ความทรงจำของเราสองคน...

 

 

                                            

 

                                             บนเครื่องบิน 

 

 

 

" นี่ไปดีกันตอนไหนอ่ะสองคนนี้หน่ะ " แก้วทักพี่ชายกับคนรักที่ดูจะสนิกันมากขึ้น ทั้งๆๆที่เมื่อกี้ยังยังจะต่อยกันอยู่เลย 

 

 

 

 

" อย่ารู้เลย รู้แค่ว่าดีกันและรักกันมากก็พอ 55 " ป๊อปปี้พูด แก้วมองทั้งสองหนุ่มอย่างหมันไส้ 

 

 

 

 

 

" หลับเถอะเดี๋ยวถึงแล้วพี่จะปลุกนะ " โทโมะพูด แก้วพยักหน้าแล้วซบไหล่โทโมะหลับไป ป๊อปปี้ยิ้มให้กับความน่ารักของทั้งสองคน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                     ตลาด.....

 

 

" ฟางพอก่อนไหม นี่ยังไม่อิ่มอีกหรอ " ธามไทห้ามฟางที่เอาแต่เดินซื้อของกินไปทั่วตลาด ฟางหันมามองธามไท ก่อนจะยิ้ม 

 

 

 

 

 

" ยังอ่ะ นี่ธามดูนี่ดิน่ากินจัง ป๊าคะขอแบบนี้สองอันคะ " ฟางลากธามไทไปที่ร้านขายขนมหวานโบราณ ก่อนจะพูดกับแม่ค้า 

 

 

 

 

 

" ฟาง กินเอยะเดี๋ยวก็อ้วนหรอก คอยดูนะธามจะล้อให้อายเลย " ธามพุดกับฟางที่เอาแต่จ้องจนมหวานตาวาว ฟางหันกลับมาฟาดไปที่ลำแขนของธามไทก่อนจะพูด 

 

 

 

 

 

" พูดอย่างนี้ไมกินใช่ไหมดี ไมต้องกินฟางกินเองเชอะ " ฟางพูดก่อนจะหันไปยิ้มแล้วจ่ายตังค์ให้แม่ค้า แม่ค้ายิ้มให้ฟงกับธามไท 

 

 

 

 

 

" นี่ไม่ต้องงอนไหนบอกว่าจะทำตามที่ธามต้องการไง แล้วนี่ไรอ่ะ โห!! " ธามพูดก่อนที่ทั้งสองคนจะเดินไปที่ริมชายหาด 

 

 

 

 

 

" เดี๋ยวฟาง " ธามไทดึงข้อมือร่างเล็ก ก่อนที่จะเดินผ่านร้านขายพวกผ้าคลุมไหล่ หมวกใส่สบายๆๆ ฟางมองธามไทงง 

 

 

 

 

 

" มีอะไรอ่ะธาม " ฟางถามธามไท ก่อนที่ธามไทจะเดินเข้าไปในร้านโดยไม่ลืมที่จะพาฟางไปด้วย แม่ค้าในร้าน รีบมากล่าวต้อนรับ 

 

 

 

 

 

" รับอะไรดีคะ ผ้าคลุมใหล่สบายๆๆ หรือจะเป้นหมวกสวยๆๆ " แม่ค้าวัยกลางคน ยิ้มให้ธามไทกับฟาง 

 

 

 

 

 

" อืม...งั้นผมขอผืนนี้กับ อันนี้แล้วกันนะครับ " ธามไทเอาผ้าคลุมใหล่ สีครีมอ่อน ลายดอกไม้หวานๆๆมาคลุมให้ฟาง แล้วหยิบหมวกสีขาวๆ ไม่ใหญ่มากมาใส่ให้ร่างบาง ก่อนจะหันมาพุดกับแม่ค้า 

 

 

 

 

 

" ทั้งหมด 650 บาทจร๊ พ่อหนุ่มนี่น่ารักจังเลยนะจร๊ ป้าละอิจฉาแม่หนูคนนี้จังเลย 555 อ่ะนี่จร๊ตังค์ถอน " ธามไทรับเงินมายิ้มๆๆ ก่อนจะเดินจับมือฟางออกไป ฟางมองธามไทยิ้ม...

