ความทรงจำของเราสองคน...

 
 
 
                               เช้าวันรุงขึ้น...
 
" ตื่นแล้วหรอเรา " โทโมะพูดเมื่อเห็นแก้วนั่งอยู่ที่ข้างๆๆโดยที่เธอเองใส่เสื้อผ้าครบทุกชิ้น 
 
 
 
 
" คะเออแก้วขอตัวกลับก่อนนะ " โทโมะสงสัยในน้ำเสียงของแก้วที่ดูจะตื่นๆๆ เลยเขยิบมากอดเธอจากด้านหลัง 
 
 
 
 
"มีอะไรหรือเปล่า บอกพี่ได้นะคะ " โทโมะพูดก่อนจะก้มลงซูดความหอมของพวงแก้มร่างบาง
 
 
 
 
 
" มะมีอะไรคะ นี่พอเลยนะเลิกหื่นเลย " แก้วพูดก่อนจะลุกหนีโทโมะ โทโมะมองแล้วยิ้ม 
 
 
 
 
 
" เอ้าก็หื่นกับเมียอ่ะไม่ได้หรอ " โทโมะพูดหน้าตาย แก้วที่ได้ยินก็เขินจัด 
 
 
 
 
 
" ว่างๆๆไปเอาหมาออกจากปากบ้างนะพี่โมะ ฮึ่ย แก้วไปก่อนนะคะ " แก้วพูดก่อนจะรีบเดินไปคว้ากระเป๋าแล้วเดินออกไปปแต่ 
 
 
 
 
" เดี๋ยวนี่ทำไมรีบไป บอกมาก่อนไม่งั้นไม่ปล่อย " โทโมะรีบลุกออกจากที่นอนแล้ววิ่งไปกอดเธอจากด้านหลังโดยร่างเปลือยเปล่า แก้วเขินเมื่อนึกได้ว่าโทโมะไม่ได้ใส่เมื้อผ้า 
 
 
 
 
 
" นี่อีตาบ้าทำไมลุกมาแบบนี้ห้ะ ไปใส่เสื้อผ้าเลย แก้วมีธุระจริงๆๆ " แก้วพยายามไม่บอกว่าเหตุผลของเธอคืออะไร 
 
 
 
 
 
" ไม่ จนกว่าจะบอก " โทโมะก็ยังไม่ยอม 
 
 
 
 
 
" เฮ้ออ จนได้สินะถ้าแก้วบอกพี่ พี่จะต้องสัญญาว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับใครโดยเฉพาะ ฟาง " แก้วพูด โทโมะก็ยิ่งสงสัยจับแก้วหันหน้ามามองตัวเอง แก้วหน้าแดงจัด
 
 
 
 
 
" มีอะไร ไหนบอกมาสิ " โทโมะพูด 
 
 
 
 
 
" เมื่อกี้แก้วโทนไปหาเฮียแต่....มีผู้หญิงมารับพร้อมกับบอกว่าเฮียนอนอยู่ข้างๆๆ แก้วไม่เชื่อแก้วจะต้องไปเห็นเองเฮียไม่มีทางพาผู้หญิงเข้าบ้าน " แก้วพูดกับทีท่าที่จริงจัง 
 
 
 
 
 
" มันก็เป็นเรื่องปกตินิ " โทโมะพุดอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะเดินหันหลังกลับไปหยิบผ้าเช็ดตัวคลุมร่างกาย 
 
 
 
 
 
" นี่พี่เลิกอคติกับพี่ชายของแก้วสักทีเถอะ ที่พี่ป๊อปทำแบบนั้นกับฟางก็เพราะรักนะ " แก้วพูด
 
 
 
 
 
" รักหรอ หึรักแล้วมันทำกับฟางขนาดนั้นเนี่ยนะ ตลอดหลายวันที่ผ่านมาพี่พยายามทำให้ฟางยิ้ม ทำให้ฟางกลับมาเป็นคนเดิม ถึงแม่ว่าฟางจะทำให้พี่เห็นว่าเธอเองนั้นแข็งแรงแล้ว แต่พี่ก็เห็นเธอแอบมานั่งร้องไห้คนเดียวอยู่บ่อยๆๆ ช่างเถอะ เดี๋ยวพี่ไปส่งก็อยากจะรู้เหมือนกันว่ามันจะเป็นจริงไหม " โทโมะพูดก่อนจะเดินหาบเข้าไปในห้องน้ำแก้วมองแล้วส่ายหน้า 
 
 
 
 
 
" เฮียขออย่าให้เป้นแบบที่แก้วคิดเลยนะ " แก้วพูดพร้อมกับมองโทรศัพท์อย่างร้อนใจ 
 
 
 
 
 
 
" ไปกันเถอะ " โทโมะเดินออกมาจากห้องน้ำก่อนจะเดินตรงไปโอบแก้วเดินออกไปเพื่อมุ่งหน้าไปที่บ้านของเธอเอง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
บ้านป๊อปปี้ แก้ว...
 
 
" เฮีย ก๊อก ก๊อก เฮีย " แก้วรีบวิ่งเข้าไปเคาะประตูห้องพี่ชายรัว ไร้การตอบกลับ แก้วเลยใช้กุญแจสำรองไขเข้าไป 
 
 
 
 
 
" เฮีย !! " แก้วเดินเข้าไปก็พบกับเสื้อผ้าของผู้หญิงและผู้ชายเกลื่อนเต็มห้อง ก่อนจะรีบเดินไปที่เตียงก็เห็นพี่ชายกับสาวสวยคนหนึ่งนอนกอดกัน
 
 
 
 
 
" อือ แก้ว " ปีอปปี้ครางออกมาพร้อมกับลืมตามองน้องสาวที่มีสีหน้าโมโหอย่างแรง 
 
 
 
 
 
" ใช่แก้วเอง นี่เฮียตื่นเดี๋ยวนะ  เป็นบ้าไปแล้วรึไง " แก้วพูดพร้อมกับเขย่าตัวพี่ชายอย่างแรงโทโมะเห็นท่าไม่ดีเลยเดินเข้าไปจับแก้วแยกอกจาป๊อปปี้ ก่อนที่ป๊อปปี้ค่อยๆๆลืมตา
 
 
 
 
 
" แก้ว ไอ้โมะ เฮ้ย!!เนย "ป๊อปปี้ไล่เรียกชื่อ โดยหันมามองเนยเป็นคนสุดท้ายแล้วร้องอกมาอย่างตกใจ 
 
 
 
 
 
" ป๊อปป ฮืออ " เนยเริ่มแสร้งบีบน้ำตา ใส่ป๊อปปี้ แก้วมองเนยอย่างอาฆาต ก่อนจะปรี่ตัวเข้าไปหาเนย 
 
 
 
 
 
" นี่เธอร่านมากนักหรือไงถึงได้แส่มานอนกับผู้ชายขนาดนี้ เฮียก็อีกคนไหนบอกรักฟางคนเดียวทำไมเฮียยังทำแบบนี้และที่สะคัญ เฮียไม่เคยพาใครมานอนที่นี่ หรือที่บ้าน โดยเฉพาะมานอนทับที่ผู้หญิงที่พี่รัก... " แก้วเดินเข้าไปตบเนย ก่อนจะหันมาตวาดใส่ป๊อปปี้ 
 
 
 
 
 
" พอแล้วแก้ว " โทโมะเดินเข้าไปรวบตัวแก้ว 
 
 
 
 
 
 
" เนยทำไมผมกับคุณ " ป๊อปปี้ยังคงมึนๆๆ เมื่อคืนนี้เขาอยู่กับฟางไม่หรอ ทำไมตื่นมาเขาถึงมาอยู่กับผู้หญิงอีกคนได้ 
 
 
 
 
 
" ฮึกก ฮืออ เมื่อคืนป๊อปเมาากเลย เนยเห็นกวินพาป๊อปมาย้านเลยช่วย แต่พอจะกลับป๊อปก็หืออ " เนยเสแสร้งร้องไห้ 
 
