ทาสรักทาสหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นาย ไปทำงานบ้างก็ได้นะ ขลุกอยู่กับบ้านไม่เบื่อรึไง”ฟางพูดเมื่อเห็นป๊อปปี้นอนข้างๆลูกไม่ไปไหน

 

 

 

 

 

“ไม่นิ ชั้นมีตัวเล็กไว้คอยดูแล เธอน่ะ ว่างๆก็ทำโน่นทำนี่บ้างสิ เช่นพวกขัดกระเบื้องในสระว่ายน้ำ

รดน้ำต้นไม้ ตัดหญ้าอะไรแบบนี้”ป๊อปปี้พูดกวนฟาง จนฟางที่กำลังเช็ดตู้โชว์เอาผ้าขี้ริ้วปาใส่ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

“นี่ ชั้นก็เลี้ยงตัวเล็กด้วยนะไม่ใช่ว่างๆสักหน่อย นี่ใช้อย่างกับทาสไปนะแบบนี้”ฟางย้อน

 

 

 

 

 

“เอ้า ก็เป็นทาสจริงนิ รึจะเถียง”ป๊อปปี้เหล่มองฟางแล้วพูด

 

 

 

 

 

“นี่ไหนว่าเรื่องหนี้มันสิ้นสุดกันแล้วไง ตอนนี้ชั้นทำงานเป็นลูกจ้างนายใหม่ละนะ”ฟางพูดแกมงอน

 

 

 

 

 

“เห็นงานดูแลลูกเป็นแค่งานของลูกจ้างที่ทำหน้าที่ทำงานงั้นหรอ”ป๊อปปี้ได้ยินก็พูดอย่างน้อยใจ

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ คือว่า”ฟางอึกอักแล้วพูดไม่ออก จึงถูกป๊อปปี้ดึงมานั่งข้างๆตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“มาอยู่ที่นี่ ดูแลลูกกับชั้นเพราะทำมันเพื่อเงินค่าจ้างที่ชั้นจ้างแค่นั้นรึเปล่า”ป๊อปปี้พูดอีกครั้งทั้งคู่

สบตากัน ฟางมองป๊อปปี้ที่จ้องเพื่อจะเอาคำตอบ แล้วก้มหน้าหลบสายตาแต่ป๊อปปี้ช้อนหน้ามา

หมายจะจูบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ออดด

 

 

 

 

 

 

 

เสียงออดหน้าบ้านดังขึ้นทำให้ป๊อปปี้และฟางชะงักก่อนป๊อปปี้ลุกขึ้นแล้วเดินไปเปิดประตู

 

 

 

 

 

 

 

“คนนิจิวะ”แก้วถอดแว่นตาแล้วก็กระโดดป๊อปปี้ที่มาเปิดประตูบ้าน

 

 

 

 

 

“แก้ว กลับมาทำไมไม่บอกพี่ พี่จะได้ให้คนไปรับเรา”ป๊อปปี้ดีใจที่เห็นแก้วกลับมา แล้วมองที่จงเบกับเฟย์เขาไม่แปลกใจเลยว่าทำไมแก้วถึงมาที่นี่ถูก

 

 

 

 

 

 

“ไหนๆก็มาละ ชั้นขอเข้าไปตรวจอาการคุณแม่มือใหม่กับตัวเล็กดีกว่า”จงเบพูดแล้วเดินนำเข้าไป

ด้านใน ส่วนแก้วที่ได้ยินเรื่องของฟางและลูกที่คลอดแล้วก็นิ่งเงียบ

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางเค้าคลอดลูกแล้วสินะคะ แล้วหลานของแก้วเป็นผู้หญิงรึว่าผู้ชายล่ะคะ”แก้วถามป๊อปปี้พลางยิ้ม

 

 

 

 

 

 

“เป็นลูกสาวครับ ชื่อน้องตัวเล็ก แต่คลอดก่อนกำหนด โชคดีที่ตัวเล็กมีสุขภาพดีไม่ต้องเข้าตู้อบ

ตอนนี้ฟางกำลังให้นมตัวเล็กแล้วก็พึ่งนอนไปเมื่อกี้เองอ่ะครับ”ป๊อปปี้พูดพร้อมกับเดินนำแก้วเข้ามาด้านใน

 

 

 

 

 

 

 

“ชู่ว อย่าเสียงดังกันนะคะ ตัวเล็กพึ่งนอนเมื่อกี้นี่เอง”ฟางพูดแล้วปลดมุ้งด้านบนคลุมเปลโยกของ

ลูกสาวก่อนจะเดินมานั่งกับทุกคนที่โซฟา ฟางเห็นแก้วที่นั่งข้างป๊อปปี้ก็ชะงักก่อนจะเลื่อนไปนั่งข้างเฟย์

 

 

 

 

 

