ปฏิบัติการ "สาวใช้" ท้าหัวใจ "นายเย็นชา"

บนรถ
 "นี่เธอ แม่เธอเป็นอะไรหรอถึงได้อยู่โรงพยาบาล"ป๊อปปี้ถาม
 "แม่ฟางเป็นลมหน่ะค่ะ ฟางว่าฟางจะต้องดูแลแม่ให้ดีกว่านี้แต่ก็ยังไม่มีโอกาสได้ดูแลแบบจริงจัง"ฟางพูดหน้าเศร้า
 "เอาเถอะ ฉันว่าเราไปหาอะไรกินกันได้แล้วเที่ยงแล้ว"ป๊อปปี้ชวน
 "อ้าวคุณป๊อปคะ แล้วไม่กลับบ้านหรอคะ"ฟางสงสัย
 "ก็เที่ยงแล้วฉันหิว นี่ฉันอุตส่าห์จะพาไปกินอร่อยๆ"ป๊อปปี้บอก
 "คุณคงไม่พาฉันไปทานอะไรแพงๆหรอกใช่ไมคะ"ฟางถาม
 "มันอาจจะดูไม่แพงนะ แต่พอฉันกินครั้งแรกนะมันอร่อยกว่าของแพงๆอีก"ป๊อปปี้โม้
                 
 "ถึงแล้วร้านนี้แหละ"ป๊อปปี้บอกก่อนจะเดินเข้าร้าน
 "เอาตำไทยใส่ปู ไก่ย่าง ข้าวเหนียว @#@#$##$แค่นี้แหละครับ"ป๊อปปี้บอกพนักงาน
 "ร้านนี้หรอคะที่คุณมากินบ่อย"ฟางยืนถาม
 "แล้วเธอจะยืนทำไมเนี่ยหะ นั่งลงสิ"ป๊อปปี้สั่ง
 "แต่ฟางเป็นคนรับใช้นะคะ"ฟางบอก
 "นี่ฉันพาเธอมาที่นี่ไม่ได้มาใช้เธอหรอกนะ ฉันหิว"ป๊อปปี้บอก
 "ค่ะ นั่งก็นั่ง"ฟางจึงนั่งลง
 
 
 จนอาหารมาถึง
 
 "ฟางไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณจะกินของอะไรแบบนี้เป็นด้วย"ฟางบอก
 "ทำไม ฉันดูเป็นไฮโซนักรึไง"
 "ใช่ค่ะ"ฟางตอบอย่างไม่ลังเล
 "คุณอ่ะทั้งเรื่องมาก ขี้งก โมโหง่าย แถมชอบแกล้งคนอื่น"
 "นี่เธอ!..."ทันทีที่ป๊อปปี้จะดุฟาง แต่เขาดันหันไปเจอผู้หญิงคนนึง
 "พิม!"ป๊อปปี้ตกใจ เมื่อเห็นแฟนเก่าของเขามากินอยู่ร้านนี้ด้วยเหมือนกัน
 "เอ้ะ!"ฟางสงสัยจึงหันไปดู ป๊อปปี้รีบลุกจากโต๊ะแล้วเดินออกจากร้านไป
 "อ้าวคุณป๊อป!"ฟางได้แต่งง
 "เอ่อ น้องค่ะเก็บเงินด้วยค่ะ ไม่ต้องทอนนะคะ"ฟางให้วางเงินไว้ก่อนจะรีบตามป๊อปปี้ออกไป
 
 
 "คุณป๊อปเดี๋ยวก่อนค่ะ!!"ฟางวิ่งตามป๊อปปี้ไป
 "คุณเป็นอะไรไปคะ"ฟางคว้าแขนป๊อปปี้ได้
 "เธอไม่ต้องยุ่ง!!"ป๊อปปี้หงุดหงิด จึงตะคอกใส่ฟาง
 "แต่เรายังไม่ได้กิน..."ฟางยังพูดไม่จบก็โดนป๊อปปี้ผลัก
 "โอ้ย คุณป๊อป!!มันจะมากไปแล้วนะคะ!!"ฟางตะโกนใส่เขา ทำให้ป๊อปปี้หยุดชะงัก
 "คุณคิดว่าคุณเป็นใครหะ!โมโหแล้วก็มาลงที่คนอื่นแบบนี้อ่ะ!คุณมันบ้าชัดๆ!!"ฟางบอกอย่างหัวเสีย
 
 
 
 ซ่า ซ่า ซ่า
 
 ทันใดนั้นฝนก็ตกลงมา
 
 
 "ที่คุณเป็นแบบนี้ก็เพราะคุณพิมใช่ไมล่ะคะ..."ฟางเริ่มเสียงเบาลง
 "เธออย่าเรียกชื่อผู้หญิงคนนั้นให้ฉันได้ยินอีก!!"ป๊อปปี้ตะวาดใส่ฟาง ก่อนะจะขับรถออกไปแล้วทิ้งฟางไว้
 "คุณป๊อป!!"ฟางได้ยืนนิ่ง ฝนก็ตกลงมาไม่หยุดจู่ๆน้ำตาของฟางก็ไหลลงมาไม่ขาดสาย
 
 
 
 
 
