[2'Brother]รักเฮี้ยนๆของนายไร้ร่าง

9.9

เขียนโดย TKda

วันที่ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 22.36 น.

  35 ตอน
  1033 วิจารณ์
  50.94K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 22.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

26) ความรู้สึกที่เริ่มก่อตัว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แอ๊ะ!..."มีเสียงรบกวนจากใครบางคนทำให้แก้วเเละโทโมะผละออกจากกันอย่างรวดเร็ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"มด"แก้วเรียกชื่อมดเเล้วหลบสายตาล้อเลียนของมด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ขะ..เข้ามาตั้งเเต่เมื่อไหร่ครับ"โทโมะพูดเเล้วเบือนหน้าหนีมดเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ทำไรกันอ่ะ เค้าเห็นนะ"มดพูดด้วยน้ำเสียงล้อเลียน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"บ้าไม่ได้ทำ"แก้วเเละโทโมะต่างปฏิเสธพร้อมกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอ๊ะ..พูดพร้อมกัน เเถมยังเหมือนกันอีก"หมดพูดเเล้วชี้หน้าแก้วกับโทโมะ แก้วกับโทโมะมองหน้ากันก่อนจะหน้าแดงเเล้วหันหลังชนกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ฮะๆ เวลาคนเค้าเขินกันมันเป็นแบบนี้นี่เอง"มดพูดเเล้วหัวเราะมองแก้วเเละโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไอ้บ้าหน้าหวานเพราะนายคนเดียวเลย"แก้วหันมาว่าโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ผมขอโทษ ผมไม่รู้"โทโมะพูดเเล้วก้มหน้าตอบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไอ้บ้านายนี่นะ หึ้ย"แก้วพูดเเล้วเขินหน้าแดงเข้าไปใหญ่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ฮ่ะๆ ไม่ต้องเขินเรา เราไม่บอกใครหรอกน่า"มดพูดเเล้วขำในท่าทีของทั้งสองคน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แหงล่ะ ถึงบกใครเค้าจะมาฟัง ถึงอยากฟังก็ไม่ได้ยิน"แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ก็เค้าเป็นผีนิ อย่าให้เค้าเป็นคนนะ จะเเฉให้มดเลยนิ"มดพูดเเล้วกอดอกงอน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่งอนเป็นเด็กไปได้"แก้วพูดง้อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ง้อเเล้วหรอเนี้ย"มดพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ใช่นิสิ้ เร็วๆหายงอนน่า"แก้วพูดเเล้วชู้วก้อย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ก็ได้ๆ"มดพูดแล้วจะเกี่ยวก้อยกับแก้วแต่ก็ไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ลืมไปเลย เกี่ยวกลางอากาศก็ได้เนาะ"มดพูดเเล้วเกี่ยวก้อยกับแก้วทั้งที่นังไม่โดนมือกันเเต่ก็ยิ้มให้กัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ลืมผมเลย"โทโมะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อ้าว"มดพูดเเล้วมองหน้าโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นายน่ะ ไปนอนได้เเล้วไป๊"แก้วไล่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ผมก็นอนกับคุณนิครับ"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไอ้บ้า"แก้วว่าเเล้วหน้าแดง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ฮะๆ ไม่อยากจะสวิตเวลาคนเค้าจีบกัน ไปดีกว่า"มดพูดเเล้วหายตัวไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ.."โทโมะมองหน้าแก้วเเล้วรีบหลบสายตาด้วยความเขิน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นะ..นอนก่อนนะ"แก้วพูดเเล้วรีบคลานขึ้นเตียงเเล้วนอนหลับตาทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ได้ปลดปล่อยเเล้วรู้สึกยังไงบ้างล่ะเรา"เขื่อนถามเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ก็ดีค่ะ เฟย์ไม่ได้ออกมาแบบนี้นานเเล้ว"เฟย์พูดเเล้วมองบรรยากาศตอนกลางคืน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เเต่ว่าที่นี่สวยดีนะค่ะ สงบเเล้วก็เงียบ ดาวก็สวยอีกต่างหาก พี่เขื่อนรู้จักที่นี่ได้ไงค่ะ"เฟย์ถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ใช่ที่นี่น่ะสวย พี่ชอบมาตอนเครียดๆ จำได้มั้ยตอนเด็กเฟย์ก็เคยมานิ"เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"จริงด้วย รั้วตรงนั้นที่พี่เขื่อนปีนเเล้วเป้าขาด ฮ่ะๆเฟย์จำได้ๆ"เฟย์พูดเเล้วยิ้มเมื่อนึงถึงความหลังที่เคยเล่นกันเขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"โธ่ จำที่พี่ไม่น่าอายสิ"เขื่อนกุมขมับเเล้วส่ายหน้าอายๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ฮ่ะๆ เท่ห์จะตายไปค่ะ"เฟย์พูดขำๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่เราไม่ได้ออกมาแบบนี้นานเเล้วนะเนี้ย"เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เฟย์ไม่ได้มารีสอร์ทนี้นานเเล้วเท่าไหร่เเล้วนะ เกือบปีเเล้วสิ"เฟย์พูดเเล้วมองรีสอร์ท

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ก็มาบ่อยๆสิ มาปลดปล่อยบ้าง"เขื่อนพูดเเล้วกวาดสายตามองจนมาจ้องตากับเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

".."เฟย์เงียบเเล้วมองหน้าเขื่อน เหมือนออะไรดลใจให้ทั้งคู่เข้าใกล้กันเรื่อยๆ จนเขื่อนประกบปากกับเฟย์ในที่สุด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อื้อ!"เฟย์ร้องท้วงเมื่อจะหมดอากาศหายใจเขื่อนรีบผละออกทันทีเพราะเสียงร้องท้วงทำให้เขื่อนมีสติ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ..พี่ขอโทษนะ"เขื่อนพูดเเล้วรีบลุกเดินหนีไป เฟย์ๆด้เเต่มองตามอย่างไม่พูดอะไร ไม่เข้าใจ่าทำไมถึงไม่ปฏิเสธ หรือโกรธในสิ่งที่เขื่อนทำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่นายอย่าเบียดสิ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ก็ผมหนาวนิครับ คุณเอาผ้าห่มไปหมดเลย"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ก็ไหนนายบอกมากกว่านี้ก็เคยมาเเล้วไง"แก้วหันหน้ามาพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ก็นั่นมันตอนที่ผมไม่มีคุณ เเต่ตอนนี้ผมมีคุณผมรู้สึกอบอุ่นขึ้นมานิครับ"โทโมะพูดเเล้วมองหน้าแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

".."แก้วเงียบเเล้วมองตาโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ผมขอผ้าหมได้มั้ยครับ"โทโมะพุดขึ้นแก้เขินเมื่อรู้สึกว่าแก้วจ้องตัวเองนานเกินไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"จึ้"แก้วจิปากอย่างสบถ ก่อนจะแบ่งผ้าห่มให้โทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ขอบคุรครับ"โทโมะพูดเเล้วยิ้มเล็กน้อยก่อนจะห่มผ้าให้ตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อืม"แก้วพูดเเล้วพยักหน้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ฝันดีนะครับ"โทโมะพุด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อืม ฝันดี"แก้วพูดเเล้วหลับตาลง โทโมะมองแก้วอยู่เนิ่นานก่อนจะหลับตาไป 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

มาอัพให้เเล้วคร้าบบบบบ ><

 

 

 

 

เม้นกันเยอะๆน้าาา

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10.0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10.0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา