ทาสรักทาสหัวใจ
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 22.44 น.
แก้ไขเมื่อ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 22.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
27) 27 แผนร้ายของนางร้าย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“ป๊อป นายจะเอาลูกไปไหนน่ะป๊อป”ฟางที่อยู่ในชุดขาวเดินมาตามทางเห็นป๊อปปี้เดินอุ้มลูกเดินหนีฟางไป
“อ๊าย ป๊อปปี้ ช่วยด้วย”พอฟางจะวิ่งตามกับมีโซ่มากมายมาพันขวางไม่ให้ฟางไปหาป๊อปปี้
“ทำไมชั้นต้องช่วยผู้หญิงมารยา จอมหลอกลวงอย่างเธอ”ป๊อปปี้พูดเสียงเย็นชาแล้วเดินอุ้มลูกจากไป
“ไม่นะป๊อปปี้ อย่าทิ้งชั้น ไม่”ฟางร้องออกมาและดิ้นไปมาบนเตียงฟาดมือใส่หน้าป๊อปปี้จนตื่น
“เฮ้ๆ ฟาง อะไรของเธอเนี่ย ตื่น”ป๊อปปี้พยายามเขย่าตัวปลุกฟางให้ตื่นเพราะกลัวลูกที่นอนเปลจะตื่นด้วย
“นะ นายยังอยู่ ตัวเล็กก็อยู่”ฟางลืมตามองหน้าป๊อปปี้แล้วมองไปที่เปลก่อนจะพูด ฝันไปสินะ
“ก็อยู่น่ะสิ เธอคิดว่าชั้นจะไปไหนหรอ เห็นร้องเรียกชื่อชั้นซะดังเลย”ป๊อปปี้ถาม
“เอ่อ เปล่า ชั้นน่ะก็แค่ฝันร้าย ไม่มีอะไรแล้วนอนเถอะ”ฟางขยับตัวออกจากอ้อมกอดแล้วพลิกตัวนอน
“เธอน่ะใจร้าย ร้องโวยวายทำชั้นตื่นแล้วไม่คิดจะรับผิดชอบเลยรึไง”ป๊อปปี้พูด
“แล้วจะให้ชั้นทำอะไรล่ะ นี่ดึกแล้วนะ”ฟางพูดแล้วถูกป๊อปปี้ดึงในลุกขึ้นนั่งด้วยกัน
“เธอน่ะฝันร้าย นอนก็คงจะนอนไม่หลับ ชั้นเองก็ถูกปลุกกว่าจะนอนหลับก็นาน”ป๊อปปี้พูดก่อนจะ
ค่อยๆรูดเสื้อสายเดี่ยวของฟางที่ใส่นอนลงมา
“ป๊อปปี้ ลูกอยู่นะ อื้ออ”ฟางพยายามจะพูดแต่ถูกป๊อปปี้จูบปิดปาก ฟางที่ตกใจในตอนแรกและเริ่ม
เคลิ้มกับรสจูบนี้เผลอจูบตอบชายหนุ่มไปด้วยก่อนจะถูกชายหนุ่มดันลงไปนอน
“ลูกหลับแล้ว เราก็ร้องกันเบาๆสิ ลูกไม่ตื่นหรอก”ป๊อปปี้ยิ้มกรุ้มกริ่มแล้วกระซิบบอกฟางก่อนจะจูบ
ไล้ไปตามพวงแก้มแล้วจูบปิดปากอีกครั้ง ฟางที่ถูกเล้าโลมก็เคลิ้มไปตามอารมณ์และยอมป๊อปปี้ในที่สุด
“เห้อ”แก้วถอนหายใจอีกครั้งเมื่อกาแฟถูกเสิร์ฟมาให้เธอที่ริมสระร้ำของโรงแรมที่เธอนั่ง
“นี่ถามจริงเถอะไม่มีอะไรในใจแน่นะแก้ว วันๆเห็นถอนหายใจแล้วถอนหายใจอีก”เฟย์ที่นั่งด้วยก็ถามขึ้น
“อื้อ ไม่มีอะไรนิ เออใช่ เย็นนี้ไปเยี่ยมหลานดีกว่ามั้ย แก้วว่าจะไปเสื้อเสื้อผ้าเด็กอ่อนน่ะ พี่เฟย์ช่วย
เลือกด้วยนะ”แก้วพูดแล้วเปลี่ยนเรื่องก่อนจะโดดลงสระน้ำเพื่อว่ายน้ำ
