Princess diary บันทึกรักฉบับเจ้าหญิง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หนูต้องขอบคุณคุณลุงคุณป้ามากนะคะที่ช่วยเหลือพวกเรา”ฟางไว้ขอบคุณลุงป้าที่ช่วยเหลือ

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรแม่หนู ถือว่าช่วยคนตกทุกข์ ว่าแต่ผัวเรายังไม่หายเราจะกลับเลยจริงหรอ”ป้าถาม

 

 

 

 

 

“ครับ พอดีว่าเพื่อนของพวกเราจะมารับกันวันนี้แล้วครับ ขอบคุณลุงป้าอีกครั้งนะครับ”ป๊อปปี้พูดอีก

ครั้งก่อนจะเดินออกมาแล้วนั่งรถรถที่เขื่อนจะมารับกับฟางด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้”ฟางไม่คิดว่าเมื่อถึงเวลาที่เธอต้องกลับแล้วทำไมหลายล้านคำพูดมันถึงจุกที่อกแบบนี้

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวเรากลับไปแล้ว องค์หญิงจะไปหาคุณพ้อยท์ก่อนรึว่าจะไปเก็บกระเป๋าเลยครับ”ป๊อปปี้พูด

เศร้าๆ

 

 

 

 

 

“ถ้าเรากลับไปแล้วนายจะลืมเรามั้ย ป๊อปปี้”ฟางมองป๊อปปี้แล้วพูด

 

 

 

 

 

“ไม่หรอกครับ ผมน่ะจะจำไว้ว่าครั้งหนึ่งเคยมีเจ้านายที่น่าตาหน้ารักแต่ดื้อ ขี้งอน แสนจะเอาแต่

ใจมาให้ผมดูแลด้วย”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มออกมาให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

“คนบ้า นี่พูดซะเราไม่มีข้อดีเลยนะ”ฟางพูดก่อนทั้งคู่จะหัวเราะออกมาแล้วสบตากันนิ่ง

 

 

 

 

 

 

“เราจะไม่ลืมเธอนะ อ่ะ เราให้”ฟางพูดก่อนจะถอดสร้อยคอล็อกเก็ตรูปหัวใจเพชรของตัวเองสวมให้

ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“เวลาที่เราไกลกันเราของให้นายจำไว้นะ ไม่มีวันไหนที่เราจะไม่คิดถึงนายเลยป๊อปปี้ ของสำคัญชิ้น

นี้ จะแทนไว้ว่าเราได้มอบหัวใจให้คนไทยคนนี้ไปแล้ว”ฟางพูดแล้วหน้าแดง

 

 

 

 

 

 

“แม้แหวนวงนี้จะไม่มีค่าแต่มันคือแหวนที่พ่อผมใช้ขอแม่ผมแต่งงาน มันแทนคำสัญญาว่าผมจะขอ

รัก และปกป้ององค์หญิงตลอดไป”ป๊อปปี้พูดแล้วสบตาฟางนิ่งเพื่อยืนยันว่าเขาไม่โกหกแน่นอน

 

 

 

 

 

 

“สวมให้ด้วยสิคะ”ฟางน้ำตาซึมออกมาก่อนจะยื่นมือให้ป๊อปปี้ ชายหนุ่มหยิบแหวนมาสวมให้ฟาง

ก่อนจะก้มลงจูบที่มือข้างซ้ายเนิ่นนาน ฟางมองป๊อปปี้แล้วน้ำตาไหลไม่หยุดก่อนจะดึงป๊อปปี้ไปกอด

 

 

 

 

 

 

 

 

เอี๊ยด

 

 

 

 

 

 

เสียงรถยนต์ขับมาจอดทำให้ป๊อปปี้รีบผละออกจากกัน ฟางรีบปาดน้ำตาทิ้งมองดู องค์รักษ์จากKzใต้

นับ10คน เดินเรียงกันก่อนที่เขื่อนจะลงรถอีกคันมาพร้อมกับแบงค์และโฟร์

 

 

 

 

 

 

 

 

“น้องหญิง ฮือๆ น้องไม่เป็นไรมากนะจ้ะ พี่เป็นห่วงเราแทบแย่”โฟร์ดึงฟางไปกอดแน่นแล้วร้องไห้

 

 

 

 

 

“น้องไม่เป็นอะไรมากเพคะพี่หญิงล่ะเพคะ เสด็จกลับมาทำไมไม่บอกน้อง”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“องค์หญิงไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วพะยะค่ะ จะได้กลับkzใต้กัน เพราะตอนนี้องค์เหนือหัวทรงประชวร

