ยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน

เมื่อถึงวันสุดสัปดาห์ภาณุมารับธนันต์ธรญ์ที่บ้านตามที่นัดกันไว้ ตอนแรกพ่อของเธอไม่อนุญาติเพราะไปกันสองคนเธอจึงโทรตามเพื่อนสาวคนสนิทไปด้วย

เมื่อภาณุรู้ว่าพรปวีณ์ไปด้วยเขาจึงโทรตามภัทรดนัยมาช่วยกันเฟย์ออกจากเขาและแฟนเพราะนานๆจะมีโอกาสอยู่ด้วยกัน เวลาผ่านไปเกือบครึ่งวันทำให้พวกเขาทั้ง 3 มาถึงเป้าหมาย รถคันหรูเคลื่อนที่เข้าไปจอดหน้าบ้านหลังใหญ่ริมหาด บ้านตากอากาศหลังนี้คุณปู่กับคุณย่าซื้อให้ภาณุเป็นของขวัญตอนเรียนจบ เวลาที่เขามีเรื่องไม่สบายใจเขามักจะมาที่นี่ส่วนธนันต์ธรญ์เมื่อ 3 ปีก่อนเธอก็มาบ่อยเช่นกัน

“ ยัยฟางตื่นได้แล้ว ถึงแล้ว ” พรปวีณ์เดินมาปลุกเพื่อนที่นอนตั้งแต่รถออกจากกรุงเทพจนตอนนี้ยังไม่ตื่น มิหนำซ้ำยังปลุกยากอีก

“ ถึงแล้วหรอ เร็วจังเพิ่งนอนเองอ่ะ ” สาวร่างบางตื่นมาอย่างสลึมสลือ

“ โอโห….ยัยฟางแกนอนมาหลายชั่วโมงแล้วนะ ดูสิฉันนั่งจนขาชาไปหมด ปะเข้าบ้านกัน ” เธอทั้งสองคนเดินเข้าบ้านปล่อยให้ชายหนุ่มคนเดียวทำหน้าที่ยกของเข้าบ้าน

“ พี่ป๊อปทำไหมบ้านสะอาดจัง พี่มาบ่อยหรอหรือแอบมาสาวมาเก็บที่นี่” เมื่อก้าวเข้ามาในบ้านพรปวีณ์ตั้งข้อสงสัยทันทีเพราะจากที่เธอดูเหมือนบ้านหลังนี้มีคนอยู่ทั้งๆที่ภาณุก็ไม่ค่อยได้มา

“ น้องเฟย์นี่ช่างสังเกตจังเลยนะ คุณย่าพี่เขาเห็นว่าบ้านสกปรกเลยจ้างคนมาทำความสะอาดอาทิตย์ละสองสามวัน ” เขาอธิบายให้พรปวีณ์ฟังส่วนแฟนเขาไม่รู้หายไปไหน

“ ยัยฟางวิ่งไปหลังบ้านตั้งแต่เข้ามาแล้วค่ะ ” สาวแก้มบุ๋มบอกชายหนุ่มที่พยายามมองช้ายมองขวา เมื่อเขาได้คำตอบจากเธอจึงเดินไปตามแฟนสาว

“ ฟาง ฟางอยู่ไหน ได้ยินพี่ไหม ”

“ อ๊ายยยยยยยยยยยยยยย อ๊ายยยย ” เมื่อเขาได้ยินเสียงกรี๊ดของเธอภาณุรีบวิ่งไปที่ต้นเสียง

“ ฟางเป็นอะไรหรือเปล่า เจองูหรอ ” เขาถามอย่างตกตะลึงเมื่อวิ่งมาถึงตัวแฟน

“ ดูนี่สิค่ะ ”

“ ดอกไม้ ”

“ ใช่ค่ะ ดอกไม้สวยด้วย ฟางเอามาปลูกเมื่อ 3 ปีก่อนไม่คิดว่าจะสวยขนาดนี้ อ๊ายยยยย ชอบจังเลย ” เธอพูดพร้อมวิ่งเข้าไปในสวนดอกไม้นานาชนิดที่เธอซื้อมาปลูกทุกครั้งที่มาบ้านหลังนี้

“ ฟางอย่าบอกนะว่าที่กรี๊ดดังๆเมื่อกี่คือกรี๊ดให้ดอกไม้ รู้ไมพี่ตกใจแค่ใจนึกว่างูกัด ” เขาทั้งดูทั้งหัวเราะไม่รู้ว่าตัวเองบ้าหรือเธอบ้ากันแน่

