เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ

 

 

                            ช่วงสายของวันใหม่แก้วที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จหมาดๆ เธอรีบเดินไปตามเสียงโทรศัพท์ที่มันดังตั้งแต่ตอนเธออาบน้ำและดังต่อเนื่องจนบัดนี้ 

 

 

         "  O_O 50 สายไม่ได้รับ เป็นบ้ารึเปล่าวะเนี่ย " แก้วมองดูหน้าจอโทรศัพท์มือถือที่เพิ่งจะเงียบไป  แก้วเธอก็หน้าเซ็งอีกครั้งเมื่อคนเดิมโทรเข้ามา

 

         "  นี่นายเป็นบ้ารึเปล่าฮะ โทรมาชั้ลเป็นร้อยรอบแล้วเนี่ย " แก้วพูด 

 

         ( ชั้ลโทรไปรอบที่ 51 ยังไม่ถึงร้อย หน้าโอเวอร์ให้มันมาก ) โทโมะที่นั่งทานอาหารเช้าอยู่เพียงคนเดียวในบ้านหรู พูดอย่างหน้าตาเฉย

 

 
          " แล้วโทรมาทำไม "แก้วพูด

 

         ( โทรไปคุยกับเฟย์ให้หน่อยสิ  ) โทโมะ 

          " เสียงอ่อยแบบนี้ คงจะโทรไปคุยมาแล้ว แต่คุยกันไม่รู้เรื่องละซิ " แก้วพูดยียวน

 

          ( อย่าทำเป็นรู้มากได้มั้ย โทรไปเลยชั้ลรีบ ) โทโมะ

          " ชั้ลยังไม่พร้อมตอนนี้ "  แก้ว

 

          ( แล้วทำไมยังไม่พร้อม ) โทโมะพูด แก้วฟังเสร็จก็กดตัดสายทิ้ง พร้อมถ่ายรูปตัวเอง ที่ใส่ชุดคลุมอาบน้ำ ส่งไปให้โทโมะ พร้อมขอความ ' ชัดนะ ! ถ้ายังโทรมาอีกชั้ลจะแก้ผ้า แล้วถ่ายรูปส่งไปให้ดู '  เสียงข้อความดังขึ้นที่เครื่องโทโมะ เข้ากดเข้าไปดูภาพก็แทบสำลักน้ำ แต่ก็อดขำให้ความกล้าของแก้วไม่ได้  

 

            " แกดูอะไรโทโมะ " อินอรที่เพิ่งลงมาจากชั้ลสองเอ่ยถามโทโมะที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ดูหน้าจอมือถืออยู่ ก็รู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก เพราะนานมากแล้วที่ร้อยยิ้มแบบนี้ไม่เคยปรากฎบนใบหน้าเขา 

 

           " ไม่มีอะไรครับ ผมไปทำก่อนก่อนนะครับ " โทโมะปั้นหน้านิ่งเหมือนเดิม แล้วเดินจากไปทันที เพราะไม่อยากตอบคำถามมากมายจากผู้เป็นแม่ 

 

 

 

 

                   ณ โรงพยาบาล  เขื่อน รุ่นรถเข็นที่ดิเรกนั่งอยู่พลางบ่นงุมงำถึงความดื้อของผู้เป็นพ่อ โดยมีป๊อปและแก้วเดินตามอยู่ข้างๆ

 

 

             " ช่วงนี้ป๋าต้องหยุดงานก่อนนะ " เขื่อนพูด

 

             " หยุดงานอยู่บ้านก็ไม่มีอะไรทำ มันน่าเบื่อ " ดิเรกพูด

 

             " แต่ป๋าไม่สบายอยู่นะค่ะ " แก้วเสริม

 

             "  ป๋าหายแล้วเนี่ย " ดิเรก

 

             " แต่หมอบอกให้ป๋าพักผ่อนนะ " ป๊อปพูด

 

              "  นั้นมันเรื่องของหมอ ไม่ใช่เรื่องของป๋า " ดิเรก 

 

 
              "  ป๋า  !!! "  แก้ว เขื่อน ป๊อป ทั้งสามประสานเสียงโดยไม่ได้นัดหมาย ดิเรกหน้าจ๋อย

 

              "  โอเคๆ งั้นป๋าขอพักผ่อนด้วย ทำงานด้วยแล้วกัน " ดิเรกพูด

 

              " ยังไงค่ะ " แก้ว

 

              " บริษัทจะจัดให้รองประธาน ทั้งสองไปดูงานที่ต่างประเทศ 1 เดือน แต่เดี๋ยวป๋าไปเองก็ได้ ถือโอกาสไปพักผ่อนด้วย โอเคมั้ยครับคุณลูกทั้งสาม " ดิเรกเสนอ 

 

              " ดีเลยครับ จะได้พักผ่อน ทางนี้ ผมกับเฮียแล้วก็ยัยเล็กจัดการเอง ป๋าไม่ต้องห่วง " ป๊อปพูด

 

 
              " แต่มีข้อแม้นะ " ดิเรกพูด ทั้งสามจับตามองในความเจ้าแผนการของดิเรกอย่างใจจดใจจ่อ

 

               " ป๋าจะขออะไร ทั้ง 3 คน คนจะข้อ แล้วพวกแกจะต้องทำตามโดยไม่มีข้อแม้ " ดิเรกพูด 

 

              " ป๋าจะขออะไร " เขื่อนถาม

 

              " ยังไม่ถึงเวลาที่ แต่แกต้องรับปากป๋าก่อน ไม่งั้นป๋าจะไปทำงาน ไม่ต้องพักพงพักผ่อนอะไรทั้งนั้น " ดิเรกทำท่าทางเอาจริงเอาจังมาก จนทั้งสามต้องยอมอ่อนข้อให้ 

 

             " ครับ / ค่ะ " เขื่อน ป๊อป แก้ว ดิเรกพยักหน้ารับ ทั้งสามไปส่งดิเรกที่บ้าน ก่อนที่ทั้งสามจะขึ้นรถกลับไปทำงาน ดิเรกหันมาออกคำสั่งกับแก้ว

 

            " ยัยเล็ก ! " ทั้งสามหันมามอง 

 

            " โรงแรม 5 ดาวของป๋า แกต้องรับผิดชอบ อย่าให้พลาดนะ รับปากป๋าก่อน ไม่งั้นป๋าจะไม่ไป " ดิเรกพูด แก้วรับปาก  ทั้งสามขึ้นรถไปทำงาน 

 

 

 

               ภายในรถ  แก้วที่นั่งอยู่เบาะหลังกระเถิบตัวเข้ามาใกล้ 2 หนุ่ม

 

             "  เหมือนป๋าจะมีแผนการอะไรสักอย่างนะเฮีย " แก้วพูด 

 

             " ชั้ลก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน " เขื่อนพูด

 

             " ป๋ายอมวางมือง่ายเกินไป มันไม่ใช่ไล้สไตส์ของป๋า " ป๊อปพูด 

 

             " ดูไปเรื่อยๆ แล้วเราค่อยซ้อนแผน " เขื่อนพูด 

 

             " ขนาดกับป๋า ยังมีแผนเลยนะเฮีย " แก้วพูด 

 

            " ไม่มีแผน ไม่ใช่กัมปนาทนะครับ " เขื่อนพูดไปขำไป 

 

 

              

                   คนสวยรับโทรศัพท์หน่อยคร๊าบบบ  คนสวยรับโทรศัพท์หน่อยคร๊าบบบ  เสียงโทรศัพท์แก้วดังขึ้น เขื่อนจอดรถริมทางทันที ก่อนที่ 2 หนุ่มข้างหน้าจะหันมาจ้องแก้วอย่างจริงจังพร้อมกัน  แก้วมองสายเรียกเข้า ' ปากจัด เย็นชา หน้าตาย ' 

 

           " ใครโทรมา " เขื่อนถาม

 

           " ทำไมไม่รับสาย " ป๊อปถาม  แก้วจนมุม ยอมรับสาย เพราะถ้าไม่รับ มันก็จะเป็นพิรุธ 

 

            " เฮ้ยย ! ว่าไงอะแกร " แก้วแอ๊บเสียงสุดๆ เขื่อนนั่งขำ คิดว่าปลายสายเป็นเพื่อนสาวของแก้วก็ขับรถต่อไป ป๊อปเองก็หันหน้ากลับไปนั่งขำกับเขื่อน 

 

 

           ( พูดให้มันดีๆหน่อยดิ ) โทโมะ นั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ในห้องทำงาน

 

           " เฮ้ย อัลไลว๊าาา ชั้ลก็โทรหาตลอดอะแกรร  ทำเป็นคิดมากไปไหนนะเออ " แก้วพูดไปก็เปลือบมอง 2 หนุ่มด้านหน้าไปด้วย

 

 

           ( ชั้ลไม่ใช่เพื่อนเล่นเธอนะ ) ฟังแก้วพูดไปเรื่อยๆ โทโมะก็ยิ่งอาหารเสียมากขึ้นเรื่อยๆ

 

            " เฮ้ยยย  นัดเจอกันดีกว่าอะแกรร  ชั้ลอยากเจอเพื่อนๆ เหมือนกัน " 

 

 

            ( เป็นอะไรของเธอ ไอบ้าา ! ) โทโมะทั้งมึนทั้งงง 

 

            "  โอเคเลยแกร เจอกันที่ร้านเดิมนะ แล้วเย็นๆ เจอกันนะแกรร  เออคิดถึงเหมือนกันอะแกร จุ๊ฟป๊อกนะเออ บ๊ายยย " แก้วกดวางสายแล้วปิดเครื่องทันที โทโมะยิ่งงงใหญ่ โทรไปก็โทรไม่ติด 

 

            "  นี่แกพูดแบบนี้กับเพื่อนหรอ ยัยเล็ก " เขื่อนพูดไปก็ขำไป 

 

           "  ก็บางคนแหละเฮีย เออนี่เฮีย เลขาเฮียไปไหนแล้ว แก้วไม่เห็นหน้าหลายวันแล้วนะ  " แก้วเปลี่ยนเรื่องทันที

 

          " ชั้ลไล่มันออก " เขื่อนพูดอย่างเซ็ง

 

           " เนื่องจาก เลขาสาว แต่งตัวยั่วยวนรองประธานจนออกนอกหน้าเกินไป  5555 + " ป๊อปพูดไปขำไป เขื่อนหันมามองหน้านิ่ง จนป๊อปต้องหยุดขำ

 

 

         " ส่วนของไอป๊อป เลขาสาวอกหัก โดนหลอกฟัน ยื่นใบลาออกเองเลย 5555 + " เขื่อนเอาคืน ป๊อปหน้าเซ็งทันที

 

 

        " อยากรู้จริงๆ ผู้หญิงคนไหนจะหยุดคนอย่างเฮียได้ " แก้วพูด แต่ในใจคิดแผนการอะไรบางอย่างอยู่ 

 

 

        "  ไม่มีผู้หญิงคนนั้นแน่นอน ใช่มั้ยไอป๊อป  " เขื่อนพูดอย่างมั่นใจ

 

 

        " แน่นอนเฮีย " ป๊อปเองก็เช่นเดียวกัน 

 

 

         " แล้วจะค่อยดู จะทำได้ตามปากพูดรึปล่าว " แก้วพูด 

 

 

        " แกก็อย่าหวังจะได้มีแฟนยัยเล็ก ป๋าไม่อยู่แบบนี้ ชั้ลกับเฮียคุมแจแน่นอน ไม่ต้องห่วง " ป๊อปพูด เขื่อนยิ้มเจ้าเล่ห์ แก้วเครียดทันทีที่ได้ยิน 

 

 

 

                   ทั้งสามขับรถมาถึงหน้าบริษัท แล้วแยกย้ายกันไปทำงาน  แก้วเดินมาถึงต้องประจำ เธอเปิดเครื่องโทรศัพท์มือถือ ก็หัวเราะจ๊ากทันที 

 

 

         "  นี่นาย จะโทรมาทำไมนักหนาฮะ ไม่มีงานทำหรือไง " แก้วกดโทรกลับหาโทโมะที่โทรมาหาเธอ 30 สาย 

 

 

         " เมื่อกี้ชั้ลโทรไปหาเธอ แต่ชั้ลก็ไม่รู้ว่าเธอเป็นบ้าอะไรของเธอ แล้วทีหลังอย่ามาตัดสายทิ้งใส่ชั้ล ชั้ลไม่ชอบ " โทโมะพ้นไฟใส่ยาว