 

 

 

 

 

" นี่นึกไงมาซื้อให้ฟางเนี่นคะ " ฟางพูดเมื่อทั้งสองคนเดินมาถึงที่ริมชายหาด

 

 

 

 

 

" ก็อากาศมันร้อนไม่เห็นหรอ แล้วเนี่ยตัวเองก็ไม่ชอบทาครีมกันแดดนี่นา เลยเอามาคลุมไว้ละดีแล้ว "  ธามไทพุดกับฟางก่อนจะโยกหัวร่างบาง

 

 

 

 

 

" ขอบคุณนะธาม " ฟางองหน้าธามไทก่อนจะยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ธามไทมองหน้าฟางก่อนยิ้ม 

 

 

 

 

 

" เปลี่ยนเป็นนี่แทนได้ไหมอ่ะ " ธามไทพูดก่อนจะื่นแก้มป่องไปให้ฟาง ฟางหัวเราะก่อนจะดันหน้าธามไทออก 

 

 

 

 

" ไม่ต้องเลย " ฟางหัวเราะออกมาก่อนจะพุด ฟางและธามไทมองหน้ากันแล้วหัวเราะ 

 

 

 

 

 

" พี่ครับซื้อดอกไม้ให้พี่สาวคนสวยไหมครับ " มีเด็กตุ้ยนุ้ยคนหนึ่งเดินมาหา ธามไทก่อนพูดกับธาม ธามไทหันมามองแล้วยิ้มก่อนจะเหมาดอกไม้ทั้งหมด 

 

 

 

 

 

" นี่จะเอาไปทำอะไรละธาม เหมาสะหมดเลย " ฟางถาม 

 

 

 

 

 

" ก็เอาไปให้เธอนั่นแหละอ่ะถือสะ " ธามไทพุดก่อนจะยื่นช่อดอกไม้ให้ฟาง ฟางยิ้มแล้วรับมา 

 

 

 

 

 

" โห!! 555 อ่ะอ่ะ ขอบคุณนะคะ อ๊ะใกล้เครื่องลงแล้วนี่นา ไปรับพี่โมะกันเถอะ " ฟางพุดธามไทยิ้มแล้วลุกขึ้นก่อนจะส่งมือมาให้ฟาง ฟางยิ้มแล้วจับมือธามไท ทั้งสองเดินออกไปขึ้นรถเพื่อมุ่งหน้าไปที่สนามบิน 

 

 

 

 

 

 

" เขื่อนเฟย์ว่าคู่นี้เขาน่ารักดีนะ " เฟย์พูดกับเขื่อน เขาและเธอตาม 2 หนุ่มสาวมาที่นี่ตั้งแต่เช้าตามคำสั่งของพ่อแม่ของทั้งสองฝ่าย พร้อมกับโทรรายงานพ่อแม่เป็นระยะ เขื่อยยิ้มให้เฟย์ 

 

 

 

 

 

" ใช่เฟย์ เขื่อนหวังว่ายัยตัวเล็กของเขื่อนคงจะมีความสุขก็คราวนี้ละมั้ง " เขื่อนมองสองหนุ่มสาวเดินออกไปแล้วยิ้ม ก่อนทั้งเขื่อนและเฟย์จะเดินทางกัลบที่พัก 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

สนามบิน ......