 เมื่อถึงบ้าน
 
 บนห้อง
 "โถ่เว้ย!!"ป๊อปปี้ต่อยฝาผนังจะมือของเขาเลือดออก
 
 ป๊อปปี้ถึงภาพที่พิมมากินส้มตำกับผู้ชายคนอื่น
 
 "พิม ทำไมผมยังลืมคุณไม่ลงสักที"ป๊อปปี้ทรุดตัวลงกับพื้น เขาร้องไห้ออกมาโดยไม่รู้ตัว
 
 
 
 ฝั่งฟาง
 ฟางเดินกอดตัวเองอย่างเหน็บหนาว
 
 "พิม!"ป๊อปปี้ลุกจากโต๊ะทันที
 
 "ที่คุณเป็นแบบนี้ก็เพราะคุณพิมใช่ไมคะ..."
 "เธออย่าเรียกชื่อผู้หญิงคนนั้นให้ฉันได้ยินอีก!!"
 
 "ฮือๆๆ"ฟางเอามือปิดปากตัวเองไว้แล้วร้องไห้ออกมา
 "ทำไมฉันต้องร้องไห้ด้วย!ไม่ ฉันจะต้องไม่ร้องไห้สิ"ฟางรีบปาดน้ำตาตัวเองทันที
 
 
ตกเย็น
 
 ณ บ้านป๊อปปี้
 "ฟาง!ฟาง ป้านิ่มคะฟางอยู่ไหนคะ"ฟ้าถามป้านิ่ม
 "ป้าเห็นออกไปกับคุณป๊อปตั้งแต่เช้าแล้วนะคะ พอตอนเที่ยงป้าเห็นคุณป๊อปกลับมาคนเดียวป้าเองก็สงสัยเหมือนกันค่ะ"ป้านิ่มบอก
 
 
 
 บนห้องป๊อปปี้
 "พี่ป๊อป ฟางล่ะคะ!"ฟ้าเปิดประตูเข้ามาถามป๊อปปี้อย่างเร่งรีบ
 "พี่ไม่รู้"ป๊อปปี้ยังคงไม่สนใจ
 "แต่ฟางไปกับพี่ป๊อปไม่ใช่หรอคะ"ฟ้าถาม ป๊อปปี้ถึงกับชะงัก
 
 "เธออย่าเรียกชื่อผู้หญิงคนนั้นให้ฉันได้ยินอีก!"ป๊อปปี้บอกกอ่นจะออกรถไป
 
 "โถ่เว้ย!"ป๊อปปี้รีบหยิบกุญแจรถแล้วออกไปอย่างเร่งรีบ
 
 
 
 
 "ยัยฟาง!นี่เธออยู่ไหนกันแน่เนี่ย"ป๊อปปี้เวียนรถไปทั่วแต่ก็ไม่เจอฟางแล้ว จึงตัดสินใจโทรหาฟาง
 "รับสิฟาง มีโทรศัพท์ไว้ทำไมเนี่ยหะยัยบ้า!"ป๊อปปี้พูดอย่างหัวเสียเมื่อฟางไม่รับโทรศัพท์
 
 
 เมื่อถึงบ้าน
 "ฟาง!"ฟ้ารีบวิ่งไปหาฟางทันที
 "ทำไมตัวเปียกอย่างนี้ล่ะ"ฟ้าถาม
 "ฉันไม่เป็นไรหรอก"ฟางเดินเข้าไปในบ้านอย่างหน้าซีด
 
 
 "พี่ป๊อปคะ ฟางมาแล้วนะคะ"ฟ้ามาบอกป๊อปปี้ทันทีที่ป๊อปปี้เข้าบ้านมา
 "จริงหรอ"ป๊อปปี้จึงรีบวิ่งไปดูฟางทันที
 
 "นี่เธอ!"ป๊อปปี้เรียกฟาง แต่ฟางกลับไม่หัน
 "ฉันเรียกไม่ได้ยินรึไงหะ"ป๊อปปี้ขึ้นเสียง แต่ฟางก็ไม่ได้สนใจอะไรเลย
 "นี่เธอ!ฉันมีงานให้เธอต้องทำ เธอหยุดกวาดบ้านได้แล้ว!"ป๊อปปี้พูด
 "แต่ฟางจะกวาดบ้านค่ะ"ฟางพูดอย่างเย็นชา
 "แต่ฉันมีงานให้เธอทำ เธอต้องฟังฉันสิ!"ป๊อปปี้คว้าแขนฟางไว้
 "ปล่อยค่ะคุณป๊อป"ฟางบอก
 "นี่เธอมีสิทธิมาสั่งฉันด้วยหรอหะ"ป๊อปปี้บอก
 "ฟางมีสิทธิของฟาง มันเป็นสิทธิของฟางไม่ใช่หรอคะ!"ฟางจ้องป๊อปปี้อย่างจริงจัง ทำให้ป๊อปปี้ยอมปล่อย
 "ทำไมเธอไม่สนที่ฉันพูดบ้างหะ"ป๊อปปี้ตะคอกใส่ฟาง
 "แล้วคุณเคยฟังฟางบ้างไมล่ะคะ!"ฟางเถียงป๊อปปี้ ก่อนจะเดินหนีป๊อปปี้
 
 
 เม้นกันหน่อยสิ โหวตตตตตให้ไรเตอร์ด้วยนะ