ทาสรักทาสหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอาน่า ผัวเมียทะเลาะกันคือเรื่องปกติของชีวิตคู่นิป๊อป”เฟย์พูดเมื่อป๊อปปี้หนีมาตัดพ้อเรื่องฟางกับเฟย์ที่คลีนิกของเธอ
 
 
 
 
 
 
“เคยเป็นเมียชั้นก็จริงแต่ ปัจจุบันเมียคนอื่น หึ ถ้าไม่รักกันจริงคงไม่ทิ้งลูกผัวไปหาหรอก”ป๊อปปี้พูดอย่างน้อยใจ
 
 
 
 
 
 
“ตอนนี้ฟางเค้าอาจจะสับสนนะ เพราะคนนั้นคือสามีที่แต่งงานถูกต้องตามกฎหมายส่วนนายก็คือสามีทางพฤตินัย”เขื่อนที่นั่งอยู่กับเฟย์ช่วยพูด
 
 
 
 
“และสุดท้ายยัยนั่นก็เลือกหมอไทม์”ป๊อปปี้ยังแย้ง
 
 
 
 
 
“แล้วแกก็จะยอมให้ฟางเค้ากลับไปหาหมอไทม์หรอ”เฟย์พูด ทำให้ป๊อปปี้เงียบ
 
 
 
 
 
“ชั้นรู้นะว่าในหัวใจแกไม่ได้แค้นฟางแล้ว แกรักฟาง แกก็พูดไปเลย ฟางจะได้กลับมาอยู่กับแก”เฟย์พูดอีกครั้ง
 
 
 
 
 
“ใช่ ถ้ารายรักฟางก็น่าจะรั้งฟางไว้สิ”เขื่อนช่วยพูด
 
 
 
 
 
“เผลอๆยัยนั่นอาจไม่อยากฟัง”ป๊อปปี้แย้ง
 
 
 
 
“แล้วลองพูดรึยังล่ะ”เขื่อนและเฟย์พูดพร้อมกัน
 
 
 
 
“เอ่อ เดี๋ยวกลับไปพูดน่า”ป๊อปปี้หน้าแดงอึกอัก
 
 
 
 
“ไม่ต้อง ไปเดี๋ยวนี้ เดี๋ยวไปส่ง”เขื่อนและเฟย์พูดพร้อมกันก่อนจะล๊อคตัวป๊อปปี้ไปที่รถเพื่อกลับบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมบ้านมันกระจัดกระจายแบบนี้”เมื่อเข้ามาในตัวบ้านเขื่อนแปลกใจเมื่อเห็นสภาพบ้านข้าวของกระจัดกระจายเหมือนมีการต่อสู้
 
 
 
 
 
“ฟาง ตัวเล็กอยู่ไหนเนี่ย”เฟย์สังหรณ์ใจไม่ดีตะโกนเรียก แต่ไม่มีเสียงตอบ
 
 
 
 
 
“หรือยัยนั่นจะเอาลูกกลับไปที่บ้านโน้น”ป๊อปปี้พยายามคิดในแง่ดี
 
 
 
 
 
"ป๊อป นี่มันสร้อยใครเนี่ย”เขื่อนเหยียบโดนสร้อยมุกเส้นหนึ่งแล้วหยิบมา
 
 
 
 
 
 
“มุกโตแบบนี้ไม่ใช่ของฟางแน่”ป๊อปปี้พูดก่อนจะจับมันมาแล้วชะงัก เมื่อสร้อยมุกที่มีอักษร W
 
 
 
 
 
“W คนร้ายงั้นสิป๊อป”เขื่อนพูด ป๊อปปี้นิ่งไม่ตอบ
 
 
 
 
 
“สร้อยเส้นนี้ ชั้นเคยให้เป็นของขวัญคนๆนึง และก็สลักชื่อไว้”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆ
 
 
 
 
 
“อย่าบอกนะว่า”เขื่อนจะพูด
 
 
 
 
“ใช่ สร้อยเส้นนี้คือของหวาย”ป๊อปปี้พูด ทุกคนอึ้ง
 
 
โครม พลันทุกคนหันไปตามเสียงที่ดังทางหลังบ้าน
 
 
 
"กรี้ดดดดดดด "เฟย์กรีดร้องสุดเสียงโผเข้ากอดเขื่อนแน่นเมื่อเดินนำไปทางหลังบ้านแล้วเห็นพิมที่ลุกขึ้นเนื้อตัวมีแต่เบือดป๊อปปี้รีบไปประคองร่างบางไว้
 