ตึง
เสียงไลน์มือถือของแก้วดัง
‘กลับเมืองไทยทำไมไม่บอกกัน ยังงอนเราอยู่หรอ เราขอโทษ’โทโมะส่งไลน์มา เฟย์ชะงักรับแอบอ่านทันที
‘เราพึ่งรู้ว่าคุณยายไปคุยกับมิสเตอร์ เคนชิโร่เรื่องของเนย แต่เราไม่ได้มีอะไรจริงๆนะแก้ว ช่วยรับ
โทรศัพท์หรือว่าตอบไลน์หน่อยได้มั้ย อย่าให้เราต้องกระวนกระวายแบบนี้’โทโมะยังส่งข้อความาอีก
‘หรือที่กลับไทยแล้วไม่ตอบกัน แก้วจะกลับไปหาป๊อปปี้อย่างที่บอกใช่มั้ย...’โทโมะส่งข้อความสุดท้าย
มาแล้วเงียบหายไป เฟย์แปลกใจมากจึงแอบไล่อ่านข้อความที่โทโมะพยายามส่งมาง้อ มาพูด แก้ว
แค่อ่านแต่ไม่ตอบ จนวันก่อนที่แก้วจะกลับไทย ภาพของโทโมะและสาวคนหนึ่งนอนกอดกันบน
เตียงถูกส่งมาให้แก้ว
“นี่สินะ สาเหตุที่ทำไมแก้วถึงไม่ยอมพูดถึงโทโมะเลยตั้งแต่กลับมา”เฟย์พูดแล้ววางมือถือแก้ว
สงสารแก้วจับใจ และไม่รู้จะช่วยแก้วยังไงดีเพราะดูออกว่าแก้วเองคงเสียใจไม่น้อยกับเรื่องที่ผ่านมา
“ทำไมรีบร้อนจัง ช้าๆก็ได้”ฟางที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำออกมาจากห้องน้ำมองป๊อปปี้ที่อาบน้ำเสร็จก็
เร่งรีบแต่งตัวมากก็ถามชายหนุ่ม
“ก็หวายน่ะสิ ดันโทรมาหาเมื่อกี้ว่าคุณพ่อเรียกตัวด่วนกลับแคนาดาให้ไปส่งที่สนามบิน
หน่อย”ป๊อปปี้พูดแล้วติดกระดุมเสื้อเชิ้ตอย่างรีบร้อย ฟางหน้าแทบตึง
“นี่นายช่วยแต่งตัวให้มันเร็วๆหน่อยสิ ชักช้า ชั้นทาครีมไม่ได้”ฟางบ่นว่าป๊อปปี้ทันที
“นี่ เธอน่ะควรจะให้ชั้นก่อนสิ เพราะเธอน่ะอยู่บ้านส่วนชั้นมีประชุมกับหุ้นส่วนคนสำคัญที่มาจาก
ฮ่องกงนะ อ่ะผูกไทให้หน่อย”ป๊อปปี้สั่งฟาง ฟางย่นจมูกนิดนึงก่อนจะยอมเดินมาผูกเนตไทให้
“ผูกเองไม่เป็นรึไงเล่า ปกติเห็นผูกเองออกจะบ่อย”ฟางบ่น
“เอ้า มีแม่บ้านค่าตัวแพงต้องใช้ให้คุ้ม”ป๊อปปี้พูดก่อนจะมองฟางไปทั่วตัวแล้วยิ้มเจ้าชู้พลางลูบไล้ที่ตัวของฟาง
“นี่แน่ะ ลามก เสร็จแล้วย่ะ”ฟางหน้าแดงคิดถึงเรื่องเมื่อคืน รูดเนคไทให้แรงแทบรัดคอแล้วพูด
“นี่ ถ้านอนไม่หลับอีก เดี๋ยวคืนนี้เรามาทำอะไรสนุกๆแบบเมื่อคืนก็ได้นะ”ก่อนออกจากห้องป๊อปปี้ไม่
วายมากระซิบเพื่อแกล้งฟาง
“อ๊าย ไปทำงานได้แล้วย่ะ”ฟางหน้าแดงแล้วว่าป๊อปปี้ก่อนชายหนุ่มจะหัวเราะเดินขึ้นรถไป
“ยัยตัวแสบ”ป๊อปปี้อมยิ้มเมื่อนึกถึงฟาง ก่อนจะเปิดลิ้นชักหน้ารถแล้วหยิบกล่องแหวนมาดู แล้วมอง
แหวนที่ฟางมองมันเมื่อวันที่พวกเขาไปซื้อของให้ลูกแล้วอมยิ้ม ก่อนจะเก็บมันไว้ที่เดิมแล้วขับรถออกไป
