ยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน

“ คุณคิดยังไงพาฉันเที่ยวทะเลค่ะ ” จริญญาถามเจ้านายที่นั่งมองทะเลอย่างเหม่อลอย
 
 
“ ผมอยากมาเที่ยวทะเลนานแล้วแหละ อีกอย่างเพื่อเป็นการแก้ตัวที่ผมผิดนัดทานข้าวกับคุณวันนั้น ” วิศวะพูดก่อนจะสั่งอาหาร
 
 
“ คุณมีเรื่องไม่สบายใจอะไรบอกฉันได้นะ อย่างน้อยฉันก็เป็นเลขาคุณ ”
 
 
“ เอ่อ ไม่มีอะไรหรอก ”
 
 
“ เล่ามาเถอะค่ะ ฉันไม่บอกใครหรอก ”
 
 
“ คือผมแค่รู้สึกแย่ที่ตัวเองบริหารงานไม่ดี ยอดกำไรบริษัทตกตั้งหลายเปอร์เซ็นต์ ” วันนี้เธอสังเกตเห็นเขาเครียดตั้งแต่ออกจากห้องประชุมเมื่อเช้า
 
 
“ คุณอย่าคิดมากเลยค่ะ ปีนี้เป็นปีแรกที่คุณบริหารทำได้ขนาดนี้ก็เก่งแล้วค่ะ สู้ๆ ” เธอพูดเป็นกำลังใจให้เขาพรางยิ้มไปด้วย
 
 
“ ช่างมันเถอะ วันนี้ผมพาคุณมาเที่ยวอย่าเครียดเลย ถ้าคุณอยากไปเที่ยวส่วนไหนของชลบุรีบอกผมได้นะ ”
 
 
“ ไม่เอาดีกว่าค่ะ พรุ่งนี้เราต้องไปทำงานไว้โอกาสหน้าเราค่อยมาใหม่ ” จริญญาบอกเจ้านายเพราะจากชลบุรีกลับกรุงเทพเกือบ 3ชั่วโมงถ้าไปเที่ยวอีกคงกลับบ้านดึกแน่ๆ
 
 
“ ก็ได้ งั้นเราทานเสร็จไปเดินเล่นกันนะ”ใบหน้ายิ้มเต็มไปด้วยรอยยิ้มเมื่อได้ยินคำชวนจากผู้ชายตรงหน้า
 
 
“ ถ้าไปตรงนั้นฉันขอยืมโทรศัพท์คุณถ่ายรูปได้ไหมค่ะ เครื่องของฉันมันถ่ายมัวมากซื้อตั้งแต่เข้ามหาลัยแล้ว 55555 ” เธอทั้งพูดทั้งหัวเราะจนหนุ่มหน้าหวานอดขำตามไม่ได้
 
 
“ ทำไหมจะไม่ได้ล่ะ ” เขาหัวเราะเมื่อเห็นบุคลิกที่แท้จริงของเธอซึ่งมันแตกต่างจากวันแรกที่เขาเจอเป็นอย่างมาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ภาณุถอนหายใจก่อนจะก้าวเท้าเข้าบ้านหลังใหญ่เขารู้สึกอึดอัดทุกครั้งที่อยู่ในบ้านหลังนี้ พ่อกับแม่เขาแยกทางกันตั้งแต่เขาเด็กๆ หลังจากนั้นเขาก็ไปอยู่กับแม่ที่อเมริกาที่ที่เกิดเหตุการณ์สะเทือนใจเขามาตลอด วันที่แม่และเขาประสบอุบัติเหตุรถคว่ำจากเหตุการณ์นี้ทำให้เขาสูญเสียผู้หญิงที่รักที่สุดไปและจากวันนั้นถึงปัจจุบันเขาต้องมาใช้ชีวิตกับผู้ชายที่เรียกว่าพ่อ ตั้งแต่เด็กจนโตเขาเห็นพ่อพาผู้หญิงเข้ามาในบ้านบ่อยมากและพ่อไม่เคยสนใจเขาเลยทำให้ภาณุกลายเป็นเด็กเก็บกด
 
 
 
