Princess diary บันทึกรักฉบับเจ้าหญิง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“องค์ชายเพคะ แก้วว่าเรากลับกันเถอะเพคะ องค์ชายทรงขี่ม้ามาไกลแล้วนะเพคะ”แก้วที่อยู่ใน

อ้อมกอดโทโมะขณะที่ขี่ม้าออกมาจากคอกม้าแล้วขี่เลาะเขตภูเขามาเรื่อยๆ

 

 

 

 

 

“ทำไม มากับเราแล้วไม่มีความสุขขนาดนั้นเลยหรอ”โทโมะพูดประชดก่อนจะหยุดม้าและลงจากม้า

มาที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่มีลำธารเล็กๆไหลผ่าน ด้านหน้าเป็นทุ่งหญ้าโล่งๆติดภูเขาดูสวยงาม

 

 

 

 

 

 

“เปล่านะเพคะ แต่องค์ชายเองเถอะเพคะ มากับหม่อมชั้นแล้วไม่ไปดูแลคุณจินนี่หรอเพคะ อ้อ

ไหนจะพี่กู้ดดี้อีก พิมอีก”แก้วพูดประชดกลับบ้างแล้วเดินหนีแต่โทโมะกลับคว้าแขนแก้วมาได้และ

ดึงไปกอด

 

 

 

 

 

 

“ทำไมล่ะ นี่เธอหึงเราใช่มั้ย หืม”โทโมะพูดยิ้มๆก่อนจะก้มเพื่อจะหอมแก้มแก้ว แต่แก้วเบี่ยงหลบ

 

 

 

 

 

“อย่านะเพคะองค์ชาย อย่าทำแบบนี้”แก้วรีบพูด

 

 

 

 

 

“ทำไมจะทำไม่ได้ มากว่านี้เรากว่าทำมาแล้ว”โทโมะพูดแล้วยิ้มกวนๆ แก้วหน้าแดงจัดแล้วคิดถึงคืน

นั้นที่เธอกับเขามีอะไรกันก่อนจะผลักโทโมะจนล้มแล้วเดินหนีแต่โทโมะกลับดึงแก้วมากอด

 

 

 

 

 

 

“อย่าพูดแบบนี้เพคะ องค์ชายก็รู้ว่าหม่อมชั้นไม่เต็มใจ”แก้วดิ้นขลุกขลัดในอ้อมกอด

 

 

 

 

 

“หึ ไม่เต็มใจงั้นหรอ เราไม่เชื่อ ว่าเธอน่ะไม่เต็มใจ เพราะเธอน่ะร้องครางซะพอใจ”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

“องค์ชาย”แก้วง้างมือจะตบแต่โทโมะรับไว้ทันก่อนจะดึงแก้วมาจูบอย่างร้อนแรง จนแก้วอ่อน

ปวกเปียกหมดแรงในอ้อมกอดที่แข็งแกร่งของโทโมะ

 

 

 

 

 

“องค์ชาย ถ้าคุณจินนี่รู้”แก้วพยายามจะพูดถึงจินนี่แต่ถูกโทโมะจูบปิดปากอีกครั้ง

 

 

 

 

 

“เราไม่สน จินนี่ก็แค่คนที่เสด็จพ่อหามาให้เรา แต่ถ้าเราไม่ยอมซะอย่างจะทำไม”โทโมะพูด

 

 

 

 

“ไม่ได้เพคะ คุณจินนี่ คือคนที่เพียบพร้อมและเหมาะสมที่จะเคียงข้างกษัตริย์ในอนาคตอย่างองค์

ชายนะเพคะ อย่าทำแบบนี้กับหม่อมชั้นอีก”แก้วแย้งจึงถูกโทโมะจูบอีกครั้ง แต่จูบครั้งนี้มันช่างเนิ่น

นานและแสนหวานจนแก้วเผลอโอบรอบคอโทโมะไว้เพื่อยึดตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“แต่เราต้องการเธอ ไม่ได้ต้องการจินนี่ ถ้าเธอมีเชื้อพระวงค์ก็ดีสิ เราจะได้เลือกเธอ”โทโมะดันแก้ว

ลงไปนอนกับพื้นหญ้าก่อนจะพูดแล้วก้มลงซุกไซร้ร่างบาง

 

 

 

 

 

 

“มันไม่มีทางเป็นไปได้หรอกเพคะ หม่อมชั้นคือลูกสาวชาวบ้านธรรมดาๆเท่านั้น ไม่คิดจะเทียบตัว

เองกับใคร”แก้วพูดออกมาอย่างเจียมตัว โทโมะหยุดชะงัก

 

 

 

 

 

 

“งั้นเราจะทำให้เธอไม่เป็นแค่สาวชาวบ้านธรรมดาๆ ถ้าถึงวันนั้นขึ้นมา เราเองอาจจะไม่ได้เป็นฝ่าย

เลือกเธอ แต่เธอต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายเลือกเรา”โทโมะพูดออกมาตามข้อสงสัยที่เขา พิม และ

ธามไทกำลังสืบเรื่องราวในอดีต พวกเขากำลังรื้อคดีของกษัตริย์องค์ก่อนกันเงียบๆ

 

 

 

 

“องค์ชายหมายความว่ายังไงเพคะ”แก้วมองโทโมะอย่างไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

 

“เห้อ ตายละจะเย็นแล้วหรอเนี่ยกลับกันเถอะ เราหิวแล้ว”โทโมะหันมายิ้มกวนๆเหมือนเดิมแล้วพูด

ก่อนจะดึงแก้วขี่ม้ากลับ แก้วนิ่งสงสัยโทโมะเพราะเมื่อกี้โทโมะพูดจริงจังมาก เหมือนมีความลับ

อะไรอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“องค์ชายเพคะ องค์ชายเป็นอะไรมากมั้ยเพคะ เจ็บมากมั้ยเพคะ”จินนี่รีบปรี่เข้ามาหาโทโมะทันทีที่

ลงจากม้าและเบียดเสียดตัวเองแทรกแทนแก้ว

 

 

 

 

 

 

“เราน่ะไม่เป็นไร แล้วแก้วก็ไม่เป็นไรด้วย ว่าแต่คนอื่นล่ะ”โทโมะดึงแขนออกจากจินนี่และถาม

 

 

 

 

 

 

 

“กู้ดดี้ตกม้าลงไปที่กองฟางเพคะ แต่ก็มีอาการคอเคล็ด เพราะกองฟางที่ตกไปบางเพคะ ส่วนคุณ

โบว์ก็ตกม้าไปเหมือนกัน แต่องค์ชายกั้งกำลังดูแลอยู่เพคะ”พิมรายงาน

 

 

 

 

 

“พี่กู้ดดี้”แก้วตกใจรีบวิ่งไปหากู้ดดี้ที่ห้องพยาบาล ซึ่งกั้งที่นั่งเฝ้าโบว์ที่สลบอยู่ก่อนแล้ว

 

 

 

 

 

“แก้ว แก้วเป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหนรึเปล่า”ทันทีที่กั้งเห็นแก้ววิ่งเข้ามาก็รีบไปถาม

 

 

 

 

 

 

“หม่อมชั้นไม่เป็นอะไรเพคะ โชคดีที่องค์ชายโทโมะช่วยไว้ได้ทันเพคะ”แก้วตอบ กั้งที่รู้สึกเป็นห่วง

แก้วมากมายอย่างไม่รู้สาเหตุก็ดึงแก้วเข้าไปกอด เป็นจังหวะเดียวกับที่โบว์ฟื้นขึ้นมา และโทโมะที่

ถูกจินนี่ควงเดินเข้ามาในห้อง

 

 

 

 

 

 

 

”แหม องค์ชายเพคะ ทำแบบนี้ไม่เห็นใจน้องหญิงโบว์หน่อยหรอเพคะที่มากอดกับนังพี่เลี้ยงสามัญ

ชนต่อหน้าน้องหญิงโบว์แบบนี้”จินนี่พูดอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

“พี่ชาย”โบว์เห็นภาพบาดตาก็ร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

“คือหม่อมชั้นอธิบายได้นะเพคะ พวกเราไม่มีเจตนาชู้สาวนะเพคะ”แก้วผละออกจากอ้อมกอดกั้ง

แล้วพยายามพูดอธิบายให้โบว์ฟัง แต่จินนี่ดึงแก้วมาตบจนหน้าหัน

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

“จินนี่ ทำอะไรน่ะ”โทโมะพูดอย่างตกใจ ดึงจินนี่ออกมาจากแก้ว

 

 

 

 

 

“ก็สั่งสอนไงเพคะว่าเป็นแต่สามัญชนธรรมดา อย่าใฝ่สูงให้มันมากนัก”จินนี่ว่าแก้ว

 

 

 

 

 

 

“แต่คนที่อยู่สูงกว่าอย่างจินนี่ เราว่าก็ไม่ควรมาทำกิริยาแบบนี้เหมือนกันนะ”กั้งพูดขึ้น ทำให้จินนี่

หน้าดึง

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะๆพอๆ พอให้หมดทุกคนนั่นล่ะ เราจะกลับแล้ว ไปรอที่รถ”โทโมะพูดแล้วเดินนำทุกคนไป

ก่อนที่พิมและแก้วจะประคองกู้ดดี้ขึ้น ส่วนกั้งหันมามองตากลมที่นั่งร้องไห้บนเตียงแล้วเงียบก่อนจะ

เดินออกไป

 

 

 

 

 

 

“เชอะ ดูแลประคบประหงมนังแก้วเข้าไปนะ อย่าหวังว่าจะสามารถนำนังแก้วเป็นมเหสีได้ ก็แค่เด็ก

รับใช้ธรรมดาๆ ยังไงตำแหน่งมเหสีก็ไม่มีใครมาเทียบชั้นได้หรอก”จินนี่พูดอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

“โอ๊ย เบาๆเลยนังแก้ว”กู้ดดี้ว่าเมื่อแก้ววางลงที่เตียง

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวพี่กู้ดทานข้าวต้มแล้วก็ยาหลังอาหารนี่นะจ้ะเดี๋ยวแก้วขอตัวไปดูแลแม่ก่อน ไปคอกม้าทั้งวัน

ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง”แก้วพูดแล้วเดินออกไปจากห้อง

 

 

 

 

 

 

“เชอะ ทำเป็นประจบแม่เข้าไป นังลูกไม่มีพ่อมีแม่ ลูกแม่ชั้นจริงๆก็ไม่ใช่”กู้ดดี้พูดอย่างหมั่นไส้แล้ว

คิดถึงเมื่อครั้งเธอได้2ขวบแล้วแม่เธอไปหาของป่าเจอแก้วที่ได้ขวบนึงถูกยัดในตะกร้าห่อผ้าทัยไว้

อีกทีอยู่ท่ามกลางนางสนมที่ถูกฆ่าตาย แม่ของกู้ดดี้เกิดความเอ็นดูและรีบอุ้มแก้วกลับมาเลี้ยงดูเป็น

ลูกอีกคน

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะ แก้วไม่ใช่ลูกแท้ๆของครอบครัวกู้ดดี้งั้นหรอ”โทโมะพูดเมื่อได้ฟังจากพิมที่ไปได้ยินมา

 

 

 

 

 

 

“งั้น เท่ากับว่าข้อสันนิษฐานมันก็เป็นจริงสิพะยะค่ะ แก้ว คือองค์รัชทายาทที่หายสาบสูญ”ธามไฟ

พูด

 

 

 

 

 

 

 

“เราก็อยากจะปักใจเชื่อกับข้อนี้100เปอร์เซ็นนะ แต่อย่าลืมสิ กษัตริย์องค์ก่อนทรงมี

โอรส2พระองค์ องค์แรกเป็นองค์โตอายุขวบ อีกองค์คือกั้ง”โทโมะพูดจากคำให้การในอดีต

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วแก้วคือใครล่ะพระองค์ ทำไมถึงได้มีตรานั่นที่หลัง”ธามไทยังสงสัยไม่เลิก

 

 

 

 

 

“เรื่องนี้คงจะต้องเป็นเราที่สืบเองแล้วล่ะ”โทโมะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

อัพไว้ก่อนนะจ้ะ พรุ่งนี้มีธุระ 55555