หนัก ต้องการพบองค์หญิงนะพะยะค่ะ”แบงค์พูดแล้วมองหน้าป๊อปปี้อย่างไม่ชอบหน้า ก่อนจะกัน

ฟางออกห่างจากป๊อปปี้เพื่อพาไปขึ้นรถ ฟางตกใจเล็กน้อยเพราะยังไม่ได้ลาป๊อปปี้และเพื่อนๆเลย

 

 

 

 

 

“งั้นเดี๋ยวหม่อมชั้นจะโทรบอกคุณพ้อยท์เลยนะพะยะค่ะเพื่อนจะได้เก็บของให้องค์หญิงเลย”เขื่อน

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้อง เอ่อ เราหมายถึง เดี๋ยวให้พ้อยท์พักฟื้นร่างกายให้ดีกว่านี้น่ะ พ้อยท์เค้าเหนื่อยมามากแล้ว

ไว้หายแล้วก็ตามพวกเรามา”โฟร์พูดห้ามก่อนจะรีบพูดเหตุผลเพื่อไม่ให้ใครสงสัย

 

 

 

 

 

“ดะ เดี๋ยว ถ้าเราจะกลับเราต้องไปพ้อยท์ก่อนสิคะ”ฟางพยายามแย้งโฟร์และแบงค์

 

 

 

 

 

 

“อ่อ พวกเราบอกพ้อยท์แล้วพะยะค่ะองค์หญิง รีบไปเถอะพะยะค่ะ ตอนนี้เครื่องบินส่วนตัวมารอรับ

แล้ว”แบงค์พูดตัดบทดึงแขนฟางขึ้นรถไปพร้อมโฟร์แล้วรีบขับรถออกไปแล้วก็เหลือแค่ป๊อปปี้ที่ยืน

มองรถของฟางไปจนลับตา ส่วนเขื่อนเห็นเพื่อนเศร้าก็นั่งลงเป็นเพื่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ่ย เห็นไอ้องค์รักษ์ขี้เก็กที่ชื่อแบงค์แล้วหงุดหงิดว่ะ ทำเป็นวางมาด คิดว่าเป็นคนสนิทของ

กษัตริย์Kzใต้ละมาทำวางมาดเบ่งคนอื่น”เขื่อนแขวะแบงค์ทันทีเมื่อพวกองค์รักษ์ออกไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

“สุดท้ายดวงตะวันก็ต้องลอยลับไป ไม่มีวันที่จะอยู่กับผืนน้ำตลอดไปหรอก”ป๊อปปี้นื่งแล้วพูดเศร้าๆ

 

 

 

 

 

“แปลก ว่ามั้ยป๊อป คุณพ้อยท์เป็นพี่เลี้ยงคนสนิทของคุณฟาง แต่ทำไมองค์หญิงโฟร์ถึงไม่ยอมให้

องค์หญิงฟางรอคุณพ้อยท์ออกจากโรงพยาบาลซะก่อนแล้วค่อยกลับก็ได้นิ ว่ามั้ย”เขื่อนที่แม้จะ

สงสัยป๊อปปี้แต่เขาก็สังเกตได้ว่า แบงค์กับโฟร์ดูรีบร้อนเกินไป

 

 

 

 

 

 

 

“ก็กษัตริย์Kzใต้ประชวรนิ พวกเค้าต้องพาองค์หญิงกลับไปให้เร็วที่สุด”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“เห้อ ชั้นรู้นะว่านายคิดยังไงกับองค์หญิง แล้วองค์หญิงก็คิดอะไรกับนาย ป๊อป มันคือเรื่องเป็นไปไม่

ได้จริงๆว่ะ องค์หญิงกับพวกเรามันคนละชั้นจริงๆ ชั้นเชื่อนะว่าเวลาที่นายห่างองคืหญิงมันจะช่วยให้

นายทำใจได้”เขื่อนปลอบเพื่อนรัก

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามามัวแต่ปลอบชั้นเลยไอ้เขื่อน แล้วเรื่องหัวใจของแกล่ะ แกจะโกหกตัวเองอีกนานมั้ย”ป๊อปปี้

ย้อนถามเขื่อนกลับ เขื่อนชะงักแล้วคิดถึงเฟย์ที่พยายามส่งไลน์หรือข้อความมาหาเขา แต่เขากลับ

