ปฏิบัติการ "สาวใช้" ท้าหัวใจ "นายเย็นชา"
เขียนโดย 
Phat_thida
วันที่ 13 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 14.11 น.
แก้ไขเมื่อ 13 เมษายน พ.ศ. 2557 15.56 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
5)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"คูณป๊อปคะ นมจืดมาแล้วค่ะ"ฟางวางถาดลงที่โต๊ะข้างเตียงของป๊อปปี้
"วางไว้ที่โต๊ะนั่นแหละ"ป๊อปปี้ตะโกนออกมาจากห้องน้ำ
"เอ้ะ อะไรอ่ะ"ฟางเผลอไปเห็นสมุดโน้ตที่ข้างเตียงของป๊อปปี้
"ดูหน่อยแล้วกัน อิอิ"ฟางจึงรีบหยิบสมุดโน้ตมาดู
วันที่ 14ก.พ.56
วันนี้เป็นวันที่เราได้คบกันนะพิม ผมดีใจมากที่สุดเมื่อรู้ว่าพิมรักผมเช่นกัน ผมหวังว่าพิมจะรักผมอย่างนี้ตลอดไปเหมือนที่ผมจะรักพิมตลอดไปเช่นกัน ผมจะทำให้พิมมีความสุขมากขึ้นทุกวัน ผมจะไม่ทำให้พิมต้องเสียใจ ผมรักพิมนะครับ
รักพิมตลอดไป....
"คนนี้สินะ ผู้หญิงที่คุณป๊อปไม่เคยลืม ตอนนี้คุณป๊อปผมฟูจังเลยแฮะ"ฟางมองรูปไปขำไป
..........
วันที่ 14ก.พ.57
ผมไม่อยากคิดเลยว่าจะมีวันนี้วันที่พิมไปจากผม วันที่พิมเลิกรักผม วันนี้ก็เป็นครบรอบ1ปีของเรา พิมมาบอกว่าเบื่อผม พิมเจอคนที่ดีกว่าผม ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าพิมจะเลิกกับผมเพราะเบื่อผม ผมคิดว่าผมทำดีกับพิมทุกอย่าง ชีวิตผมเหมือนมีแต่ความเคว้งคว้างว่างเปล่า ผมปิดตัวเองไม่ออกไปจากในห้องผมยังคิดถึงพิมทุกคืน และผมยังคงคิดอยู่เสมอว่าต่อจากนี้ถึงพิมจะไม่รักผมแต่ผมจะขอรักพิมตลอดไป
ผมจะรักพิมเหมือนเดิม....
"นี่เธอ!"ฟางสะดุ้งเมื่อป๊อปปี้เรียกฟาง ฟางรีบซ่อนสมุดโน้ตไว้ข้างหลัง
"คุ...คุณป๊อป อาบน้ำเสร็จแล้วหรอคะ"ฟางพูดติดๆขัดๆ
"แอบอะไรอยู่"ป๊อปปี้หันไปดูข้างหลังของฟาง
"ปล่าวนิคะ ฟางไม่ได้แอบอะไร"ฟางยังคงแอบสมุดไว้ข้างหลัง
"หรอ!!!แล้วอะไรอยู่ข้างหลังเธอ"ป๊อปปี้เดินเข้าไปใกล้ฟางเรื่อยๆ
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณป๊อป"ฟางก็เดินถอยหลังหนีป๊อปปี้เรื่อยๆจนติดผนัง
"ถ้าไม่มีก็แบมือสิ"ป๊อปปี้พยายามแย่ง
"บอกว่าไม่มีอะไรไงคะ"ฟางก็ได้แต่หลบซ้ายหลบขวา