"พี่บอกให้แม่บ้านเขาช่วยดูแลให้ด้วย ไม่น่าเชื่อว่ามันจะสวยขนาดนี้ ฟางคงจะชอบใช่ไม"

"ฟางกรี้ดดังขนาดนี้พี่ยังจะถามอีกนะคะ มันสวยกว่าที่ฟางคิดไว้เยอะมาก ตอนเย็นเรามาจัดปาร์ตี้กันตรงนี้นะพี่ป๊อป"

“โอเคครับ แต่พี่ว่าเราไปทานข้าวกันเถอะ ไอ้เขื่อนน่าจะมาถึงแล้ว ”

“ พี่ป๊อปชวนพี่เขื่อนมาด้วยหรอ ถ้าเป็นแบบนั้นเรารีบไปกันเถอะเดี๋ยวทะเลาะกับยัยเฟย์บ้านแตก ” เธอรีบดึงแขนเขาแล้ววิ่ง

“ ยัยฟางทำไมแกไม่บอกฉันว่าเขามา ถ้าฉันรู้ไม่มาหรอกมันเสียบรรยากาศหมด ” เป็นอย่างที่ธนันต์ธรญ์คิดไว้เมื่อเธอมาถึงเพื่อนเธอถามเป็นชุด

“ พี่เป็นคนชวนเขื่อนมาเอง มากันเยอะๆจะได้สนุกไงน้องเฟย์ ”

“ พี่ป๊อปอย่าคิดว่าเฟย์ไม่รู้นะว่าพี่คิดอะไร คิดว่าพาเพื่อนพี่มาแล้วจะกันเฟย์ออกจากยัยฟางได้หรอ ” คนที่ถูกอ่านใจมองหน้ากับเพื่อนที่เพิ่งมาถึง พรปวีณ์อ่านใจคนเก่งเหมือนที่เพื่อนเขาบอกจริงๆ

“ พี่เขื่อนมาก็ดีนะคะ พี่ป๊อปจะได้มีเพื่อนเพราะฟางกับยัยเฟย์จะตัวติดกันตลอด” เมื่อธนันต์ธรญ์รู้ความคิดภาณุจึงแกล้งแซว พรปวีณ์เพื่อนเธอคนนี้คิดอะไรไม่เคยพลาดอยู่แล้ว

“ ทานข้าวกันเถอะ แต่พี่ซื้อข้าวมาไม่ครบคนนะตอนแรกนึกว่ามีแค่น้องฟางกับไอ้ป๊อป ” หนุ่มหน้ายาวหันไปพูดกับสาวร่างบางที่จริงเขารู้อยู่แล้วว่าอดีตแฟนมาด้วยแต่แค่อยากแกล้ง

“ ไม่เป็นไรค่ะ ฟางกับเฟย์ทานด้วยกันก็ได้ ”

“ ฉันเพิ่งรู้นะ ว่าเดี๋ยวนี้นายกินข้าวเป็นด้วย แต่ก่อนเห็นกินแต่เหล้า ” พรปวีณ์พูดประชดก่อนจะนั่งเก้าอี้โดนไม่สนใจอีกฝ่าย

“ พี่ว่าเราทานกันเถอะนะ ” ภาณุเป็นคนตัดบทสนทนาแค่ทั้งสองมาเจอหน้ากันยังทะเลาะขนาดนี้ไม่อยากจะคิดอยู่ที่นี่อีกสองวันจะเป็นอย่างไร นี่สินะที่เขาบอกว่ารักมากก็เกลียดมากเช่นกัน

“ ยัยฟางเราไปเดินเลยกันเถอะ ” เมื่อทานข้าวเสร็จสองทั้งสองวิ่งไปชายหาดทันที

“ ที่นี่ลมแรงมากเลยอ่ะ ฉันชอบๆถ้าไม่มีนายนั่นจะดีมาก เขาไม่น่ามาเลย ” ถึงแม้เพื่อนจะทำท่าทีมีความสุขแต่ธนันต์ธรญ์ยังสังเกตุเห็นแววตาเศร้านั้นอยู่ดี

“ เฟย์ฉันถามแกหน่อยได้ไหม ตอนนี้แกคิดยังไงกับพี่เขื่อนทำไม่ต้องทะเลาะกันด้วย ”

