[2'Brother]รักเฮี้ยนๆของนายไร้ร่าง
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 22.36 น.
แก้ไขเมื่อ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 22.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
27) เข้าร่างเเล้วเเต่งงานกันนะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"คุณแก้วค่ะ นายหน้าหวาน"มดหายตัวเข้ามาก็พูดขึ้นแก้วเเละโทโมะที่ดูทีวีอยู่ก็สะดุ้งตกใจ
"อะไรของเธอเนี้ย ทำชั้นตกใจอีกเเล้วนะ"แก้วบ่น
"ผมก็ด้วย"โทโมะพูดเสริม
"รุมกันเข้าไป"มดบ่น
"มีอะไรล่ะ"แก้วถาม
"คือชั้น.."มดอึกอัก
"ชั้นอะไร?"แก้วยิ่งงง
"ชั้นต้องไปแล้ว"
"..??.."
"ไปไหนครับ"โทโมะพูด งงๆ
"ชั้นหมดเวลาเเล้ว"มดพูดเเล้วทำหน้าเศร้า
"หมายความว่าไง เเล้วศพเธอล่ะ"แก้วรีบถาม
"ชั้นขอเวลาเค้ามาได้เเค่ 2 อาทิตย์ถ้าไม่เจอชั้นก็ต้องไป"มดพูด
"ได้ไง"แก้วพูดเเล้วลุกมาหามดทันที
"ชั้นขอบคุณนะค่ะ ที่พยายามช่วยชั้นในทุกๆเรื่อง ขอบคุณที่ให้ชั้นอยู่เป็นเพื่อน ขอบคุณทุกอย่างนะค่ะ ขอบคุณ"มดพูดเเล้วยิ้ม
"เดี๋ยวสิ"แก้วรีบห้ามเมื่อเห็นมดกำลังจะจางหายไป
"ค่ะ?"
"ขอกอดหน่อยสิ"แก้วพูดเเล้วคลี่ยิ้ม ถึงเเม้จะเป็นเวลาที่ไม่นานมากนัก เเต่ก็ใจหายอยู่ดี เหมือนอยู่ๆคนที่เคยอยู่ด้วยกันจะหายไปแบบนี้
"เรากอดกันไม่ได้นิค่ะ"มดพูด
"เหมือนเกี่ยวก้อยไง แค่รู้ว่าเรากอดกัน เราเคยเจอกันก็พอ"แก้วพูดเเล้วยิ้มก่อนจะโผลเข้ากอดมดทั้งที่ไม่ได้สัมผัสตัวกันเเม่เเต่นิด มดยิ้มทั้งน้ำตาก่อนจะหายไปทั้งแบบนั้น
"คุณแก้วครับ"โทโมะเรียกแก้วที่กำลังอยู่ในท่ากอดโดยที่ไม่รู้ว่ามดหายไปแล้ว
"ห๊ะๆ"แก้วรีบหันไปหาโทโมะเเล้วเช็ดน้ำตาตวเอง
"มดเค้าไปแล้วนะครับ"โทโมะพูด แก้วหันไปมองตรงที่มดยืนก่อนจะหายตัวไป
"ชั้นต้องคิดถึงเธอแน่ๆเลย ยัยผีมดจอมทำให้ตกใจ"แก้วพูดเเล้วยิ้ม
"ถ้าผมหายไปแบบนี้คุณจะคิดถึงผมบ้างมั้ย"โทโมะพูดขึ้น
"พูดอะไรของนาย ก็ต้องคิดถึงสิ"แก้วพูดเเล้วยิ้มให้
"เเต่ถ้าผมไม่ไปมันดีกว่าใช่มั้ยครับ"โทโมะถาม
"..."
"ผมเปลื่ยนใจเเล้ว คุณไม่ต้องช่วยหาร่างผมเเล้วนะ"
"ไม่ได้"แก้วพูดขัด
"..??.."
"นายต้องเข้าร่างสิ นายรู้มั้ย ป่านนี้คนทางนู้ ญาตินายเค้ารอนายอยู่นะ"แก้วพูด
"เเต่ผม.."
"ไม่เเต่ล่ะ นายจะบ้าหรือไงกัน นายเข้าร่างเราก็คุยกันได้นิ"แก้วพูดเเล้วยิ้ม
"ใช่หรอครับ"โทโมะถาม
"ใช่สิ ขนาดตอนนี้นายเป็นวิญญาณเรายังคุยกันได้เลย"แก้วพูด
"ฮ่ะๆ จริงด้วย ถ้าผมเข้าร่างเเล้ว เราต้องเเต่งงานกันนะ"โทโมะพูด
"ห๊ะ!!"แก้วร้องอย่างตกใจทันที
"^_^"
"เฮ้ นายพูดอะไรน่ะ นายพูดไม่เคลียร์เลยนะ"แก้วพูดเขินๆ
"ผมว่า ผมอาจจะรักคุณ"โทโมะพูดเเล้วก้ามเท้ายาวไ 1 ก้าวเข้ามาหาแก้วเเต่แก้วก็ถิยหนี
"ไม่จริงน่า"แก้วพูดไม่น่าเชื่อ
"เเล้วคุณล่ะครับ"โทโมะถาม
"..ชั้น..ไม่รู้.."
".."
"ชั้นหิวเเล้วสิ"แก้วพูดเเล้วลูบท้อง
"ผมก็หิวเหมือนกันครับ ถ้างั้นเราทำอาหารทานกันนะครับ"โทโมะพูดเสริม
"ไม่ดีมั้ง"แก้วรีบพูดทันที
"ดีสิครับ อาหารฝีมือคุณอร่อยที่สุด"โทโมะพูดเเล้วยิ้ม
"ชั้นว่ามันเปลืองวัตถุดิบมากเลย-_-"แก้วพูด
"เดี๋ยวเราก็ค่อยซื้อใหม่ไงครับ"โทโมะพูด
"ชั้นว่าเราออกไปกินจะดีกว่านะ เชื่อชั้นเถอะ-_-"แก้วพูดอีก
"เเล้วเราจะออกไปทานอะไรล่ะครับ"โทโมะถาม
"อะไรน่ากินก็อันนั้นแหละง ่ายๆสบายๆ"แก้วพูด
"ถ้างั้นก็ตามใจครับ"โทโมะพูดเเล้วเดินออกมานอกบ้านพร้อมกับแก้ว
มาอัพให้เเล้วน้าาา >< วันนี้อาจจะเป็นเรื่องนี้เรื่องเดียวนะเพราะว่าไม่ว่างง่า ขออ่านหนังสือสอบก่อนเน้อออ ><
เม้นกันเยอะๆน้าาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
