ปฏิบัติการ "สาวใช้" ท้าหัวใจ "นายเย็นชา"

 "คุณป๊อปคะ วันนี้ไม่เอาข้าวต้มด้วยหรอคะ"ฟางถาม
 "ไม่ล่ะ ฉันอยากได้อาหารเช้าของฉันไง"ป๊อปปี้บอก เพราะวันนี้เขาคิดจะไม่ไปหาพิมเพราะคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไร
 "ได้ค่ะ!"ฟางตอบรับอย่างเต็มใจวันนี้เธอรู้สึกดีใจกว่าปกติ
 "นี่ฟาง..."ป๊อปปี้เรียกเธอ
 "คะ.."
 "เมื่อคืนเธอทำอาหารไว้รอฉันหรอ"ป๊อปปี้ถาม
 "เอ่อ..คือ..."ฟางไม่กล้าที่จะบอกเพราะเขิน
 "ว่าไง เธอทำรอฉันใช่ไม๊ล่ะ"ป๊อปปี้ถามเธออีกครั้ง
 "ฟางแค่...อ๋อ ความจริงแล้วฟางจะกินเองต่างหากล่ะค่ะ"ฟางรีบอ้างทันที
 "กินเอง?แล้วทำไมไม่กินล่ะ"ป๊อปปี้แกล้งถามฟางไปเรื่อยๆ
 "ก็เพราะ.. ก็เพราะ..."ฟางพยายามคิด
 "ก็ฟางเผลอหลับไปเลยอ่ะค่ะ ก็เลยไม่ได้กิน"ฟางบอก
 "แต่คุณป๊อปมากินใช่ไม๊ล่ะคะ แล้วก็เอาเสื้อคลุมมาคลุมฟางอีกต่างหาก"ฟางถามกลับ ทำเอาป๊อปปี้ชะงัก
 "ใช่ไม่ได้กินสักหน่อย"ป๊อปปี้รีบปฏิเสธทันที
 "ถ้าคุณป๊อปไม่ได้กิน แล้วทำไมตอนเช้าน้ำส้มในแก้วถึงหมดไปล่ะคะผลไม้ก็หมด"ฟางถามอย่างไม่ยอมแพ้
 "ฉันจะไปรู้หรอ...ป้านิ่มต่างหากล่ะ!"ป๊อปปี้อ้างป้านิ่ม
 "หะ!ป้านิ่มหรอคะ?"ฟางถาม
 "ก็ใช่ไงป้านิ่มต่างหากล่ะ"ป๊อปปี้บอก
 "จริงหรอคะป้านิ่ม"ฟางตะโกนถามป้านิ่ม
 "อะไรของเธอ"ป้านิ่มถาม
 "ป้ากินน้ำส้มคั้นและผลไม้หรอคะ"ฟางถาม
 "ฉันหน่ะหรอ.."ป้านิ่มจะปฏิเสธแต่กลับเห็นสายตาพิฆาตของป๊อปปี้ที่ส่งมาทำให้ป้านิ่มกลับเปลี่ยนใจทันที
 "อ่อ..อื้มๆ ใช่ป้าเป็นคนกินเอง"ป้านิ่มบอก
 "อ้าว..."ฟางรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เพราะเธอคิดว่าเป็นป๊อปปี้
 "ไงล่ะ ฉันบอกแล้วไม่เชื่อฉันเองนะ"ป๊อปปี้บอก
 "ค่ะ เชื่อก็ได้"ถึงแม่ว่าจะทำให้ฟางผิดหวังเล็กน้อยแต่เธอก็รู้สึกดีที่ป๊อปปี้กับเธอได้คุยกันสนุกแบบนี้อีกครั้ง
 "เสร็จแล้วค่ะ ไข่ดาวกับขนมปัง"ฟางพูดแล้วถือตานอาหารเช้าไปเสิร์ฟป๊อปปี้ทันที
 "ทีหลังทำสลัดผักมาให้ด้วย"ป๊อปปี้บอก
 "อ๋อ ได้ค่ะ แล้วจะเอาสลัดทุกวันด้วยรึเปล่าคะ?"ฟางถาม
 "วันเว้นวัน"ป๊อปปี้บอก ฟางพยักหน้า
 
 
 
คอนโดของพิม
 "ทำไมป๊อปยังไม่มาอีกเนี่ย!"พิมพูดอย่างหงุดหงิด
 
 
ก๊อกๆๆ
 
 
 
