ทาสรักทาสหัวใจ

9.8

เขียนโดย Chapond

วันที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 22.44 น.

  56 ตอน
  665 วิจารณ์
  140.40K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 22.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

27) 27 แผนร้ายของนางร้าย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อป นายจะเอาลูกไปไหนน่ะป๊อปฟางที่อยู่ในชุดขาวเดินมาตามทางเห็นป๊อปปี้เดินอุ้มลูกเดินหนีฟางไป

 

 

 

 

 

อ๊าย ป๊อปปี้ ช่วยด้วยพอฟางจะวิ่งตามกับมีโซ่มากมายมาพันขวางไม่ให้ฟางไปหาป๊อปปี้

 

 

 

 

 

ทำไมชั้นต้องช่วยผู้หญิงมารยา จอมหลอกลวงอย่างเธอป๊อปปี้พูดเสียงเย็นชาแล้วเดินอุ้มลูกจากไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะป๊อปปี้ อย่าทิ้งชั้น ไม่”ฟางร้องออกมาและดิ้นไปมาบนเตียงฟาดมือใส่หน้าป๊อปปี้จนตื่น

 

 

 

 

“เฮ้ๆ ฟาง อะไรของเธอเนี่ย ตื่น”ป๊อปปี้พยายามเขย่าตัวปลุกฟางให้ตื่นเพราะกลัวลูกที่นอนเปลจะตื่นด้วย

 

 

 

 

 

“นะ นายยังอยู่ ตัวเล็กก็อยู่”ฟางลืมตามองหน้าป๊อปปี้แล้วมองไปที่เปลก่อนจะพูด ฝันไปสินะ

 

 

 

 

 

“ก็อยู่น่ะสิ เธอคิดว่าชั้นจะไปไหนหรอ เห็นร้องเรียกชื่อชั้นซะดังเลย”ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

 

“เอ่อ เปล่า ชั้นน่ะก็แค่ฝันร้าย ไม่มีอะไรแล้วนอนเถอะ”ฟางขยับตัวออกจากอ้อมกอดแล้วพลิกตัวนอน

 

 

 

 

“เธอน่ะใจร้าย ร้องโวยวายทำชั้นตื่นแล้วไม่คิดจะรับผิดชอบเลยรึไง”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“แล้วจะให้ชั้นทำอะไรล่ะ นี่ดึกแล้วนะ”ฟางพูดแล้วถูกป๊อปปี้ดึงในลุกขึ้นนั่งด้วยกัน

 

 

 

 

“เธอน่ะฝันร้าย นอนก็คงจะนอนไม่หลับ ชั้นเองก็ถูกปลุกกว่าจะนอนหลับก็นาน”ป๊อปปี้พูดก่อนจะ

ค่อยๆรูดเสื้อสายเดี่ยวของฟางที่ใส่นอนลงมา

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ ลูกอยู่นะ อื้ออ”ฟางพยายามจะพูดแต่ถูกป๊อปปี้จูบปิดปาก ฟางที่ตกใจในตอนแรกและเริ่ม

เคลิ้มกับรสจูบนี้เผลอจูบตอบชายหนุ่มไปด้วยก่อนจะถูกชายหนุ่มดันลงไปนอน

 

 

 

 

 

“ลูกหลับแล้ว เราก็ร้องกันเบาๆสิ ลูกไม่ตื่นหรอก”ป๊อปปี้ยิ้มกรุ้มกริ่มแล้วกระซิบบอกฟางก่อนจะจูบ

ไล้ไปตามพวงแก้มแล้วจูบปิดปากอีกครั้ง ฟางที่ถูกเล้าโลมก็เคลิ้มไปตามอารมณ์และยอมป๊อปปี้ในที่สุด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ”แก้วถอนหายใจอีกครั้งเมื่อกาแฟถูกเสิร์ฟมาให้เธอที่ริมสระร้ำของโรงแรมที่เธอนั่ง

 

 

 

 

“นี่ถามจริงเถอะไม่มีอะไรในใจแน่นะแก้ว วันๆเห็นถอนหายใจแล้วถอนหายใจอีก”เฟย์ที่นั่งด้วยก็ถามขึ้น

 

 

 

 

 

“อื้อ ไม่มีอะไรนิ เออใช่ เย็นนี้ไปเยี่ยมหลานดีกว่ามั้ย แก้วว่าจะไปเสื้อเสื้อผ้าเด็กอ่อนน่ะ พี่เฟย์ช่วย

เลือกด้วยนะ”แก้วพูดแล้วเปลี่ยนเรื่องก่อนจะโดดลงสระน้ำเพื่อว่ายน้ำ

 

 

 

 

ตึง

 

 

 

 

 

เสียงไลน์มือถือของแก้วดัง

 

