ปฏิบัติการ "สาวใช้" ท้าหัวใจ "นายเย็นชา"

 "นี่ค่ะน้ำส้มคั้น กับผลไม่ไม่มีเมล็ด"ฟางวางจานลงที่โต๊ะ

 "ผลไม้นี่คงไม่มีเมล็ดอีกใช่ไม"ป๊อปปี้ถาม

 "ค่ะ มันไม่มีเมล็ด ฟางลองทานดูแล้ว"ฟางบอกอย่างไม่สบอารมณ์

 "นี่เธอ!เธอโกรธฉันหรอ"ป๊อปปี้ถาม

 "ฟางไม่มีสิทธโกรธคุณหรอกค่ะ"ฟางบอก ก่อนจะเดินออกไป

 "นี่เดี๋ยวสิถ้าเธอไม่โกรธฉัน แล้วจะเดินหนีฉันทำไมหะ"ป๊อปปี้ตะโกนออกไป แต่ฟางก็ไม่สนใจ

 "ทิ้งฉันไว้แบบไหนไม่ให้โกรธได้ไง"ฟางพูดลอยๆอย่างน้อยใจ ในขณะที่ป๊อปปี้แอบฟังอยู่

 "อ๋อ นี่เธอโกรธฉันเรื่องที่ฉันทิ้งเธอไว้ใช่ไมล่ะ"ป๊อปปี้ถาม

 "คุณป๊อป!"ฟางตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้อยู่ข้างหลังเธอ

 "ฉัน...เอ่อ..ฉัน"ป๊อปปี้จะพูดขอโทษแต่ก็ไม่กล้าพูด

 "ทำไมหรอคะ"ฟางถาม

 "ฉัน..ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉัน..ขอโทษ"ป๊อปปี้บอก

 "คุณพูดขอโทษฟางหรอคะ?"ฟางถามอย่างตกใจ

 "ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่าเดี๋ยวไปหาฉันข้างบนห้องหน่อยแล้วกัน"ป๊อปปี้บอก

 "มีอะไรอีกหรอคะ"ฟางถาม

 "ขึ้นไปเหอะน่า"ป๊อปปี้ตอบ

 "คุณป๊อปเรียกฟางมาแบบนี้ คงไม่ใช้ให้มาขัดห้องน้ำอีกนะคะ"ฟางถาม

 "เฮ้อ"ป๊อปปี้เดินไปนอนคว่ำบนที่นอนอย่างเหนื่อยล้า

 "คุณป๊อปจะให้ฟางทำอะไรกันแน่คะ"

 "นวดหลังให้ฉันหน่อย"ป๊อปปี้บอก ทำเอาฟางสะดุ้ง

 "นวดหลังหรอคะ"ฟางไม่กล้าที่จะนวดให้

 "ก็ใช่หน่ะสิ ฉันสั่งอะไรก็มาทำให้เหอะน่า"ป๊อปปี้ดุ

 "ค่ะๆ"ฟางจึงยอมเข้าไไปนวดให้ป๊อปปี้

 "นี่เธอนวดหลังฉัน หรือว่าถูหลังฉันกันแน่เนี่ยหะ นวดให้มันแรงๆหน่อย"ป๊อปปี้เริ่มขึ้นเสียงใส่ฟาง

 "ค่ะๆ"ฟางบอก ก่อนจะนวดแรงขึ้น

 "อย่างนั้นแหละ"

ผ่านไป20นาที

 "ห้าววว"ฟางเริ่มง่วง

 "เธอจะมาง่วงตอนนี้ไม่ได้นะ เธอยังนวดให้ฉันไม่เสร็จเลย"ป๊อปปี้พูด

 "แต่นี่มันสามทุ่มกว่าแล้วนะคะคุณป๊อป"ฟางพูดไปหาวไป

 "ฉันให้เธอหยุดนวดเมื่อไหร่ตอนนั้นแหละที่เธอจะไปนอนได้"ป๊อปปี้บอก แล้วแอบยิ้มมุมปากอย่างส่ะใจที่ได้แกล้งเธอ

 "ค่ะๆ"ฟางจำใจต้องยอมป๊อปปี้ไป จนในที่สุด

 ฟุ้บ

 "นี่เธอฉันบอกแล้วไงว่าให้ฉันบอกว่าหยุดเธอถึงจะหยุดนวดได้อ่ะ"ป๊อปปี้สั่ง ก่อนที่เขาจะหันกลับมาดูพบว่าฟางหลับลงไปบนเตียงแล้ว

