ความทรงจำของเราสองคน...

 

 

 

" จะรีบไปไหนละ " โทโมะเดินตามแก้วมาพร้อมกับรีบเดินเข้าไปกอดแก้วจากด้านหลัง 

 

 

 

 

" นี่คุณปล่อยนะ " แก้วดิ้นออกจากโทโมะแล้วหันมาจ้องโทโมะเขม็ง 

 

 

 

 

 

" ทำไมละ เมื่อกี้เราก็ตอบรับพี่ดีนิ หึ " โทโมะพูดแล้วยิ้มให้แก้ว 

 

 

 

เพี๊ยะ 

 

 

 

" ฉันไม่ใช่ของเล่นของคุณ จำไว้ " หน้าของโทโมะหันไปตามแรงตบของร่างบาง โทโมะหันมายิ้มให้แก้ว แก้วมองแล้วโกรธมากขึ้น 

 

 

 

 

 

" มีแรงแค่นี้หรือไงกัน " โทโมะเอ่ยออกมาพร้อมกับเดินเข้าไปหาแก้ว 

 

 

 

 

 

" อย่าเข้ามานะ คุณมันบ้าออกไป " แก้วถอยหนีโทโมะ แต่ก็หนีไม่พ้น โทโมะเข้ามารวบตัวแก้ว แล้วล้มไปที่เตียงพร้อมกัน โดยที่แก้วอยู่ด้านบนของร่างเขา 

 

 

 

 

 

" นี่ปล่อยนะคุณวิศวะ " แก้วดิ้น 

 

 

 

 

 

" ทำไมต้องปล่อยด้วยละ " โทโมะยังไม่ยอม

 

 

 

 

 

" ฉันไม่ใช่ของเล่นของคุณ ถ้าอยากมาก ก็ไปหาผู้หญิงของคุณสะ แต่ไม่ใช่ฉัน ปล่อย " แก้วดิ้นโวยวายทุกแผอกของชายหนุ่มรัว โทโมะยิ้มก่อนจะยั่วแก้วอีกรอบ 

 

 

 

 

 

" หึงพี่หรอ " แก้วชะงักหยุดก่อนจะเบือนหน้าหนี โทโมะยิ้มแล้วพลิกตัวมาอยู่ด้านบนแทน 

 

 

 

 

 

" อ๊ะ เลิกทำแบบนี้ได้ไหมพี่โมะ แก้วขอร้อง " แก้วพูดกับโทโมะทั้งน้ำตา โทโมะมองแก้วแล้วค่อยๆๆ จูบซับน้ำตาให้ร่างบาง 

 

 

 

 

 

" เราไม่ใช่ของเล่นของพี่น่ะเด็กน้อย พี่รักเรานะแก้ว " โทโมะพูดแก้วมองหน้าโทโมะอย่างไม่ค่อยเชื่อโทโมะยิ้มแล้ว ก้มลงจูบร่างบางอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

" รอืมมม " แก้วครางออกมาก่อนจะโอบลำคอของโทโมะ

 

 

 

 

 

" รู้หรือยังหืมว่ารพี่รักเราจริงๆๆ แล้วเราละยังรักพี่อยู่ไหม " โทดมะละออกจากแก้วแล้วมองคนใต้ร่างที่หน้าแดงก่ำ 

 

 

 

 

" ยอมขนาดนี้ไม่รักมั้งตาบ้า.. " โทโมะหัวเราะในคำตอบของร่างบางก่อนที่ทั้งสองจะสบตากัน โทโมะค่อยๆๆเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ร่างบางจนทั้งสองจุมพิตแลกความหวานให้แก่กันและกัน จากที่อ่อนโยน เริ่มเปลี่ยนเป็นความต้องการที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆๆ โทโมะค่อยๆๆ ถอดเสื้อผ้าของร่างบางออก อย่างเบามือ จนตอนนี้ตัวของเขาและเธอเปลือยเปล่า

 

 

 

 

 

" มองอะไรเล่า " แก้วพูดเมื่อโทโมะเอาแต่จ้องร่างกายของเธอ 

 

 

 

 

 

 

" มองเมียไง 55 " โทโมะก้มลงไปกระซิบทีหูของร่างบางก่อนที่จะจูบปากร่างบางอย่างร้อนแรง มือของเขก็ไม่ได้อยู่นิ่ง 

 

 

 

 

 

" อ๊ะ พี่โมะซี้ดด " แก้วครางออกมาเมื่อโทโมะก้มลงดูดเม้นอกสวยของเธอ ก่อนจะเอามือลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังเปลือยเปล่าของร่างสูง เพื่อท่จะกระตุ้นอารมณ์ โทโมะ ดูดเม้ม ยอดอกคู่งานอย่างพอใจ ก่อนจะค่อยๆๆเลื่อลงมาที่ร่องกุหลาบของร่างบาง  โทโมะยิ้มก่อนที่จะใช้ลิ้นร้อนไปสัมผัสกับมัน อย่างสนุก 

 

 

 

 

" อ๊ะ อืมพะพี่โมะอยะ อย่าแกล้งแก้วสิอ่าส์ " แก้วครางออกมาเมื่อโทโมะใช้ลิ้นปรนเปรอส่วนนั้นของเธอจนเธอแทบจะคลั่ง โทโมะเองเมื่อได้ยิ้นร่างบางครางออกมามันยิ่งกระตุ้นให้เขามีความต้องการเพิ่มมากขึ้น 

 

 

 

 

 

" อ๊าาา พี่โมะแะ อ๊าาไม่ไหวแล้ว " โทโมะก้มลงฉิมน้ำหวานที่ร่างบางปล่อยออกมาให้เขาได้ลิ้มลองอย่างอร่อย แก้วบิดตัวไปมา อย่างเสียวซ่าน โทโมะยิ้มก่อนจะละจากร่องกุหลาบ ขึ้นไปเรื่อยๆๆ ดูดเม้มยอดอก เรื่อยไปขึ้นถึงปากของร่างบาง ก่อนจะ สอดใส่แกนกายของเขาเข้าไป 

 

 

 

 

 

 

" อืมมมม ฮึกกก " แก้วร้องในลำคอเพราะนี่เป็นครั้งแรกของเธอ ทำให้มันเจ็บเหลือเกิน 

 

 

 

 

 

 

" ไม่ร้องนะครับ เดี๋ยวก็หายเจ็บนะเด็กน้อย " โทโมะก้มลงจูปปากร่างบางกอนจะละมาที่ยอดบัวคู่งาม ดูดเม้ม อย่างเมามัน เพื่อกระตุ้นให้ร่างบางมีอารมณ์มากขึ้น 

 

 

 

 

 

" อ๊ะ อ๊ะะ พี่โมะแรงอีก อ๊าา " แก้วครางเรียกชื่อโทโมะ พร้อมกับเด้งสะโพกรับโทโมะอย่างรวดเร็ว โทโมะยิ้มแแล้วเงยหน้าจากยอดอกไปความหาความหวานจากโพรงปากของร่างบางอย่างโหยหา โดยที่แก้วเองก็ตอบสนองโทโมะเป็นอย่างดี 

 

 

 

 

 

" อ๊าา เรานี่มันร้อนแรงจริงนะแก้ว อ๊ะ อ๊าาา " โทโมะพูดออกมาเมื่อแก้วพลิกตัวมาอยู่ด้านบนแทนเขา แก้วมองหน้าโทโมะอย่างเคืองๆๆ แต่ด้วยอารมณ์ตอนนี้ มันทำให้เธอไม่มีอะไรมาขวางได้แล้ว 

 

 

 

 

 

" อ๊ะอ๊ะ แรงอีกได้ไหมที่รัก" โทโมะครางเรียกชื่อแก้วเป็นที่รัก ก่อนจะพลิกแก้วมานอนแทนตัวเอง 

 

 

 

 

 

 

"อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาาาอ่าส์ " แก้วครางออกมาเมื่อเธอเองไปถึงฝั่งฝันเสร้๗แล้ว แก้วมองโทโมะที่หลับตาพร้อมเงยหน้าขึ้นด้านบนก็เลยพลิกโทโมะมาอยู่ใต้ร่างก่อนจะพูดว่า 

 

 

 

 

 

"  เดี๋ยวแก้วช่วยนะคะ " แก้วพูดจบก็ก้มลงจูบปากของโทโมะ ก่อนจะ ่อยๆๆ ขยับตัวออกเพื่อให้แกนกายของชายหนุ่มออกมาจากร่างกายของตัวเอง แก้วค่อยๆๆ ก้มลงมาดุดเม้มที่คอของร่างหนา ไล่ลงไปที่แผงอกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อที่ เป็นหมัดๆๆ สวยงาม เธอใช้ลิ้น ดูดเม้มแผงอกของเขาอย่างสนุก ก่อนจะ กัดไปที่ลูกเกดสีสวยของร่างสูง เพื่อหยอกล้อ 

 

 

 

 

 

 

" อ๊ะ แกล้งพี่นะเรา " โทโมะกล่าวโทษ คนตัวเล็กที่แกล้งกัดหัวนมของตัวเอง  แก้วเงยหน้ามายิ้มแล้ว จัดการกับร่างกายของเขาต่อ 

 

 

 

 

 

" อ๊ะ แก้ว อืมมม " โทโมะครางออกมาเมื่อร่างบางก้มใช้ลิ้นสัมผัสกับแกนกายของเขา เธอค่อยๆๆ อมมันจนมิดด้าม ก่อนที่ขบกัดที่ยอดของมันเพื่อจะแกล้งคนร่างสูง โทโมะมองแก้วอย่างเคืองๆๆก่อนที่เขาจะพลิกแก้วมานอนแทนตัวเองอีกครั้ง 