"ว้ายยย"ป๊อปปี้คว้าแขนฟางไว้จะสะดุดขอบเตียงฟางโยนสมุดโน้ตนั้นจนสมุดโน้ตนั้นหล่นไปใต้เตียง ทั้งสองคนล้มทับกันอยู่บนเตียงทั้งสองหน้าใกล้กันมาก
"เธอปิดบังอะไรฉันอยู่หะ"ป๊อปปี้พูดทั้งๆที่เขานอนคร่อมฟางอยู่
"ฟางเปล่านิคะ"ฟางได้แต่หลบหน้าป๊อปปี้ เพราะหน้าเธอแดงมาก
"5555"ป๊อปปี้ขำฟางจึงลุกขึ้น
"คุณป๊อป!ขำอะไรฟางอ่ะคะ"ฟางถาม
"ทำไมเธอหน้าแดงอย่างนั้นหะ"ป๊อปปี้ถามไปมองหน้าฟางไป
"ฟางไม่พูดกับคุณป๊อปแล้ว"ฟางรีบลุกจากเตียงแล้วเดินออกไปจากห้องทันที
"ยัยบ้าเอ้ย 5555"ป๊อปปี้ยังคงขำไม่หยุด แต่จริงๆแ้วหัวใจของเขาก็เต้นแรงเช่นกัน
"ยัยฟางนะ ทำไมถึงหน้าแดงด้วยเนี่ย"ฟางพูกกับตัวเองแล้วเอามือจับหน้าไว้
"อาหารเช้ามาแล้วค่ะ"ฟางถือจานมาวางไว้ตรงหน้าป๊อปปี้
"นี่อะไรของเธอเนี่ย ฉันบอกแล้วไงว่าไข่ดาวไม่ให้มันไหม้อ่ะ"ป๊อปปี้ดุ
"นี่มันก็ไม่ไหม้นะคะคุณป๊อป แค่เกรียมนิดเดียวเองอ่ะ"ฟางบอก
"ฉันบอกแล้วไม่ใช่รึไงว่าเกรียมนิดเดียวก็ไม่ได้ ขนมปังด้วยทำไมมันดำแบบนี้หะ"
"ดำที่ไหนคะ ขนมปังมันก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วนะคะ"ฟางเถียง
"นี่เธอย้อนฉันหรอ"ป๊อปปี้เริ่มโมโห
"ฟางไม่ได้ย้อนนะคะ ฟางพูดตามความจริงต่างหาก คุณป๊อปนั่นแหละที่ไม่เข้าใจ"
"นี่เธอ มันจะมากไปแล้วนะ"ป๊อปปี้ตีโต๊ะ ก่อนจะลุกจากเก้าอี้
"คุณป๊อปคะ ฟางทำให้คุณแล้วอ่ะ จะอะไรอีกล่ะคะ"ฟางถาม
"ก็ไม่อะไรหรอก แต่เธอต้องทำให้ฉันพอใจด้วยสิ"ป๊อปปี้บอก
"แต่ที่ฟางทำมันก็เหมือนที่คุณป๊อปบอกไม่ใช่หรอคะ"ฟางแย้ง
"ถ้าจะทำแบบนี้นะ ฉันไม่กินหรอก รู้ไว้ซะด้วย"ป๊อปปี้พูด ก่อนจะเดินออกจากโต๊ะอาหารไป
"หึ่ย อุตส่าห์ทำให้แล้ว ไม่กินอีก ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยพบผู้ชายแบบนี้มาก่อนเลย!"ฟางยังคงบ่นไปเรื่อยๆ
"มาแล้วค่ะ ฟางทำให้ใหม่แล้วค่ะ"ฟางบอกก่อนจะวางจานตรงหน้าป๊อปปี้
"ถ้าทำแบบนี้มาตั้งแต่แรกก็จบ"ป๊อปปี้บอก
"เอ่อ คุณป๊อปคะ ฟางขออกไปข้างนอกนะคะ"ฟางขออนุญาตป๊อปปี้ เพราะวันนี้เป็นวันที่แม่ฟางออกจากโรงพยาบาล
"จะไปไหน"ป๊อปปี้รีบถาม
"คือฟางมีธุระต้องไปทำหน่ะค่ะ"ฟางบอก
"แล้วจะไปไหนหะ จะไปช้อปปิ้งรึไง"
"เปล่าค่ะ ฟางจะไปหาแม่"ฟางพูด
"แน่ใจรึไงว่าจะไปหาแม่จริงๆ"ป๊อปปี้ไม่เชื่อ
"อ้าวคุณป๊อป ไม่เชื่อฟางหรอคะ"ฟางแย้ง
"ถ้าเกิดเธอไปหาผู้ชาย หรือไปช้อปปิ้งขึ้นมาล่ะ เธอจะรับผิดชอบอะไรหะ"
"แล้วทำไมฟางต้องไปช้อปปิ้งด้วยล่ะคะ ฟางจะไปหาแม่จริงๆ ถ้าคุณป๊อปไม่เชื่อจะไปด้วยกันไปล่ะคะ"ฟางพูดเล่นๆเพราะรู้สึกรำคาญป๊อปปี้
"ความคิดดีนิ่ ไปด้วยกันเลย"ป๊อปปี้พูด
"หะ!คุณป๊อปเมื่อกี้ฟางพูดเล่นนะคะ"ฟางบอก
"ฉันก็ไม่ได้พูดเล่น ไปฉันอยากรู้นักว่าเธอจะไปไหนกันแน่หน่ะ"ป๊อปปี้บอกก่อนจะลากฟางออกไป
"คุณป๊อปอย่าไปเลยค่ะ"ฟางบอก
"แล้วทำไมหรอ ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าเธอจะไปไหนกันแน่"ป๊อปปี้บอก
"เฮ้อ"ฟางจึงยอมไปกับป๊อปปี้
"โรงพยาบาลมาทำไม แฟนเธออยู่โรงพยาบาลรึไง"ป๊อปปี้ถาม
"แฟนฟางจะมาอยู่โรงพยาบาลได้ไงคะ ฟางไม่มีแฟนสักหน่อย"ฟางบอก
"แล้วเธอมาหาใคร"
"ก็ฟางบอกแล้วไงคะว่าฟางมาหาแม่อ่ะ"ฟางพูด
"นั้นก็ไปสิ"ป๊อปปี้บอกก่อนจะเดินนำฟางไป
"อะไรของเค้า"ฟางงง
"แม่จ๋าฟางมาแล้ว"ฟางเดินเข้าไปกอดแม่
"ฟาง ทำไมมาแล้วไม่บอกแม่ล่ะลูก"แม่ฟางถาม
"ฟางขอโทษค่ะ แล้วนี่แม่เก็บของหมดแล้วหรอจ้ะ"
"อื้ม แม่เก็บเสร็จหมดแล้ว แล้วพ่อหนุ่มคนนี้ใครหรอฟาง"แม่ฟางถาม
"อ๋อ นี่คุณป๊อปปี้ค่ะเป็นเจ้านายของฟาง"ฟางแนะนำ
"สวัสดีครับ"ป๊อปปี้ไหว้
"ค่ะ สวัสดีค่ะ แล้วฟางเป็นไงบ้างคะทำงานได้ดีรึเปล่า คงจะสร้างความลำบากให้คุณเยอะเลยใช่ไมคะ"แม่ป๊อปปี้ถาม
"ใช่เลยครับ"ป๊อปปี้บอก
"คุณป๊อป!"
"ฟางนี่วันๆไม่ทำอะไรหรอกครับนอกจาก บ่นๆๆๆๆทั้งวัน พอเวลางานก็แอบไปกินขนม"ป๊อปปี้ฟ้อง
"ฟางไม่ได้เป็นอย่างนั้นนะจ้ะแม่ คุณป๊อปชอบพูดเรื่องไร้สาระหน่ะค่ะ!"ฟางเน้นคำว่าไร้สาระ ก่อนจะหันมาสนใจแม่ของฟางต่อ
"ลุงสมมาแล้ว เดี๋ยวมากลับบ้านกับลุงสม ฟางกลับไปทำงานต่อเถอะ"แม่ฟางลา
"ไว้ฟางจะไปหาแม่บ่อยๆนะจ้ะ แม่ดูแลตัวเองด้วยนะ"
"ฉันฝากฟางด้วยนะคะคุณป๊อป"แม่ฟางบอก ป๊อปปี้พยักหน้า
"นั้นแม่ไปล่ะลูก"แม่ฟางบอกก่อนจะขึ้นรถออกไป
"ทีนี้คุณเชื่อฟางได้แล้วยังล่ะคะว่าฟางมาหาแม่จริงๆ"ฟางถาม
"แล้วใครจะไปรู้ล่ะหะ กลับบ้านดีกว่า"ป๊อปปี้บอกก่อนจะขึ้นรถไป
ช่วยกันโหวตตต
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