เงียบเฉย

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ชั้นกับเฟย์เราไม่มีอะไรกันนะโว่ย นายก็รู้ว่าชั้นน่ะไม่แย่งแฟนเพื่อน”เขื่อนรีบพูด

 

 

 

 

 

 

“แต่นายก็รู้นิว่าชั้นกับเฟย์เลิกกันแล้ว และตอนนี้ชั้นรักองค์หญิง”ป๊อปปี้มองหน้าเขื่อนแล้วพูดก่อนจะ

ชวนเขื่อนไปหาพ้อยท์และกราฟที่โรงพยาบาลต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ข่าวจากเจ้ากั้งมาว่า เดี๋ยวนี้เราไม่ค่อยเที่ยวกลางคืนหรือมีข่าวกับผู้หญิงแล้วนิ สงสัยพี่เลี้ยงคนนี้

จะเอาองค์ชายเพลย์บอยอยู่หมัดจริงๆ”กษัตริย์Kzเหนือเดินมาพูดกับโทโมะที่ง่วนกับการหาข้อมูล

ในห้องสมุด

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เสด็จพ่อพะยะค่ะ ลูกอยากรู้ว่า กษัตริย์องค์ก่อนของKzเหนือเรานี้มีโอรส2องค์จริงหรอพะยะ

ค่ะ”โทโมะนิ่งสักพักก่อนจะลองเสี่ยงถามบิดา

 

 

 

 

 

 

 

“ก็โอรสน่ะสิ นี่เราจำได้รึไงว่าองค์ชายน้อยที่เป็นองค์ชายองค์โตน่ะเป็นชาย ตอนเด็กๆพ่อยังจำได้

เลยว่าเจ้าชายคาร์ลอสอุ้มองค์ชายน้อยมาทีไร เรามักจะไปดึงผมองค์ชายจนร้องไห้จ้าตลอด นี่ขนาด

เป็นเด็กนะเนี่ย เห้อ คิดแล้วก็คิดถึงองค์ชายน้อย ถ้าองค์ชายน้อยยังอยู่คงจะเป็นกษัตริย์

ของKzเหนือที่ดีแน่ๆ”กษัตริย์Kzเหนือกล่าว เพราะก่อนที่บิดาของโทโมะจะมาดำรงตำแหน่งนั้น

เป็นเพียงพระพี่เลี้ยงของกษัตริย์Kzเหนือองค์ก่อน แต่พอเกิดเรื่อง ชาวเมืองนั้นรักและนับถือบิดา

โทโมะมากจึงให้ดำรงตำแหน่งเป็นกษัตริย์องค์ใหม่ของkzเหนือในเวลาต่อมา

 

 

 

 

 

 

“แต่ถ้าไม่ใช่โอรสล่ะเสด็จพ่อ ถ้าเป็นธิดา”โทโมะพูดขึ้น ทำให้กษัตริย์Kzเหนือชะงัก

 

 

 

 

 

 

“นี่พูดอะไรของลูกน่ะ โอรสสิ เจ้าชายคารอสทรสตรัสบอกข้าหลวในวังนี่”กษัตริย์Kzเหนือพูด

 

 

 

 

 

“แต่เสด็จพ่อทรงดู ว่าในอดีต ยังมีความเชื่อเดิมๆที่ว่าถ้ากษัตริย์Kzเหนือประสูติโอรสองค์โตนั้นจะ

ถือว่าศิริมงคลแก่ราชวงศ์ แต่ถ้าประสูติธิดานั้นจะต้องพาไปเลี้ยงออกนอกวังในฐานะสามัญชนจน

อายุ15ปีค่อยกลับมา ตามความเชื่อเดิม นี่เสด็จพ่อทรงลืมกฎข้อนี้ไปแล้วรึพะยะค่ะ และอีกอย่าง

เสด็จพ่อน่ะทรงเป็นคนแก้ให้ยกเลิกกฏข้อนี้ออกไป”โทโมะพูดถึงตอนที่บิดาดำรงตำแหน่งใหม่ๆ

แล้วแก้กฏหมายใหม่หลายข้อ

 

 

 

 

 

 

“ทำอย่างกับว่าเราเจอโอรสที่หายสาบสูญซะอย่างงั้นล่ะ”กษัตริย์ตรัส

 

 

 

 

 

 

“ลูกก็ไม่แน่ใจเสด็จพ่อ งานนี้ลูกต้องพิสูจน์ให้เสด็จพ่อเห็นอย่างที่ลูกเห็น”โทโมะพูดก่อนจะเดินลง

ไปชั้นล่างพบว่าพาแก้วมาซ้อมต่อสู้ด้วยกระบองกับพวกองค์รักษ์ โทโมะนั่งมองแก้วที่ซ้อมกับครูฝึก

เช่นเดียวกับกั้ง ก่อนทั้งคู่จะลงสนามลองต่อสู้กัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“องค์ชายเพคะ”โบว์ที่มาทำธุระให้พ่อของเธอก็เดินมาทักโทโมะก่อนจะเงยหน้าไปมองกั้งและแก้ว

ที่กำลังต่อสู้ จังหวะเดียวกัน กั้งหันไปมองโบว์ที่ยืนริมสนามทำให้ไม่ทันตั้งตัว

 

 

 

 

 

 

 

 

โป้ก

 

 

 

 

 

แก้วที่เผลอฟาดกระบองลงไปกลางหัวกั้งจนล้มท่ามกลางความตกใจของทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

“องค์ชายเพคะ แก้วขอโทษเพคะ แก้วไม่ได้ตั้งใจ”แก้วรีบขอโทษกั้งยกใหญ่

 

 

 

 

 

 

“เอาน่า เราไม่ถือ สนุกดีๆ”กั้งตอบแล้วยิ้มให้แก้วไม่คิดมาก ซึ่งน่าแปลกว่าทำไมเขาถึงรู้สึกถูกชะตา

กับแก้วและผูกพันกับแก้วขึ้นมาอย่างประหลาดใจ จะว่าความรักเชิงชู้สาวนั้นก็ไม่ใช่

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะๆ กั้งไม่เป็นอะไรมากก็ดี น้องโบว์คะ พี่ชายฝากเจ้ากั้งให้น้องโบว์ประคบยาให้หน่อยนะคะ

เพราะพี่คิดว่าน้องโบว์มือต้องเบากว่าแม่บ้านที่นี่แน่ๆ”โทโมะพูดก่อนจะดันกั้งไปหาโบว์ที่ตกใจและ

เป็นห่วงกั้ง

 

 

 

 

 

 

“พึ่งรู้นะเพคะว่าเดี๋ยวนี้องค์ชายก็รับหน้าที่เป็นกามเทพให้คู่อื่นด้วย”แก้วพูดเมื่อโทโมะมานั่งข้างๆ

 

 

 

 

“อยากทำดีบ้าง เผื่อ ทำดีเรื่องช่วยเหลือความรักคู่อื่นมากๆ เผื่อจะทำให้ความรักของตัวเองสมหวัง

บ้างไง”โทโมะพูดแล้วสบตากับแก้วที่ดื่มน้ำอยู่ แก้วเขินรีบเบือนหน้าหนีทันที

 

 

 

 

 

“แก้วว่าแก้วไปซ้อมต่อดีกว่าเพคะ”แก้วรีบเปลี่ยนเรื่องแต่โทโมะรั้งไว้

 

 

 

 

 

“แก้ว ถ้าเกิดวันนึงเธอไม่ได้เป็นแค่สามัญชนธรรมดาขึ้นมาล่ะ เธอจะเลือกชั้นมั้ย”โทโมะถาม

 

 

 

 

“เลือก ทำไมแก้วต้องเลือกละเพคะองค์ชาย แก้วน่ะแค่พี่เลี้ยงธรรมดาๆนะเพคะ ไม่มีสิทธ์เลือก

ผู้ชายหรือแม้แต่องค์ชายเองหรอกเพคะ”แก้วพูด

 

 

 

 

 

“แก้ว เอ่อ ตั้งใจซ้อมนะ”โทโมะจะรั้งแก้วอีกครั้งแต่พูดไม่ออก ก็รีบบอกแก้ว แก้วหน้าแดงแล้ววิ่ง

ออกไป

 

 

 

 

 

 

“ถ้าพรุ่งนี้ เราพิสูจน์ให้เสด็จพ่อเห็นว่าเธอคือองค์รัชทายาทที่หายสาบสูญไป ชั้นอาจจะต้องกลับไป

เป็นแค่พี่เลี้ยงของเธอนะแก้ว”โทโมะพูดแล้วมองแก้วซ้อมต่อไป

 

 

 

 

 

 

โฟร์กับแบงค์ได้ตัวฟางไปแล้วสิ เอาไงดี 555555

 

ส่วนโทโมะกับแก้วจะเป็นยังไงต้องดู