 "ป๊อป!"พิมแอบดีใจคิดว่าป๊อปปี้จะมาหาเธอ พิมรีบวิ่งไปเปิดประตูทันที
 "หวัดดี"เสียงชายหนุ่มพูดขึ้น
 "พิชชี่!"พิมตกใจเมื่อเห็นพิชชี่แฟนใหม่ของพิมที่เธอต้องทิ้งป๊อปปี้ไป
 "ไง สบายดีไม๊"พิชชี่เดินเข้าห้องทันที
 "ทำไมถึงไม่บอกพิมล่ะคะว่าจะมาหาพิมหน่ะ"พิมเดิยเข้าไปควงแขนพิชชี่ทันที
 "แฟนเก่าของเธอตกลงจับมันติดแล้วยังล่ะ"พิชชี่ถาม
 "พิมก็ไม่มั่นใจนักหรอกค่ะ"พิมบอกอย่างหงุดหงิด
 "ไม่มั่นใจ!หมายความว่าไง!"พิชชี่ตะคอกถามอีกครั้ง
 "พิชไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ยังไงพิมก็ต้องกลับไปคบกับป๊อปให้ได้!"พิมบอกอย่างมั่นใจ
 "ขอให้มันจริงอย่างที่พูดแล้วกัน!ยังไงฉันก็ต้องได้เงินมาให้ได้"พิชชี่บอก
 "ว่าแต่พิชจะเอาเงินไปทำอะไรล่ะคะ"พิมถาม
 "ก็จะเอาไป!..."พิชชี่จะบอกว่าจะเอาไปเข้าบ่อนแต่เขาไม่อากให้พิมรู้
 "ผมจะเอาเงินไปสร้างครอบครัวกับพิมหน่ะสิ"พิชชี่บอกแล้วแอบยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์
 "จริงหรอคะพิช พิมดีใจจริงๆเลยค่ะ"พิมโผลเข้ากอดพิชชี่ ก่อนจะเลื่อนหน้าเข้าจุมพิศชายหนุ่ม เขาก็จูบตอบเช่นกัน พิชชี่เริ่มเปลี่ยนตำแหน่งไปหอมซอกคอของหญิงสาวพิมได้แต่ยินยอมวห้เขาทำเช่นนั้น
 
 
 
 "ตาป๊อปไปทำความรู้จักกับเพื่อนแม่หน่อยสิลูก"แม่ป๊อปปี้เดินเข้ามาเรียกในห้องนั่งเล่น
 "ใครหรอครับแม่"ป๊อปปี้ถาม
 "คุณพรรษาเค้าเป็นเพื่อนแม่หน่ะ"แม่ป๊อปปี้บอก
 "อ๋อได้ครับ"ป๊อปปี้ตอบรับ แล้วรีบตามออกไปทันที
 
 "แล้วมาทำอะไรกันที่กรุงเทพล่ะ"แม่ป๊อปปี้ถาม
 "ลูกสาวจะมาทำงานที่นี่หน่ะ ก็เลยต้องย้ายมาที่นี่ด้วย"พรรษาบอก
 "นี่ป๊อปปี้ ลูกชายของฉันเอง"แม่ป๊อปปี้แนะนำ
 "สวัสดีครับ"ป๊อปปี้ไหว้สวัสดี
 "หล่อเหมือนกันนะเนี่ย หน้ามาจากพ่อเต็มๆเลยนะ"พรรษาชม
 "แล้วลูกสาวของเธอมาด้วยรึเปล่า"แม่ป๊อปปี้ถาม
 "มาสิ นั่นไงมาแล้ว"พรรษากวักมือเรียกลูกสาวของเธอเข้ามา
 "นี่โบว์ ลูกสาวฉันเองจ้ะ"พรรษาแนะนำ
 "น่ารักจังเลย สวยด้วย เหมือนแม่นะเนี่ย"แม่ป๊อปปี้ชม
 "สวัสดีค่ะ"
 "จ้ะ หนูมาทำงานที่นี่หรอ ว่าแต่ทำงานอะไรหรอจ้ะ"แม่ป๊อปปี้ถาม
 "โบว์มาทำงานเกี่ยวกับการออกแบบ ดีไซน์เนอร์ ประมาณนี้หน่ะค่ะ"โบว์บอก
 "เป็น ดีไซน์เนอร์ นี่เองเก่งจังเลยนะเนี่ย"แม่ป๊อปปี้ยอ
 "แล้วป๊อปปี้ล่ะ"พรรษาถามบ้าง
 "ผมทำงานเกี่ยวกับออกแบบสถาปัตยกรรมครับ แต่ช่วงนี้บริษัททเค้าพักงานกันก็เลยว่างไปเลย"ป๊อปปี้บอก
 "สองคนนี้นี่เข้ากันดีนะว่าไม๊ 555"พรรษาชม
 "อืม"แม่ป๊อปปี้ตอบ
 
 "คุณป๊อปกับคุณโบว์นี่เข้ากันดีเนอะวาไม๊ฟาง"ป้านิ่มถาม เมื่อทั้งสองแอบดูอยู่ห่างๆ
 "คงงั้นมั้งคะป้า"ฟางตอบแบบเซ็งๆ
 "เธอไม่ต้องกลัวหรอกน่า คุณป๊อปกับเธอเป็นแฟนกันไม่ใช่รึไง"ป้านิ่มบอก
 "ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆก็คง.."ฟางได้แต่แอบหวังในใจลึกๆ
 "อย่าคิดมากน่า"ป้านิ่มปลอบ
 

 จบไปอีกตอน อย่าลืมโหวตตตต เม้นนนนน ให้กำลังใจหน่อย คริคริ