 

 

 

" ไม่ต้องวิ่งก็ได้ฟาง " ธามไทพูด เมื่อร่างบางเอาแต่ลากเข้าวิ่งไปด้านในสนามบิน 

 

 

 

 

 

" เราสายมากแล้วน่ะธามเดี่ยวพี่โมะก้รอหรอกไปเร็ว " ฟางพูด ก่อนจะรีบลากธามไทตามไป ธามไทมองมือที่ร่างบางจับเขก็ยิ้ม 

 

 

 

 

 

" ฟาง " โทโมะเรียกฟาง ฟางรีบวิ่งเข้าไปกอดพี่ชายคนสนิท อย่างคิดถึง 

 

 

 

 

 

" ว่าไงไอ้ธาม ไปไหนกันมาแล้วบ้าง " โทโมะหันไปพูดกับธามไท 

 

 

 

 

 

" เพิ่งพาไปเดินตลาดมาอ่ะเฮีย สวัสดีครับคุณแก้ว เอ่อ... สวสัดีครับคุณป๊อปปี " ธามไทหันไปสวัสดีแก้ว กับป๊อปปี้ที่ยืนอยู่ด้สนหลังโทโมะ 

 

 

 

 

 

" เช่นกันคะ " แก้วตอบรับ ป๊อปปี้ทำหน้านิ่ง ฟางที่ได้ยินชื่อป๊อปปี้ก็ผละออกจากโทโมะแล้วมองไปที่ป๊อปปี้ ก่อนจะเดินมาหาธามไท 

 

 

 

 

 

" งั้นเรากลับที่พักกันเถอะคะ ไปกันเถอะธาม ฟางเหนื่อยอ่ะ " ฟางพูดพร้อมกับอ้อนธามไท ธามไทยิ้ม ก่อนจะยีผมร่างบางอย่าหมันไส้ 

 

 

 

 

 

 

" คร๊าบบผม ไปเฮีย เชิญครับคุณแก้วคุณภาณุ " ธามไทหันมาบอกโทโมะ แก้วและป๊อปปี้ ก่อนจะโดนร่าบางลากกออกไป โทโมะแก้วหันมามองป๊อปปี้ที่มองฟางและธามไทนิ่ง 

 

 

 

 

 

" ชั้นคงช่วยนายได้เพียงเท่านี้นะ  หึ ไปเถอะแก้ว " โทโมะพูดก่อนจะลากแก้วเดินตามธามไทไป ตามไปด้วยป๊อปปี้ที่เงียบกริบจนน่ากลัว 

 

 

 

 

 

 

" ธามมม  ฟางจะกินเอามานะ " ในรถมีแต่เสียงของฟางกับธามไทที่แย่งขนมกัน

 

 

 

 

 

" ฟางนี่ยังไม่อิ่มอีกหรือไง พอเลยธามไม่ให้กิน " ธามไทพูดก่อนะจะยึกถุงขนมมาถือเองฟางหน้ายู่ ก่อนจะหันไปให้โทโมะช่วย แต่โทโมะส่ายหน้า ก่อนสายจตาหันไปสบตากับป๊อปปี้ ก่อนจะรีบเบือนหน้าหนี

 

 

 

 

 

" ธามฟางกินจริงน้าาา น้าาา " ฟางยังไม่ยอมเลิก เกาะแขนธามไทอย่าออดอ้อน จนป๊อปปี้โมโห

 

 

 

 

 

" เมื่อไรจะถึง " ป๊อปปี้ตะโกนลั่น จนฟางสะดุ้ง

 

 

 

 

 

" ถ้าคุณจะมีมารยาท ควรใช้เสียงให้เบากว่านี้นะคะคุณภาณุ " ฟางพูดนิ่งก่อนจะซบใหล่ธามไท นอนหลับ โทโมะและแก้วมองหน้ากันอย่างหนักใจ ป๊อปปีนิ่งกำมือแน่น ภาพกิริยาทุกทอย่างที่ร่างบางทำ มันเหมือนที่ทำกับเขา  เขาไม่มีทางยอม ให้เธอไปเป็นของใครหรอก ....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---

 

 

 

   อร๊ายยย พูดเลยไรเตอร์ อยากได้ธามฟาง555 พี่ป๊อปทำไรไม่ได้เลยอ่ะพี่โมะไม่ช่วยแล้วนะ

 

 ขอบคุณที่เม้นที่อ่านนะคะ...