 
 "นี่มันเกิดอะไรขึ้นพิม ทำไมถึงเป็นแบบนี้"ป๊อปปี้รีบถามพิม
 
 
 
 
"ชะ ช่วยฟางด้วย พิชชี่ จับตัวไปแล้ว"พิมฝืนร่างกายพูดบอกทุกคนก่อนที่จะสลบลงไปอีกครั้ง
 
 
 
 
ซ่า
 
 
 
 
น้ำในถังถูกสาดใส่ฟางที่สลบอยู่ แล้วถูกมัดมือมัดเท้า
 
 
 
 
 
“พวกแกจะจับชั้นมาทำไมอีก ปล่อยนะ”ฟางฟื้นแล้วก็โวยวาย
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
หวายเดินมาตบหน้าฟางหัน
 
 
 
 
 
“ปล่อยให้โง่สิ แหม ยังเสน่ห์แรงอ่อยป๊อปจนป๊อปหลงแกนะนังฟาง ทุเรศ ทั้งๆที่แต่งงานใหม่ไป
แล้วยังไม่รู้จักพอ”หวายรีบว่า
 
 
 
 
“เธอนั่นล่ะไม่รู้จักพอ มักมาก”ฟางย้อน
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
หวายตบฟางอีกครั้ง
 
 
 
 
 
“อย่ามาอวดดีกับชั้นนังฟาง ชั้นรักป๊อปคนเดียวเข้าใจมั้ยว่าชั้นรักป๊อปคนเดียว ผู้หญิงอย่างเธอไม่มี
วันเข้าใจหรอก เพราะมัวแต่ไปแอบให้ท่าป๊อปของชั้นจนไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี ว่าตัวเองแต่งงานไป
แล้วแท้ๆ นี่ถ้าอีกหน่อยเบื่อป๊อป คงจะโร่ไปให้ท่ายันยามที่หมู่บ้านสิท่า”หวายดูถูก
 
 
 
 
 
“อย่าเอานิสัยตัวเองมาเป็นเครื่องวัดว่าคนอื่นเค้าจะเป็นแบบเธอสิ”ฟางยังปากดี
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
“แกนี่มันปากดีเสมอต้นเสมอปลายเลยนะ ถูกจับมัดซะขนาดนี้ยังไม่มีท่าทีจะกลัว”หวายว่า
 
 
 
 
 
“ทำให้ชั้นต้องกลัวคนเลวๆด้วย มีแต่พวกเธอนั่นล่ะ ทำเลวมากเดี๋ยวกรรมจะตามทัน”ฟางว่า
 
 
 
 
 
“ดี ปากดีให้มันสุดเลยนะ อยากจะรู้เหมือนกันว่าถ้าชั้นทำอะไรลูกแกแล้วแกจะเป็นยังไง”หวายเยาะ
 
 
 
 
“นี่จะทำอะไรตัวเล็กน่ะ อย่านะ”ฟางตกใจ
 
 
 
 
 
“อุ้ยตาย วิญญาณคุณแม่ดีเด่นเข้าสิงแล้ว กลัวจังเลย”หวายเยาะก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้อง
 
 
 
 
 
“ตัวเล็กลูก นี่อย่าทำอะไรตัวเล็กนะ เค้าไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้”ฟางร้องเมื่อเห็นพิชชี่อุ้มตัวเล็กเข้ามา
 
 
 
 
 
“แง้ๆ หม่าม๊า”ตัวเล็กเอามือควานจะเข้าไปหาฟางที่ถูกมัดแต่พิชชี่ไม่ยอมอุ้มไปหา
 
 
 
 
 
“ขอร้องล่ะ ถ้าอยากจะฆ่าชั้นอีกรอบก้ได้แต่อย่าทำอะไรตัวเล็ก”ฟางเห็นลูกร้องไห้ก็รีบขอร้อง
 
 
 
 
“โอ้โห ไม่นึกเลยนะว่าผู้หญิงเห็นแก่ตัวอย่างเธอ จะกลายเป็นคุณแม่แสนดีที่รักลูกแบบนี้”พิชชี่เยาะ
 
 
 
 
 
 
“เวลาผ่านไป คนเราก็ต้องมีเปลี่ยนแปลงไป ไม่เหมือนกับพวกนายที่เลวยังไง ก็เลวจนวันยังค่ำ”ฟางว่า
 
 
 
 
 