 

 

 

‘กลับเมืองไทยทำไมไม่บอกกัน ยังงอนเราอยู่หรอ เราขอโทษ’โทโมะส่งไลน์มา เฟย์ชะงักรับแอบอ่านทันที

 

 

 

 

‘เราพึ่งรู้ว่าคุณยายไปคุยกับมิสเตอร์ เคนชิโร่เรื่องของเนย แต่เราไม่ได้มีอะไรจริงๆนะแก้ว ช่วยรับ

โทรศัพท์หรือว่าตอบไลน์หน่อยได้มั้ย อย่าให้เราต้องกระวนกระวายแบบนี้’โทโมะยังส่งข้อความาอีก

 

 

 

 

‘หรือที่กลับไทยแล้วไม่ตอบกัน แก้วจะกลับไปหาป๊อปปี้อย่างที่บอกใช่มั้ย...’โทโมะส่งข้อความสุดท้าย

มาแล้วเงียบหายไป เฟย์แปลกใจมากจึงแอบไล่อ่านข้อความที่โทโมะพยายามส่งมาง้อ มาพูด แก้ว

แค่อ่านแต่ไม่ตอบ จนวันก่อนที่แก้วจะกลับไทย ภาพของโทโมะและสาวคนหนึ่งนอนกอดกันบน

เตียงถูกส่งมาให้แก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“นี่สินะ สาเหตุที่ทำไมแก้วถึงไม่ยอมพูดถึงโทโมะเลยตั้งแต่กลับมา”เฟย์พูดแล้ววางมือถือแก้ว

สงสารแก้วจับใจ และไม่รู้จะช่วยแก้วยังไงดีเพราะดูออกว่าแก้วเองคงเสียใจไม่น้อยกับเรื่องที่ผ่านมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมรีบร้อนจัง ช้าๆก็ได้”ฟางที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำออกมาจากห้องน้ำมองป๊อปปี้ที่อาบน้ำเสร็จก็

เร่งรีบแต่งตัวมากก็ถามชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 “ก็หวายน่ะสิ ดันโทรมาหาเมื่อกี้ว่าคุณพ่อเรียกตัวด่วนกลับแคนาดาให้ไปส่งที่สนามบิน

หน่อย”ป๊อปปี้พูดแล้วติดกระดุมเสื้อเชิ้ตอย่างรีบร้อย ฟางหน้าแทบตึง

 

 

 

 

 

 

“นี่นายช่วยแต่งตัวให้มันเร็วๆหน่อยสิ ชักช้า ชั้นทาครีมไม่ได้”ฟางบ่นว่าป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

“นี่ เธอน่ะควรจะให้ชั้นก่อนสิ เพราะเธอน่ะอยู่บ้านส่วนชั้นมีประชุมกับหุ้นส่วนคนสำคัญที่มาจาก

ฮ่องกงนะ อ่ะผูกไทให้หน่อย”ป๊อปปี้สั่งฟาง ฟางย่นจมูกนิดนึงก่อนจะยอมเดินมาผูกเนตไทให้

 

 

 

 

 

 

“ผูกเองไม่เป็นรึไงเล่า ปกติเห็นผูกเองออกจะบ่อย”ฟางบ่น

 

 

 

 

“เอ้า มีแม่บ้านค่าตัวแพงต้องใช้ให้คุ้ม”ป๊อปปี้พูดก่อนจะมองฟางไปทั่วตัวแล้วยิ้มเจ้าชู้พลางลูบไล้ที่ตัวของฟาง

 

 

 

 

 

“นี่แน่ะ ลามก เสร็จแล้วย่ะ”ฟางหน้าแดงคิดถึงเรื่องเมื่อคืน รูดเนคไทให้แรงแทบรัดคอแล้วพูด

 

 

 

 

“นี่ ถ้านอนไม่หลับอีก เดี๋ยวคืนนี้เรามาทำอะไรสนุกๆแบบเมื่อคืนก็ได้นะ”ก่อนออกจากห้องป๊อปปี้ไม่

วายมากระซิบเพื่อแกล้งฟาง

 

 

 

 

 

 

“อ๊าย ไปทำงานได้แล้วย่ะ”ฟางหน้าแดงแล้วว่าป๊อปปี้ก่อนชายหนุ่มจะหัวเราะเดินขึ้นรถไป

 

 

 

 

 

“ยัยตัวแสบ”ป๊อปปี้อมยิ้มเมื่อนึกถึงฟาง ก่อนจะเปิดลิ้นชักหน้ารถแล้วหยิบกล่องแหวนมาดู แล้วมอง

แหวนที่ฟางมองมันเมื่อวันที่พวกเขาไปซื้อของให้ลูกแล้วอมยิ้ม ก่อนจะเก็บมันไว้ที่เดิมแล้วขับรถออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้พ่อเราอารมณ์ดีอะไรก็ไม่รู้นะตัวเล็ก มาใจดีกับแม่ เอ รึว่าพ่อเราจะแอบมีกิ๊ก 5555 นั่นก็เรื่อง

ของหมอนั่นสิ เราจะไปคิดถึงเรื่องสาวๆอีตานั่นทำไม”ฟางที่อุ้มตัวเล็กวันเดือนครึ่งมาอาบน้ำใน

ห้องน้ำแล้วบ่นเบาๆ พลางมองลูกน้อยในกะละมังน้ำอุ่นที่ลืมตาได้แล้วมองตาแป๋วเหมือนกำลังถามว่าแม่พูดอะไร

 

 

 

 

 

 

“นี่ มองแม่ทำไมเนี่ย จริงๆนะตัวเล็ก ถ้าพ่อเราจะมีกิ๊กหรือมีสาวที่ไหนนะ แม่ก็ไม่ว่าอะไรหรอก

เพราะพ่อกับแม่ไม่ได้รักกันสักหน่อย”ฟางพูดพลางอุ้มตัวเล็กขึ้นมาเช็ดตัว ลูกสาวมองหน้าแล้วทำ

หน้าเหยเกจะร้อง

 

 

 

 

 

“โอ๋ๆ ไม่ทำหน้างั้นสิคะ มานะ เดี๋ยวแม่จะพาเราไปกินนมแล้วนอนฟังคุณแม่ร้องเพลงนะคะ”ฟางพูด

ไปยิ้มไป มีความสุขที่คุยกับลูกน้อย แม้ลูกจะไม่ตอบอะไรเธอเลยตอนนี้ แต่เธอก็มีความสุขออกมา

โดยไม่มีสาเหตุ แบบนี้สินะ ความสุขของคนเป็นแม่คือการได้ดูแลลูก

 

 

 

 

 

 

 

“แหม มีความสุขจริงๆเลยนะฟาง”เสียงของพิชชี่ดังขึ้น ฟางที่เอาตัวเล็กนอนลงเปลก็หันขวับไป

 

 

 

 

 

“เข้ามาได้ยังไงน่ะพิช ออกไปเลยนะ”ฟางไล่แล้วจะเดินหนี แต่พิชชี่รั้งตัวฟางมาแนบอก

 

 

 

 

 

 

“ทำไม คิดจะสบายคนเดียวงั้นหรอ ได้ข่าวว่าพอคลอดแล้วไอ้ป๊อปมันจะยกหนี้ให้ นี่ทำไมไม่ไป

จากมันสักที เอ รึว่า นี่กำลังปอกลอกมันยังไม่สะใจ เลยจะอยู่เกาะมันอีก”พิชชี่ว่า

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

“ไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าไหร่จิตใจและคำพูดก็สกปรกเหมือนเดิมนะพิชชี่”ฟางว่าหลังจากตบหน้าพิช

ชี่หัน

 

 

 

 

 

“มันก็ไม่ต่างจากเธอนั่นล่ะ สกปรก ขายตัวแลกหนี้”พิชชี่ว่าและกระชากฟางไปตามเขา

 

 

 

 

 

“พิช นี่จะพาฟางไปไหน ปล่อยนะพิช”ฟางร้องโวยวายเมื่อถูกกระชากไปและพยายามขืนตัวเอง

 

 

 

 

 

“ก็ไปพ้นๆจากป๊อปปี้ยังไง ผู้หญิงสกปรกๆอย่างเธอน่ะควรจะออกไปจากป๊อปปี้ได้แล้ว แล้วก็ไปอยู่

กับชั้นเหมือนเดิมยังไงล่ะ ที่รัก”พิชชี่ยิ้มร้ายก่อนจะฉุดกระชากลากฟางไป

 

 

 

 

 

“ไม่นะ จะบ้าหรอ ป๊อปปี้จ้างชั้นทำงานอยู่ที่นี่นะ นายจะพาชั้นไปไหนพิช ไหนว่าเราลาดขาดไม่มี

อะไรยุ่งเกี่ยวต่อกันแล้วล่ะ พิช ชั้นขอร้อง”ฟางพูดอ้อนวอนพิชชี่ไม่ให้พาเธอไป

 

 

 

 

 

 

“โอ้โห สาวสวย เริ่ด จอมหยิ่งแบบเธอพูดอ้อนวอนคนอื่นเป็นด้วย”พิชชี่พูดเยาะๆ

 

 

 

 

“อย่าพรากชั้นไปเลยนะ ชั้นมีลูกแล้ว ชั้นอยากดูแลเค้าที่นี่”ฟางน้ำตาเริ่มไหลเมื่อได้ยินเสียงตัวเล็ก

ร้องไห้

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย พิชชี่ เร็วๆสิ เสียงเด็กร้องอะไรเนี่ย”พิมที่รอหน้าบ้านเดินเข้ามาในบ้าน ฟางอึ้ง

 

 

 

 

“พิม ทำไมเธอถึงร่วมมือกับพิชชี่”ฟางไม่คิดว่าพิมจะร่วมมือกันมาพาตัวเธอไป

 

 

 

 

“ก็เพราะว่าชั้นไม่ต้องการให้เจ้านายต้องมาเสียเงินเสียเวลากับผู้หญิงที่เกาะและปอกลอกเงินเจ้า

นายอย่างเธอ หน้าด้าน ถึงกับปล่อยตัวเองให้ท้องเพื่อสบาย ทุเรศ”พิมว่าฟางอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

“ชั้นก็ไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ แต่ตัวเล็กเกิดมาแล้ว พวกเธอหน้าจะหยุดสิ ไม่เห็นแก่ชั้น ก็

เห็นแก่ตัวเล็กในเปลที่ร้องไห้เถอะ ปล่อยชั้นไปเถอะนะ”ฟางที่ถูกพิชชี่ชกท้องหมดแรงก็พูด

 

 

 

 

 

เพี้ยะ เพี้ยะ

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่เชื่อหรอกว่าจอมมารยาอย่างเธอจะเห็นแก่คนอื่นเป็น อย่ามาพูดมาก ไปขึ้นรถได้แล้ว”พิมที่

ได้ยินเสียงของตัวเล็กร้องไห้หาแม่ก็รู้สึกสงสาร แต่เพราะคำสั่งและคำขู่ที่เธอได้รับ เธอต้องทำ

หน้าที่ให้สำเร็จเพื่อที่จะได้ไปพ้นๆเรื่องบ้าๆนี้สักที พิมตบหน้าฟางซ้ายขวาก่อนจะเอาผ้าปิดปาก

ปิดปากฟางแล้วให้พิชชี่อุ้มพาดบ่าไปที่รถที่จอดรอด้านนอก ก่อนจะเอาจดหมายฉบับหนึ่งที่เขียนไว้

ก่อนแล้ววิ่งไปเอาเงินที่ฟางเก็บไว้บนห้องนอนพร้อมกับเสื้อผ้าของฟางออกตามมาด้วย แล้ววิ่งผ่าน

ตัวเล็กที่ร้องไห้อย่างน่าสงสาร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ๋ ทำไมบ้านเปิดทิ้งไว้ล่ะเนี่ย ยัยฟางนี่ใช้ไม่ได้ๆ”แก้วที่หอบเอาขนมของกินและเสื้อผ้าตัวเล็กเข้า

มาในบ้านพร้อมเฟย์แล้วแปลกใจที่เห็นประตูบ้านเปิดอยู่ทั้งในและนอกก็บ่น

 

 

 

 

 

“อะไรกันฟางทำไมถึงปล่อยให้ตัวเล็กร้องไห้จ้าแบบนี้ ไม่เป็นไรนะคะ อาแก้วอยู่นี่แล้วนะคะ”แก้ว

ตกใจเมื่อเห็นบ้านที่เปิดอ้าและหลานสาวร้องไห้จ้าไม่หยุดก็อุ้มและเอานมให้หลานกิน

 

 

 

“ตายแล้วแก้ว เสื้อผ้าและก็เงินของฟางหายไปหมดเลย”เฟย์แปลกใจที่บ้านเงียบขึ้นไปชั้นบนต้อง

วิ่งลงมาบอกแก้วอย่างตกใจ แก้วหันไปมองมีจดหมายฉบับหนึ่งจ่าหน้าซองถึงป๊อปปี้

 

 

 

 

“พี่ป๊อป อยู่ไหน พึ่งส่งพี่หวายขึ้นเครื่องใช่มั้ย มาที่บ้านด่วนเลยค่ะ”แก้วรีบโทรหาป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ปิดตาชั้น มัดชั้นทำไม”ฟางร้องเมื่อพิชชี่เหวี่ยงฟางลงไปกับพื้นและเปิดผ้าปิดปากและตาออก

 

“อ้าว มาแล้วหรอ”

 

 

 

 

 

 

ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

 

บอกแล้วพายุกำลังจะมา แล้วตัวร้ายเค้าแท้คทีมกัน บอกเลยว่า มีเปอร์เซนจัดการสำเร็จซะด้วย 5555555

 

 

เม้นกับโหวตเยอะๆด้วยน้า แล้วรับรอง ตอนต่อไป อึ้งกันชัวร์

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา