เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ

                    

 

 

                    ในห้องนอนหรูที่มีร่างบางนอนกกตัวอยู่บนเตียงนุ่นๆ ใต้ผ้าห่มหนาๆ เธอนอนพลิกตัวไปมาอยู่ห่างนั้นเกือยสองชั่วโมง 

 

 

 

 

                    ก๊อกๆๆ  แล้วเตียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น พร้อมกับชายร่างสููง 2 คนที่เดินเข้ามาในห้องของเธอ 

 

 

 

 

                    "  ไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวพาออกไปธุระข้างนอก "เขื่อนเข้ามาฉุดดึงมืน้องสาวที่นอนหน้าบูดบึ้งอยู่บนเตียง

 

 

 

 

 

                    "วันนี้ไม่อยากไปไหน อยากอยุบ้าน "เธอดึงมือตัวเองออกแล้วทิ้งตัวลงนอนต่อ

 

 

 

 

 

 

                    " กลัวเจอมันหรอ ถึงไม่กล้าออกไปกับเฮีย "  ป๊อปรู้เชิงของแก้วดี  ยิ่งพูดตรงปมด้อยของเธอเท่าไหร่ เธอยิ่งตื้อรั้นอยากเอาชนะมากขึ้นเท่านั้น 

 

 

 

 

 

                    " จะไปกลัวทำไม  ไม่เห็นมีอะไรน่ากลัวเลย ! "  แก้วโวย

 

 

 

 

                    " งั้นก็ลุกไปอาบน้ำดิ  ถ้าไม่กลัวอย่างที่ปากว่าจริงๆ " เขื่อนเสริม 

 

 

 

 

                    " ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลย  ไม่อยากไปก็คือไม่อยากไป ไม่ได้กลัวอะไรทั้งนั้นแหละ '  เธอก็ทำปากดีไปงั้นแหละ ที่จริงก็ไม่อยากจะเจอหน้าโทโมะนักหรอก 

 

 

 

 

                    " ยังไม่ลืมมันใช่มั้ย  ยังรักมันอยู่ใช่มั้ย " ป๊อปจี้ปม

 

 

 

 

 

                    " แล้วไม่เคยรักเค้า !! " แก้วขึ้นเสียงใส่ เธอชักสีหน้าใส่ป๊อป 

 

 

 

 

                    " หึ ! " เขื่อนมองหน้าแก้วอย่างดูถูก แล้วเดินออกจากห้องไป  ป๊อปเดินตามเขื่อนออกไปติด ๆ   แก้วไม่พอใจในท่าทีของเขื่อน เธอลุกออกจากเตียงแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    "  นี่เราจะเปิดทางให้มันจริงๆหรอเฮีย " ป๊อปยังไม่ค่อยแน่ใจ

 

 

 

 

 

                    " เผื่ออะไรๆ จะดีขึ้น  "  เขื่อนตอบสั้นๆ แล้วทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา  หลังจากที่ได้คุยกับดิเรก เขาก็เก็บเอาคำพูดของดิเรกมานอนคิดทั้งคืน จึงได้ตัดสินใจเปิดไฟเขียวให้โทโมะง้อแก้ว  ส่วนผลมันจะเป็นอย่างไร ก็ขึ้นอยู่ที่แก้วคนเดียว เขาไม่ขอยุ่งด้วย 

 

 

 

 

 

                    " เอาไงก็เอา "  ป๊อปเองก็จำใจ  ในเมื่อป๋ากับเขื่อนไฟเขียว เขาเองก็จำต้องไฟเขียวตามๆกันไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    "  ไหน จะไปไหน  ไปเลยมั้ย แก้วเสร็จแล้ว "  เธอเดินลงมาด้วยสีหน้าที่ท้าทาย  เขื่อนหันไปหาป๊อปแล้วยิ้มมุมปาก  การลงมาของแก้วมันตอบคำถามที่เขาสงสัยได้ทุกอย่าง  น้องเขายังรักโทโมะอยู่ เหมือนที่ดิเรกได้กล่าวไว้จริงๆ  คนอย่างแก้ว ถ้าไม่แคร์ ก็จะไม่ยุ่งเลย ไม่ว่าใครจะมาว่ายังไงก็ตาม  

 

 

 

 

                    " งั้นไป "  เขื่อนเดินนำไปขึ้นรถ 

 

 

 

 

 

 

 

                    บ้านโทโมะ  

 

 

 

 

 

 

 

                    " นี่เฮียมาที่นี่ทำไม !  "  เธอขมวดคิ้วใส่เขื่อน เมื่อเห็นเขื่อนขับรถเข้าไปจอดในบ้านโทโมะ 

 

 

 

 

 