“วันนี้พ่อเราอารมณ์ดีอะไรก็ไม่รู้นะตัวเล็ก มาใจดีกับแม่ เอ รึว่าพ่อเราจะแอบมีกิ๊ก 5555 นั่นก็เรื่อง
ของหมอนั่นสิ เราจะไปคิดถึงเรื่องสาวๆอีตานั่นทำไม”ฟางที่อุ้มตัวเล็กวันเดือนครึ่งมาอาบน้ำใน
ห้องน้ำแล้วบ่นเบาๆ พลางมองลูกน้อยในกะละมังน้ำอุ่นที่ลืมตาได้แล้วมองตาแป๋วเหมือนกำลังถามว่าแม่พูดอะไร
“นี่ มองแม่ทำไมเนี่ย จริงๆนะตัวเล็ก ถ้าพ่อเราจะมีกิ๊กหรือมีสาวที่ไหนนะ แม่ก็ไม่ว่าอะไรหรอก
เพราะพ่อกับแม่ไม่ได้รักกันสักหน่อย”ฟางพูดพลางอุ้มตัวเล็กขึ้นมาเช็ดตัว ลูกสาวมองหน้าแล้วทำ
หน้าเหยเกจะร้อง
“โอ๋ๆ ไม่ทำหน้างั้นสิคะ มานะ เดี๋ยวแม่จะพาเราไปกินนมแล้วนอนฟังคุณแม่ร้องเพลงนะคะ”ฟางพูด
ไปยิ้มไป มีความสุขที่คุยกับลูกน้อย แม้ลูกจะไม่ตอบอะไรเธอเลยตอนนี้ แต่เธอก็มีความสุขออกมา
โดยไม่มีสาเหตุ แบบนี้สินะ ความสุขของคนเป็นแม่คือการได้ดูแลลูก
“แหม มีความสุขจริงๆเลยนะฟาง”เสียงของพิชชี่ดังขึ้น ฟางที่เอาตัวเล็กนอนลงเปลก็หันขวับไป
“เข้ามาได้ยังไงน่ะพิช ออกไปเลยนะ”ฟางไล่แล้วจะเดินหนี แต่พิชชี่รั้งตัวฟางมาแนบอก
“ทำไม คิดจะสบายคนเดียวงั้นหรอ ได้ข่าวว่าพอคลอดแล้วไอ้ป๊อปมันจะยกหนี้ให้ นี่ทำไมไม่ไป
จากมันสักที เอ รึว่า นี่กำลังปอกลอกมันยังไม่สะใจ เลยจะอยู่เกาะมันอีก”พิชชี่ว่า
เพี้ยะ
“ไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าไหร่จิตใจและคำพูดก็สกปรกเหมือนเดิมนะพิชชี่”ฟางว่าหลังจากตบหน้าพิช
ชี่หัน
“มันก็ไม่ต่างจากเธอนั่นล่ะ สกปรก ขายตัวแลกหนี้”พิชชี่ว่าและกระชากฟางไปตามเขา
“พิช นี่จะพาฟางไปไหน ปล่อยนะพิช”ฟางร้องโวยวายเมื่อถูกกระชากไปและพยายามขืนตัวเอง
“ก็ไปพ้นๆจากป๊อปปี้ยังไง ผู้หญิงสกปรกๆอย่างเธอน่ะควรจะออกไปจากป๊อปปี้ได้แล้ว แล้วก็ไปอยู่
กับชั้นเหมือนเดิมยังไงล่ะ ที่รัก”พิชชี่ยิ้มร้ายก่อนจะฉุดกระชากลากฟางไป
“ไม่นะ จะบ้าหรอ ป๊อปปี้จ้างชั้นทำงานอยู่ที่นี่นะ นายจะพาชั้นไปไหนพิช ไหนว่าเราลาดขาดไม่มี
อะไรยุ่งเกี่ยวต่อกันแล้วล่ะ พิช ชั้นขอร้อง”ฟางพูดอ้อนวอนพิชชี่ไม่ให้พาเธอไป
“โอ้โห สาวสวย เริ่ด จอมหยิ่งแบบเธอพูดอ้อนวอนคนอื่นเป็นด้วย”พิชชี่พูดเยาะๆ
“อย่าพรากชั้นไปเลยนะ ชั้นมีลูกแล้ว ชั้นอยากดูแลเค้าที่นี่”ฟางน้ำตาเริ่มไหลเมื่อได้ยินเสียงตัวเล็ก
ร้องไห้
“โอ๊ย พิชชี่ เร็วๆสิ เสียงเด็กร้องอะไรเนี่ย”พิมที่รอหน้าบ้านเดินเข้ามาในบ้าน ฟางอึ้ง
