Princess diary บันทึกรักฉบับเจ้าหญิง

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“องค์ชายเพคะ แก้วว่าเรากลับกันเถอะเพคะ องค์ชายทรงขี่ม้ามาไกลแล้วนะเพคะ”แก้วที่อยู่ใน
อ้อมกอดโทโมะขณะที่ขี่ม้าออกมาจากคอกม้าแล้วขี่เลาะเขตภูเขามาเรื่อยๆ
 
 
 
 
 
“ทำไม มากับเราแล้วไม่มีความสุขขนาดนั้นเลยหรอ”โทโมะพูดประชดก่อนจะหยุดม้าและลงจากม้า
มาที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่มีลำธารเล็กๆไหลผ่าน ด้านหน้าเป็นทุ่งหญ้าโล่งๆติดภูเขาดูสวยงาม
 
 
 
 
 
 
“เปล่านะเพคะ แต่องค์ชายเองเถอะเพคะ มากับหม่อมชั้นแล้วไม่ไปดูแลคุณจินนี่หรอเพคะ อ้อ
ไหนจะพี่กู้ดดี้อีก พิมอีก”แก้วพูดประชดกลับบ้างแล้วเดินหนีแต่โทโมะกลับคว้าแขนแก้วมาได้และ
ดึงไปกอด
 
 
 
 
 
 
“ทำไมล่ะ นี่เธอหึงเราใช่มั้ย หืม”โทโมะพูดยิ้มๆก่อนจะก้มเพื่อจะหอมแก้มแก้ว แต่แก้วเบี่ยงหลบ
 
 
 
 
 
“อย่านะเพคะองค์ชาย อย่าทำแบบนี้”แก้วรีบพูด
 
 
 
 
 
“ทำไมจะทำไม่ได้ มากว่านี้เรากว่าทำมาแล้ว”โทโมะพูดแล้วยิ้มกวนๆ แก้วหน้าแดงจัดแล้วคิดถึงคืน
นั้นที่เธอกับเขามีอะไรกันก่อนจะผลักโทโมะจนล้มแล้วเดินหนีแต่โทโมะกลับดึงแก้วมากอด
 
 
 
 
 
 
“อย่าพูดแบบนี้เพคะ องค์ชายก็รู้ว่าหม่อมชั้นไม่เต็มใจ”แก้วดิ้นขลุกขลัดในอ้อมกอด
 
 
 
 
 
“หึ ไม่เต็มใจงั้นหรอ เราไม่เชื่อ ว่าเธอน่ะไม่เต็มใจ เพราะเธอน่ะร้องครางซะพอใจ”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
“องค์ชาย”แก้วง้างมือจะตบแต่โทโมะรับไว้ทันก่อนจะดึงแก้วมาจูบอย่างร้อนแรง จนแก้วอ่อน
ปวกเปียกหมดแรงในอ้อมกอดที่แข็งแกร่งของโทโมะ
 
 
 
 
 
“องค์ชาย ถ้าคุณจินนี่รู้”แก้วพยายามจะพูดถึงจินนี่แต่ถูกโทโมะจูบปิดปากอีกครั้ง
 
 
 
 
 
“เราไม่สน จินนี่ก็แค่คนที่เสด็จพ่อหามาให้เรา แต่ถ้าเราไม่ยอมซะอย่างจะทำไม”โทโมะพูด
 
 
 
 
“ไม่ได้เพคะ คุณจินนี่ คือคนที่เพียบพร้อมและเหมาะสมที่จะเคียงข้างกษัตริย์ในอนาคตอย่างองค์
ชายนะเพคะ อย่าทำแบบนี้กับหม่อมชั้นอีก”แก้วแย้งจึงถูกโทโมะจูบอีกครั้ง แต่จูบครั้งนี้มันช่างเนิ่น
นานและแสนหวานจนแก้วเผลอโอบรอบคอโทโมะไว้เพื่อยึดตัวเอง
 
 
 
 
 
 
“แต่เราต้องการเธอ ไม่ได้ต้องการจินนี่ ถ้าเธอมีเชื้อพระวงค์ก็ดีสิ เราจะได้เลือกเธอ”โทโมะดันแก้ว
ลงไปนอนกับพื้นหญ้าก่อนจะพูดแล้วก้มลงซุกไซร้ร่างบาง
 