“แก้วมาแค่คนเดียวหรอคะ แล้วโทโมะล่ะ หายไปไหน”ฟางถามถึงเพื่อนชายที่แสนดีของเธอ

 

 

 

 

 

“ป่านนี้ก็คงจะเตรียมตัวแต่งงานกับลูกสาวนายธนาคารที่โน่นแล้วละมั้งคะ เห็นว่าชื่อเนย ตอนที่เรียน

แลกเปลี่ยนด้วยกันก็เห็นเข้ากันดี”แก้วพูดถึงโทโมะแล้วเมินไปทางอื่น ทำให้ทุกคนรู้ทันทีว่าโทโมะไปไหน

 

 

 

 

 

 

 

“นี่โทโมะทำแบบนี้ได้ยังไง ไหนเค้าสัญญาว่าจะดูแลแก้วอย่างดีไง”เฟย์โวยวายเมื่อรู้ความจริง

 

 

 

 

 

 

“ช่างเถอะพี่เฟย์ เค้ามีทางเลือกของเค้า เค้าเลือกเนยแก้วก็ยินดีไม่เห็นแปลกเพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกันอีกแล้ว จริงสิของฝากๆ”แก้วพูดก่อนจะทานขนมแล้วเปลี่ยนเรื่องคุยไม่ให้ทุกคนถามเรื่องของโทโมะต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เดี๋ยวฟางว่าฟางไปเตรียมอาหารเย็นดีกว่านะคะ วันนี้ทุกคนมากันเยอะแยะเลย”ฟางที่เห็นแก้ว

ที่มาถึงก็พูดแต่กับป๊อปปี้เช่นเดียวกับชายหนุ่มที่ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบน้องสาวไม่แท้ตอนที่ไปอยู่

ญี่ปุ่นตลอด จงเบก็ออกไปคุยโทรศัพท์ด้านนอก ส่วนเฟย์ก็เดินไปเข้าห้องน้ำ

 

 

 

 

 

“ถ้าแก้วกลับมาแล้ว แล้วถ้าป๊อปปี้เลือกแก้วเราควรจะดีใจสิฟาง”ฟางเดินมาเข้ามาในห้องนอนแล้วมองหน้า

ตัวเองในกระจกแล้วถอนหายใจก่อนจะพูดเบาๆแล้วเอื้อมมือไปจับสร้อยที่ป๊อปปี้ให้เธอภาพวันนั้นที่เขาสวมสร้อยให้มันทำให้ฟางยิ้มออกมาเศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไหนว่าไปเตรียมอาหาร ข้าวของยังอยู่เหมือนเดิม แอบอู้รึไงห้ะ”ฟางเปิดประตูมาพบว่าป๊อปปี้ยืนอยู่หน้าห้องนอนแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“แวะมาเข้าห้องน้ำน่า เดี๋ยวไปทำ เอ่อ แก้วเค้าอยากกินอะไรเป็นพิเศษมั้ย”ฟางอึกอักแล้วเดินเลี่ยงไป

 

 

 

 

 

“อะไร นี่พึ่งบ่าย2ไม่อยู่คุยกันก่อนล่ะ แล้วค่อยมาทำกับข้าว”ป๊อปปี้แกล้งถามเมื่อเดินตามฟางมาในครัว

 

 

 

 

 

 

“ก็รีบๆทำไง แล้วจะได้ไปดูแลตัวเล็ก จะได้คุ้มกับค่าจ้างที่นายจ้างจ่ายให้”ฟางพูดแล้วหลบตา

 

 

 

 

 

 

“ขยันดีนี่ไม่ขาดตกบกพร่องต่อหน้าที่แบบนี้ต้องให้รางวัล”ป๊อปปี้พูดก่อนจะดันฟางไปชิดกับเค้าเตอร์

 

 

 

 

 

 

“นี่ จะทำอะไรน่ะ ชะ ชั้นจะทำกับข้าวนะ ไปหาแก้วโน่นเลยพึ่งกลับมาจสกญี่ปุ่นต้องคุยกันเยอะๆสิ”ฟางขืนตัวผลักอกป๊อปปี้เบาๆ

 

 

 

 

 

 

“ทำไมล่ะ กล้าไล่ชั้นหรอ รึว่าเธอหึงชั้น”ป๊อปปี้พูดอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะกระซิบข้างหูจนฟางหน้าแดง

 

 

 

 

 

 

“คะ ใครหึง บ้า”ฟางเถียงแล้วพยายามดันตัวหนี แต่ป๊อปปี้ไม่ปล่อบ แกล้งยั่วฟางหมายจะจูบให้ได้

 

 

 

 

 

 

ออดด

 

 

 

 

 

เสียงของออดหน้าบ้านดังอีกครั้ง ป๊อปปี้ชะงักก่อนจะเดินออกไปเปิดประตูบ้านอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“วะ หวาย”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นหวายมาพร้อมกระเช้าผลไม้