 "อ้าว หลับแล้วหรอ"ป๊อปปี้พูด ก่อนที่เขาจะอุ้มฟางลงไปข้างล่าง

 "อ้าวคุณป๊อป แล้วนี่ฟางทำไมหลับอย่างนี้ล่ะคะ"ป้านิ่มถาม

 "สงสัยคงจะเหนื่อยหน่ะครับป้า แล้วไหนห้องของยัยฟางล่ะครับ"ป๊อปปี้ถาม

 "อยู่ด้านนู้ห้องแรกเลยนะคะ เอ่อ คุรป๊อปไม่ต้องไปส่งฟางที่ห้องก็ได้ค่ะเดี๋ยวป้าปลุกฟางเอง คุณป๊อปไปนอนเถอะค่ะ"ป้านิ่มบอก

 "ไม่เป็นไรหรอกครับ เดี๋ยวผมอุ้มยัยนี่ไปเอง"ป๊อปปี้บอกก่อนจะพาฟางไปที่ห้อง

 "เธอนี่ตัวหนักเหมือนกันแหะ"ป๊อปปี้บ่น เมื่อฟางฟางลงบนเตียง

 "ยัยบ้าเอ้ย"ป๊อปปี้มองฟางแล้วแอบยิ้มเล็กน้อย เมื่อป้านิ่มเห็นก็แอบตกใจ

 "คุณป๊อปกับฟางนี่มันยังไงยังไงอยู่นะเนี่ย"ป้านิ่มพูดเบาๆ

 "ป้านิ่ม"ป๊อปปี้เรียก

 "คะ!คุณป๊อป"ป้านิ่มตกใจ

 "ยังไงก็ฝากยัยนี่ด้วยนะครับ"ป๊อปปี้บอก ก่อนจะขึ้นห้องไป

 "คุณป๊อปชอบฟางรึไงกันนะ ไม่ใช่หรอก"ป้านิ่มพูดพึมพำ

 "อาหารเช้ามาแล้วค่าาา"ฟางวางอาหารเช้าตรงหน้าป๊อปปี้

 "ฟางอยู่นี่นี่เอง"แม่ป๊อปปี้เรียก

 "คุณผู้หญิง สวัสดีค่ะ"ฟางไหว้แม่ป๊อปปี้

 "คุณแม่ สวัสดีครับ"ป๊อปปี้ไหว้

 "แม่มีเรื่องจะคุยกับฟางแป็ปนึงหน่ะ ตามฉันมาหน่อยสิ"แม่ป๊อปปี้บอก

 "คุณผู้หญิงมีเรื่องอะไรให้ฟางรับใช้รึเปล่าคะ"ฟางถาม

 "เธอยังจำเรื่องหนี้สินของเธอแล้วข้อตกลงที่มาเป็นสาวใช้ได้ใช่ไม"แม่ป๊อปปี้ถาม

 "ค่ะ"

 "พรุ่งนี้มีงานสังสรรค์ที่หลายตระกูลต้องไปรวมทั้งตระกูลของฉันด้วย และพรุ่งนี้ฉันจะพาเธอและตาป๊อปและยัยฟ้าไปออกงานนั้นด้วย"

 "หะ!ฟางต้องไปด้วยหรอคะ"ฟางถาม

 "ใช่ และเธอต้องทำให้ตาป๊อปลืมผู้หญิงคนนั้นได้สักที งานเลียงสังสรรค์ฉันจะให้เธอใส่เสื่อผ้าสวยๆและควงตาป๊อปออกงาน"

 "ไม่มีทางหรอกค่ะคุณผู้หญิง!คุณป๊อปต้องฆ่าฟางตตายแน่ค่ะ"ฟางบอกอย่างหวั่นๆ

 "ไม่ได้ ยังไงฉันก็ต้องให้เธอออกงานกับตาป๊อปให้ได้ถึงแม้ว่าตาป๊อปจะไม่ยอมก็ตาม เพราะในงานนั้นจะมีผู้หญิงคนนั้นมาด้วย ทีนี้ตาป๊อปจะได้ตาสว่างและยอมรับความจริงสักทีและเธอต้องช่วยให้ตาป๊อปยอมรับความจริงแะลืมผู้หญิงคนนั้น"แม่ป๊อปปี้บอก

 "ทำไมต้องเป็นฟางด้วยล่ะคะ"

 "ก็เพราะฉันเชื่อว่าเธอต้องทำได้"แม่ป๊อปปี้บอกอย่างมั่นใจ

 ช่วยกันโหวตตตตหน่อยค่ะ ไรเตอร์เหนื่อยแล้ววววไม่มีกำลังใจเลย