 

 

          " เมื่อกี้ชั้ลอยู่กับเฮีย ชั้ลพูดไม่ได้ เข้าใจมั้ย " แก้วพูดอย่างเซ็งๆ

 

 

          " ทำไมพูดไม่ได้ ชั้ลไม่ได้จะจีบเธอสักหน่อย แล้วก็คงจะไม่มีวันจีบด้วย " โทโมะพูด

 

 

         " ขอบคุณพระเจ้าที่ประทานความคิดแบบนี้ให้กับคุณณภัทธ์พงศ์นะค่ะ เป็นบุญของชั้ลเหลือเกิน  เพราะตัวชั้ลเองก็ไม่ได้พิศวาสอะไรในตัวเค้าเลยค่ะ " แก้พูด เสียงกวนตีนสุดๆ

 

 

         "  หยุดกวนตีนสักทีได้มั้ย  " โทโมะแกล้งทำเสียงเข้ม แต่ใบหน้ายิ้มแย้มอารมณ์ดี 

 

 

         " พอได้แล้ว ตกลงนายโทรมาทำไม รีบๆพูด ชั้ลมีงานต้องทำต่อ  "  โทโมะยังไม่ทันพูด ก็มีเลขาหน้าห้องของแก้ว เดินเข้ามาอย่างถือวิสาสะ 

 

 

        " คุณพิมพ์พิชชาค่ะ คือ ท่านประธานบริษัท PPK มาขอพบท่านประธานค่ะ " เลขาพูด 

 

 

        " เฮียทั้งสองว่างอยู่รึเปล่า " แก้วถาม

 

 

        " คุณกัมปนาทติดประชุมค่ะ ส่วนคุณวรวิทย์ออกไปพบลูกค้าข้างนอก " เลขาพูด

 

 

        "  โอเค งั้นให้เค้ามาพบชั้ลที่นี่นะ เดี๋ยวชั้ลจะคุยเอง  " เลขาสามพยักหน้ารับแล้วเดินออกไป แล้วหันมาพูดกับโทโมะต่อ 

 

 

        " นาย เดี๋ยวชั้ลโทรกลับไปนะ ชั้ลมีธุระ " แก้วพุด

 

 

        ( ธุระกับบริษัท PPK นะหรอ ) โทโมะถาม ใบหน้ายิ้มแย้มกับเคร่งเครียดทันที

 

 

         " ใช่ " แก้วพูด

 

 

         ( งั้นไม่ต้องวางสาย ชั้ลจะฟังด้วย ) โทโมะเสียงเข้ม

 

 

         " ฟังไม่ได้ นายวางไปก่อน เดี๋ยวชั้ลโทรกลับไป " แก้วพูด

 

 

        (  งั้นชั้ลจะยกเลิกสัญญา )  โทโมะพูด แก้วหงุดหงิดทันที

 

 
         " อย่าทำตัวเป็นเด็กเอาแต่ใจได้มั้ย ชั้ลบอกว่าไม่ก็คือไม่ แค่นี้นะ " แก้วใส่อารมณ์ โทโมะ โกรธ 

 

 

         ( อย่ามาขึ้นเสียงกับชั้ล ชั้ล  ตู๊ด ๆๆๆๆ ) แก้วตัดสายโทโมะทิ้ง เค้าโกรธแทบจะเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้ง โทโมะกดโทรศัพท์ภายในห้องทำงาน

 

         "  ฟาง เข้ามาหาพี่หน่อย ! " ฟางที่นั่งอยู่หน้าห้องโทโมะ รีบวิ่งเข้ามาทันที

 

         " โทรไปนัดแก้วมากินข้าวกับคุณย่าที่บ้านตอนเย็น " ฟางรับคำสั่งจากโทโมะ เธอพยักหน้ารับแล้วเดินออกไป โทโมะนั่งหน้าเครียด คิดหนัก 

 

 

 

                 ทางด้านแก้ว เลขาสาวเดินนำ ประธานบริษัท PPK เข้ามาในห้องของแก้ว 

 

          "  เชิญนั่งค่ะ " แก้วผายมือเชิญ ไตรคุณให้นั่งลง ไตรคุณมองแก้วอย่างลุ้มหลงตั้งแต่หัวจรดเท้า 

 

         " ไม่ยักรู้มาก่อนว่าคุณดิเรกจะมีลูกสาวสวยขนาดนี้ " ไตรคุณหยอดคำหวาน 

 

        " ขอบคุณค่ะ เลขาชั้ลบอกว่าคุณจะมาพบคุณพ่อ " แก้วพูด 

 

         " ครับ ผมมีธุระจะคุยกับคุณดิเรก " ไตรคุณมองแก้วเชิงจะหว่านเสน่่ห์ใ่ แต่แก้วมีท่าทีไม่ค่อยชอบในการกระทำของเขาสักเท่ไหร่ 

 

        " ตอนนี้คุณพออยู่ในช่วงพักผ่อนนะค่ะ คงไม่สะดวกจะคุยเรื่องงาน ถ้าคุณจะคุยกับชั้ลได้หรือเปล่าค่ะ  " แก้วเสนอ 

 

         "  ได้ครับ ผมเต็มใจเป็นอย่างมาก " ไตรคุณยิ้มหวาน มองแก้วอย่างไม่ละสายตา

 

        " งั้นเรามาเข้าเรื่องกันเลยนะค่ะ " แก้วพูด 

 

        " ครับ   คือ ผมอย่างร่วมลงทุน ทำโรงแรม 5 ดาวกับบริษัทของคุณด้วย คุณจะว่ายังไงครับ " ไตรคุณพูด แต่ยังมองแก้วอย่างหวานเยิ้ม 

 

        " ชั้ลคงต้องถามคู่สัญญาของชั้ลก่อน ถ้าเค้าตกลง ชั้ลก็ตกลง  " แก้วพูด

 

       " คู่สัญญาของคุณ คงจะเป็น ณภัทธ์พงศ์ใช่มั้ยครับ " ไตรคุณพูด 

 

        " ใชค่ะ " แก้ว

 

        " ถ้าคุณยอมรับผมเป็นคู่สัญญากับคุณเพียงคนเดียว ผมมีผลประโยชน์จะให้คุณมากกว่าที่เค้าให้ " ไตรคุณ

 

       " อะไรหรอค่ะ " แก้วดูเชิง

 

        " ผมยอมรับผลกำไรน้อยกว่าที่คุณเสนอให้ บริษัท TT commention ในเรื่องบริษัททัวร์ในพื้นที่ใกล้เคียงกับที่คุณสร้างโรงแรม เป็นพวกพ้องกับผมทั้งสิ้น เราอาจจะได้เงินปันผลจากส่วนนี้ด้วย เพราะผมรู้มาว่า คุณจะทำโรงแรม และบริการเรื่องการท่องเที่ยวให้แขกที่มาพัก ถ้าคุณรับผมเป็นคู่สัญญา คุณมีแต่ได้กับได้ " ไตรคุณพูด 

 

 
       "  ชั้ลขอคิดดูก่อนค่ะ " แก้วพูด

 

       " ที่จริงคุณไม่ต้องคิดอะไรมากก็ได้นะครับ เพราะผลตอบแทนมันมหาศาลอยู่แล้ว " ไตรคุณพูด

 

       " ชั้ลยังยืนยันคำเดิมค่ะ ชั้ลขอคิดดูก่อน " แก้วพูดอ่างหนักแน่น

 

 

       " โอเคครับ  ถ้าผมจะขอเบอร์โทรศัพท์คุณเอาไว้ เพื่อมีข้อเสนอใหม่ๆ ผมจะได้แจ้งให้คุณทราบได้สะดวกคุณจะว่ายังไงค่ะ " ไตรคุณพูด 

 

 

       " โทรมาเบอร์บริษัทได้เลยค่ะ " แก้วพูด 

 

 

       " ผมเกรงว่ามันไม่สะดวก " ไตรคุณพูด 

 

        "  แต่ชั้ลสะดวกค่ะ " แก้วมงหน้าท้าทาย ไตรคุณยิ้มเจ้าเล่ห์

 