 

 

 

 

 

 

“Hello คุณพ่อมือใหม่”หวายยิ้มหวานก่อนจะยื่นกระเช้าผลไม้แล้วควงป๊อปปี้เข้ามาในบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

“อุ้ยตาย น้องแก้วมาแล้วตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยไม่ยักจะเห็น”หวายที่คล้องแขนป๊อปปี้ที่ส่งกระเช้าผลไม้

ให้ฟางไปปอกมาให้เพื่อนๆแล้วเดินมาที่โซฟาก่อนจะเบียดตัวแทรกแก้วนั่งข้างป๊อปปี้แล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“โอ้โห ตูดใหญ่ขนาดนี้ไม่แปลกหรอกค่ะว่าจะไม่เห็นแก้ว”แก้วที่ไม่ค่อยชอบหวายตั้งแต่อดีตสมัย

ป๊อปปี้กับจินนี่คบกันก็อดจะแขวะกลับไม่ได้ หวายจะว่ากลับแต่เห็นป๊อปปี้จึงได้แค่จิกตาใส่

 

 

 

 

 

 

 

“แหงล่ะค่ะ น้องแก้วน่ะ แบน ซะขนาดนี้ ใครเค้าจะมองเห็น”หวายกระแทกคำกลับ แก้วจึงเดินมานั่ง

อีกข้างหวายแล้วจ้องตากับหวายเพื่อต้องการเอาชนะโดยมีป๊อปปี้นั่งตรงกลาง

 

 

 

 

 

 

 

“หึ พ่อคนเสน่ห์แรง”ฟางที่ยกถาดผลไม้มาเห็นก็พูดเบาๆ

 

 

 

 

 

“ฟางจะไปทำอาหารเย็นหรอ เดี๋ยวแก้วไปช่วย”แก้วที่รำคาญหวายพูดขึ้นแล้วเดินตามฟางไป

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวแก้วหุงข้าวก็ได้ค่ะ เดี๋ยวทางนี้ฟางทำเอง”ฟางพูดแล้วหั่นเนื้อหมูเตรียมไปผัด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่คิดเลยเนาะว่าฟางจะทำอาหารเป็นด้วย แก้วก็นึกว่าฟางจะร้ายแบบที่ทุกคนพูดซะอีก”แก้วที่

ช่วยหยิบโน่นนี่ให้ฟางแล้วมองฟางที่ทำอาหารคล่องแคล่วไม่มีติดขัดก็พูด

 

 

 

 

 

“คนเราจะมองแต่ภายนอกไม่ได้หรอกค่ะ ฟางร้ายแต่ไม่ใช่ว่าฟางจะทำอะไรไม่เป็นนะคะ ของง่ายๆ

พวกนี้ฟางทำเป็นล่ะ บอกมาเถอะทำได้หมด”ฟางหันไปตอบแก้วเพราะรู้ดีว่าแก้วก็คงจะได้ยินเค้า

พูดกันมากับเรื่องของเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“อุ๊ย”แก้วที่มาช่วยฟางหั่นพริกใส่ในหม้อก็ร้องเมื่อพริกเข้าตาฟางจึงรีบพาไปเข้าห้องน้ำและไม่สังเหตเลยว่ามีใครคนหนึ่งเดินเข้าไปในครัว

 

 

 

 

 

 

 

“พึ่งรู้นะยะว่าเธอทำอาหารเป็นด้วย”หวายพูดเมื่อฟางตักแกงจืดลงไปในถ้วยเล็กเสิร์ฟทุกคนเมื่อถึง

เวลาอาหารเย็น

 

 

 

 

 

“บอกเลยว่าอร่อยมากไม่งั้นป๊อปปี้คงไม่บอกให้ชั้นทำอาหารให้เค้าทานทุกมือหรอก”ฟางพูดยั่ว

โมโหหวายอีกตามเคยและนั่งตรงข้ามหวายเพราะซ้ายป๊อปปี้คือแก้วและขวาคือหวาย

 

 

 

 

 

 

“อุ้ย อะไรเนี่ย นังแม่บ้าน นี่เธอแกล้งชั้น”หวายตักซุปมาแล้วโวยวายเมื่อเจอหัวจุกนมของตัวเล็ก

 

 

 

 

“จะบ้าหรอ ชั้นไม่ได้แกล้งนะ”ฟางย้อนกลับ

 

 

 

 

“ไม่ได้แกล้งงั้นก็สะเพร่ามากที่เอาจุกนมลูกลงไปในซุป อ๊าย ของป๊อปก็มี”หวายโวยวายแล้วชี้ไปที่

ถ้วยเล็กๆที่มีจุกนมของตัวเล็กอยู่ในถ้วย

 

 