 
 
 
 
" หึมารยาไปไหมคะคุณ " แก้วพูด
 
 
 
 
 
" ไม่จริงเมื่อคืนผมอยู่ฟาง ฟางยังบอกรักผมอยู่เลย " ป๊อปปี้พูด โทโมะทนไม่ไหวเลยเดินเข้าไปชกป๊อปปี้ทีหนึง 
 
 
 
 
 
 
" มีสติสักทีไอ้ป๊อป ฟางไปภูเก็ตกับธามไท เมื่อวานชั้นเพิ่งไปส่งพวกเขาขึ้นเครื่อง แล้ววันนี้ฉันก็จะตามพวกเขาไป หึแกทำอะไรก็ควรรับผิดชอบสะนะ อ๋อส่วนฟาง...ไม่ต้องเป็นห่วเพราะน้องสาวของฉันกำลังจะเริ่มต้นใหม่กับคนที่คู่ควร กับคนที่เขารักเธอ และพร้อมที่จะดูแลเธอและไม่ทำให้เธอเสียใจ ถ้าจะบอกว่าเรื่องเลวร้ายๆๆต่างๆที่ผ่านมา ธามไทรับได้หมดขอแค่ให้เขาและเธอได้แต่งงานกัน นี่แหละน้องเขของฉัน อ๋ออีกไม่กี่อาทิตย์ฉันก็ขอเชิญนายไปร่วมแสดงความยินดีด้วยแล้วกัน " โทโมพูดก่อนจะลากแก้วออกมาเพื่อให้ทั้งสองคนเคลลียร์กันเอง 
 
 
 
 
 
 
" ไม่จริง โถ่เว้ย!! " ป๊อปปี้สบถออกมาอย่างหวัเสียนี่มันอะไรกันคนที่เขารักกำลังจะไปแต่งงานกับคนอื่น ไหนจะมีเรื่องผู้หญิงมาเกี่ยวกับเขาอีก 
 
 
 
 
 
 
" ป๊อป เนยไม่คิดมากหรอกนะ ฮึกกฮือออ " เนยพูดก่อนจะทำเป็นบีบน้ำตาแล้วแกล้งทำเป็นลุกไม่ไหว จนป๊อปปี้ต้องเข้าไปช่วย แล้วก็ให้เนยนอนพักอยู่บนห้อง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ด้านล่างของบ้าน 
 
 
 
" นี่พี่โมะลากแก้วมาทำไม " แก้วโวยวาย 
 
 
 
 
" ปล่อยให้เขา 2 คนคุยกันไปสิ ส่วนเราไปเก็บเสื้อผ้าพี่จะพาเราไปภูเก็ต 
 
 
 
 
 
" ไปทำไม " แก้วพูดอย่างงง
 
 
 
 
 
" ไปหาแม่กับพ่อจะไปไหม " แก้วตกใจ 
 
 
 
 
 
"พะพี่เอาจริง แก้วยังไม่พร้อม " แก้วพูดอย่างตกใจ โทโมะยิ้ม 
 
 
 
 
 
" เอาหน่าไม่ต้องกลัวไปเก็บของเถอะ " แก้วพยักหน้าก่อนจะเดินขึ้นไปบนบ้าน สวนทางกับพี่ชาย แก้วไม่ยอมตอบกลับหรือทักทายอะไรกับป๊อปปี้เลย จนป๊อปปี้ก็เสียใจไม่น้อย เลยเดินลงมาด้านล่าง 
 
 
 
 
 
" ไงนายเคลียร์คนของนายแล้วใช่ไหม " โทโมะพูด 
 
 
 
 
 
 
" แกจะหัวเราะฉัน แกจะซ้ำเติมก็ทำมาเพราะตอนนี้ก็คงไม่มีอะไรที่จะแย่ไปกว่านี้แล้วละ " ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
" 555 อะไรกันว้ะแค่นี้ก็ท้อสะละ พ่อเลี้ยงภาณุ " โทโมะหัวเราะออกมาในท่าสังกะตายของป๊อแปปี้ 
 
