ความรักคือความเข้าใจ....

Past Bella

เด็กสาวตัวเล็กพูดทำให้อีกสามสี่คนหันมา ฉันเลยยิ้มให้แล้วก็ถอดหมวกออกมาทำให้ผมที่ยาวปล่อยออกมาถึงหลัง "อ่ะนี้จ้าขนม เอาไปกันคนละห่อเลย"ฉันแจกขนมแก่เด็กๆแล้วไปนั่งตรงม้านั่ง

"วันนี้พี่มีตุ๊กตา ของเล่นมาให้ทุกคนเลย"ฉันเดินไปหยิบตุ๊กตาและของเล่นมาเล่นกับเด็กๆ ฉันเล่นกับเด็กๆไปสักพักก็มีสายตาคู่หนึ่งจ้องมาที่ฉัน ฉันเริ่มรู้สึกไม่ดีแล้วฉันเลยใส่หมวกขึ้นมา

"พี่คนสวยใส่หมวกทำไมค่ะ" เด็กผู้หญิงพูดขึ้นมา

"เอ่อ พี่จะกลับบ้านแล้วหนะจ๊ะ บ๊าย บายนะจ๊ะทุกคน"

"ค่ะ/ครับ" ฉันเอาขาจักรยานขึ้นแล้วขี่ออกมาอย่างรวดเร็ว แต่ก็มีคนมายึดจักรยานฉันไว้

"จะรีบไปไหน"เสียงผู้ชายคนหนึ่งอยู่ข้างหลังฉัน พูดขึ้นมาอย่างแผ่วเบา บรรยากาศเริ่มไม่ดี ท้องฟ้าเริ่มเป็นสีเทาเพราะฝนใกล้ตก ทำให้กลัวตัวสั่น

"ผมถามว่าจะรีบไปไหน ออกจากบ้านผมมาไม่บอกไม่กล่าวกันเลย" เสียงเริ่มใกล้ตัวฉันขึ้น ฉันลงมาจากรถแล้วทิ้งจักรยานและหันไปข้างหลัง ก็พบกับครึ่งเสี้ยวหน้าของผู้ชายหนึ่ง แสงบนท้องฟ้าเริ่มมืดแล้วสักพักฝนก็ตกลงมาปรอยๆ ฉันได้แต่ยืนตัวแข็ง เขาก้มลงที่หน้าแล้วก็จูบที่ปากฉันอย่างแผ่วเบาทามกลางสายฝนที่เริ่มตกหนัก เขาค่อยๆรั่งเอวฉันให้ใกล้เขามาขึ้น แต่ฉันไม่รู้สึกรังเกียจสัมผัสนั้นแม้นแต่นิด

Past James

ตอนนี้ทั้งผมทั้งเธอเปียกหมด ตั้งแต่เธอขี่จักรยานออกมาจากบ้านผมก็คิดว่าเป็นเธอแสบจริงๆเลยนะเบล แต่ไม่เชื่อเลยว่าเธอจะมีมุมนี้ สุดท้ายก็มาหาเด็กๆกลุ่มนี้เอง

ผมเห็นแค่ครึ่งเสี้ยวหน้าเบลแบบใกล้ๆผมก็ใจเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว

ผมถอนจูบออกแล้วจูงมือไปหาที่หลบฝน เบลและผมนั่งที่ศาลาใกล้สนามเด็กเล่น ตอนนี้เธอหน้าแดงอย่างกับลูกตำลึง หมวกทำให้ปิดบังใบหน้าแต่ผมก็ยังมองเห็นหน้าเธอ

"เบลใส่หมวกทำไม" ผมถามเธอ

"เอ่อ..." เธอไม่กล้าตอบก็เห็นแต่ก้มหน้าตัวสั่น เพราะทั้งตัวเปียกลมก็พัดแรง

"เบลหนาวรึป่าว" ผมถามเธอ เธอพยักหน้าผมเลยเข้าไปใกล้ๆให้เธอพิง ผมยังไม่ทันโอบเบลก็เข้ามาซบที่อกผม ผมเลยถอดหมวกของเธอออก

ฝนเริ่มสาลงผมก็ปลุกให้เบลตื่นจากตัก ดวงหน้าหวานทำเสียงงัวเงียจากนั้นก็ลืมตาและลุกขึ้นมานั่ง

"ฝนเริ่มสาแล้ว จะกลับเลยมั้ย"ผมถามเธอขณะที่เธอนั่งกุมขมับอยู่

"เบลเป็นไรรึป่าว" เธอเงยหน้าขึ้นผมมองหน้าเธอกลับหน้าซีดเหมือนคนไม่มีแรง

"ปวดหัวนิดหน่อยแต่ไม่เป็นไรมาก" เธอพูดเสียงเบา ผมแทบไม่ได้ยิน

"ไหวมั้ยให้เราไปส่งป่าว"

"อือ ไม่เป็นไรหรอก" เบลลุกขึ้นแล้วเดินไปยกจักรยานที่ล้มอยู่ที่พื้น แต่เธอก็ทรุดไปนั่งอยู่ที่พื้น

"โอ๊ย!"

"เบล ไหวมั้ย" 

เธอส่ายหน้า ผมเลยถือวิสาสะอุ้มเธอไปส่งบ้านแทน

//ช่วงนี้จะไม่ค่อยมาอัพเน้อ ขอโทษด้วยนะค่ะ