 
 
 
 
 
“มันไม่มีทางเป็นไปได้หรอกเพคะ หม่อมชั้นคือลูกสาวชาวบ้านธรรมดาๆเท่านั้น ไม่คิดจะเทียบตัว
เองกับใคร”แก้วพูดออกมาอย่างเจียมตัว โทโมะหยุดชะงัก
 
 
 
 
 
 
“งั้นเราจะทำให้เธอไม่เป็นแค่สาวชาวบ้านธรรมดาๆ ถ้าถึงวันนั้นขึ้นมา เราเองอาจจะไม่ได้เป็นฝ่าย
เลือกเธอ แต่เธอต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายเลือกเรา”โทโมะพูดออกมาตามข้อสงสัยที่เขา พิม และ
ธามไทกำลังสืบเรื่องราวในอดีต พวกเขากำลังรื้อคดีของกษัตริย์องค์ก่อนกันเงียบๆ
 
 
 
 
“องค์ชายหมายความว่ายังไงเพคะ”แก้วมองโทโมะอย่างไม่เข้าใจ
 
 
 
 
 
 
“เห้อ ตายละจะเย็นแล้วหรอเนี่ยกลับกันเถอะ เราหิวแล้ว”โทโมะหันมายิ้มกวนๆเหมือนเดิมแล้วพูด
ก่อนจะดึงแก้วขี่ม้ากลับ แก้วนิ่งสงสัยโทโมะเพราะเมื่อกี้โทโมะพูดจริงจังมาก เหมือนมีความลับ
อะไรอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“องค์ชายเพคะ องค์ชายเป็นอะไรมากมั้ยเพคะ เจ็บมากมั้ยเพคะ”จินนี่รีบปรี่เข้ามาหาโทโมะทันทีที่
ลงจากม้าและเบียดเสียดตัวเองแทรกแทนแก้ว
 
 
 
 
 
 
“เราน่ะไม่เป็นไร แล้วแก้วก็ไม่เป็นไรด้วย ว่าแต่คนอื่นล่ะ”โทโมะดึงแขนออกจากจินนี่และถาม
 
 
 
 
 
 
 
“กู้ดดี้ตกม้าลงไปที่กองฟางเพคะ แต่ก็มีอาการคอเคล็ด เพราะกองฟางที่ตกไปบางเพคะ ส่วนคุณ
โบว์ก็ตกม้าไปเหมือนกัน แต่องค์ชายกั้งกำลังดูแลอยู่เพคะ”พิมรายงาน
 
 
 
 
 
“พี่กู้ดดี้”แก้วตกใจรีบวิ่งไปหากู้ดดี้ที่ห้องพยาบาล ซึ่งกั้งที่นั่งเฝ้าโบว์ที่สลบอยู่ก่อนแล้ว
 
 
 
 
 
“แก้ว แก้วเป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหนรึเปล่า”ทันทีที่กั้งเห็นแก้ววิ่งเข้ามาก็รีบไปถาม
 
 
 
 
 
 
“หม่อมชั้นไม่เป็นอะไรเพคะ โชคดีที่องค์ชายโทโมะช่วยไว้ได้ทันเพคะ”แก้วตอบ กั้งที่รู้สึกเป็นห่วง
แก้วมากมายอย่างไม่รู้สาเหตุก็ดึงแก้วเข้าไปกอด เป็นจังหวะเดียวกับที่โบว์ฟื้นขึ้นมา และโทโมะที่
ถูกจินนี่ควงเดินเข้ามาในห้อง
 
 
 
 
 
 
 
”แหม องค์ชายเพคะ ทำแบบนี้ไม่เห็นใจน้องหญิงโบว์หน่อยหรอเพคะที่มากอดกับนังพี่เลี้ยงสามัญ
ชนต่อหน้าน้องหญิงโบว์แบบนี้”จินนี่พูดอย่างไม่พอใจ
 
 
 
 
 
 
“พี่ชาย”โบว์เห็นภาพบาดตาก็ร้องไห้ออกมา
 
 
 
 
 
