รักเธอจัง..ยัยน่ารัก (Love U cuties.)

 
 
 
Faye Talk
เขื่อน:ใจเย็นๆสิ  เฟย์ไปบอกหวายแบบนั้นเด้วเค้าก็รู้หรอก
  เขื่อนพูดเตือนฉัน  ตอนนี้ฉันได้สติแล้ว
เฟย์:ฮึกกก!!  เฟย์เป็นห่วงพี่ฟาง  เฟย์ห่วงยัยหวาย  เฟย์จะบ้าแล้วนะเขื่อน  เฟย์ไม่รู้ต้องทำยังไง เฟย์……
ฉันบอกออกไปอย่างอัดอั้น ร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย  เขื่อนเอื้อมมือมาลูบหัวแล้วรั้งฉันเข้าไปกอด
เขื่อน: เขื่อนรู้  แต่ตอนนี้เฟย์ต้องใจเย็นๆนะ ตั้งสติไว้  เขื่อนเชื่อว่าฟางกับไอป็อบปี้ต้องไม่เป็นอะไร  เชื่อเขื่อนสิ
นายเขื่อนบอกแล้วลูบหลังปลอบฉัน
เฟย์: เขื่อน…เฟย์เหนื่อย
เขื่อน: เฟย์  เฟย์ยังมีเขื่อนนะ  มีอะไรให้เขื่อนช่วย เฟย์บอกเขื่อนนะ อย่าเก็บไว้คนเดียว เขื่อนเป็นห่วง
ตึก ตึก ตึก!!  ฉันฟังนายเขื่อนพูดไปก็รู้สึกใจเต้นแปลกๆ นี่เราเป็นอะไรไปนะ  สงสัยร้องไห้มากไปมั้ง
 
Tomo Talk
หวาย: ปล่อยหวายนะพี่โมะ
หวายสะบัดมือผมออก แล้วคาดครั้นถาม
หวาย: นี่พี่ๆปิดบังอะไรไว้รึเปล่าทำไมทำตัวกันแปลกๆ
ยัยนั้นถามผมโดยที่จ้องเข้ามาที่ตาอย่างคาดคั้น
โทโมะ: ไม่มีไรหรอกน่ะ  แล้วนี่ เราเป็นยังไงมั้ง ดีขึ้นแล้วยัง
ผมรีบเปลี่ยนเรื่องแล้วถามอย่างเป็นห่วง
หวาย: หวายจะเป็นอะไรก็ชั่งหวาย  แต่หวายสงสัยทำไม ทำไมทุกคนต้องทำตัวแปลกๆหวายไม่เข้าใจ เฟย์ก็เหมือนกัน  แค่หวายลืมเอายามาก็ต้องขึ้นเสียงด้วย  เฟย์ไม่เคยขึ้นเสียงใส่หวายเลยนะ ฮึกก!!
 
         
 
ยัยนี่พูดอย่างน้อยใจ  ผมเดินไปแตะไหล่เบาๆแล้วยกมือเช็ดน้ำตาให้ แต่หวายก็สะบัดออก
 หวาย: พี่ๆเห็นหวายเป็นตัวอะไร  ฮึกๆ!!
เธอยังร้องไห้ไม่หยุด
โทโมะ: ใจเย็นๆหวาย ที่เฟย์เขาดุหวาย เพราะห่วงหวายนะ  หวายไม่ค่อยดูแลตัวเอง ไม่แปลกเลยที่เฟย์กับฟางจะห่วงหวายขนาดนั้น
   ผมปลอบเธอเธอหันมามองผม
หวาย: แล้ว!!!.....
โทโมะ: หยุด!! พี่รู้ว่าหวายจะพูดอะไร  ตัวหวายเองก็น่าจะรู้ว่าตัวเองไม่ค่อยแข็งแรง ต้องดูแลตัวเองบ้างสิ  ถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง
หวาย: หวายจะเป็นอะไร?  หวายแค่ป่วยออดๆแอดๆธรรมดา ไปหาหมอทีไร หมอก็บอกไม่สบาย ทำไมต้องเป็นห่วงกันขนาดนั้น
เธอยังเถียงด้วยความดื้อ
 
โทโมะ:เอางี้ ถ้าสมมติ ฟางหรือเฟย์ป่วยแบบหวาย หวายจะทำยังไง
ผมจับไหล่แล้วถามออกมา
หวาย:หวายก็ต้องดูแลสิ ถ้าเป็นอะไรขึ้นมาหวายจะทำไงอ่ะ
โทโมะ: ใช่!! เฟย์กับฟางก็คิดแบบหวาย  เธอมีกัน3คนพี่น้องนะ  อย่าทะเลาะกันแค่เรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้เลย
ผมเตือนสติเธอ เธอก็ก้มหน้าใช้ความคิดแล้วเดินออกไป 
โทโมะ: อ้าว!! หวาย !!หวาย!!
ผมเรียกเธออย่างตกใจแล้วเดินตามไป
 
 Waii Talk
    หมับ!!!
ฉันเดินเข้ามาหาเฟย์แล้วก็กอดไว้
เฟย์: หวาย!! เป็นอะไร
เฟย์ถามอย่างตกใจพยายามจะดันตัวออกมาดู แต่ฉันก็ยังกอดเฟย์ไว้แน่น
หวาย: ฮึก!! เฟย์…หวายขอโทษ… หวายขอโทษที่ไม่ดูแลตัวเองทำให้เฟย์กับพี่ฟางเป็นห่วง ขอโทษที่ทำไม่ดีกับเฟย์มื่อกี้ หวายขอโทษ หวายขอโทษ!!.....
ฉันบอกความในใจกับเฟย์  ใช่!! เพราะเฟย์เป็นห่วงเรา แต่ทำไมเราถึงไม่ยอมเข้าใจนะ
เฟย์: ไม่เป็นไรหวาย  อย่าร้องสิ  เด้วไม่สวยนะ ฮึก!!
เฟย์บอก ฉันดันตัวออกมาแล้วมองหน้า
หวาย: เฟย์ยกโทษให้หวายนะ
เฟย์: ไม่…..เพราะเฟย์ไม่เคยโกรธหวายเลยนะ  อย่าร้องสิ  เฟย์ร้องตามเลยเห็นมั้ย ฮึกๆ
เราต่างผลัดเช็ดน้ำตาให้กัน
เขื่อน: ในเมื่อพี่น้องเข้าใจกันแล้ว เขื่อนว่า เราเข้าไปข้างในกันดีกว่ามั้ย  กิจกรรมรับน้องยังไม่จบนะ
เขื่อนพูดออกมา  พวกเราเห็นด้วยแล้วเดินตามกันออกไป
 Koen Talk
เขื่อน: โทโมะ!! ฉันรักนายนะเว้ย
ผมโผเข้าไปกอดไอโทโมะ ผมเห็นความรักของ2พี่น้องทำให้คิดถึงพี่สาวบ้างแต่พี่ไม่อยู่ เอาไอโหมะเนี่ยแหละ
โทโมะ:เฮ้ยๆๆๆๆ!! เด้วเขาก็คิดว่าเราจุ๊กกะดุ๋ยกันหรอก  พอเลยไอเขื่อน  ไปๆเข้าข้างในกัน
มันบอกแล้วรีบเดินออกไป
เขื่อน: โทโมะ….!!! ฉันรักแกนะเว้ยยยยยยยยยย!!!
ผมเดินตามมันไปแล้วตะโกนไปด้วย