 

 

 

 

 

" แกล้งพี่นักนะ " โทโมะพูดจบก็สอดแกนกลางเข้าไปจนมิดด้าม ก่อนจะขยับสะโพกแรงขึ้นไปเรื่อยๆๆ จนเขาและเธอไปถึงฝั่นฝัน โทโมะถอดแกนกลางออกมาแล้วพลิกตัวมานอนกอดร่างบาง

 

 

 

 

 

" รับผิดชอบเค้าด้วยน่ะ " แก้วพูดเล่นๆๆ ในอ้อมกอดของโทโมะ โทโมะหัวเรา ก่อนจะเตอบกลับ 

 

 

 

 

 

" 555 รับผิดชอบอยู่แล้วแต่ถ้าให้ดี ขอมีโบนัสด้วยได้ไหม " โทโมะมองคนในอ้อมกอดอย่างเจ้าเหล่ แก้วมองหน้าโทโมะ ก่อนขะยิ้มตอบ แลว้ทั้งสองก็เริ่มทำตามหวัใจของตัวเองเรียกหา จนถึงเช้า......

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

      ผับ...

 

 

 

" ไอ้ป๊อปพอแล้วไปเหอะวะ " กวินพาป๊อปปี้จะไปส่งที่บ้าน แต่ป๊อปปี้เมามาก เอาแต่จะกลับไปดื่มต่อ 

 

 

 

 

" อ้าวกวินนายมาทำอะไรเนี่ย ว้ายป๊อป " เนยสาวสวยสุดแซ่บเพื่อนสาวของทั้งกวินและป๊อปปีเอ่ยขึ้น 

 

 

 

 

" ก็ไอ้ป๊อปมันอกหักอ่ะดิ จะมันกลับบ้าน " กวินพูด พร้อมกับมองไปที่ปีอปปี้ที่เมาไม่รู้เรื่อง 

 

 

 

 

 

" อืออปล่อย ฟางอย่าทิ้งพี่ไป " ป๊อปปี้ละเมอออกมา 

 

 

 

 

 

" งั้นเดี๋ยวเนยช่วยดีกว่าน่ะ " เนยช่วยเข้าไปพยุงป๊อปปี้ ทั้งกวินและเนยพาป๊อปปี้กลับมาที่บ้าน โดยที่กวินขอตัวกลับไปก่อนเพราะว่ามีงานสำคัญ เนยพาป๊อปปี้ขึ้นไปนอนพักบนห้องนอน 

 

 

 

 

 

 

 

ห้องนอนป๊อปปี้ 

 

 

" ตัวหนักเป็นบ้าเลยน่ะป๊อป " เนยพูดก่อนจะลูบไปที่แก้มใสของเขา 

 

 

 

 

" อือ ฟางง ไม่จริงใช่ไหม เรารักพี่ เราไม่ได้ไปแต่งงานกับมัน " เนยชักมือกลับมองหน้าป๊อปปี้อย่างไม่ค่อยพอใจ ก่อนจะมองไปรอบห้องที่มีแต่รูปขงอสาวน้อยหน้าหวานคนหนึ่งเต็มไปหมด 

 

 

 

 

 

" นี่สินะ ฟาง... หึ ไม่ต้องห่วงนะป๊อปเนยจะดูแลป๊อปให้ดีกว่ายัยนี่แน่แน่ " เนยพูด ก่อนจวาง กรอบรูปฟางที่มีป๊อปปี้โอบกอดเขาจากด้านหลัง คว่ำหน้าลงก่อนจะเดินมาหาป๊อปปี้อีกครั้ง 

 

 

 

 

 

" ฟางง ฟางจริงๆๆด้วย อย่าทิ้งพี่ไปนะคนดี พี่รักเรานะคะ " ป๊อปปี้ที่เมามาก มองเห็นเนยเป็นฟางหญิงสาวที่ตนรัก ก็รีบลุกมากอด โดยที่เนยเองก็ยิ้มออกมา 

 

 

 

 

 

" ฟางไม่ทิ้งป๊อปไปไหนหรอกคะ ฟางก็รักป๊อปนะคะ " เนยพูด ก่อนจะโน้มเข้าไปจูบปากของร่างหนา โดยที่ป๊อปปี้เองด้วยความเมา และความคิดถึงร่างบางมาก ก็เริ่มทำตามความต้องการของเนย ไปจนถึงเช้าเลยทีเดียว...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---

  พี่โมะแหมไอ้เราก็นึกว่าจะโหด โหทีงี้ละง๋อเชียว55 ดีละให้หวานดีกว่านะคู่นั้นอ่ะ ส่วนพี่ป๊อปงานเข้าแล้วไง....เมาไม่รู้เรื่องเลย..

 

  ขอบคุณนะคะที่อ่าน ที่เม้น เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วยนะ