        " โอเคครับ เบอร์นี้ก็เบอร์นี้ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ แล้วเจอกันใหม่ครับ " ไตรคุณลุกขึ้น แก้วลุกจะเดินไปส่ง  ไตรคุณแก้งเดินมาชนแก้ว แล้วโอบกอดเอวแก้วเอาไว้เพื่อไม่ให้ล้ม ก่อนจะยิ้มอย่างมีเลศนัย  แก้วโกรธ  เธอรู้ทันมาไตรคุณแกล้งเพื่อที่จะได้แตะอั้งเธอ แก้วรีบตั้งหลักยืนตั้ง โกรธจนแทบจะชกหน้า ไตรคุณยิ้มหวานแล้วเดินออกไป เขาหยุดหน้าห้องแล้วหันกลับมามองเธออีกครั้ง

 

       "  ได้ยากแบบนี้แหละ ชั้ลยอม " แล้วยิ้มมีเลศนัย ก่อนจะเดินจากไป 

 

 

 

               ช่วงเย็นของวันเดียวกัน แก้วที่ได้รับนัดจากฟาง รีบขับรถมาที่บ้านอธรัตนากุล เธอกำลังจะลงจากรถ 

 

 

        " เธอมาที่นี่ทำไม !!  "  อิงอรแว๊ดเสียงใส่แก้ว แสดงความไม่ชอบอย่างออกนอกหน้า  แก้วยิ้มหวานอย่างกวนตีน

       " มาทานข้าวกับคุณย่าแฟนค่ะคุณแม่ " แก้วพูดไปยิ้มไป 

 

      " กลับไปเลยนะ บ้านนี้ไม่ต้อนรับแก ออกไป ! " อิงอรไล่ 

 

      " อุต๊ะ !  ศึกว่าที่แม่ผัวกับว่าที่ลูกสะใภ้กำลังจะเริ่มขึ้น " แก้วเอามือมาปิดปาก ทำท่าตกใจ

 

      "  นังเด็กนี่  พ่อแม่ไม่สั่งสอนหรือไง มาหาผู้ชายถึงที่บ้าน กลับไปซะ ไป๊ !! " อินอรพูด

 

 
      " นี่ แม่อินอร ชั้ลช่วยแก้วมาเอง แก้วเป็นแขกของชั้ล บ้านนี้ก็บ้านของชั้ล เธอก็เป็นแค่ผู้อาศัย อย่าริบังอาจมาไล่แขกคนสำคัญของชั้ล " คุณย่าเดินออกมาพร้อมกับฟาง 

 

       "  นี่แม่เห็นมันดีกว่าหนูหรอค่ะ " อินอรพูดอย่างน้อยใจ 

 

      " ชั้ลเห็นคนที่ถูกต้องดีกว่าคนทำผิดเสมอ   แก้ว เข้าไปบ้านกับฟางก่อนลูกไป " คุณย่าพูด แก้วยกมือไหว้ ยิ้มรับ แล้วเดินไปกับฟาง 

 

      " แกจะอะไรกับแก้วนักหนาฮะ แม่อินอร โกรธพ่อโกรธแม่เค้า แล้วมาลงที่เด็กอย่างนี้มันไม่ถูกนะ " คุณย่าพูด อินอรไม่พูดอะไร แต่ยังโกรธแก้วอยู่ ยอมเดินจากไปแต่โดยดี คุณย่าส่ายหน้าไม่เข้าใจ คุณยาเดินกลับไปที่บ้านสาน

 

       "  ทานข้าวกันได้แล้ว ย่าหิวแล้ว " แก้ว ฟาง เตรียมตังดต๊ะเสร็จแล้ว เมื่อเห็นคุณย่ามานั่งเรียบร้อยก็ทานอาหารกันทันที

 

       "  คุณย่าค่ะ  ทำไมแม่ถึงไม่ชอบแก้ว " แก้วถาม 

 

       " เรื่องของผู้ใหญ่นะลูก ไม่มีอะไรหรอก " คุณย่าพูด

 

       " เรื่องผู้ใหญ่ ถ้ามันกระทบถึงเด็ก เด็กก็ควรที่จะรับรู้ไม่ใช่หรอครับ " โทโมะที่เพิ่งกลับมา แต่มาทันได้ยิน 

 

        " มันก็จริงอย่างที่หลานพูดนะ งั้นเดียวย่าจะเล่าให้ฟัง " 

 

 

