Dangerous!!! รักอันตรายนายตัวร้ายกับยัยตัวแสบ

-
Kaew’s talk -
            “อุ๊บส์!”   โทโมะตรงเข้ามาประกบริมฝีปากเข้ากับฉัน ไม่รู้ว่าเพราะแรงโมโหของเขาหรือยังไง แต่สัมผัสนี้มันช่างรุนแรง จาบจ้วง จนฉันรู้สึกเจ็บที่ริมฝีปาก ฉันพยายามผลักเขาออก ทั้งทุบ ทั้งตี ทั้งใช้เล็บจิกก็แล้ว แต่เขาไม่มีทีท่าจะหยุดเลย เขาดำเนินจูบต่อไป แต่ดูเหมือนเริ่มผ่อนแรงลง ความรู้สึกตอนนี้มันวาบหวามแปลกๆ มันเปลี่ยนจากรุนแรงเป็นความอ่อนหวานเข้ามาแทน เมื่อไรไม่รู้ที่เขาอุ้มฉันมาถึงในห้องนอน โดยยังไม่ละจากปากของฉันเลย มือหนาข้างซ้ายโอบเอวฉันเข้าไปชิดเขา ส่วนมืออีกข้างประคองหน้าฉันไว้ไม่ให้หนี ให้ตายสิ นี่ฉันเผลอไปกับเขาหรือเนี่ย ถ้าไม่หยุดเขาตอนนี้ มันต้องเลยเถิดไปไกลแน่ๆ เพราะมือซ้ายที่โอบเอวฉันมันเริ่มอยู่ไม่เป็นที่ เลื่อนลงมาที่สะโพกแล้ว ฉันรวบรวมแรงที่เหลือทั้งหมดผลักเขาออกไป และมันก็สำเร็จ ดีนะที่ยังไม่ไปถึงเตียง ยังอยู่ข้างๆเตียงอยู่ ไม่อย่างนั้น...>///<
            “ไอ้โทโมะบ้า! ทำบ้าอะไรของนาย >o<”   ฉันตะโกนอย่างเหลืออด
            “อะไรกัน? เมื่อกี๊ยังเห็นเคลิ้มๆอยู่เลย ^_^”   กลับมาทะเล้นเหมือนเดิม ต่างจากปีศาจข้างนอกนั่นลิบลับ ว่าแต่...เขายังชอบฉันอยู่จริงๆหรอ ฉันเริ่มไม่แน่ใจความรู้สึกตัวเองซะแล้วสิ ><
            “คะ...ใครเคลิ้ม ไอ้บ้านี่ กลับบ้านไปเลย!”
            “ก็บอกว่าขอนอนที่นี่ด้วยคนไง”
            “ไม่มีทาง! >_<”
            “นะครับแก้วครับ ผมนอนโซฟาข้างนอกก็ได้ แต่อย่าไล่กลับเลยนะ”   โทโมะพูดเสียงจริงจัง จนดูน่าสงสารไปเลย เฮ้อ! ยัยแก้วเอ๊ย แพ้ทางหมอนี่ซะจริงๆ -o-
            “เออ งั้นก็ได้ แต่ถ้านายแอบเข้าห้องฉันตอนดึกละก็ นายตาย! -*-”
            “โอเคๆ สัญญา ^^”
            หลังจากที่ตกปากรับคำเป็นที่เรียบร้อย ฉันก็หอบหมอนกับผ้าห่มมาให้เขาที่โซฟา ถึงว่าสิ หมอนี่แวะซื้อเสื้อผ้ามาทำไม ที่แท้ก็มีแผนอยู่แล้วนี่เอง หัวหมอซะจริง -_-
            ฉันไม่ได้ว่าอะไร เพราะอยากจะสงบศึกเต็มที จากนั้นก็เข้าห้องหลับไปเลย เฮ้อ นายมาทำให้หัวใจฉันมันปั่นป่วนอีกแล้วนะ...นายตัวร้าย ><
 
เช้าวันต่อมา...
            แสงอาทิตย์ยามเช้าที่ส่องมาจากหน้าต่าง ปลุกฉันให้ตื่น วันนี้เป็นวันเสาร์ ฉันเลยไม่เข้าบริษัท ว่าจะกลับบ้านไปหาพี่ชายซะหน่อย แต่พอฉันกำลังจะลุกกลับรู้สึกเหมือนมีอะไรหนักๆที่ช่วงเอว...อ๊ากกกก! ไอ้บ้าโทโมะมันมานอนกอดฉัน!!!
            “กรี๊ดดดดดด! นายเข้ามาทำไม ฉันบอกว่ายังไงฮะ!?”
            “ก็เธอบอกว่าอย่าเข้ามากลางดึก ฉันพึ่งเข้ามาตอนหกโมงกว่าๆนี่เองนะ มารอเธอตื่นนอน จะว่าไปตอนเธอหลับนี่ก็ดูดีไปอีกแบบแฮะ ^^”
            “มารอฉันตื่น ก็ไม่ต้องกอดฉันย่ะ!”
            “กอดแฟนไม่ผิดหรอก -3-”   พอฉันลุกนั่ง หมอนี่ก็กอดฉันอีก
            “นี่ ใครแฟนนาย แล้วก็ปล่อยฉันโว้ยยยย! >o<”
            “เมื่อไรจะเป็นซักทีล่ะ...อ่ะๆ โอเค ไปล้างหน้าแล้วไปกินข้าวนะตัวแสบ ทำไว้รอแล้ว”   เขาพูดพร้อมปล่อยฉัน แล้วเดินไปที่ครัว...ตาบ้านี่ยังไงกันนะ ><
            หลังจากที่กินข้าวเสร็จ ก็อาบน้ำแต่งตัว เตรียมจะไปที่บ้าน หมอนี่ก็อาสามาส่งฉันที่บ้าน โดยให้เหตุผลว่า ‘ฉันจะไปหาเพื่อนฉัน พี่ชายเธอไง’ -_- ฉันก็เลยเถียงไม่ได้ไง อีกอย่างรถของฉันก็อยู่ที่บริษัทซะด้วย
 
- Kaew & Poppy’s Home -
            “พี่ป๊อปปปปปปป! เป็นยังไงบ้าง คิดถึงจังเลย ^o^”   ฉันแทบจะกระโดดใส่พี่ป๊อปปี้ทันทีที่ถึงบ้าน
            “แหม...ก็เราน่ะ ไม่คิดจะกลับบ้านเลยนะ เอาแต่ทำงาน”
            “ตอนนี้เคลียร์เสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ ^^”
            “คิดถึงแต่พี่ ดูแฟนเราสิมันมองหน้าพี่ใหญ่แล้ว ^_^”   พี่ป๊อปปี้พูดล้อๆ ในใจเขารู้อยู่แล้ว เพราะ เขานี่แหละร่วมมือกับเพื่อนรักตัวเอง เขากับโทโมะเป็นเพื่อนรักกันก่อนที่โทโมะจะไปเรียนมัธยมต้นที่ญี่ปุ่น แล้วกลับมาเรียนต่อที่ไทย เขาน่ะดูออกว่าโทโมะคิดยังไงกับน้องสาวตัวเอง และเขาก็สนับสนุนเพื่อนคนนี้เต็มที่ เพราะ โทโมะจริงจังกับน้องสาวเขามาก เรื่องแต่นี้ผู้ชายด้วยกันดูออก