 
 
 
 
" เออ ไม่เจอไม่รู้หรอกเว้ย คนรักก็กำลังจะไปแต่งงาน นี่ยังมาเจอกับไอ้เรื่องบ้าๆๆนี่อีก " ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
" ฉันจะช่วยนาย ถือสะว่าในฐานะน้องเขย " โทโมะพูด ป๊อปปี้มองโทโมะตาโต 
 
 
 
 
 
" นายหมายความว่ายังไง น้องเขย " ป๊อปปี้พูดกับโทโมะ 
 
 
 
 
 
" หึ ... ก็หญิงสาวอยู่ด้วยกันทั้งคืนเรียกว่าอะไรละครับพี่เมีย " โทโมะตอบทะเล้น ป๊อปปี้ลุกพรวดไปต่อยโทโมะหนึ่งที 
 
 
 
 
 
" เฮียทำอะไรอ่ะ " แก้วเดินลงมาเห้นป๊อปปี้ต่อยโทโมะพอดีเลยเดินเข้ามาห้าม 
 
 
 
 
 
" แก้วเราเป็นของมันแล้วใช่ไหม " แก้วสะอึก ไม่กล้าสบตาพี่ชาย 
 
 
 
 
 
" เฮียแก้ว ขอโทษ " แก้วร้องไห้ออกมา โทโมะดึงแก้วเข้าไปกอดป๊อปปี้มองแล้วยิ้ม 
 
 
 
 
 
" เฮียยิ้มไมอ่ะ ไม่โกรธแก้วหรอ " แก้วพูดเมื่อเห็นป๊อปปี้ยิ้ม 
 
 
 
 
 
" เรามีความสุขเฮียก็ดีใจ ดูแลดวงใจฉันด้วยแล้วกัน อ๋อที่พูดน่ะอย่าลืม " ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินขึ้นห้องไป โทโมะมองตามแล้วยิ้มแก้วมองพี่ชายกับคนรักอย่างงง
 
 
 
 
 
" พี่โมะไปพูดอะไรกับเฮียไว้อ่ะ " แก้วถามโทโมะ โทดมะยิ้ม 
 
 
 
 
 
" ก็.....ไม่บอก ไปเถอะเดี๋ยวไม่ทันเครื่อง " แก้วโดนโทโมะลากออกไปทันที 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
บนห้องนอนของป๊อปปี้ 
 
 
" หนูจะต้องมีพ่อนะลูก " เนยพูดกับท้องสวยของตัวเองเบาๆๆ 
 
 
 
 
 
" เนย" ป๊อปปี้เรียกเนยทำให้สาวสวยสะดุ้งก่อนจะทำหน้าเศร้า 
 
 
 
 
 
" ป๊อป" เนยมองหน้าป๊อปปี้อย่างเสร้าๆๆ 
 
 
 
 
 
" ป๊อปขอโทษด้วยนะสำหรับเรื่องเมื่อคืน เอ่ออ ...คือเนยคงจะไม่คิดมากใช่ไหมที่เอ่อ " ป๊อปปี้พยายามจะพูดเพราะเรื่องแบบนี้เขาก็ผ่านมาเยอะแต่ที่จะน่าเป็นห่วงนี่กลับเป็นเพื่อนสาวของเขา ถึงจะพอรู้มาบ้างว่าเพื่อนสาวของเขาก็ใช่ย่อยแต่เรื่องแบบนี้ผู้หญิงก็เสียหายอยู่ดี 
 
 
 
 
 
 
" ป๊อปจะไม่รับผิดชอบเนยฮึก ไม่เป็นไร ป๊อปอย่าคิดมากเลย นะ " ป๊อปปี้มองเนยอย่างสงสาร เขาอยากจะขอโทษอยกาจะฆ่าตัวเองทิ้งที่มเมาจนม่ร้เรื่องจนทำให้เกิดเรื่อง 
 
 
 
 
 
" เนยคือว่า " ป๊อปปี้พยายามจะพูด แต่เนยห้ามเอาไว้ก่อน 
 
 
 
 
 