 

 

 

“นี่จะบ้ารึไง หาว่าชั้นเอาของของลูกใส่ไป นี่ของใช้ จุกนมของลูกนะ ชั้นไม่โง่ใส่ลงไปหรอก”ฟางว่ากลับ

 

 

 

 

 

 

ซ่า

 

 

 

 

แก้วน้ำเปล่าของหวายสาดใส่หน้าฟางทันที

 

 

 

 

“หวาย นี่หวายทำอะไรน่ะ”ป๊อปปี้นั้งแขนหวายแล้วว่า

 

 

 

“ก็จัดการคนที่ทำผิดไงล่ะป๊อป เนี่ยหรอ ฟางที่ทำกับข้าวอร่อยอย่างที่ป๊อปคุยให้กับพวกเราฟัง

สะเพร่า ทำอะไรง่ายๆแค่นี้ยังไม่ได้เรื่อง นี่ว่าน้ำเปล่ายังเบาไป อย่างเธอต้องเจอน้ำร้อน”หวายว่า

 

 

 

 

 

“อย่ามากล่าวหาชั้นนะ สาดน้ำใส่ชั้นหรอ ได้ น้ำร้อนหรอ”ฟางเริ่มจะอาละวาดแล้วยกหม้อ

หมายจะเอาคืนหวาย จงเบและเฟย์ที่อยู่ใกล้ก็รีบห้ามฟางกันคนละข้าง

 

 

 

 

 

“อย่าค่ะ อย่ามีเรื่องกันเลยนะคะ”แก้วรีบพูดไม่ให้หวายที่ป๊อปปี้ห้ามอยู่มีเรื่องกัน

 

 

 

 

 

“ขอโทษชั้นสิ ชั้นรู้ว่าเธอแกล้งเอาจุกนมลูกชั้นไปใส่แบบนี้”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ หรอ มีหลักฐานหรอยะ”หวายว่าแล้วย้อนอย่างไม่กลัว ฟางโมโหแล้วหยิบเอาผลไม้บนโต๊ะปา

ใส่หวาย แต่พลาดไปโดนป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“พอได้แล้ว หยุด”ป๊อปปี้เริ่มหงุดหงิดเลยอาละวาดใส่จนทุกคนหยุด

 

 

 

 

 

 

“แง้ๆ”เสียงร้องของตัวเล็กร้องไห้จ้าในเผล ฟางรีบวิ่งไป ตามด้วยป๊อปปี้ที่ผลักหวายล้มแล้วตามไป

 

 

 

 

 

 

“ตัวเล็ก ไม่เป็นไรนะคะ แม่ขอโทษนะคะที่ส่งเสียงดังแบบนี้”ฟางอุ้มลูกแล้วร้องโอ๋ลูกสาว

 

 

 

 

 

“พ่อก็ขอโทษนะคะตัวเล็กที่เสียงดังไม่ร้องนะคะคนเก่งของพ่อ”ป๊อปปี้พูดแล้วรีบหาขวดนมมาให้ฟาง

 

 

 

 

 

 "คราวนี่ป๊อปคงจะเริ่มต้นใหม่ได้แล้วล่ะ"เฟย์ของภาพของป๊อปปี้และฟางก็เปลอยิ้มออกมา

 

 

“สงสัยตัวเล็กนี่ล่ะมั้งที่จะเป็นกาวใจเชื่อมทั้งคู่ได้”จงเบพูดแล้วยิ้มกับภาพที่เห็นแก้วที่มองภาพนั้นแล้วนิ่งก่อนที่จะยิ้มออกมาอย่างยินดี

 

 

 

 

 

 

“เท่านี้ก็เห็นแล้วนะคะว่าฟางเค้าทำหน้าที่แม่ของลูกพี่ป๊อปดีแค่ไหน วันนี้พี่หวายเองก็เหนื่อยกับ

การก่อเรื่องวุ่นวายกับครอบครัวนี้มาเยอะแล้ว แก้วว่าประตูอยู่ทางโน้น เชิญค่ะ”แก้วหันขวับไปว่า

หวายก่อนจะผายมือไล่หวายกลับ

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ยอมหรอก แก นังฟาง ชั้นจะต้องเอาแกออกจากชีวิตป๊อปปี้ไปให้ได้”หวายถูกแก้วไล่ออกมา

ก็พูดอย่างแค้นเคืองก่อนจะโทรหาพิชชี่และพิมเพื่อคิดแผนจัดการฟาง

 

 

 

 

 

เห็นว่าคู่แก้วหวานไปก็เลยจัดการเลย รับรอง ต่อไปใบ้ให้เลยโทโมะจะไม่ใจดีอีกแล้ว555

ส่วนป๊อปและฟาง นี่แค่พายุลูกแรก บอกเลย ลูกต่อไปนี้บ้านพัง