของเพื่อกลับบ้าน
"คุณน้าค่ะ เบลกลับบ้านก่อนนะค่ะ"
"อ๊าวจะกลับแล้วเหรอ ไม่ให้เจมส์ไปส่งเหรอ"
"ไม่เป็นไรค่ะอยู่บ้านเดียวกันเบลเดินกลับเองก็ได้"
"จ๊ะๆ"
"ไปก่อนนะค่ะ" ฉันลาแล้วเดินออกจากบ้านไป
 
Past James
ผมตื่นขึ้นมาจากแสงแดดจ้าที่ส่องเข้าที่หน้า ผมนั่งงัวเงียสักพักแล้วก็เดินเข้าห้องนำ้ไป
ตอนนี้ผมเดินลงมาข้างล่างก็เจอแต่แม่ผมที่นั่งดูทีวีอยู่
"แม่ครับเห็นเบลมั้ย"ผมถามแม่
"แหมลูกชาย พึ่งตื่นก็ถามหาเลยนะ หนูเบลล่าตื่นนานแล้ว แล้วก็กลับบ้านไปแล้ว"
"ห๊ะ! กลับบ้าน" ผมตกใจขึ้นมา
"ใช่ แต่ลูกไม่ต้องเป็นห่วงนะ บ้านหนูเบลเค้าอยู่หมู่บ้านเดียวกับเรา"
"เหรอครับ ไปไม่บอกลากันสักคำ แล้วแม่รู้รึป่าวครับว่าเบลบ้านอยู่ไหน"
"แม่ก็ไม่รู้ เบลไม่ได้บอกแม่"
ผมเดินไปที่โต๊ะ แล้วนั่งบนโซฟาอย่างเซ็งๆ เฮ้อ!...

ช่วงเย็นๆบ่ายๆผมเดินออกมาข้างนอกตามปกติ แต่ก็ตามหาเบลด้วยแหละจนผมเดินมาแถววงเวียนกลับรถ ผมเห็นบ้านหลังหนึ่งใหญ่กว่าบ้านหลังอื่นๆ ผมเลยส่องเข้าไปข้างในสักพัก แล้วอยู่ดีๆก็มีจักรยานสีบานเย็นออกมาจากข้างหลังบ้านในตะกร้าเต็มไปด้วยขนมและก็ตุ๊กตา ผมเห็นเธอดูลับๆล่อๆ เธอใส่หมวกแก็บและก็เสื้อยืดกางเกงขาสามส่วน ดูทางคุ้นๆแหะ ห๊ะ!หรือว่า
"คุณหนูค่า จะไปไหนค่ะ กลับมาเถอะค่า"เสียงดังมาจากหลังบ้านอีกคน เป็นเสียงผู้หญิงวัยกลางคน...แล้วคุณหนูหมายความว่ายังไงอ่ะ แล้วผมก็วิ่งตามจักรยานคันนั้นไป

Past Bella
เฮ้อ! กว่าจะออกมาได้ ปกติตอนเย็นฉันจะไปหาเด็กกลุ่มหนึ่งเป็นประจำ พวกเค้าอยู่แถวสนามเด็กเล่นของหมู่บัานพวกเค้ากำพร้าพ่อแม่ แล้วอยู่กับผู้ดูแลของมูลนิธิ ฉันเดินผ่านไปผ่านมาทุกวันเห็นแล้วก็สงสารเกือบทุกวันฉันต้องแอบออกไปหาเด็กๆกลุ่มนั้น เพราะแม่ฉันไม่ยอมรับอะไรพวกนี้ ก็เลยต้องออกมาด้วยจักรยานของคนใช้ที่บ้านเนี่ยแหละ
ตอนนี้ฉันอยู่ตรงสนามเด็กเล่นแล้ว
"พี่คนสวยมาแล้ว"เด็กหญิงคนหนึ่งพูดขึ้น

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา