ทาสรักทาสหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย เป็นบ้าอะไรของเธอ”พิชชี่ที่สะบักสะบอมเข้ามาในคอนโดก็ร้องเมื่อถูกหวายเข้ามาทุบตี

 

 

 

 

 

 

“ไอ้เลว แกจะแฉชั้นหรอ เลี้ยงเสียข้าวสุก แกเอาคลิปไปเผยแพร่ทำไม วันทั้งวันนี่ ชั้นต้องคอยตอบคำถามคนที่โทรมา จนชั้นต้อปิดเครื่อง พ่อก็พึ่งตัดบัตรเครดิทชั้นไปอีกเนี่ย”หวายอาละวาด พิชชี่โมโห เหวี่ยงหวายลงพื้น

 

 

 

 

“แฉบ้าอะไร แหกตาดูซะบ้าง ชั้นเจ็บขนาดนี้จะไปแฉอะไรเธอ”พิชชี่โวยกลับ

 

 

 

 

 

“งั้นก็ดูซะสิ ว่าคลิปที่แกอัดน่ะ มันหลุดมาหาชั้นได้ยังไง ชั้นโทรกลับไปเบอร์นี้ มันก็ไม่รับ ปิดเครื่อง

ใส่อีก”หวายโวยก่อนจะยื่นมือถือให้พิชชี่ดูสิ่งที่บุคคลปริศนาส่งมาและข่าวซุบซิบในแวดวงไฮโซกับคลิปฉาวเธอ

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่ชั้นแน่ๆ เพราะเมื่อวานนี้ไอ้ฟิล์มกับนังฟางยกพวกมากระทืบชั้นเนี่ย”พิชชี่รีบฟ้อง

 

 

 

 

 

 

“ห้ะ กระทืบ แกไปโผล่หน้าให้ไอ้ฟิล์มเห็นทำไมล่ะ โง่”หวายเยาะ พิชชี่โมโห หันมาบีบปากหวายอย่างแรง

 

 

 

 

“อย่ามาปากดี ถึงชั้นไม่รู้ว่าใครส่งรูปนี้ให้เธอ แต่อย่าลืมสิ ว่าชั้นมีคลิป อ้อ ถึงจะลบไป ชั้นก็มีไฟล์

โน้ตบุคของชั้นอีกไฟล์คราวนร้เห็นหย้าชัดเจนกว่าคลิปเก่าแน่นอน ข่าวมันจะได้ออกว่าไม่ใช่แค่หน้าเหมือนแต่คือไฮโซ ว มั่วเซ็กส์สำส่อนแน่นอน”พิชชี่ว่า หวายแค้นใจเพราะโน้ตบุคพิชชี่นั้นตั้งรหัสและซ่อนอย่างดี และที่สำคัญ พิชชี่ก็เคยมอมเธอแล้วพาเพื่อนในบ่อนมาสนุกกับเธอแล้วอัดคลิปเอาไว้

 

 

 

 

 

 

“อ่ะๆ ว่าแต่ นังฟางกับไอ้ฟิล์มทำไมถึงบ้าไปจัดการแกแบบนี้ล่ะ”หวายว่าเมื่อพิชชีช่ปล่อยตัวมา

 

 

 

“เหอะ ไอ้บ่อนที่ชั้นไปเล่นดันเป็นบ่อนเดียวกับเพื่อนไอ้ฟิล์มไง ว่าละเจ็บใจไม่หาย พลาดท่าเสียทีไอ้2พี่น้องนั่นจนได้”พิชชี่นั่งลงข้างหวายแล้วพูดอย่างคับแค้น

 

 

 

 

“เราก็แก้แค้นไง จัดการกับหลานของมันซะ เอาให้มันเจ็บแสบกว่าที่แกเป็น”หวายรีบยุ

 

 

 

 

“ทำน่ะทำแน่ อ้อ แต่ชั้นบอกไปแล้วนะว่าเธอน่ะจะเล่นงานยัยฟางกับลูก”พิชชี่พูด

 

 

 

 

“นี่แกจะปากโป้งทำไมยะ”หวายโวยวาย

 

 

 

 

“เอ้า เอาตัวรอดในสถานการณ์คับขันไง”พิชชี่ว่า

 

 

 

 

 

“เอาน่า เดี๋ยวชั้นช่วยคิดแผนจัดการพวกนั้นเอง หึ รับรอง พวกนั้นจะต้องโดนอย่างที่ชั้นกับเธอโดน

แน่ ไม่ต้องห่วง”พิชชี่โอบไหล่หวายแล้วพูด ทั้งคู่สบตาแล้วยิ้มให้กันอย่างร้ายกาจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เย้ๆ ช้อปปิ้งๆ”ตัวเล็กร้องอย่างดีใจ เมื่อป๊อปปี้พาตัวเล็กมาที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตกับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยสิ ไหนบอกว่าอยากมากับลูกไง”ป๊อปปี้ถามฟางที่หน้าหงิกเดินข้างๆตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“ก็อยากมากับลูกแค่2คนนิ นี่มันกินเวลาทำงานนายนะ”ฟางพูดเพราะแก้วต้องลงไปกรุงเทพกับ

ฟิล์มและโทโมะ แถมนกช่วงนี้ไม่ได้มาที่บ้านบ่อย ฟางเลยดูแลลูก แต่ป๊อปปี้กลับดื้อโดดงานมาหาเธอกับลูกอีก

 

 

 

 

 

“เอาน่า ชั้นน่ะ เจ้าของโรงแรมไม่มีใครกล้าว่าชั้นหรอก”ป๊อปปี้พูดแล้วยักคิ้วกวนๆ

 

 

 

 

 

 

“ค่า เจ้าของโรงแรม พ่อนักธุรกิจหนุ่มไฟแรง”ฟางว่า

 

 

 

 

 

“และก็ร้อนแรงเหมือนกัน”ป๊อปปี้กระซิบข้างหูฟาง

 

 

 

 

 

 

“บ้า ไปเลยไปหยิบแครอทกับฟักทองเร็ว”ฟางหน้าแดงแล้วไล่ป๊อปปี้ไป

 

 

 

 

 

 

“นี่ เอานี่ไปด้วยสิ”ป๊อปปี้ตรงปรี่ไปหยิบแซลมอนชิ้นโต

 

 

 

 

“โน มันแพง”ฟางพูดแล้วเข็นรถเข็นหนี

 

 

 

 

 

“โห ชั้นมีจ่ายน่า นะๆ แซลมอนๆ”ป๊อปปี้รีบไปอ้อน ฟางส่ายหน้าแต่ไม่วายป๊อปปี้จะเอาลงรถเข็น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้เอาเนื้อหมูบดมานะ เดี๋ยวไทม์จะทำต้มจืดให้นกกิน”ไทม์พูดเมื่อมาซุปเปอร์มาร์เก็ตกับนก

 

 

 

 

“นี่มาเอาใจกันบ่อยๆแบบนี้เดี๋ยวก็กลับไปรักซะหรอก”นกพูดติดตลก

 

 

 

 

“งั้นลองมั้ยล่ะ”ไทม์จึงหันหน้าไปพูด นกสบตาไทม์ก็นิ่งแล้วเบือนหน้าหนีเพราะแอบเขิน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตัวเล็กบอกแม่เลยลูกว่าจะเอาช้อคโกแลตแท่ง”เสียงป๊อปปี้พูดขึ้น นกกับไทม์ชะงักแล้วเดินไปตามเสียง

 

 

 

 

 

“ไม่เอา เดี๋ยวลูกฟันผุนะ เอาผลไม้ดีกว่ามั้ย ตัวเล็กกำลังฟันขึ้น แอปเปิ้ลม้ะ นะคะตัวเล็กเดี๋ยวแม่ปอกให้หนู”ฟางรีบพูด

 

 

 

 

 

“หม่าม๊า เอานี่ๆ”ตัวเล็กนั่งในรถเข็นก็ยื่นกล่องช้อคโกแลตที่ป๊อปปี้ยัดใส่มือให้กับฟาง

 

 

 

 

 

“อ่ะๆพอเลยพ่อลูก แค่กล่องเดียวนะ”ฟางพูดแล้วเอาช้อคโกแลตลงรถเข็นก่อนจะไปดูอย่างอื่น ป๊อปปี้

ยิ้มกับตัวเล็กก่อนจะแท้คมือกัน ไทม์มองภาพที่ฟางมาซุปเปอร์มาเก็ตกับป๊อปปี้และตัวเล็กก็ซึม

 

 

 

 

 

 

“อยากไปจากตรงนี้มั้ยไทม์”นกเห็นสายตาไทม์เศร้าก็จับมือแล้วพูด

 

 

 

 

“ไม่ล่ะ แค่เห็นฟางมีความสุขกับคนที่เค้ารักไทม์ก็ต้องมีความสุขสิ”ไทม์ฝืนยิ้มเศร้าๆ

 

 

 

 

 

“บางทีเรื่องบางเรื่องฝืนไปก็ไม่มีความสุขหรอกนะไทม์”นกพูดอย่างสงสารไทม์มาก ไทม์ไม่พูด

อะไร ได้แต่เข็นรถเข็นหนี จึงไปชนกับรถเข็นของคนที่มาซุปเปอร์เสียงดัง

 

 

 

 

 

“พี่หมอ”ฟางและป๊อปปี้ที่เข็นรถเข็นไปหันมามองเจอไทม์ก็ร้องเรียก

 

 

 

 

 

 

 

“พี่หมอเดี๋ยวก่อนค่ะอย่าหนีฟางไปไหนนะ”ฟางรีบวิ่งตามไทม์ที่ทิ้งรถเข็นไปแล้วรั้งข้อมือไทม์ไม่ให้หนีไปไหน ป๊อปปี้เห็นฟางวิ่งตามไทม์ไปก็ซึมเช่นเดียวกับนก

 

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่ให้พี่หมอหนีแล้วฟางจะให้พี่หมอยืนอยู่ตรงไหนของครอบครัวฟาง”ไทม์พูดเศร้าๆ

 

 

 

 

 

“แต่พี่หมอแต่งงานกับฟางแล้วนะคะ”ฟางที่เห็นแววตาไทม์ก็น้ำตาไหลออกมาก่อนจะพูด

 

 

 

 

 

 

“แต่งได้ก็หย่าได้ค่ะฟาง”ไทม์พูด

 

 

 

 

“พี่หมอ แต่ว่า”ฟางอึ้งไม่คิดว่าไทม์จะขอหย่ากับเธอ

 

 

 

 

 

“เกือบอาทิตย์ที่พี่ออกมาทำให้พี่ทบทวนแล้วว่า ถึงเวลาที่พี่หมอควรจะปล่อยฟางไป”ไทม์พูด

 

 

 

 

 

“แต่ พี่หมอ พี่หมอรักฟาง ฟางไม่อยากทำให้พี่หมอเจ็บ”ฟางน้ำตาไหล

 

 

 

 

 

“การที่รั้งพี่หมอไว้แบบนี้มันก็ทำให้พี่หมอเจ็บเหมือนกันนะฟาง”ไทม์พูดก่อนจะดึงมือที่ฟางจับเขา

ออกจากแขนแล้วเดินไป ฟางอึ้ง แล้วร้องไห้ตรงนั้น

 

 

 

 

 

 

“รู้ว่าเสียใจ กลับบ้านก่อนละกัน เพราะคนมองแล้ว”แวบนึงป๊อปปี้เห็นฟางร้องไห้ไหนจะที่ฟางวิ่งตาม

ไทม์แล้วทิ้งเขากับลูกไว้ เขาไม่พอใจ แต่ทำไงได้ ฟางคงรักหมอไทม์มากสินะเลยเจ็บปวดแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวชั้นทำกับข้าวให้ลูกเอง”เมื่อมาถึงบ้านฟางพูดเพราะ ตลอดเวลาอยู่ในรถป๊อปปี้ไม่พูดกับเธอเลย

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวชั้นทำเอง เธอกลับบ้านไปเถอะ กลับไปเคลียร์ปัญหาทุกอย่างที่เธอกับหมอ

ไทม์ไม่เข้าใจกัน ถ้ายังเคลียร์ไม่ได้เดี๋ยวชั้นไปพูดให้เอง”ป๊อปปี้ดึงถุงจากซุปเปอร์มาร์เก็ตไปจากมือฟางแล้วพูด

 

 

 

 

 

“นี่เท่ากับว่านายจะไม่ให้ชั้นดูแลลูกแล้วหรอ”ฟางเริ่มโวย

 

 

 

 

“ใช่ เธอแต่งงานใหม่ไปแล้ว ชั้นดูลูกได้ เดี๋ยวอีกไม่นานก็คงจะหาแม่ใหม่ให้ตัวเล็กได้ ไม่นกก็หวายละมั้ง”ป๊อปปี้พูดอย่างไม่ใส่ใจ

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

ฟางได้ยินชื่อหวายจากปากป๊อปปี้ฟางตบหน้าป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ยอมนะถ้านายจะไปเริ่มใหม่กับยัยนั่น”ฟางว่าใส่ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“นี่มันชีวิตของชั้น ชั้นจะเลือกใครมาเป็นเมียก็ได้”ป๊อปปี้หันขวับมาพูดก่อนจะเดินหนีออกมาจากบ้าน

 

 

 

 

 

 

“แง้ๆ”ตัวเล็กที่ได้ยินเสียงพ่อแม่ทะเลาะกันก็ร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

“แม่ขอโทษค่ะ แม่ขอโทษที่เสียงดัง หนูคงกลัวมากสินะคะ”ฟางวิ่งไปกอดปลอบตัวเล็ก

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่เองก็กลัว ก็สับสนเหมือนกัน ฮือๆ”น้ำตาใสๆไหลลงมาจากตาของฟางเมื่อนึกถึงป๊อปปี้ที่เดิน

จากไป ที่เธอร้องไห้ให้กับไทม์ตอนเย็นเพราะว่าเธอรู้สึกผิดที่ทำให้คนดีอย่างไทม์เสียใจ แต่กับ

ป๊อปปี้ ภาพที่ป๊อปปี้ตัดพ้อ แล้วคำที่ป๊อปปี้บอกจะเอาหวายมาเป็นเมียมันทำให้ฟางเจ็บ เธอปวดใจเหลือเกิน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกัน ตอนเย็นยังโชว์หวาน ครอบครัวสุขสันต์ในซุปเปอร์อยู่เลย กลับบ้านมาต้องน้ำตาตกใจ

แบบนี้ เอ รึว่าเลือกไม่ได้รึไงยะ ว่าจะเลือกใคร”หวายและพิชชี่เดินเข้ามาในบ้านก่อนหวายจะเปิดฉากว่า

 

 

 

 

 

 

 

“เข้ามาทางไหนออกไปทางนั้นเลยนะ”ฟางหันขวับไปมองแล้วตกใจ กอดตัวเล็กแน่นแล้วว่า

 

 

 

 

 

“ทำไม ชั้นจะอยู่ที่นี่ ตรงนี้ เธอจะทำอะไรชั้น”หวายยิ้มเยาะก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ฟาง

 

 

 

 

 

 

“และอีกอย่าง ป๊อปปี้สุดที่รักของเธอก็ออกไปแล้วด้วยสิ ไม่มีพวกแล้ว ตายแล้ว”พิชชี่แกล้งทำเสียงตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ยังไม่เข็ดอีกหรอห้ะพิชชี่ อยากถูกพี่ฟิล์มกระทืบอีกหรอ”ฟางทำเป็นว่าพิชชี่

 

 

 

 

 

 

“แล้วตอนนี้พี่เธอมันอยู่ให้คุ้มกะลาหัวมั้ยล่ะ555”พิชชี่พัวเราะเยาะแล้วหมายจะจับตัวฟาง ฟางรีบอุ้มลูกวิ่งหนีพิชชี่เข้ามาในครัว

 

 

 

 

 

 

“พิชชี่ นายมันเลวไม่มีที่ติ ไหนรับปากกับพี่ฟิล์มแล้วไงว่าจะไม่ร่วมมือกับหวาย”ฟางว่า

 

 

 

 

 

“อ๋อ หรอ ชั้นไม่ได้ร่วมมือเพื่อเอาเงินจากหวาย ชั้นแค่ร่วมมือกับเมียชั้น”พิชชี่เยาะ

 

 

 

 

 

“เลวที่สุด ร่วมมือกันทำเลวแถมยังอัดคลิปบทรักกันอย่างไม่อายฟ้าอายดิน”ฟางรีบว่า

 

 

 

 

 

“อ๋อนี่แกเองหรอที่ปล่อยคลิปของชั้น หึ นังโง่ คิดหรอจะทำอะไรชั้นได้”หวายปรี่ไปจิกหัวจะทำร้าย

ฟาง เสียงตัวเล็กที่ร้องไห้จ้าทำให้ฟางฮึดสู้ เอาหัวโขกหวายแล้วอุ้มลูกวิ่งหนี

 

 

ผลัวะ

 

 

แต่แล้วหวายก็ล้มลงเมื่อถูกพิมที่ตามเข้ามาในบ้านทันคว้าไม้กวาดแถวนั้นฟาดใส่หวาย 

 

 

"ฟางหนีไปเร็ว"พิมรีบพาฟางหาทางหนีไปที่หน้าบ้าน

 

 

 ปัง  แต่แล้วพิมก็ทรุดลงกับพื้นเมื่อพิชชี่ยิงเข้าที่ขา

 

 

 

"นังโง่ แกเกลียดมันไม่ใช่หรอจะไปช่วยมันทำไม"พิชชี่ว่า

 

 

 

"นั่นมันแค่อดีต ชั้นไม่อยากจะทำชั่วกับพวกแกต้องฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว แค่เรื่องของฟางมันก็เป็นตราบาปในใจชั้นตลอด"พิมว่า ก่อนจะร้องเมื่อพิชชี่เดินมาเหยียบซ้ำที่แผลของพิม

 

 

 

"ไอ้เลว"ฟางไม่รอช้าเอากระถางต้นไม้ตรงนั้นฟาดใส่พิชชี่เพื่อจะช่วยพิมทันที

 

 

 

 

“กรี๊ดดดดดด”ฟางกรีดร้องสุดเสียงเมื่อถูกหวายช็อตไฟฟ้า

 

 

 

 

 

 

“เพราะชั้นรู้ไงว่าครั้งนี้แกไม่กลัวชั้น มันต้องมีอุปกรณ์ช่วยจับตัวกันหน่อย”หวายก้มลงมาเยาะเย้ยฟาง

 

 

 

 

 

“สะ สารเลว”ฟางเอื้อมมือไปหมายจะบีบคอแต่แรงไม่มีจึงดึงสร้อยที่คอหวายออกมาแทน

 

 

 

 "ฟางงงง "พิมตกใจเมื่อเห็นฟางล้มลงก่อนที่ตัวเองจะถูกพิชชี่ยิงซ้ำที่ท้องอีกครั้งจนพิมสลบไป

 

 

“ช่วยไม่ได้คนทรยศอย่างแกต้องสมควรตาย เอาล่ะ จับมันไปพิช เอามันไปทั้งแม่ทั้งลูกนั่นล่ะ”หวายเห็นฟางสลบแล้วก็สั่งพิชชี่ทันที

 

 

 

 

 

 

 

ต่อให้นางเอกจะเอาคืน แต่ยังไง ตัวร้ายก็คือตัวร้ายอยู่ดี555555