“พิม ทำไมเธอถึงร่วมมือกับพิชชี่”ฟางไม่คิดว่าพิมจะร่วมมือกันมาพาตัวเธอไป
“ก็เพราะว่าชั้นไม่ต้องการให้เจ้านายต้องมาเสียเงินเสียเวลากับผู้หญิงที่เกาะและปอกลอกเงินเจ้า
นายอย่างเธอ หน้าด้าน ถึงกับปล่อยตัวเองให้ท้องเพื่อสบาย ทุเรศ”พิมว่าฟางอย่างไม่พอใจ
“ชั้นก็ไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ แต่ตัวเล็กเกิดมาแล้ว พวกเธอหน้าจะหยุดสิ ไม่เห็นแก่ชั้น ก็
เห็นแก่ตัวเล็กในเปลที่ร้องไห้เถอะ ปล่อยชั้นไปเถอะนะ”ฟางที่ถูกพิชชี่ชกท้องหมดแรงก็พูด
เพี้ยะ เพี้ยะ
“ชั้นไม่เชื่อหรอกว่าจอมมารยาอย่างเธอจะเห็นแก่คนอื่นเป็น อย่ามาพูดมาก ไปขึ้นรถได้แล้ว”พิมที่
ได้ยินเสียงของตัวเล็กร้องไห้หาแม่ก็รู้สึกสงสาร แต่เพราะคำสั่งและคำขู่ที่เธอได้รับ เธอต้องทำ
หน้าที่ให้สำเร็จเพื่อที่จะได้ไปพ้นๆเรื่องบ้าๆนี้สักที พิมตบหน้าฟางซ้ายขวาก่อนจะเอาผ้าปิดปาก
ปิดปากฟางแล้วให้พิชชี่อุ้มพาดบ่าไปที่รถที่จอดรอด้านนอก ก่อนจะเอาจดหมายฉบับหนึ่งที่เขียนไว้
ก่อนแล้ววิ่งไปเอาเงินที่ฟางเก็บไว้บนห้องนอนพร้อมกับเสื้อผ้าของฟางออกตามมาด้วย แล้ววิ่งผ่าน
ตัวเล็กที่ร้องไห้อย่างน่าสงสาร
“เอ๋ ทำไมบ้านเปิดทิ้งไว้ล่ะเนี่ย ยัยฟางนี่ใช้ไม่ได้ๆ”แก้วที่หอบเอาขนมของกินและเสื้อผ้าตัวเล็กเข้า
มาในบ้านพร้อมเฟย์แล้วแปลกใจที่เห็นประตูบ้านเปิดอยู่ทั้งในและนอกก็บ่น
“อะไรกันฟางทำไมถึงปล่อยให้ตัวเล็กร้องไห้จ้าแบบนี้ ไม่เป็นไรนะคะ อาแก้วอยู่นี่แล้วนะคะ”แก้ว
ตกใจเมื่อเห็นบ้านที่เปิดอ้าและหลานสาวร้องไห้จ้าไม่หยุดก็อุ้มและเอานมให้หลานกิน
“ตายแล้วแก้ว เสื้อผ้าและก็เงินของฟางหายไปหมดเลย”เฟย์แปลกใจที่บ้านเงียบขึ้นไปชั้นบนต้อง
วิ่งลงมาบอกแก้วอย่างตกใจ แก้วหันไปมองมีจดหมายฉบับหนึ่งจ่าหน้าซองถึงป๊อปปี้
“พี่ป๊อป อยู่ไหน พึ่งส่งพี่หวายขึ้นเครื่องใช่มั้ย มาที่บ้านด่วนเลยค่ะ”แก้วรีบโทรหาป๊อปปี้ทันที
“โอ๊ย ปิดตาชั้น มัดชั้นทำไม”ฟางร้องเมื่อพิชชี่เหวี่ยงฟางลงไปกับพื้นและเปิดผ้าปิดปากและตาออก
“อ้าว มาแล้วหรอ”
ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
บอกแล้วพายุกำลังจะมา แล้วตัวร้ายเค้าแท้คทีมกัน บอกเลยว่า มีเปอร์เซนจัดการสำเร็จซะด้วย 5555555
เม้นกับโหวตเยอะๆด้วยน้า แล้วรับรอง ตอนต่อไป อึ้งกันชัวร์
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
