มหาลัยวัยว้าวุ่น

นาน่า:น้ำขิงขึ้นไปเอาของมาเพิ่มดีกว่าไปไปกับบฉัน

น้ำขิง:ไปเอาที่ไหนเหรอ

นาน่า:ห้องเก็บของชั้นบนน่ะ

น้ำขิง:อ่อได้

ภูผา:ฉันว่าพวกเราไปช่วยสองคนนี้เอาของกันเถอะเพราะของเยอะมากสองคนนี้คงยกไม่ไหว

ทุกคน:โอเค

Part_น้ำขิง

น้ำขิง:ทำไมไม่เข้าไปในห้องล่ะนาน่า

นาน่า:(เขย่าไหล่น้ำขิง)เพราะฉันไม่ได้จะพาเธอมาเอาของแต่จะมาสะสางเรื่องภูผา ถ้าไม่มีเธอคนที่ภูผารักก็ต้องเป็นฉันไม่ใช่เธอ

น้ำขิง:เธอพูดอะไรภูผาเขารักเธอไม่ใช่เหรอ ไม่ใช่ฉัน

นาน่า:ยัยโง่ภูผาเขาไม่เคยรักฉัน เขารักเธอ เธอรู้ไหมว่าที่ภูผาเขาทำเป็นดีกับฉันก็เพราะว่าเขาไม่กล้าให้ใครรู้ว่าเขารักเธอ   ส่วนไอเรื่องยาที่ใส่ในน้ำฉันอ่ะฉันไปซื้อยาที่ไม่อันตรายมากมาใส่ในน้ำแล้วก็เอาขวดยาไปใส่ในกระเป๋าเธอ แค่นี้เอง

Part_ภูผา

ภูผา:นี่เรื่องทั้งหมดเป็นฝีมือนาน่าเหรอเนี่ยฉันจะออกไปคุยให้รู้เรื่อง

ปักเป้า:อย่าพึ่งสิไอภูผารอดูก่อนว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น

Part_น้ำขิง

น้ำขิง:เธอเดินมาหาฉันทำไมจะทำอะไรฉัน

นาน่า:ก็ทำให้เธอหายสาปสูญไปจากโลกใบนี้ไง

น้ำขิง:(ถอยจนสุดบันได)อย่านะ(นาน่าก็ผลักน้ำขิงตกลงบันไดไป)ว้ายยยยยยยยยยยยยยย

ทุกคน:น้ำขิง

นาน่า:นี่พวกเธอมากันตอนไหน

ดีจัง:เพี๊ย!!!!!!!ก็มาทันที่จะเห็นพฤติกรรมเลวๆของเธอไงล่ะ

ภูผา:(เขย่าไหล่นาน่า)ฉันอุตส่าห์ดีกับเธอแล้วนะนาน่า ฉันจะบอกอะไรให้ว่าจากเมื่อก่อนที่ฉันเห็นเธอว่าเป็นเพื่อนตอนนี้มันจะไม่มีอีกแล้ว    ฉันไม่เคยรักเธอผู้หญิงที่ฉันรักมีเพียงคนเดียวคือน้ำขิงเข้าใจไหม   เข้าใจไหม(แล้วก็รีบวิ่งไปอุ้มน้ำขิงที่หัวแตกจนเลือดนองเต็มพื้นและเต็มตัว)