รักกำมะลอของนายหน้าหล่อกับนางหน้าสวย

ตอนนี้ไร้สาระ นิสนุงงง ><

 

 

 

 

 

ตอนเช้า

 

 

 

 

 

ทันทีที่คุณหญิงโสภาเห็นฟางเดินลงมาท่านก็เอ่ยทักด้วยน้ำเสียงถามเธอด้วยความไม่พอใจ

 

 

 

 

 

“ทำไมเธอถึงใส่ชุดนี้ไม่ทราบ” ฟางก้มลงมองชุด ทำไมล่ะมันสวยดีออก

 

 

 

 

 

“ก็สวยดีนี่คะ”

 

 

 

 

 

“นี่หรือสวย  นี่หรือสวยของเธอ ขึ้นไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้”

 

 

 

 

 

“แต่ฉันมีชุดคล้ายๆกันหมดเลยนี่คะ”

 

 

 

 

 

“อะไรนะ  กระเป๋าสองใบใหญ่มีแค่ชุดแบบนี้งั้นหรอ โอ้ย ฉันอยากจะบ้าตาย นี่หรือสะใภ้ของ

คุณหญิงโสภา  ทำไมดูซอมซ่อแต่งอยู่ในชุดกะโหลกกะลาแบบนี้อยู่ได้” คุณหญิงร่ายยาว 

ฟางหน้าเสีย ชุดกะโหลกกะลา พูดแรงไปหน่อยไหม แล้วถ้าไม่ให้เธอใส่ชุดนี้แล้วจะให้ใส่ชุด

แบบไหนล่ะ  ชุดแบบคุณหญิงเนี่ยนะ  ชุดพื้นเมืองทั่วไป แต่ผ้าทองดงามแปลกตาและราคา

แพงมากทีเดียว  น้ำหน้าอย่างเธอจะมีปัญญาซื้อชุดแบบนี้มาสวม  แต่ดูเหมือนท่านจะรู้ความ

คิดของเธอ

 

 

 

 

 

“ไม่มีเงินซื้อชุดพวกนี้ล่ะสิ”

 

 

 

 

 

“ค่ะ” ฟางยิ้มแห้งพยักหน้ายอมรับ

 

 

 

 

 

“ขนมจีน เข้ามานี่สิ” คุณหญิงเรียกขนมจีน ข้ารับใช้ส่วนตัวที่ยืนรอรับคำสั่งอยู่ที่หน้าประตูให้

เดินเข้ามา

 

 

 

 

 

“ค่ะ คุณหญิง” สาวผมยาวท่าทางเคร่งขรึมเดินเข้ามา

 

 

 

 

 

“พาฟางไปซื้อเสื้อผ้าและเครื่องใช้ส่วนตัวที่จำเป็นให้หมด  เลือกดูที่มันดีมีราคาอย่าให้อับอาย

มาถึงฉันได้เด็ดขาด”

 

 

 

 

 

“เจ้าค่ะ” ขนมจีนรับคำ

 

 

 

 

 

“ถ้าอย่างนั้นผมขออาสาขับรถไปให้เองนะครับท่านแม่”  ป๊อปปี้พูดขึ้น หญิงสาวแอบยิ้ม ใจชื้น

ชึ้นมาเป็นกอง อย่งน้อยถ้ามีเขาไปด้วยเธอก็จะไม่ต้องอึดอัดเท่ากับไปกับขนมจีนที่ทำหน้าเหี้ย

มดุๆไม่ต่างอะไรกับเจ้านาย

 

 

 

 

 

“ไม่ได้” คุณหญิงโบกมือ

 

 

 

 

 

“เพราะอะไรกันท่านแม่”

 

 

 

 

 

“ลูกต้องไปทำงานสิ อย่าลืมว่าวันนี้มีประชุมบอร์ดของบริษัทสตาร์ออยและลูกต้องเข้าประชุม

แทนแม่ ลูกคงจะทำเพื่อแม่ได้ใช่ไหม”  ท่านพูด  ประโยคสุดท้ายบีบบังคับกรายๆ

 

 

 

 

 

“ก็ได้ครับท่านแม่” เขาหันไปมองหน้าฟาง  ขอโทษเธอผ่านสายตา  ฉันคงไปกับเธอไม่ได้

แล้ว ฟางทำหน้าเศร้า

 

 

 

 

 

“อืม แล้วท่านแม่ให้ขนมจีนพาฟางไปซื้อของแบบนี้  แล้วใครจะอยู่ปรนนิบัติท่านแม่ล่ะครับ”

เขาถาม

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวมีนก็มาแล้ว อย่าลืมสิแม่ยังมีมีนอีกคน มีนรู้ใจแม่อยู่ทำงานกับแม่มานานไม่

ต่างอะไรกับขนมจีน” คุณหญิงเห็นลูกชายอึ้งจำนนต่อเหตุผล ก่อนจะได้ทีเร่งขนมจีน

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะ รีบพาฟางไปสิขนมจีน รีบไป”  ปากเร่งแต่สายตาสั่งการแบบรู้กันให้ฉวยโอกาสนี้

จับตาดูผู้หญิงอย่างฟางหาทางหลอกถามว่าเธอเป็นภรรยาของป๊อปจริงหรือเปล่า  และถ้าเป็น

ไปได้สืบความจริงมาว่าผู้หญิงคนนี้ท้องจริงไหม

 

 

 

 

 

          ขนมจีนอ่านสายตาของคุณหญิงออก ทำงานกันมานานรู้ใจกันดี  นางพยักหน้าก่อน

จะรีบเดินนำฟางออกไปเดินมาถึงที่ลานจอดรถของคฤหาสน์  เสียงของป๊อปดังขึ้นมา

ก่อน

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวก่อนขนมจีน”  สาวใหญ่ชะงักเท้า หันขวับมาพร้อมกับสาวสวยที่ยืนอยู่ข้างๆ

 

 

 

 

 

“มีอะไรคะคุณป๊อป”

 

 

 

 

 

“ยังไงฉันก็ยังเป็นห่วงฟางกับลูกในท้องอยู่ดี  ถ้าอย่างนั้นฉันให้ เอ๊ะ นั่นไงมาแล้ว” ชายหนุ่ม

พูด

 

 

 

 

 

“โทโมะ แก้ว”  ทุกคนหันไปมอง ฟางยิ้มกว้าง

 

 

 

 

 

ขนมจีนอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนจะกำมือแน่นด้วยความแค้นใจ 

 

 

 

 

 

“หวังว่าจะไม่อะไรกันนะขนมจีน ฉันเป็นห่วงภรรยาของฉัน เธอกำลังท้องไส้ เพราะฉะนั้น ฉัน

ให้โทโมะขับรถแล้วให้แก้วช่วยดูแลอีกคน ขนมจีนคงไม่ว่าอะไรหรอกนะ จริงไหม” เขาพูด

ขนมจีนโกรธแต่ต้องเก็บอารมณ์ไว้

 

 

 

 

 

“เชิญค่ะ เราต้องรีบไปกันแล้ว”  นางเปิดประตูให้สาวสวย  ฟางพยักหน้า หันไปหาป๊อปปี้ ทำ

ปากกระซิบบอกเขาเบาๆ

 

 

 

 

 

“ขอบใจนะ” พูดจบก็รีบเดินเข้าไปในรถ  แก้วรีบปรี่เข้าไปขึ้นรถชิงตัดหน้า เคียงคู่กับฟาง

ทันที  ขนมจีนค้อนขวับ สะบัดหน้าจำต้องขึ้นรถฝั่งด้านหน้าเคียงคู่กับโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

รถแล่นออกไปจากบ้าน  แก้วกระซิบกระซาบบอกฟาง

 

 

 

 

 

 

“คุณฟางไม่ต้องกลัวนะคะ  แก้วกับโมะจะช่วยคุณเอง”

 

 

 

 

 

“ขอบใจนะ ขอบใจจริงๆ” ฟางมองคู่รักหวานแหววแล้วใจชื้นขึ้นเป็นกอง

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องขอบคุณพวกเราหรอกค่ะ ขอบใจคุณป๊อปดีกว่า ท่านเป็นคนสั่งให้เราสองคนมาช่วย

คุณเอง สงสัยจะเป็นห่วงคุณมาก”

 

 

 

 

 

“ไม่หรอกน่า” หญิงสาวส่ายหน้า เธอปฏิเสธอย่างอายๆ  ทำไมนะ พอได้ยินเรื่องแบบนี้ของ

เขาหัวใจก็พองโตคับอกจนแทบทะลักออกมา เห้ย ไม่สิ เธอจะปล่อยให้อาการแบบนี้ควบคุม

สติไม่ได้เด็ดขาด  เพราะก็รู้ดีนี่ว่าที่เขาทำเพราะอะไร  เพราะกลัวว่าแผนจะแตก  เขาจะต้อง

ถูกจับแต่งงานกับผู้หญิงที่เขาไม่ได้รัก 

 

 

 

 

 

          ขนมจีนพยายามเงี่ยหูฟัง  แต่เสียงรถและเสียงเพลงที่โทโมะแกล้งเปิดขึ้นมากวน

ประสาททำให้หูนางได้ยินไม่ถนัด  และมันก็ทำให้หงุดหงิดเป็นอย่างมาก  จนสุดท้ายนางต้อง

ตวาดแว้ดสั่งโทโมะ

 

 

 

 

 

“ปิดเพลงเดี๋ยวนี้ หนวกหูโว้ยย” โทโมะพยักหน้ารับปิดเพลง สองสาวรีบหยุดสนทนา 

ขนมจีนเจ็บใจพลาดเรื่องสำคัญไปแล้ว  พวกมันรู้กัน ผิดแผนหมดแล้ว....

 

 

 

 

ไรท์ขอโทษ เมื่อวานพอดีไรท์นอยด์ 

มาอัพแล้วน้าา  ไม่ลบตามคำขอจ้าา

หนมจีนน่ากลัว แต่งเองกลัวเอง แหะๆ

ตอนหน้ามาดูกัน  ตัวร้ายกับนางเอกจะมา...

ประชันหน้ากันอีกครั้ง มันมือพ่ะย่ะค่ะ  555

อย่าลืมเม้นเป็นกำลังใจให้ด้วย