“คือหม่อมชั้นอธิบายได้นะเพคะ พวกเราไม่มีเจตนาชู้สาวนะเพคะ”แก้วผละออกจากอ้อมกอดกั้ง
แล้วพยายามพูดอธิบายให้โบว์ฟัง แต่จินนี่ดึงแก้วมาตบจนหน้าหัน
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
“จินนี่ ทำอะไรน่ะ”โทโมะพูดอย่างตกใจ ดึงจินนี่ออกมาจากแก้ว
 
 
 
 
 
“ก็สั่งสอนไงเพคะว่าเป็นแต่สามัญชนธรรมดา อย่าใฝ่สูงให้มันมากนัก”จินนี่ว่าแก้ว
 
 
 
 
 
 
“แต่คนที่อยู่สูงกว่าอย่างจินนี่ เราว่าก็ไม่ควรมาทำกิริยาแบบนี้เหมือนกันนะ”กั้งพูดขึ้น ทำให้จินนี่
หน้าดึง
 
 
 
 
 
 
“เอาล่ะๆพอๆ พอให้หมดทุกคนนั่นล่ะ เราจะกลับแล้ว ไปรอที่รถ”โทโมะพูดแล้วเดินนำทุกคนไป
ก่อนที่พิมและแก้วจะประคองกู้ดดี้ขึ้น ส่วนกั้งหันมามองตากลมที่นั่งร้องไห้บนเตียงแล้วเงียบก่อนจะ
เดินออกไป
 
 
 
 
 
 
“เชอะ ดูแลประคบประหงมนังแก้วเข้าไปนะ อย่าหวังว่าจะสามารถนำนังแก้วเป็นมเหสีได้ ก็แค่เด็ก
รับใช้ธรรมดาๆ ยังไงตำแหน่งมเหสีก็ไม่มีใครมาเทียบชั้นได้หรอก”จินนี่พูดอย่างไม่พอใจ
 
 
 
 
 
“โอ๊ย เบาๆเลยนังแก้ว”กู้ดดี้ว่าเมื่อแก้ววางลงที่เตียง
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวพี่กู้ดทานข้าวต้มแล้วก็ยาหลังอาหารนี่นะจ้ะเดี๋ยวแก้วขอตัวไปดูแลแม่ก่อน ไปคอกม้าทั้งวัน
ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง”แก้วพูดแล้วเดินออกไปจากห้อง
 
 
 
 
 
 
“เชอะ ทำเป็นประจบแม่เข้าไป นังลูกไม่มีพ่อมีแม่ ลูกแม่ชั้นจริงๆก็ไม่ใช่”กู้ดดี้พูดอย่างหมั่นไส้แล้ว
คิดถึงเมื่อครั้งเธอได้2ขวบแล้วแม่เธอไปหาของป่าเจอแก้วที่ได้ขวบนึงถูกยัดในตะกร้าห่อผ้าทัยไว้
อีกทีอยู่ท่ามกลางนางสนมที่ถูกฆ่าตาย แม่ของกู้ดดี้เกิดความเอ็นดูและรีบอุ้มแก้วกลับมาเลี้ยงดูเป็น
ลูกอีกคน
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะ แก้วไม่ใช่ลูกแท้ๆของครอบครัวกู้ดดี้งั้นหรอ”โทโมะพูดเมื่อได้ฟังจากพิมที่ไปได้ยินมา
 
 
 
 
 
 
“งั้น เท่ากับว่าข้อสันนิษฐานมันก็เป็นจริงสิพะยะค่ะ แก้ว คือองค์รัชทายาทที่หายสาบสูญ”ธามไฟ
พูด
 
 
 
 
 
 
 
“เราก็อยากจะปักใจเชื่อกับข้อนี้100เปอร์เซ็นนะ แต่อย่าลืมสิ กษัตริย์องค์ก่อนทรงมี
โอรส2พระองค์ องค์แรกเป็นองค์โตอายุขวบ อีกองค์คือกั้ง”โทโมะพูดจากคำให้การในอดีต
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วแก้วคือใครล่ะพระองค์ ทำไมถึงได้มีตรานั่นที่หลัง”ธามไทยังสงสัยไม่เลิก
 
 
 
 
 
“เรื่องนี้คงจะต้องเป็นเราที่สืบเองแล้วล่ะ”โทโมะพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
อัพไว้ก่อนนะจ้ะ พรุ่งนี้มีธุระ 55555