“ปากดีแบบนี้ เอามันไปโยนลงหน้าผาเลยเถอะ”หวายไม่พอใจแล้วรีบว่า ฟางตกใจ
 
 
 
 
 
 
“เธอไม่ต้องรีบหรอก โยนไวตายไว จะไปสะใจอะไรสู้จัดการคนที่ยัยนี่รักไปก่อนไม่ดีกว่าหรอ”พิชชี่พูด
 
 
 
 
 
 
“นั่นน่ะสิ ฆ่าลูกแล้วค่อยฆ่าแม่”หวายยิ้มเยาะ
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะ อย่าทำตัวเล็ก ไม่ เอาลูกชั้นมา”ฟางร้องตกใจเมื่อพิชชี่และหวายอุ้มตัวเล็กออกไป ฟาง
พยายามจะขยับเพื่อให้เชือกหลุด แต่ยิ่งดิ้นยิ่งไม่ออก ฟางจึงล้มลงจากเก้าอี้ที่มัดเธออยู่
 
 
 
 
 
 
“ฮือๆ อย่าเอาลูกชั้นไป ฮือๆ ป๊อป ช่วยด้วย”ฟางร้องไห้แทบขาดใจ
 
 
 
 
 
 
 
“นี่จะโยนเด็กนี่ลงหน้าผาจริงๆหรอ”พิชชี่ถามเมื่อออกมากับหวายแล้ว
 
 
 
 
 
 
“ทำไม เกิดสงสารอะไรขึ้นมาตอนนี้ ใครที่มันขัดขวางชั้นมันต้องตายทั้งหมดนั่นล่ะ อย่าพูดมาก เอา
เด็กนี่ไปขังไว้อีกห้องสิ”หวายว่าแล้วเดินไป พิชชี่มองหวายอึ้งไม่คิดว่าจะโหดเหี้ยมแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
“ฮัลโหล ป๊อป”หวายตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้โทรแต่ก็ทำน้ำเสียงปกติตอบป๊อปปี้ก่อนจะรีบออกไปหา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อป เกิดอะไรขึ้น”หวายเข้าไปในบ้านก็ตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้ร้องไห้อยู่ในบ้าน
 
 
 
 
 
 
“ฟาง ฟางเอาลูกของป๊อปหนีไป ฟางเอาตัวเล็กไปแล้ว สุดท้ายยัยนั่นก็เลือกที่จะทิ้งป๊อปไปอีกแล้ว”ป๊อปปี้พูดอย่างเลื่อนลอย แวบนึงหวายเอะใจ แต่ก็ยิ้มเยาะเมื่อเห็นว่าป๊อปปี้เข้าใจฟางผิด
 
 
 
 
 
 
 
“ตายจริง ทำไมใจร้ายแบบนี้นะ โถ ป๊อป ไม่เป็นไรนะ หวายอยู่นี่แล้ว”หวายพูดแล้วทำทีกอดปลอบป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ตอนนี้ป๊อปไม่เหลือใครแล้ว ใครๆก็ทิ้งป๊อปไป หวายอยู่กับป๊อปนะ”ป๊อปปี้พูดเศร้าๆ
 
 
 
 
 
“ได้สิ หวายอยู่แล้วนะ”หวายยิ้มดีใจก่อนจะโน้มหน้าป๊อปปี้ขึ้นมาจูบอย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไงครับ จะเอายังไงต่อ”เมื่อหวายออกไปแล้ว จงเบก็ออกมาจากที่ซ่อนแล้วถาม
 
 
 
 
 
 
“แล้วเขื่อน เฟย์ขับรถสะกดรอยตามหวายแล้วสินะ”ป๊อปปี้พูด เพราะเมื่อกี้เขาแกล้งโทรศัพท์หา
หวายแล้วให้จงเบรื้อค้นรถของหวาย ก่อนจะให้เขื่อนเฟย์ขับรถตามหวายไป
 
 
 
 
 
 
“สร้อยเส้นนี้ไม่บอกก็รู้นะของใคร รองเท้าอีก”จงเบชูรองเท้าของตัวเล็กที่เจอในรถหวายและสร้อย
รูปตัวFที่ป๊อปปี้เคยซื้อให้ฟาง และเมื่อฟางความจำกลับมา ฟางเองก็ใส่มันตลอด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางเป็นยังไงบ้าง”ไทม์ นกที่นั่งรถกลับมากับแก้ว โทโมะที่รู้ข่าวแล้วไปตามทั้งคู่กลับมาก็ถาม
 
 
 
 
“ตอนนี้ส่งเขื่อน เฟย์ล่วงหน้าไปแล้วให้โทรรายงานเป็นระยะๆ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“ทำอะไรน่ะไทม์”นกถามเมื่อเห็นไทม์กดมือถือ
 
 
 
 
 
“ไทม์เคยโหลตแอพนึงมือถือกับฟาง มันตรวจจับได้ว่าใครอยู่ที่ไหน”ไทม์พูดแล้วค้นหาพิกัดมือถือฟาง
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวนะ นี่มันพิกัดอยู่ที่กระท่อมในที่ดินของชั้นที่พึ่งเจรจาขายให้พ่อหวายไปนิ”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อพิกัดตั้งที่ที่ดินที่ตนซื้อไว้ติดหน้าผา
 
 
 
 
 
 
“ดีงั้นเราไปกันเลย”ไทม์พูดก่อนจะขึ้นรถป๊อปปี้ไป ส่วนจงเบก็โทรศัพท์ตามตำรวจเตรียมไปเสริมทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอร้องล่ะนะ ปล่อยลูกฟางไปเถอะพิช”ฟางขอร้องดีๆเมื่อพิชชี่เข้ามาในห้องขังฟาง
 
 
 
 
 
“จำเป็นด้วยหรอที่ชั้นจะต้องสนใจ2แม่ลูกอย่างเธอ ไม่ได้สำคัญอะไรกับชั้นเลย”พิชชี่ว่า
 
 
 
 
 
“งั้นพิชรักหวายหรอ ถึงได้ร่วมมือกันทำอะไรร้ายกาจแบบนี้”ฟางถาม
 
 
 
 
 
 
“เหอะ รักงั้นหรอ ชั้นจะไปหลงรักผู้หญิงใจดำอำมหิตแบบยัยนั่นได้ไง ก็อีแค่คู่นอน แล้วก็เป็นบ่อ
เงินบ่อทองชั้นดี เหอะ ก็แค่ยอมเออ ออร่วมมือทำตามที่ยัยนั่นสั่งก็มีเงินมาใช้แล้ว พอยัยนั่นเงิน
หมดเมื่อไหร่ชั้นก็ไปเมื่อนั้นล่ะ แล้วส่วนคลิบฉาวที่ชั้นอัดอ่ะนะ ก็แค่แบล้คเมลยัยนั่นเหมือนกัน
เผลอๆเงินหมดชั้นอาจจะเอาไปลงหนังแผ่นขายก็ได้”พิชชี่พูด เป็นจังหวะเดียวกับที่หวายกลับเข้า
มาแล้วได้ยินพอดี
 
 
 
 
 
 
“เลว หักหลังกันไปมาแบบนี้ เลวที่สุด”ฟางว่า
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
พิชชี่ตบฟางหัน
 
 
 
 
 
“แล้วจะทำไม ทีเธอยังเกาะผู้ชายรวยๆอย่างไอ้ป๊อบ แล้วทำไมชั้นจะทำแบบนี้ไม่ได้ ช่วยเฉพาะคนที่ทำประโยชน์กับเราได้หมดประโยชน์ก็เขี่ยทิ้ง”พิชชี่พูดอีก
 
 
 
 
ปัง
 
 
 
 
หวายเปิดประตูมา
 
 
 
 
 
“เขี่ยทิ้งงั้นหรอ จะเอาคลิปที่แกแบล้คเมลชั้นไปประจานงั้นหรอ”หวายว่า
 
 
 
 
 
“มาทำไม ไม่ไปเฝ้ายัยเด็กนั่นเล่า”พิชชี่ตกใจและเริ่มโวยวาย
 
 
 
 
 
 
“แกเผยความลับให้นังฟางรู้ครังที่แล้วไม่พอ คิดจะทรยศชั้นงั้นหรอ แกมันเลี้ยงไม่เชื่อง”หวายว่า
และตบหน้าพิชชี่หัน
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
พิชชี่หันกลับมาตบหวาย แล้วจ้องอย่างเอาเรื่องเช่นกัน ฟางที่ถูกมัดอยู่บนเก้าอี้มองทั้งคู่อย่างไม่
ไว้ใจกลัวโดนลูกหลง และก็คิดหาทางออกจากที่นี่เช่นกัน
 
 
 
 
 
เอาละสิถ้า2ตัวร้ายมีเรื่องกันละฟางกับลูกจะโดนลูกหลงมั้ยเนี่ยย