“ ไม่รู้สิ ฉันเห็นหน้าเขาแล้วชอบคิดถึงเรื่องเก่าๆบางครั้งฉันก็เหงานะที่โสดแบบนี้แต่เธอคงรู้นะว่าทำไมฉันกับเขาถึงไปต่อกันไม่ได้ ”

“ เธอกับพี่เขื่อนอารมณ์ร้อนด้วยกันทั้งคู่ ฉันว่าถ้ามีใครยอมเย็นลงมาบ้างต้องไปต่อได้แน่ ”

“ ฉันไม่อยากฟังเรื่องนี้แล้ว เธอไม่ต้องมาจับคู่ให้ฉันนะฟางยังไงฉันก็ไม่คบกับเขาอีกแน่ ”

“ โอเคๆ ”

“ ถ้าฉันใจเย็นแล้วผู้ชายมันได้ใจแบบแฟนเธอก็ไม่ไหวนะฟาง เธออย่าใจอ่อนมากนักสิฟางบางครั้งเราก็ต้องใจแข็งบ้าง ”

“ ฉันรู้แต่ฉันทำไม่ได้ ฉันอยากใจแข็งแบบเธอบ้างจังเฟย์จะได้ปราบพี่ป๊อปให้อยู่มัด ”

“ เป็นฉันมันก็ไม่ดีหรอกฟาง ยังไม่มีใครเข้ามาจีบสักคน สงสัยเรื่องมาเกินไป 55555 ”

“ 5555555555555555 ” ทั้งสองคนนั่งคุยกันไปเรื่อยๆพร้อมเดินรอบๆหาดทรายสีขาว

“ ไอ้ป๊อปมึกรักฟางมากไมว่ะ ” อยู่เฉยๆภัทรดนัยก็ถามเพื่อนขึ้น

“ รักมากดิ ถามทำไหม วันนี้มาแปลกนะมึงสงสัยเห็นแฟนเก่าแล้วอยากมีแฟนอีกครั้ง ” เขาแปลกใจเล็กน้อยที่อยู่ๆเพื่อนสนิทก็ถามเรื่องนี้

“ กูแค่จะบอกว่ามึงมีผู้หญิงดีๆที่มึงรักเขาและเขาก็รักมึง มึงควรรักษาไว้ให้ดีก่อนมันจะสายเกินไป ” ภัทรดนัยพูดเศร้าเมื่อนึกถึงเรื่องตัวเองเขาเลิกกับเฟย์ 3 ปีก่อนช่วงที่ฟางไปเรียนต่อพอดี ตอนนั้นมีภาณุนี่แหละเป็นเพื่อนดื่มเพื่อนเที่ยวกับเขาเสมอ

“ เอ่อ รู้แล้ว สงสัยมึงจะเครียดจริงๆแต่พออยู่ต่อหน้าเฟย์ชวนเขาทะเลาะดีจริงๆนะมึง”

“ ว่าแต่มึงเถอะตอนนี้ล้างสต็อกสาวทิ้งหมดยัง จับได้ครั้งต่อไปน้องฟางเขาไม่ปล่อยนะเว้ยและที่สำคัญกูไม่ช่วยมึงเหมือนทุกครั้ง ” คราวนี้หนุ่มหน้ายาวย้อนถามเพื่อนบ้าง

“ ทำไงได้ว่ะ....คนมันเสน่ห์แรง กูสาบานได้เลยว่ากูไม่เคยเข้าหาผู้หญิงคนไหนก่อนนอกจากฟาง ” เขาจำได้ดีว่าช่วงที่จีบฟางมันยากขนาดไหน ผู้หญิงคนนี้สะดุดตาเขาตั้งแต่แรกเจอ กว่าจะได้เบอร์เธอใช้เวลา 2 เดือน ดูใจกันอีกตั้งหลายเดือน กว่าจะได้เป็นแฟนกันก็เกือบปีแต่มันก็คุ้มสำหรับคนที่คบกันมา 5 ปี ปกติเขาคุยกับผู้หญิงไม่ได้นานยิ่งคนที่ถอยห่างอย่างธนันต์ธรญ์ยิ่งเป็นไปไม่ได้แต่มันแปลกมากเขารู้สึกเหมือนเธอมีอะไรบางอย่างที่เขาจะต้องค้นหาให้เจอและสิ่งนั้นเขาคิดว่ามันต้องคุ้มมากๆที่จะได้มา

ขอโทษที่ไม่มาอัพนาน เดี๋ยวอัพให้อีกตอนนะจ๊ะ