                เหตุการณ์ในอดีต ดิเรกเป็นแฟนกับอินอร ทั้งคู่รักกันมาก แต่ก็ต้องเลิกรากันไป เพราะความเอาแต่ใจ เจ้ากี้เจ้าการ ไม่มีเหตุผลของอินอร ไม่นานดิเรกก็มาพบรักกับนภาแม่ของแก้ว ทั้งคู่คบหากันอยู่ไม่นาน ก็ตกลงแต่งงานกัน ส่วนอินอรก็เสียใจมาก ประชดชีวิตด้วยการแต่งงานกับพิเชษพ่อของโทโมะกับฟาง

 

 
 
         " แสดงว่าคุณแม่ยังรักคุณพ่ออยู่ " แก้วถาม

 

        " อินอรไม่เคยลืมดิเรกได้เลย แต่แก้วไม่ต้องไม่ถือสาหรอกนะ ปล่อยเค้าไปเถอะ เดี๋ยวย่าจะคุณกับเค้าให้เอง " คุณย่าพูด 

 

 

         "  ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณย่า แก้วไม่โกรธคุณแม่ " แก้วยิ้มอย่างจริงใจ

        " ขอบใจมากนะลูกนะ " คุณย่าลูบผมแก้วอย่างเอ็นดู

 

       " ทานข้าวกันต่อเถอะครับ ผมหิวแล้ว " โทโมะเสนอ 

 

       " เดี๋ยวก่อนนะ คือนายมานั่งอยู่ตรงนี้ได้ยังไง ปกตินายจะเก็บตัวอยู่แต่ในห้องไม่ใช่หรอ " แก้วพูดอย่างงง คุณย่าคิดตาม หันไปมองโทโมะ โทโมะมองหน้าฟาง ทำตาดุใส่ที่ฟางไปเล่าเรื่องของเค้าในแก้วฟัง ฟางหลบตาทุกคน 

 

        "  คือ พี่โทโมะให้ชั้ล..... " ฟางพูดยังม่จบ โทโมะก็พูดแทรกขึ้นมาทันที เพราะกลัวตัวเองจะเสียหน้าที่ให้ฟางโทรนัดแก้วมา

 

        " ก็แล้วชั้ลจะมาทานข้าวกับย่าของชั้ลนี้มันไม่ได้หรอ " โทโมะ ตีหน้าเหมือนคนโกรธ แต่ในใจยังกังวลกลัวว่าแก้วจะรู้ทัน

 

       " อย่างนายเนี่ยนะ ชั้ลเห็นวันก่อนขนาดวันเกิดคุณย่า นายยังไม่รู้เลย " แก้วยังคงสงสัย

 

    

       " ก็วันนั้นเธออยู่ด้วย ชั้ลไม่อย่างยุ่ง กินข้าวไม่ลง " โทโมะยังคงชักสีหน้าใส่อารมณ์

 

        " แล้ววันนี้ชั้ลไม่อยู่หรือไง นายถึงได้กินข้าวลง " แก้วถาม คุณย่ายิ้มเพราะรู้ทัน แต่แก้วยังคงอยู่ ฟางนั่งยิ้ม โทโมะเริ่มหน้าเปลี่ยนสี ทำตัวไม่ถูก เมื่อย่งจนมุมไปทุกทีๆ 

 

        " เออ ไม่กงไม่กินมันแล้ว ผมไปอาบน้ำก่อนนะครับคุณย่า " โทโมะพูดจบก็เดินสะบัดไปทันที ย่ากับฟางนั่งขำ แก้วงง 

 

        " คนอะไรอารมณ์ขึ้นลงๆ " แก้วส่ายหน้าไม่เข้าใจ 

 

 

         "  แก้ว มาทานข้าวที่นี้บ่อยๆนะ โทโมะจะได้ลงมาหาย่าบ่อยๆ " คุณย่าพูดไปยิ้มไป แก้วงงไม่เข้าใจความหมาย

 

 

        "  แก้วมานะสิค่ะ คุณย่าาจจะไม่ได้เจอเค้า  ที่ไหนมีแก้วที่นั้นคงจะไม่มีเค้าแหละค่ะ " แก้วพูด คุณย่ากับฟางนั่งหัวเราะชอบใจ