“ ป๊อปแกไปเที่ยวทุกคืนเลยนะ หัดสนใจงานบริษัทของตระกูลบ้างไม่ใช่เอาเวลาไปสนใจแต่บริษัทรถสปอร์ตเล็กๆของแก ” ผู้ชายวัยกลางคนเดินมาด่าลูกชายเมื่อเดินผ่านหน้า
 
 
“ พ่อจะมาด่าผมแบบนี้ไม่ได้หรอกเพราะอย่างน้อยผมก็ไม่ได้ขอตังพ่อใช้ ” ภาณุเถียงบิดาของตน บริษัทรถสปอร์ตที่ว่านี้คืองบของคุณยายที่ออกให้เขาทั้งหมดไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพ่อเขา
 
 
“ เดี๋ยวนี้แกกล้าเถียงฉันหรอห่ะ ระวังเถอะบริษัทบ้าของแกจะเจ๊งสักวัน ”
 
 
“ พ่อก็ให้บรรดาเมียน้อยพ่อไงช่วยบริหาร เท่าที่ผมนับๆดูเกินตำแหน่งในบริษัทใหญ่ๆของพ่อด้วยซ้ำ ” เขาพูดประชดคนเป็นพ่อมีน้อยครั้งมากที่เขากับพ่อจะคุยกันดีๆ
 
 
“ ไอ้ป๊อป !!! แกต้องเป็นคนบริหารงานต่อจากฉันและที่สำคัญตอนนี้ว่าที่คู่หมั้นแกกลับมาจากต่างประเทศแล้ว หวังว่าฉันคงไม่ผิดหวังในตัวแกนะ ” คุณนริศพูดก่อนจะเดินขึ้นบันได
 
 
“ ผมไม่มีทางหมั้นกับพวกคุณหนูลูกนักธุรกิจที่พ่อหาให้หรอก ถ้าผมจะบริหารผมทำได้โดยไม่ต้องใช่วิธีแบบพ่อ ” มีหลายครั้งที่พ่อเขาหาลูกสาวนักธุรกิจใหญ่มาให้เขาดูตัวเพื่อจะขยายบริษัทให้เป็นที่รู้จักมากขึ้นทั้งในประเทศและต่างประเทศซึ่งพ่อแม่เขาก็แต่งงานกันด้วยวิธีนี้เช่นกัน
 
 
“ ฉันรู้นะว่าแกยังคบกับลูกสาวตระกูลนีระสิงห์อยู่ ทั้งๆที่แกก็รู้ว่าบริษัทเรากับนีระสิงห์แข่งขันกันทางธุรกิจมาโดยตลอด คนที่ฉันหามาให้แหละเหมาะกับแกที่สุดแล้ว”
 
 
“ ผมคบกับฟางมันไม่ได้ส่งผลกระทบถึงบริษัทรถผม แต่บริษัทใหญ่ๆของพ่อผมว่าขึ้นอยู่กับคนบริหารมากกว่า ”
 
 
“ ยังไงแกก็ต้องทำตามที่ฉันบอกไม่งั้นฉันจะไม่ยกสมบัติให้แก ” คำพูดที่เด็ดขาดของคุณนริศไม่ได้ทำให้ภาณุกระทบอะไร
 
 
“ ถ้าพ่อจะเอาสมบัติมาอ้างมันไม่ได้ผลหรอก ผมยืนยันคำเดิมว่าผมไม่หมั้น ฟางเท่านั้นคือเจ้าสาวของผม ” เขาเดินผ่านหน้าบิดาไปอย่างไม่สนใจ
 
 
 
 
คุณนริศหงุดหงิดเมื่อหาทางทำให้ลูกชายเปลี่ยนใจไม่ได้ ภาณุเป็นคนหัวแข็งมาตั้งแต่เด็กว่าคำไหนคำนั้น ภาณุจะขัดทุกอย่างที่เขาบอก รวมถึงเรื่องที่ไปคบกับลูกสาวตระกูลนีระสิงห์ที่ทำประชดเขาเมื่อ 5 ปีก่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ สวัสดีครับ พี่ถึงบ้านแล้วนะ ” เมื่อมาถึงห้องภาณุก็โทรหาแฟนสาวทันทีเธอมักจะทำให้เขาหายเครียดเสมอ
 
 
“ หนีเที่ยวอีกแล้วหรอ ”
 
 
“ ฟางเมื่อกี่พี่ทะเลาะกับพ่ออีกแล้ว ” เขาพูดน้ำเสียงเรียบๆบ่งบอกว่าเขาเครียดไม่น้อย
 
 
“ เล่าให้ฟางฟังได้นะคะ ” เธอรู้ดีว่าภาณุมักจะทะเลาะกับบิดาบ่อย ตอนแรกที่เธอเจอเขาเธอมองว่าเขาเป็นลูกคุณหนูเอาแต่ใจตัวเองเป็นลูกชายคนเดียวของบ้านอยากจะได้อะไรก็ต้องได้  แต่ไม่ใช่เลยเวลาที่เขาอยากได้อะไรเขาต้องเก็บตังซื้อเองถ้าไม่ได้จริงๆก็ขอคุณยายเพราะพ่อเขาไม่เคยสนใจพอจะคุยกันหน่อยก็ทะเลาะกันเพราะอารมณ์ร้อนทั้งคู่และยิ่งภาณุเป็นคนหัวแข็งเขาไม่มีทางยอมง่ายๆ ภาณุเคยเล่าให้เธอฟังว่าเขาใช้ชีวิตคนเดียวมาตั้งแต่เด็กพ่อส่งเขาไปเรียนโรงเรียนประจำจนจบม.ปลาย เธอสัมผัมว่าเขาต้องการความอบอุ่นที่ขาดไป
 
 
“ ก็เรื่องเดิม พ่อจะให้พี่บริหารงานต่อแต่เขามีข้อแลกเปลี่ยน ” เขาอธิบายให้แฟนสาวฟัง
 
 
“ พี่ป๊อปเป็นลูกชายคนเดียวยังไงพี่ก็ต้องทำงานแทนพ่ออยู่แล้ว พี่ก็บริหารทั้งสองบริษัทพร้อมกันเลยไงค่ะ ”
 
 
“ แต่มันไม่ใช่แค่นั้นไงฟาง ”
 
 
“ มีอะไรอีกหรือเปล่าค่ะ ”
 
 
“ พี่ยังไม่พร้อมทำงาน ” เขาตอบสั้นๆ ภาณุไม่เคยบอกเรื่องการหมั้นทางธุรกิจให้ธนันต์ธรญ์รู้เขากลัวว่าเธอจะคิดมากเพราะเธอก็รู้ดีว่าบริษัทจิระคุณกับนีระสิงห์แย่งผลประโยชน์กันอยู่แล้ว
 
 
“ โธ……ฟางก็นึกว่าเรื่องอะไร พี่ป๊อปอายุจะเลขสามอยู่แล้วและอีกอย่างพี่บริหารบริษัทนำเข้ารถบรรลุเป้าหมายทุกปีงานแค่นี้พี่ทำ
ได้สบาย ”
 
 
“ แต่พี่ก็เครียดอยู่ดี บริหารบริษัทใหญ่แบบนั้นคู่แข่งเยอะหาผลกำไรแข่งกันทั้งนั้น ” เขาอธิบายอีกเหตุผลที่ยังไม่อยากทำงาน
 
 
“ อย่าคิดมากสิยังไม่ได้ทำเลย พี่อาจจะชอบก็ได้ ”
 
 
“ ฟางอาทิตย์นี้เราไปหัวหินกันนะ พี่เครียดอยากเล่นน้ำทะเล ” เขาทำเสียงอ่อนๆเธอ
 
 
“ ไปกันสองคนหรอ พ่อฟางไม่ให้ไปกับพี่หรอก ”
 
 
“ ทำอย่างกับพี่เคยลากฟางเข้าห้อง คบกันมา 5 ปีอย่างมากก็ได้แค่จูบ ” ภาณุพูดตามความจริงไม่แน่เขาอาจจะนับครั้งจูบกับเธอได้ด้วยซ้ำ แม้จะไปเที่ยวไหนด้วยกันสองคนเธอก็แยกห้องกับเขาตลอดจะกอดก็ยังยากเลยผู้หญิงคนนี้
 
 
“ 55555 โอเคงั้นเราเจอกันวันอาทิตย์เลยนะคะ งานฟางยุ่งมากเลย ”
 
 
“ อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยล่ะ ฝันดีนะครับเด็กน้อย ”
 
 
“ ฝันดีเช่นกันค่ะผู้ใหญ่แก่ 555555 ”