มหาลัยวัยว้าวุ่น

                    ณ โรงพยาบาล

         นี่อยู่ที่ไหนเนี่ย ทำไมปวดหัวจังเลย เอ๊ะทำไมมือฉันมันเหมือนมีอะไรทับไว้ล่ะ

น้ำขิง:นายภูผา

ภูผา:เธอฟื้นแล้วเหรอ

น้ำขิง:อืม 

ภูผา:เธอยังปวดหัวอยู่รึป่าว

น้ำขิง:ปวดมากเลย

ภูผา:งั้นกินยาที่หมอฝากไว้ให้ก่อนนะ

น้ำขิง:อืม แล้วนาน่าล่ะนาน่าเป็นยังไงบ้าง

ภูผา:นาน่าไม่เป็นอะไรหรอกก็คนที่ตกบันไดคือเธอไม่ใช่นาน่า

น้ำขิง:ขอบคุณนะที่นายมาเฝ้าฉันทั้งคืนเลย

ภูผา:ไม่เป็นไรหรอกคนรักกันก็ต้องดูแลกันสิ

น้ำขิง:นี่นายหมายความว่า

ภูผา:ใช่ ฉันรักเธอนะ แต่เมื่อก่อนฉันปิดบังความรู้สึกตัวเองน่ะเพราะฉันกลัวว่าถ้าฉันบอกเธอไปแล้วเธอไม่ได้ชอบฉัน ฉันจะเสียใจ แต่ตอนที่ฉันรู้ว่าเธอชอบฉันฉันก็อึ้งนะแต่ฉันก็แกล้งพูดว่าฉันไม่ชอบเธอ ก็มันไม่ใช่สไตล์อ่ะเธอก็รู้ว่าฉันเป็นคนเงียบๆจะคุยสนุกสนานก็กับคนที่รู้จักเท่านั้น แต่ฉันก็ไม่รู้นะว่าฉันชอบเธอได้ยังไง บ๊องก็บ๊อง บ้าก็บ้า แถมยังชอบหาเรื่องอีก

น้ำขิง:ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันรักนายได้ยังไงเหมือนกัน สงสัยการทะเลาะกันจะทำให้เราผูกพันธ์กัน

ภูผา:ฉันก็ว่างั้นแหละ

ก๊อก ก๊อก!!!!

ทุกคน:ฮั่นแหน่ ทำอะไรกันอยู่เอ่ย

น้ำขิง:ป่าว

ปราบภัย:กินขนมกันฉันกับคอนเน็คซื้อมาเยอะแยะเลยเร็วกินกัน

ทุกคน:5555