                    " เอ้า ก็มาเลือกชุดแต่งงานไง "  เขื่อนทำหน้าเหมือนไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น เขาจ้องมองแก้ว ราวกับจะตั้งคำถาม จนแก้วจำต้องปั้นหน้าให้เป็นปกติ 

 

 

 

 

 

                    " เหมือนแกจะตกใจนะ ที่เรามาที่นี่ "  ป๊อปจับผิด 

 

 

 

 

 

                    " ปล่าวนิ  ไม่ได้เป็นอะไร  ลงเลยนะ " แก้วอวดเก่ง เดินลงจากรถเป็นคนแรก เดินจ้ำๆหายเข้าไปในบ้าน

 

 

 

 

 

                    "น้องมึงจะไปได้สักกี่น้้ำวะไอป๊อป " เขื่อนมองแก้วที่เดินหายเข้าไป

 

 

 

 

 

                    "ผมไม่รู้หรอกว่าน้องจะไปได้สักกี่น้ำ  แต่ตัวผมนะ หลายน้ำแน่นอน  '  ป๊อปพูดทะลึ่ง

 

 

 

 

                    " นกกระจอกกินน้ำนะหรอ  ^^ " เขือนทิ้งทวนแล้วเดินลงจากรถไป  ป๊อปเคืองๆ แค้นๆ  มองเขื่อนย่างกมั่นไส้

 

 

 

  

 

 

 

                    " แก้ว  "  แล้วคนที่แก้วไม่อยากเจอ ก็โผล่หน้าออกมาให้เห็นเป็นคนแรก 

 

 

 

 

 

                    "  .... "  เธอเดินเลี่ยงเขาไปทางอื่น 

 

 

 

 

 

                    "  เฮียปล่อยแกมาได้ยังไงวะ "  เฟย์งง ที่เห็นแก้วในวันนี้

 

 

 

 

 

                    " นั้นสิ  พี่ป๊อปอนุญาตให้แก้วมาหรอ "  ฟางเองก็แปลกใจไม่น้อย

 

 

 

 

 

                    " เค้าเป็นคนไปลากแก้วออกมาจากเตียงเอง "  แก้วหงุดหงิด ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆฟาง เฟย์ 

 

 

 

 

                    "  กินอะไรมาแล้วยัง "  โทโมะเดินเข้ามานั่งข้างๆแก้ว 

 

 

 

 

 

                    " อื๊มมม  อื๊ม   "  ป๊อปกระแอม  ก่อนจะนั่งลงข้างๆฟาง  โทโมะเงยมองป๊อป แล้วกระเถิบห่างออกจากแก้ว 

 

 

 

 

 

                    "  เค้าเอาแบบมาให้แล้วยังคะ "  ป๊อปโอบบ่าฟาง 

 

 

 

 

                    "  เค้ารออยู่ที่บ้านสวนของคุณย่าคะ  เราไปกันเลยมั้ยคะ "  ฟางรู้ทัน 

 

 

 

 

 

                    " เราไปกันเลยดีกว่าจะได้ไม่เสียเวลา เดี๋ยวจะได้ไปดูโรงแรมต่อ  " เขื่อนเสริม

 

 

 

 

                    "งั้นไปกันเลย "เฟย์ลุกขึ้น ทุกคนลุก กำลังจะเดินออกไป  แก้วลุก จะเดินตาม เขื่อน เฟยฺ์ ฟา ป๊อป หันมามองแก้วด้วยสายตาเดี๋ยวกัน 

 

 

 

 

 

                    " จะไปไหน !! " ทุกคนอุทานเป็นเสียงเดียวกัน จนน่าสงสัย 

 

 

 

 

                    " ก็ไปดูชุดไง "  แก้วหน้าเหวอ 

 

 

 

 

 

                    " อยู่ที่นี้แหละ  เดี๋ยวเค้าเอาของชำร่วยมาให้ แล้วจะไม่เจอใครอีก "  ฟางพุด 

 

 

 

 

                    " แต่ ... "  แก้วจะแย้ง

 

 

 

 

 

                    " นะแก้วนะ วันนี้ยุ่งมากเลย ช่วยเฟย์หน่อยนะ "  เฟย์อ้อน แก้วจำใจต้องอยู่

 

 

 

 

 

                    " มึงก็อยู่นี่แหละ อยู่รอของชำร่วย " เขื่อนออกคำสั่ง 

 

 

 

 

 

                    O_O เฟย์ ฟาง แก้ว อึ้ง 

 

 

 

 

 

                    "  เออ ตามนั้นแล้วกันนะ  ไปกันได้แล้วฟาง  "  ป๊อปเสริม แล้วรีบดึงฟางไปบ้านสวน

 

 

 

 

 

                    " พี่ป๊อปคะ  นี่มันเกิดอะไรขึ้นคะ  พี่ป๊อปไม่กีดกั้นพี่โทโมะแล้วหรอ "  ฟางสงสัย 

 

 

 

 

                    "  อื้ม  ไม่แล้ว "  ป๊อปพูด 

 

 

 

 

                    " เฮียเพี้ยนป่าวเนี่ย "  เฟย์เองก็สงสัยไม่ต่างไปจากฟาง

 

 

 

 

                    " แล้วไม่ดีหรอ  หรือจะให้กีดขวางเหมือนเดิม    ก็ได้นะ " เขื่อนยั่ว

 

 

 

 

                    " ไม่หละ  แบบนี้แหะดีแล้ว  พี่โทโมะจะได้สมหวังสักที "  เฟย์ดีใจ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    " กินข้าวเช้ามาแล้วยัง  "โทโมะเดินเข้ามานั่งตรงข้ามแก้ว 

 

 

 

 

                    " ช่วยออกไปอยู่ห่างๆได้มั้ย "  แก้วชักสีหน้าใส่ 

 

 

 

 

                    "  เกลียดชั้นมากขนาดนั้นเลยหรอ " โทโมะทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

 

 

 

 

                    " ต้องให้บอกอีกหรอ "แก้วพูด 

 

 

 

 

 

                    " ขอโทษแล้วกันที่มารบกวน  " โทโมะเดินหน้าจ๋อยออกไป  แก้วเหลือบมองตามหลังโทโมะไป  แล้วสะบัดหน้าหันกลับมาอย่างหงุดหงิด

 

 

 

 

 

 

                    "  สู้หน่อยนะลูก  ทั้งพ่อทั้งพี่เค้าเปิดทางให้ขนาดนี้แล้ว คงไม่มีอะไรยากแล้วหละ  "อินอรเดินมาให้กำลังใจโทโมะ ที่แอบมองแก้วอยู่ห่างๆ

 

 

 

 

 

                    " เค้าเป็นคนใจแข็งมากครับแม่  ผมไม่รู้จะทำยังไง เค้าถึงจะยอมหายโกรธ "โทโมะหน้าเศร้า

 

 

 

 

                    " ถ้าไม้อ่อนใช้ไม่ได้ ก็ลองใช้ไม่แข็งดูบ้างก็ได้นะ "  อินอรตบบ่าโทโมะ แล้วเดินเลี่ยงออกไป 

 

 

 

 

 

                    "  ไม้แข็งหรอ ??? "  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    "  เอ้า  ทำไมนั่งอยู่คนเดียว "  หลังจากเลือกชุดแต่งงาน เลือกของชำร่วยกันเสร็จ ฟาง เฟย์ ป๊อป เขื่อน ก็เดินกลับมาที่บ้านใหญ่ 

 

 

 

 

 

                    " แก้วอยากกลับแล้ว "  แก้วเดินหน้าบูดไปรอที่รถ 

 

 

 

 

                    " ทำไมพี่โทโมะไม่มาง้อแก้ว "  เฟย์สงสัย 

 

 

 

 

                    " นั้นสิ  ที่จริงเปิดโอกาสให้ขนาดนี้แล้ว น่าจะไม่พลาดนะ "  ฟางเองก็งง 

 

 

 

 

 

                    " งั้นเดี๊ยวเฮียไปส่งแก้วก่อนนะ   ไอป๊อป พาน้องไปดูโรงแรม เดี๊ยวเฮีตามไป  แก้วมันคงไม่มีอารมร์ไปดูแล้วหละ "  เขื่อนพูด ทุกคนพยักหน้ารับคำ 

 

 

 

 

 

 

 

                    ในรถ 

 

 

 

 

 

 

                    " วันนี้มันไม่มาง้อแกหรอ "  เขื่อนสงสัย

 

 

 

 

                    " ทำไมต้องง้อ "  แก้วไม่สบอารมณ์ 

 

 

 

 

                    " เอ้า !  ก็เห็นมันง้อแกทุกวัน ทำไมวันนี้มันถึงไม่ง้อวะ " เขื่อนพูด 

 

 

 

 

 

                    " ได้เมียใหม่แล้วมั้ง เลยไม่อยากง้อเมียเก่า "  แก้วหลุดพุดออกมา  เขื่อนยิ้มกริ่ม

 

 

 

 

 

                      "   ยังรักมันอยู่ออะดิ " เขื่อนแซว

 

 

 

 

                    " เฮียอย่าพูดมากได้มั้ย ขับรถไปเถอะ "  แก้วขึ้นเสียงใส่ 

 

 

 

 

                    " เอ้า ! "  เขื่อนมึน