 
" ไม่เป็นไร ป๊อปไปตามง้อแฟนป๊อปเถอะ เนยเข้าใจ งั้นเนยกลับก่อนนะ เอาไว้เจอกันใหม่นะ " เนยพูดก่อนจะปาดน้ำตาแล้วลุกโดยมมีผ้าห่มคลุมกายเดินเข้าไปในห้องน้ำ 
 
 
 
 
 
 
" เห้อ.... หวังว่าจะไม่เกิดอะไรตามมานะ ป๊อปขอโทษนะเนย " ป๊อปปี้มองตามเนยแล้วพูด  ก่อนที่ตัวเองจะเก็บกระเป๋าเพื่อออกเดินทางไปตามหัวใจของเขา ที่จะไม่ยอมให้ใครเอาไปแน่นอน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                                             จังหวัดภูเก็ต 
 
      วันนี้เป็นวันที่2 ของการอยู่ภูเก็ต ของฟางกับธามไท และเขื่อน เฟย์ โดยมีพ่อแม่ของทั้ง ธามไท ฟาง เขื่อน โทโมะ มาที่นี่
 
 
 
 
" วันนี้อยากไปเที่ยวไหนละฟาง " ธามไทถามฟางที่กำลังทานอาหารเช้าอยู่ 
 
 
 
 
" อืมวันนี้ฟางอยากไปเดินเล่นที่ตลาดอ่ะธาม น่ะไปนะ เนี่ยจะได้ไปซื้อของด้วย " ฟางอ้อนธามไท เรียกรอยยิ้มให้ทั้งพ่อแม่ของธามไท ของเขือนฟาง และของโทโมะเป็นอย่างดี 
 
 
 
 
 
" ตาธามตามใจน้องหน่อยสิลูก " แม่ของธามไทบอกลูกชายเมื่อเห็นว่าลูกชายเอาแต่ส่ายหน้า ให้สาวน้อย 
 
 
 
 
 
" โถ่แม่ครับ ตามใจจนเป็นแบบนี้ย่ะสิครับ ไม่เอาหรอกธามไม่ไป " ธามไทหันไปพูดกับแม่แล้วหันมาตอบฟางที่อ้อนเขาสุดฤทธิ์ 
 
 
 
 
 
 
" 555 ยัยฟางเจอคนปราบแล้วสิ " เขื่อนหัวเราะชอบใจ 
 
 
 
 
 
 
" พี่เขื่อนกินไปเลย " ฟางยัดกุ้งตัวโตใส่ปากเขื่อนจนคนอื่นหัวเราะ
 
 
 
 
 
 
" น่ะถามพาฟางไปเดินเล่นที่ตลาดน่ะ เนี่ยพอเดินเสร็จใช่ไห เราก็เลยไปรับพี่โมะไง น้าน้านี่ถ้ายอมไปน่ะฟางจะทำตามทุกอย่างที่ธามอยากได้เลย 1 ข้อ โอเค " ฟางอ้อนธามไท ธามไทยิ้มออกมา 
 
 
 
 
 
" อ่ะอ่ะก็ได้ พูดแล้วนะ ห้ามคืนคำละ ยัยตัวเล็ก " ธามไทหมันไส้ในความน่ารักขี้อ้อนของร่างเล็ก ก็บีบจมูกแสนรั้นไปมา จนเจ้าของหน้ามู่ใส่เขา ทั้งโต๊ะอาหารมีแต่เสียงหัวเราะ รอยยิ้มเม่ือเห็นว่าสาวน้อยกับหนุ่มอนาคตไกลเข้าด้วยกันได้ดี ดีเกินขาด แถมยังน่ารักกจนาดนี้ จนทั้งสองตระกูลอดจะมองหน้ากันแล้วยิ้มไม่ได้....
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 อ้าววว เนยยอมง่ายไปไหม 55 เดี๋ยวรู้เลย..... พี่ธามพี่ฟางน่ารักอ่ะ พูดเลย อยากได้คู่นี้ละ ไรเตอร์เปลี่ยนทันไหม 555